Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 175 โลกรู้จักข้าในฐานะราชาวอร์ล็อควารันท์

ตอนที่175: โลกรู้จักข้าในฐานะราชาวอร์ล็อควารันท์

“ในช่วง5ปีที่ผ่านมาทุกช่วงเวลาเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผมแค่ได้อยู่กับพวกเขาใช้เวลากับพวกเขาได้รับความรักและความเสน่หาจากพวกเขาทุกช่วงเวลามีค่าสำหรับผม”ลูซิเฟอร์ตอบ”สิ่งที่ผมไม่เคยลืมเช่นกัน”

“ดังนั้นถ้าผมบอกคุณถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผมช่วงเวลานั้นก็คือ5ปีแรกของผม”เขากล่าวเพิ่มเติม

“อ่าสุดท้ายก็เป็นแบบนั้นจริงๆ”เคนถามในขณะที่เขายิ้มเยาะเย้ย

“แม้ว่าฉันต้องการที่จะบอกว่าคำตอบของคุณดีกว่าช่วงเวลาหนึ่งของฉันกับห้าปีของคุณฉันคิดว่าคุณชนะ”เขาพูดขณะที่เขาถอนหายใจ

“แล้วคุณต้องการอะไรจากฉัน?”เขาถาม“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรแม้ว่าคุณจะไม่ต้องการอะไรจากเกมนี้เพราะฉันทำสิ่งที่คุณขอเกือบทั้งหมดแล้วแต่ก็ยังสามารถบอกและขอได้เพิ่มอีกถ้าคุณต้องการ”

“ผมต้องการให้คุณทำอะไรงั้นเหรอผมจะบอกคุณเมื่อถึงเวลาที่เราต้องกลับ”ลูซิเฟอร์ตอบโดยไม่เปิดเผยข้อมูลมากนัก

“เอาล่ะฉันเป็นหนี้คุณแล้วยังไงก็ตามฉันจะรีบกลับมาฉันควรตรวจสอบกับสำนักงานใหญ่เพื่อดูว่าแผนเป็นอย่างไรบ้าง”เคนกล่าวขณะที่เขายืนขึ้น

“แผนอะไร?”ลูซิเฟอร์ถามสงสัยว่าตอนนี้เป็นแผนอะไร

“โอ้มันเป็นสิ่งที่จะดึงความจริงของคุณออกมาคนที่คิดว่าคุณเป็นนักฆ่าจะรู้ว่าทำไมคุณถึงทำในสิ่งที่คุณทำลองคิดดูว่าในขณะที่เราวางเรื่องของเราไว้ข้างหน้าโลกฉันจะบอกคุณหลังจากที่ฉันกลับมา”เคนตอบก่อนจะเดินจากไปมุ่งหน้าไปยังเฮลิคอปเตอร์

อุปกรณ์ที่เขาสามารถใช้ติดต่อกับฐานได้นั้นอยู่ภายในเฮลิคอปเตอร์

เมื่อเคนจากไปลูซิเฟอร์ยังคงนั่งใกล้ทะเลและมองดูพระอาทิตย์ตกดิน

“พระอาทิตย์ตกที่นี่สวยจริงๆที่นี่สวยมาก”เขาพึมพำเมื่อเห็นดวงอาทิตย์ที่ดูเหมือนจะจมอยู่ในทะเล

ดวงอาทิตย์สีแดงและเมฆที่อยู่บนท้องฟ้าทั้งหมดนี้ทำให้ถอนหายใจอย่างน่าทึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถมองเห็นสิ่งที่เหมือนงบนท้องฟ้าได้ด้วยเหตุผลบางประการ

“คุณพูดถูกสถานที่แห่งนี้สวยงามมากฉันเห็นในแบบที่คุณต้องการแต่ยังไม่สมบูรณ์ใช่ไหม”

“ผมอยากให้คุณ2คนอยู่ที่นี่กับผมเหมือนกัน”

ขณะที่ลูซิเฟอร์นั่งดูพระอาทิตย์ตกอยู่คนเดียวเขาเริ่มรู้สึกหดหู

เขาเริ่มพูดกับตัวเองในขณะที่ความเศร้าดูเหมือนจะครอบงำเขาอีกครั้งเขาเริ่มคิดถึงพ่อแม่ของเขา

ความไร้สาระของเคนทำให้ลูซิเฟอร์ยุ่งๆแต่ตอนนี้เมื่อเคนไม่อยู่ความคิดที่น่าเศร้าเหล่านั้นก็เริ่มคลุมศีรษะของเขาอีกครั้ง

“ถ้าคุณอยู่ที่นี่โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยมันจะไม่มืดมนขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ฉันคิดถึงคุณจริงๆคุณได้ยินฉันไหม”เขาย้ำหนักแน่น

“ถ้าเพียงคุณไม่ได้ทำให้ชีวิตของคุณตกอยู่ในอันตรายต่อมนุษยชาติคุณก็จะยังมีชีวิตอยู่ถ้าเพียงแต่คุณมีความเห็นแก่ตัวเพียงเล็กน้อยไม่มีอะไรแบบนี้จะเกิดขึ้นคนเห็นแก่ตัวทุกคนยังมีชีวิตอยู่แต่คุณตายแล้วทำไมใช่ไหม?”

ยิ่งลูซิเฟอร์พูดมากเท่าไรเขาก็ยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นเท่านั้นจนกระทั่งถึงจุดจบที่เขากำหมัดแน่น

“คนที่ควรปฏิบัติต่อคุณเป็นของขวัญเพื่อมนุษยชาติทำสิ่งนี้กับลูกชายของคุณคุณจะโกรธไหมถ้าคุณอยู่ที่นี่คุณจะลงโทษพวกเขาไหมคุณจะปกป้องฉันให้ปลอดภัยไหมคุณจะทำใช่ไหม”

เขายังคงจ้องมองที่พระอาทิตย์ตกดินในขณะที่เขาพูดซ้ำดูเหมือนว่าเขากำลังคุยกับพระอาทิตย์ตกแทน

พระอาทิตย์กำลังตกดินนำแสงไปพร้อมกับมันดูเหมือนว่าจะคล้ายกับพ่อแม่ของเขาที่เสียชีวิตโดยรับความสว่างของโลกของเขาไปพร้อมกับพวกเขา

“เดี๋ยวก่อน…ของขวัญ…ของขวัญ…ถูกแล้ว!ฉันจำได้!ฉันจำได้ทุกอย่าง!นั่นคือสิ่งที่พ่อของฉันจะพูดในความฝันนั้น!นั่นคือสิ่งที่เขาพูดในเวลานั้น!บางอย่างเกี่ยวกับของขวัญของฉัน”เขาอุทานออกมาทันทีขณะที่เขาเริ่มจดจ่อที่หัวของเขามากขึ้นเพื่อจดจำคำพูดของพ่อของเขา

ในไม่ช้าเขาก็จำทุกอย่างได้ในขณะที่ความฝันทั้งหมดชัดเจนและความทรงจำของเขาก็กลับมา

“แม่ขอโทษนะลูซิเฟอร์แต่พ่อกับแม่ต้องไปแล้วเราจะกลับมาเร็วๆนี้ลูกจะอยู่โดยไม่มีเราได้ไหมลูกของเราตอนนี้โตแล้วใช่ไหม””แน่นอนเขาเป็นลูกชายของผมชายคนนั้นหัวเราะขณะเดินเข้ามาใกล้”ขอโทษนะลูกแต่โลกต้องการเราเราจะอยู่ไม่นานและเมื่อเรามาเราจะชดเชยให้””ตอนนั้นจะเป็นยังไงบ้างแล้วเราจะไปเที่ยวกันต่อดีมั้ย?ลูซิเฟอร์ไม่เคยเห็นหาดออเรียนมาก่อนเลยใช่มั้ย?แม้จะไกลหน่อยแต่ก็เป็นสถานที่ที่สวยงามทั้งพระอาทิตย์ตกลมน้ำทุกอย่างก็ราวกับสวรรค์พ่อของฉันเคยไปพาฉันไปที่นั่นฉันคิดว่าเราควรไปพักผ่อนที่นั่นมันจะเป็นวันหยุดที่ดีที่สุด””หาดออเรียนน่ะเหรอถูกสิสถานที่นั้นสวยดีฉันกำลังคิดจะพาลูซิเฟอร์ไปที่นั่นด้วยเรายังไม่ได้พักผ่อนกันมากนัก

แม่ของลูซิเฟอร์หยิบถ้วยซุปและเริ่มให้อาหารลูก

ขณะที่พ่อของเขาอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง

“และเรายังสามารถมอบของขวัญให้เขาที่นั่นได้นั่นเป็นของเขาแล้วเราฝังมันไว้ที่หาดออเรียนใช่ไหมฉันคิดว่าถึงเวลาที่เราจะเอามันออกไปและมอบสิ่งนั้นให้ลูซิเฟอร์เขาอายุ5ขวบแล้วมันควรจะถึงเวลาที่เราเริ่มต้นสิ่งนั้น

“ของขวัญ!นั่นคือสิ่งที่เขาพูดถึง!ของขวัญของฉัน!เขาทิ้งของขวัญอะไรไว้เบื้องหลัง?ฉันต้องหามันให้ได้มรดกชิ้นสุดท้ายของพ่อแม่!สิ่งที่พวกเขาทิ้งไว้ให้ฉัน!ความทรงจำสุดท้ายของพวกเขา!ลูซิเฟอร์คิดขณะตัดสินใจค้นหาชายหาด

เดี๋ยวก่อนเคนอยู่ที่นี่”มันจะถูกต้องหรือไม่ที่จะค้นหาต่อหน้าเขา?ต้องดูก่อนว่ามันคืออะไรฉันจะรอให้เขาหลับแล้วค่อยค้นหา

เมื่อลูซิเฟอร์จำทุกอย่างได้เขาได้ปรับเปลี่ยนแผนซึ่งตอนนี้ประกอบด้วยสองสิ่งอย่างแรกคือค้นหาสิ่งที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้เขาโดยไม่แจ้งให้เคนรู้และอย่างที่สองคือการตามหาเวราซิตี้หลังจาก

เมื่อเขาเสร็จสิ้นแผนของเขาเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังเขา

“เขากลับมาสินะฉันควรทำตัวตามปกติ”ลูซิเฟอร์คิดขณะได้ยินเสียงฝีเท้า

“เคนคุณกลับมาแล้วเขาพูดขณะที่หันหลังกลับเพียงเพื่อให้ปากของเขาเปิดออกอย่างแปลกใจ

ไม่ใช่เคนที่ยืนห่างจากเขาเพียงก้าวเดียวแต่เป็นชายผมสีเข้มที่ดูเหมือนสวมเสื้อโค้ทและกางเกงราวกับว่าเขาเป็นนักธุรกิจ

ลูซิเฟอร์ยกมือขึ้นเพื่อโจมตีชายคนนั้นความใกล้ชิดอันน่าสะพรึงกลัวนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่เห็นค่าและการได้เห็นคนแปลกหน้าที่อยู่ใกล้ๆที่ไม่ควรจะอยู่ที่นี่เป็นเรื่องที่อันตราย

เขาไม่ได้คิดซ้ำถึง2ครั้งที่จะถามคำถามใดๆในขณะที่เขาตัดสินใจโจมตีด้วยสายฟ้าของเขา

น่าเสียดายที่เขาเพิ่งเริ่มยกมือขึ้นเพื่อโจมตีเมื่อชายคนนั้นยิ้มเยาะขณะที่เขาคว้าคอเขาไว้

“อยากรู้เกี่ยวกับฉันไหมโลกรู้จักฉันในชื่อราชาวอร์ล็อควารันท์”ชายคนนั้นบอกลูซิเฟอร์