Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 205 ตกหลุมพรางของตัวเอง

ตอนที่ 205: ตกหลุมพรางของตัวเอง

“ครั้งนี้เราต้องฟังเขาเพราะเขาไม่เพียงแค่เห็นการกลับมาของลูซิเฟอร์ เขาเห็นมากกว่านั้นด้วย และหากสิ่งที่เขาเห็นเป็นความจริงเราก็ละเลยคําทํานายนี้ไม่ได้” ไรอาตอบอย่างจริงจัง

อะคาเดมี่สําหรับเด็กที่มีพรสวรรค์ถูกครอบครองโดยแวเรียนท์รุ่นเยาว์หลายพันคนที่มาที่นี่เพื่อเรียนรู้และรับอนาคตที่สดใส

ลูซิเฟอร์เป็นหนึ่งในนักเรียน เขาอยู่ในสถาบันการศึกษาปีที่ 3 แล้วและอีก 3 ปีที่เขาจะต้องอยู่ที่นี่และเขากําลังจะสําเร็จการศึกษา

ชั้นเรียนสําหรับปีที่ 3 เริ่มตรงเวลาเนื่องจากนักเรียนทุกคนเริ่มเรียนหลักสูตรใหม่ๆอีกครั้ง

ลูซิเฟอร์และเพื่อนร่วมชั้นของเขากําลังเรียนวิชาศิลปะการต่อสู้ ซึ่งพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้พลังของพวกเขา

อย่างไรก็ตามครั้งนี้มีบางอย่างที่แตกต่างออกไป

มีการตัดสินใจว่าจะมีการต่อสู้จําลองขึ้นนักเรียนทั้ง 6 คนจะต่อสู้กับคนในชั้นเรียนคนเดียวในการต่อสู้จําลองโดยไม่ต้องใช้ของขวัญที่ตนได้รับ
ส่วนเรื่องการจับคู่นั้นอาจารย์ได้ตัดสินใจไว้แล้ว

“เร็น เธอจะต้องสู้กับเดรย์ แคสเซียสคู่ต่อสู้ของเธอคือรูนและเธอไม่สามารถใช้ดาบของเธอได้เลยเด็ดขาด! สําหรับอเล็กซ์เธอจะต้องสู้กับ แดช

เมื่อทั้งคู่ถูกประกาศแล้วทุกคนก็เข้าประจําตําแหน่งในส่วนต่างๆของอารีน่า เพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้

ครูของพวกเขาในตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงกลางอารีน่าแล้วเพื่อเฝ้าดูการต่อสู้ทั้งหมดที่กําลังจะเริ่มต้น

แดชยืนอยู่ต่อหน้าลูซิเฟอร์ พลางหักข้อนิ้วของเขา

‘โอกาสที่สมบูรณ์แบบ วิธีเดียวที่จะทําให้เขาถูกไล่ออกคือการทําให้เขาแหกกฏอีก 2 ครั้ง แดชคิดขณะสังเกตลูซิเฟอร์

“นี่อาจเป็นช่วงเวลาหนึ่งก็ได้ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือทําให้เขาใช้พละกําลังมากกว่าปกติ

“เริ่มได้!” ครูประกาศ

เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น ลูซิเฟอร์และแดชก็วิ่งเข้าหากันเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ที่ดุเดือด

การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้น แต่จบลงแล้วเมื่อแคสเซียสเอาชนะรูนได้แล้ว

สําหรับเร็นเขายังได้เปรียบเหนือเดรย์อีกด้วย

การต่อสู้ของลูซิเฟอร์และแดชดูเหมือนจะแตกต่างกันเล็กน้อย

เนื่องจากลูซิเฟอร์ระมัดระวังที่จะไม่ออกแรงใดๆ ที่อาจทําให้เขาตกอยู่ในความเสี่ยง เขาได้ต่อสู้แตกต่างออกไปเล็กน้อยการต่อสู้กับแดช นั้นแตกต่างจากการต่อสู้ของมนุษย์

เขาใช้ศิลปะการป้องกันตัวที่ต้องใช้พละกําลัง น้อยที่สุดในการหลบเลี่ยงการโจมตีของแดชในขณะที่ยังสามารถโจมตีเขาได้ 2-3 ครั้ง

“ต่อสู้อย่างถูกต้องสิ!”แดชบอกลูซิเฟอร์ด้วยอารมณ์เสียที่ไม่สามารถโจมตีเขาได้

“นี่เป็นการต่อสู้ที่ถูกต้อง การต่อสู้ไม่เพียงแต่รวมถึงการโจมตีเท่านั้นแต่ยังรวมถึงการหลบด้วย”ลูซิเฟอร์ตอบในขณะที่เขาเคลื่อนที่ร่างกายของเขาอีกครั้งเพื่อหมุนลูกเตะของเขาเองเมื่อแดชกําลังฟังซ่าน

การเตะกระแทกขาของแดช

แดชกําลังจะล้มลง แต่นั่นคือตอนที่เขาเริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด “อ๊าก!”

ลูซิเฟอร์ยืนขึ้นอย่างสับสน เกิดอะไรขึ้น? นั่นคือตอนที่เขาเข้าใจ ไฟสีแดงติดสว่างบนสร้อยข้อมือของแดชขณะที่เขาหมดสติ

“เจ้าบ้านี้ดูเหมือนว่าเขาพยายามใช้ลมปราณเพื่อช่วยเขาจากการตกไม่ต้องกังวลฉันจะพาเขาไปหาพยาบาลเขาแค่หมดสติเขาจะตื่นขึ้นมาใน 1 ชั่วโมง”ครูสอนศิลปะการต่อสู้พูดขณะวิ่งไปที่แดช

“ทุกคนไปเรียนต่อได้แล้ว” เขาพูดต่อก่อนจะออกไปกับแดช

นักเรียนทั้ง 5 คนเริ่มเดินออกไป แคสเซียสและลูซิเฟอร์เดินตามหลังคนอื่นๆ

แคสเซียสก็มองไปที่ลูซิเฟอร์ในขณะที่เขาอ้าปาก“ฉันไม่เห็นด้วยเลย”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แคสเซียสไม่ได้พูดคุยอะไรมากนักลูซิเฟอร์จึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเขายังคงมีความรู้สึกในเชิงบวกต่อแคสเซียสมา กกว่าที่เขามีต่อผู้อื่น

“ไม่เห็นด้วยเรื่องอะไร” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความสงสัย

“การต่อสู้นั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับการโจมตีเท่านั้นแต่ยังรวมถึงการหลบด้วย หากนายหลบนั่นหมายความว่านายอ่อนแอและนายไม่สมควรที่จะอยู่ในการต่อสู้นั้นตั้งแต่แรก” แคสเซียสกล่าว

“การต่อสู้ที่ถูกต้องคือการจู่โจม ฉันเชื่อว่าการ โจมตีนั้นเป็นการป้องกันที่ดีที่สุดหากนายอยู่ในแนวรุกนายไม่ต้องกังวลกับการป้องกัน” เขาอธิบายเพิ่มเติม

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดคํามากมายตลอดหลาย ปีที่ผ่านมาลูซิเฟอร์รู้จักเขา
“นั่นแหละนายแข็งแกร่ง นายจึงไม่เข้าใจ แต่ ในโลกภายนอก คนส่วนใหญ่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้”ลูซิเฟอร์ตอบ“ไม่ใช่ว่าพวกเขาต้องการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งฉันได้ยินเรื่องราวมากมายจากปู่ของฉันเช่นนั้น”

“ตัวอย่างเช่น มหาสงครามครั้งสุดท้าย เมื่อ มอนสเตอร์ที่อยู่ในดันเจี้ยนออกมาและเริ่มโจมตี เมืองต่างๆ นายคิดว่าพวกแวเรียนท์จะพูดว่าเรา อ่อนแอกว่าเราไม่สมควรที่จะต่อสู้หรือไม่? ‘ นั่นแหละนะ”

“แม้แต่ผู้อ่อนแอยังต้องต่อสู้ในบางครั้ง และ การใช้ศิลปะการป้องกันตัวแต่ก้าวร้าวก็มีความสําคัญดังนั้นการต่อสู้อาจมีได้หลายประเภท แต่ จะดีกว่าเสมอที่จะใช้การป้องกันให้มากที่สุดเท่าที่เป็นการโจมตี”เขากล่าวเพิ่มเติม”เพราะนายไม่ ได้ต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอเสมอไป””ฉันหมายถึงมีแต่คนงี่เง่าเท่านั้นที่ต่อสู้อย่างสัตว์เดรัจฉานปล่อยให้การโจมตีทั้งหมดโจมตีเขา ไม่มีใครใน พวกเราที่เป็นอมตะเลย”ลูซิเฟอร์พูดจบในขณะที่เขายิ้มเขาไม่รู้ว่าเขาเป็นปิศาจแสนน่ากลัวที่เขากําลังพูดถึง ก่อนที่เขาจะสูญเสียความทรงจํา

“นายคิดอย่างไร?” ลูซิเฟอร์ถามแคสเซียสเมื่อพูดจบ

“แนวทางนั่นน่าสนใจ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อนบางทีอาจเป็นเพราะฉันไม่จําเป็นต้องใช้การ ป้องกัน แคสเซียสพึมพําในขณะที่เขาพยักหน้า”ที่นายพูดก็มีเหตุผลเช่นกัน” ” อ้อ นายทําได้ดีมากถ้าพูดตามตรงมันเป็นเรื่องดีที่แดชถูกไฟฟ้าช็อตเขากล่าวต่อพร้อมรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ“ลูซิเฟอร์ตอบพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย”ยังไงก็เถอะ ยินดีที่ได้คุยกับนาย ฉันไม่มีเพื่อนในคลาส A เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม
เขายื่นมือไปทางแคสเซียสเพื่อจับมือ

เมื่อเห็นมือของลูซิเฟอร์ แคสเซียสก็ตกตะลึงนี่เป็นสิ่งใหม่สําหรับเขา เนื่องจากมีคนไม่มากที่เสนอให้เป็นเพื่อนของเขาทุกคนต่างรักษาระยะ ห่างจากเขาซึ่งทําให้เขาต้องโดดเดี่ยวมากขึ้น

“แน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันเป็นเพื่อน”แคสเซียสถามลูซิเฟอร์แต่ก็ยังไม่เชื่อ

“แน่นอน ทําไมฉันจะไม่อยากล่ะ“ลูซิเฟอร์ถามยิ้มๆ

“นายไม่ได้ถามใครหรอกเหรอว่าทําไมทั้งหอประชุมถึงเงียบเมื่อฉันเข้าไปในระหว่างการ ปฐมนิเทศ? “แคสเซียสถามพลางขมวดคิ้ว

“ฉันพยายามถามแต่ไม่มีใครตอบ สุดท้ายฉันก็ยอมแพ้ แล้วนายล่ะจะตอบว่าอย่างไรเกิดอะไรขึ้น”ลูซิเฟอร์ถาม

“นั่นเป็นเพราะฉันเคยฆ่าใครซักคนมาก่อนเพื่อนของฉันที่โรงเรียน”แคสเซียสตอบขณะมองลูซิเฟอร์เพื่อสังเกตสีหน้าของเขา

เขาสงสัยว่าลูซิเฟอร์จะรังเกียจหรืออะไรแต่สิ่งที่เขาเห็นบนใบหน้าของลูซิเฟอร์ไม่ใช่ความรังเกียจหรือเกลียดชัง