Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 195 พยายามหลุดพ้น

ตอนที่ 195: พยายามหลุดพ้น

ในขณะที่คณบดีเห็นว่ามันน่ารัก แต่ก็มีบางคน ที่ไม่เป็นเช่นนั้น

ชายชราฟรานซียืนขึ้นขณะที่เขาดุลูซิเฟอร์ที่โกหก

“ฟรานซี นั่งลง” แซนกล่าวอย่างใจเย็น ขณะที่เขาเหลือบมองฟรานซีอย่างละเอียด
“ครับ คณบดี” ฟรานซีนั่งลงทันที

“อเล็กซ์ตัวน้อย ฉันคิดว่าคุณอาจเข้าใจผิดไปบ้าง” แซนเปิดริมฝีปากของเขาขณะที่เขาเริ่มอธิบายให้ลูซิเฟอร์ฟัง

“ครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถเพิ่มให้กับครอบครัวใด ๆ ได้ แต่เป็นชื่อที่มอบให้กับ 12 ครอบครัวบนเกาะนี้เท่านั้น แต่ละครอบครัวมี 2 ครอบครัวในภาคเหนือ ตะวันออก ใต้ ตะวันตก และ 4 ครอบครัวในเมืองหลวง”

“พวกที่แนะนําตัวเองก่อนคุณอยู่ในครอบครัวพวกนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้ แต่การใช้มันโดยพลการเป็นการไม่ให้เกียรติ” แซนกล่าวยิ้มๆ

“อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าคุณเป็นคนใหม่ และคุณไม่รู้เรื่องนี้ ฉันอ่านแฟ้มของคุณ คุณอาศัยอยู่ในหมู่บ้านมาตลอดชีวิต และนี่เป็นครั้งแรกของคุณใช่ไหม ฉันเข้าใจดีว่าคุณไม่รู้เรื่องนี้ แต่อย่าทําแบบนี้อีก” เขากล่าว

ลูซิเฟอร์พยักหน้า “ผมขอโทษ ผมคิดว่าเราทําสิ่งนี้เพื่อตั้งชื่อครอบครัวของเราด้วยความเคารพของผมเอง แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นชื่อจริงๆนะครับ ผมจะไม่ทําแบบนั้นอีก” ลูซิเฟอร์พูดขณะเดินถอยหลัง

“ดีแล้วๆ” แซนพูดพร้อมกับยิ้ม

“เอาล่ะ เนื่องจากเป็นการปฐมนิเทศของนักเรียน ถึงเวลาสนุกแล้ว คุณทั้ง 5 คนจะมีการแข่งขันกันเล็กน้อย ใครชนะการแข่งขันจะได้เปรียบเป็นพิเศษ” เขากล่าวเสริม

“คุณอาจจะคิดว่ามีประโยชน์อะไร ชนะและค้นหา แต่ฉันจะบอกว่านี่จะมีประโยชน์มากในการช่วยคุณในภายหลัง”

“การแข่งขันอะไร การต่อสู้งั้นเหรอ?” แคสเซียสถาม

เมื่อได้ยินคําถามของเขา แม้แต่แดชก็เริ่มขมวดคิ้ว เขาต้องต่อสู้กับคน 4 คนในวันแรกจริงๆหรือ?

“ไม่เลย ไม่มีการต่อสู้หรืออะไรแบบนั้น มันจะเป็นการแข่งขันร้องเพลง พวกคุณแต่ละคนจะร้องเพลง ใครชนะก็จะได้รับรางวัล” แซนกล่าวพลางหัวเราะ

“อ๋อ ครั้งนี้คณบดีเรียกออกมามากกว่า 1 คน แทนที่จะสนุกกับมัน เขาต้องการรังแกเด็กๆทั้งหมด คณบดีของเราช่างเป็นเด็กจริงๆ โยวานคิดขณะนั่งที่ด้านหลัง

“ผมร้องเพลงไม่ได้” แคสเซียสตอบ “ผมขอถอนตัวจากการแข่งขัน

“โอ้ ไม่ ไม่ คุณทําไม่ได้ ฉันลืมบอกไปว่า คนที่ถอนตัวจะเสียโอกาส 1 ใน 3 ของเขา เพราะจะถือเป็นการแหกกฎ” คณบดีกล่าวพร้อมหัวเราะ “อย่างน้อยคุณต้องพยายาม”

ใบหน้าของแคสเซียสกระตุกอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาได้ยินคําพูดของคณบดี เขาต้องทําเรื่องน่าอายต่อหน้าทุกคนจริงๆเหรอ?

“ไม่เอาน่า อย่าอายเลย ฉันรู้ว่าทุกคนในตระกูลซิอานี่ผู้ยิ่งใหญ่ของคุณมีความสามารถ คุณทําได้” คณบดีกล่าวเพิ่มเติมจากใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าเขากําลังเพลิดเพลินกับตัวเอง

“บ้าเอ้ย!”

แคสเซียสก้าวไปข้างหน้าในขณะที่เขาหายใจ เข้าลึก ๆ

เปิดริมฝีปากของเขาเขาเริ่มร้องเพลง “โอ้ พระจันทร์ดวงโต…”

เพลงของเขากินเวลาเพียง 20 วินาทีก่อนจะจบในขณะที่เขาก้าวถอยหลัง

“ดีมาก ดูสิ คุณไม่มีเหตุผลที่จะต้องอาย” คณบดีพูดก่อนจะมองไปที่คนถัดไปในแถว
ทีละคน ทุกคนก้าวไปข้างหน้าและร้องเพลงที่พวกเขาจําได้

ไม่นานก็ถึงคิวของลูซิเฟอร์

ลูซิเฟอร์ยังก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ว่าจะร้องเพลงอะไร เขาไม่เคยได้ยินเพลงใด ๆ และไม่รู้อะไรเลย

“ฉันทําได้แค่ร้องเพลงแบบสุ่มๆ อย่างน้อยก็นับเป็นความพยายาม เขาคิด ขณะกําหมัดแน่น

ลูซิเฟอร์หลับตาและทําจิตใจให้สงบ ในขณะที่เขาพยายามเขียนคําบางคําเพื่อร้องเพลงเมื่อมีสิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้น ดูเหมือนจู่ๆก็มีเพลงปรากฏขึ้นในหัวของเขา ซึ่งกําลังร้องโดยผู้หญิงคนหนึ่ง

เขาลืมตาเพื่อมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าใครกําลังร้องเพลงอยู่ แต่ไม่มีใครร้องเพลงอยู่ที่นั่น
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง
“มาเถอะ ร้องเพลง อย่ารอช้า” คณบดีเตือนลูซิเฟอร์ที่ตัดสินใจหยุดคิดและร้องเพลงที่ปรากฏในหัวของเขา

“ในค่ําคืนที่มืดมิด อย่าได้กลัวไปเลย ลูกของข้า ทันทีที่เจ้าเรียกชื่อข้า ข้าจะดูเหมือนแสงที่ส่องสว่าง…”

ลูซิเฟอร์ร้องเพลงต่อไปและร้องต่อไปอีก 3 นาที เขาไม่รู้ว่าทําไม แต่ในขณะที่เขาร้องเพลง น้ําตาก็เริ่มก่อตัวในดวงตาของเขาราวกับว่าหัวใจของเขากําลังเจ็บปวด มีความรู้สึกสูญเสียที่เขารู้สึก แต่เขาไม่รู้ว่าทําไม

น้ําตายังคงไหลอาบแก้มทีละหยด ขณะที่เขาร้องเพลงอยู่ไกลๆ ทุกคนฟังเพลงที่สวยงามนี้อย่างระมัดระวัง ราวกับว่าพวกเขางงงวยกับเนื้อเพลงและอารมณ์ที่ลูซิเฟอร์ใส่เข้าไปในเพลง

สําหรับแซนเขาอดไม่ได้ที่จะจ้องที่ลูซิเฟอร์ ขณะที่เขาเอียงศีรษะ “น่าสนใจ”

ผ่านไป 4 นาที ในที่สุดเพลงก็จบลง ลูซิเฟอร์ไม่ได้เคลื่อนไหวสักครู่ ขณะที่เขายืนนิ่ง ความเจ็บปวดในใจยังคงอยู่ และมันก็เจ็บ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งขณะที่เช็ดน้ําตา เกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาไม่เข้าใจ

“อเล็กซ์ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม” แซนถามลูซิเฟอร์

“ครับ” ลูซิเฟอร์ตอบขณะมองกลับมาที่เซียน

“ฉันไม่เคยได้ยินมันมาก่อน และมั่นใจว่าไม่ได้มาจากชาติของเราตั้งแต่ฉันได้ยินทุกเพลง คุณได้ยินมันมาจากไหน หรือคุณเป็นคนแต่งเอง?” แซนถามลูซิเฟอร์

“ผมได้ยินมาจากไหนงั้นเหรอ ผมจําไม่ได้” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างเฉยเมย ตัวเขาเองไม่รู้ว่าเขาได้ยินมาจากไหน เขาจําไม่ได้ว่าเคยได้ยินมาก่อน

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือมันเป็นเพลงจากชีวิตจริงของเขา เพลงที่แม่เคยร้องให้ตอนเด็กๆ ดูเหมือนว่าความทรงจําของเขากําลังพยายามทําลายสิ่งกีดขวางอย่างช้าๆ และหลุดออกมา

“น่าสนใจ ต้องมีคนทําเพลงนี้ แล้วคุณได้ยินมันโดยบังเอิญ แล้วคุณก็ลืมไป ฉันอยากเจอคนที่คิดเนื้อเพลงที่สวยงามเช่นนี้” คณบดีบอกกับลูซิเฟอร์

เขายืนขึ้น

“เอาล่ะ ฉันไม่คิดว่าผู้ชนะจะชัดเจนกว่านี้แล้ว อเล็กซ์ อะลาริกเป็นผู้ชนะ!” แซนประกาศ

ทันทีที่คณบดีประกาศ นักเรียนก็เริ่มปรบมือ สําหรับคนที่อยู่ในคลาส A พวกเขาแค่มองไปที่ลูซิเฟอร์

“ตามที่สัญญาไว้ ผู้ชนะจะได้รับรางวัล ส่วนรางวัลของคุณคือ คุณสามารถข้ามการสอบรายปีใด ก็ได้จาก 3 ครั้งแรกตามที่คุณต้องการ และคุณจะไม่ถูกพิจารณาว่าล้มเหลวอีกด้วย” คณบดีกล่าวกับลูซิเฟอร์พลางหัวเราะ

แม้ว่าเขาจะพูดคําเหล่านี้เบาๆ แต่พวกเขาก็ตกตะลึงไม่เฉพาะกับนักเรียนเท่านั้น แต่กับครูด้วยเช่นกัน