Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 190 หยาบคาย

ตอนที่ 190: หยาบคาย

“เอาล่ะ เจสันและอเล็กซ์ ฉันคิดว่านายควรเริ่ม เตรียมตัวได้แล้วมันเป็นการวางแนวของรุ่น 24 หากพวกนายไปสายนายอาจจะต้องเจอกับความยุ่งเหยิง”เควินเตือนลูซิเฟอร์และเจสัน ขณะที่เขานอนอยู่บนเตียง“ฉันจะงีบหลับเพราะวันนี้ฉันไม่มีเรียนขอให้นายทั้งสองโชคดี”

ลูซิเฟอร์และเจสันแต่งกายให้เหมาะสมสําหรับปฐมนิเทศ
–
เนื่องจากตอนนี้ไม่มีชุดยูนิฟอร์มของสถาบันพวกเขาจึงต้องสวมชุดปกติ

ลูซิเฟอร์สวมเสื้อผ้าเก่าที่เขานํามาจากบ้านในขณะที่เจสันดูเหมือนสวมเสื้อผ้าใหม่ทั้งหมดที่เขานําออกมาเป็นครั้งแรก

7 โมงเช้า ขณะที่ทั้งสองเตรียมตัวให้พร้อมหลังจากอาบน้ําเสร็จ

“ไปกันเถอะ ปฐมนิเทศจะเริ่มในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้าเราควรไปที่หอประชุมล่วงหน้า” เจสัน บอกลูซิเฟอร์ขณะนําแฟ้มออกจากกระเป๋า “อย่าลืมแฟ้มของนายด้วยนั่นก็เหมือนบัตรผ่านของนายมันจะถูกใช้ทุกที่จนกว่าบัตรประจําตัวของเราจะถูกสร้างขึ้น”

ลูซิเฟอร์เดินไปที่ชั้นวางและหยิบแฟ้มของเขาขึ้นมาตอนนี้เควินหลับสนิทเมื่อเจสันและลูซิ เฟอร์ออกจากห้องไปจนปิดประตู

พวกเขาเดินขึ้นบันไดและออกจากโรงแรม

“นายเห็นตึกนั้นไหม นั่นคือที่หอประชุม”เจสันชี้ไปที่อาคารที่สั้นกว่าอีกหลังเล็กน้อยในบริเวณใกล้เคียง

เมื่อเหลือบมองไปทางนั้น ลูซิเฟอร์ก็เห็น เด็กจํานวนมากยืนเรียงแถวกันที่ทางเข้าอาคาร

“นั่นเป็นที่ๆใหญ่มาก มีนักเรียนกี่คนในกลุ่มที่ 24 งั้นเหรอ” ลูซิเฟอร์ถามเจสัน เขาตะลึงเมื่อ เห็นฝูงชน

“ฉันคิดว่าควรมีอย่างน้อย 500 นั่นเป็นจํานว นอย่างน้อยตั้งแต่ 2-3 ปีที่ผ่านมา” เจสันตอบ

” ในชุดปีที่แล้วมีนักเรียน 500 คนมากกว่า 400 คนอยู่ในห้อง C, 90 คนในชั้นเรียน B และ 10 คนในชั้นเรียน A ยิ่งชั้นสูงเท่าไหร่ก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้นที่จะรับเข้าเรียน นั่นคือทําไมเราถึงตกใจมากที่นายเข้ามา“เขาอธิบายให้ลูซิเฟอร์ฟัง

ไม่นานพวกเขาก็ไปถึงที่หมายและยืนเป็นแถวยาวโชคดีที่ตอนนี้มีคนอยู่ก่อนหน้าพวกเขาเพียง 50 คน ที่เหลือเข้าไปแล้วหรือยังมาไม่ถึง

แถวค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ขณะที่นักเรียนยังคงเข้าไปในหอประชุมหลังจากตรวจสอบแฟ้มแล้ว

ไม่นานก็ถึงคิวของลูซิเฟอร์เขายังมอบแฟ้มให้ กับแวเรียนท์ที่กําลังตรวจสอบอยู่

ทันทีที่แวเรียนท์คนนั้นเห็นแฟ้มของลูซิเฟอร์เขาก็รู้สึกประหลาดใจเขาเหลือบมองที่ลูซิเฟอร์ขณะที่เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเขานําสติกเกอร์ออกจากกระเป๋าเสื้อและติดไว้ที่กระเป๋าเสื้อของลูซิเฟอร์

ลูซิเฟอร์ดูสับสนเกี่ยวกับสติกเกอร์ แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเลยในขณะที่แวเรียนท์ได้คืนไฟล์ให้ลูซิเฟอร์ในขณะที่บอกให้เขาเข้าไป

ลูซิเฟอร์เข้าไปในหอประชุมและรอเจสันซึ่งกําลังตรวจสอบไฟล์ของเขาไม่นานเจสันก็ก้าวเข้า มา

“ทําอะไรน่ะไปเลย!“เจสันบอกลูซิเฟอร์ขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าลูซิเฟอร์รออยู่
“ไปไหน ไปกับฉัน ไปกับฉันไหม”ลูซิเฟอร์ถาม เจสัน

เมื่อได้ยินคําพูดของลูซิเฟอร์ เจสันก็อดยิ้มไม่ได้”นายกําลังพูดอะไร นายไม่เห็นสติกเกอร์ในเสื้อของนายหรือ “ใช่มันคืออะไรฉันยังไม่เข้าใจ“ลูซิเฟอร์ตอบอย่างสับสน

“นั่นก็เหมือนกับใบอนุญาตพิเศษ ให้เฉพาะนักเรียนคลาส A ในระหว่างการปฐมนิเทศ หมายความว่านายสามารถนั่งแถวแรกได้เฉพาะนักเรียนคลาส A เท่านั้นที่สามารถนั่งในแถวแรกส่วนที่เหลือพวกเขานั่งข้างหลังพร้อมกับคลาส C อยู่ข้างหลัง“เจสันอธิบาย

ไปนั่งก่อน อย่ารอช้า มิฉะนั้นเราจะถูกดเพราะขวางทาง“เขาพูดต่อขณะก้าวไปข้างหน้า

เจสันนั่งบนเก้าอี้ในแถวที่ 2 สําหรับลูซิเฟอร์เขาฟังเจสันเขาสัญญากับปู่ของเขาว่าเขาจะปฏิบัติตามกฎ

ลูซิเฟอร์นั่งเก้าอี้ ซึ่งอยู่ข้างหน้าเจสันน่าเสียดายที่เก้าอี้ตัวนั้นบังเอิญอยู่ตรงกลางแถวแร กด้วย

แถวแรกว่างทั้งหมด ในขณะนี้เนื่องจากนักเรียนคลาส A ยังมาไม่ถึง ดูเหมือนว่าลูซิเฟอร์จะเป็นคนกลุ่มแรกที่สุดในหมู่พวกเขา

ผู้คนจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆเข้าห้องประชุมและนั่งประจําที่ 10 นาทีผ่านไปก่อนที่ลูซิเฟอร์จะเห็นบุคคลอื่นจากคลาส A

เหตุผลเดียวที่เขาจําเด็กชายคนนี้ได้ก็เพราะว่าเขามีสติกเกอร์บนหน้าอกด้วย ซึ่งเหมือนกับลูซิ เฟอร์

ดูเหมือนว่าเด็กชายจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่หรูหราและมีราคาแพงกว่ามากเสื้อเชิ้ตสีน้ําเงินและกางเกงยีนส์สีเข้มทําให้เขาดูมีรสนิยม

ดูเหมือนว่าเขาจะสวมแว่นกันแดดสีดําซึ่งมองไม่เห็นดวงตาของเขาแต่ผมสีเข้มสั้นของเขาเข้ากับรูปลักษณ์ของเขา

“สวัสดี ผมอเล็กซ์อะลาริก“ลูซิเฟอร์กล่าวขณะที่ลุกขึ้นยืนเมื่อเด็กชายมาถึงเพื่อทําความรู้ จักกับเขา

เด็กชายหันไปทางลูซิเฟอร์แต่ไม่ได้พูดอะไรเขาเดินต่อไปและนั่งที่มุมที่นั่งแถวแรกสุดเท่านั้น

ลูซิเฟอร์ไม่เข้าใจพฤติกรรมหยาบคายนี้เขาทําได้เพียงส่ายหัวขณะนั่งลง

ภายใน 5 วินาทีเด็กชายอีกคนมาถึงแถวแรกเด็กชายครั้งนี้ดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเป็นเด็กที่อวบกว่าเจสันแต่มีบางอย่างเกี่ยวกับใบหน้าของเขาที่ทําให้เขาดูหยาบคายเล็กน้อย

โดยไม่คิดอะไรมากลูซิเฟอร์พยายามทักทายบุคคลนี้อีกครั้งตั้งแต่เขามาที่นี่เขาต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนในชั้นเรียนของเขา

“สวัสดี ผมอเล็กซ์ อะลาริก พวกเรากําลังจะอยู่ชั้นเดียวกัน“ลูซิเฟอร์พูดพร้อมกับเอื้อมมือออกไป

“อเล็กซ์ อะลาริก? เสื้อผ้าของนาย… น่าเกลียดเกินไปนายไม่ใช่พวกเราใช่ไหม”เด็กชายร่างท้วมถามลูซิเฟอร์ ในขณะที่เขาสังเกตเห็นเสื้อผ้าที่สึกหรอของลูซิเฟอร์ที่ดูเยือกเย็นเกินไปเมื่อเทียบกับเสื้อผ้าแบรนด์ของเขา

เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่เด็กชายจะเข้าใจว่าลูซิ เฟอร์ไม่ได้มาจากตระกูลชั้นยอด

“นายมาอยู่ในคลาส A ได้ยังไง”เขาถามลูซิเฟอร์ถ้าเขาไม่เห็นสติกเกอร์บนหน้าอกของลูซิเฟอร์เขาอาจจะคิดว่าลูซิเฟอร์นั่งผิดแถว

คลาส A ส่วนใหญ่ได้ไปโรงเรียนราคาแพงและได้รับการฝึกฝนในสิ่งอํานวยความสะดวกที่ดีที่สุด พวกเขาเป็นที่รู้จักทั่วเมืองของพวกเขาแต่ลูซิเฟอร์ไม่ใช่คนที่เขาจําได้ว่าเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน

“ไม่เป็นไร เพราะนายอยู่ในชั้นเรียนของเราถือว่ามันเป็นความโชคดีของนาย“เด็กชายร่างท้วมบอกกับลูซิเฟอร์ก่อนจะเดินจากไปและนั่งที่อีกมุมหนึ่ง

“เขาก็หยาบคายเหมือนกัน.. นี่เป็นแบบแผนกับพวกคลาส A หรือเปล่า?” ลูซิเฟอร์พึมพําขณะนั่งอีกครั้ง