Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 166 ฮีโร่ แอซ์เรล

ตอนที่ 166: ฮีโร่ แอซ์เรล

“มาสอนเขาถึงวิธีทําให้ความสามารถของเขาแข็งแกร่งขึ้นและวิธีใช้มันให้ดีขึ้นฉันคิดว่าการควบคุมลมของเขาต้องการความช่วยเหลือ นั่นคือความสามารถที่เขาควบคุมได้แย่ที่สุดจากสิ่งที่ฉันเห็น นี่ควรเป็นจุดสนใจของเรา” เคลเลียนกล่าว ยาลซ่าจึงพยักหน้าตอบ

“จริง ตอนที่ฉันฝึกเขา ฉันก็สังเกตเหมือนกัน เขาบินสูงหรือต่ําไม่ได้ แต่จะลอยไปรอบๆ หลังจากไปถึงระดับที่ตั้งไว้นั้นก็เพราะด้วยความช่วยเหลือจากการกระโดดเท่านั้น เขาไม่ได้ใช้ทักษะของเขาอย่างที่ควรจะเป็น ของเขา ความสามารถอื่น ๆนั้นควบคุมได้ดีกว่า” ยาลิซ่าเห็นด้วย

และด้วยเหตุนี้ แผนจึงถูกตัดสินใจ เพื่อช่วยลูซิเฟอร์ควบคุมลมของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่เพียงแค่บินได้เท่านั้น แต่ยังใช้ลมของเขาในทางที่ไม่ชอบเพื่อเอาชนะ

ขณะที่เคลเลี่ยนและยาลิซ่าคิดตารางการฝึกสําหรับอนาคต เวก้านั่งอยู่ในบ้านธรรมดาในเมืองที่ห่างไกล

เขาใช้เวลานานกว่าที่เขาคาดไว้มากในการมาที่นี่ หลังจากที่เขาไปถึงเมือง ซึ่งถูกกล่าวถึงในฐานข้อมูล เขาก็พบว่าด็อกเตอร์มีร่าไม่อยู่ที่นี่

แต่เธอไปเมืองที่อยู่อีกฟากหนึ่งของประเทศ

ด้วยความผิดหวัง เวก้าเปลี่ยนจุดหมายปลายทางอีกครั้งและไปที่เมืองที่ 2 แต่เมื่อเขามาถึงที่นี่ เขาตระหนักว่าโชคของเขาไม่ดีอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนั้นออกไปเมื่อ 2-3 วันก่อนเพื่อกลับบ้าน

เป็นครั้งที่ 3 ที่เขาไปที่เมืองเก่าด้วยความผิดหวังอย่างมาก แต่คราวนี้เขาโชคดีที่ได้พบหมอมีร่าในบ้านของเธอ

“คุณบอกว่าคุณมาจาก APF เหรอ?” หญิงชราคนหนึ่งถามเวก้าซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ

“ใช่ครับ คุณแม่ นี่คือบัตรของผม” เวก้าตอบในขณะที่เขาแสดงบัตรประจําตัว

ปลอม

“ขอถามหน่อยเถอะว่าใส่หน้ากากทําไม” ด็อกเตอร์มีร่าถามด้วยความสงสักว่าทําไมเวก้าถึงซ่อนใบหน้าของเขาไว้

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะใบหน้าของเขาเป็นที่รู้จักมาตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ APF จะหาลูซิเฟอร์ได้ยาก

เขาซ่อนใบหน้าของเขาไว้เพราะเขาไม่ต้องการทําให้เกิดความโกลาหล ไม่ใช่ว่าเขากลัวแต่เพราะเขาอยากจะมาและจากไปอย่างเงียบๆ ไม่เสียเวลา

“แล้วคุณจะถามอะไรฉันล่ะ” หมอมีร่าถาม

“หมอมีร่า เรากําลังสืบสวนการตายของเซล แอซเรล ผมแน่ใจว่าคุณรู้จักเขาใช่

ไหม” เวกําถามในขณะที่เขาแสดงรูปของเซล

“ราชาวอร์ล็อคเซล?” ผู้หญิงคนนั้นถามโดยจําชายในภาพได้ “ฉันจําเขาได้เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ทั้งที่มีพลังมากมาย เขาก็ใจดีเช่นกัน”

เวก้าพยักหน้าก่อนจะตอบว่า “ถูกต้อง เรากําลังพยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา เราได้ยินมาว่าคุณเป็นหมอที่ช่วยแคลร์ส และ เซล ในการคลอดบุตรใช่ไหม”

“ใช่ ฉันอยู่ที่นั่น ฉันยังจําได้ว่าเขาเครียดแค่ไหน เขาถามฉันทุก 2-3 วินาทีว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน มันช่างหวานซึ่งเหลือเกิน” หญิงสาวตอบราวกับว่าเธอกําลังหวนคิดถึงอดีต

“คุณแน่ใจหรือว่าคุณคลอดลูซิเฟอร์ออกมา และเขาก็ออกมาจากท้องของแคลรีส แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรือว่าลูซิเฟอร์เกิดที่โรงพยาบาล” เวก้าถามแม้ว่าคําถามเหล่านี้จะฟังดูงี่เง่า

“ลูซิเฟอร์ นั่นเป็นชื่อที่พวกเขาตัดสินใจให้เด็กคนนั้นหรือไม่ ก็ไม่เลว แต่พวกเขาเลือกได้ดีกว่า พวกเขาสับสนมากว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี ฉันยังเสนอชื่ออยู่ แต่พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะคิดเกี่ยวกับมัน” หลังจากกลับบ้าน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะปฏิเสธชื่อที่ฉันแนะนํา

“แต่ใช่ คุณพูดถูก ลูกของพวกเขาเกิดที่โรงพยาบาลต่อหน้าต่อตาฉัน ฉันยังจําดวงตาสีฟ้าที่สวยงามของเด็กน้อยและความเรื่องแสงบนใบหน้าของเขาได้

“เมื่อฉันเห็นเขา ฉันรู้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเหมือนพ่อของเขา อย่างไรก็ตาม ลูซิเฟอร์เป็นยังไงตอนนี้ เขาต้องเป็นนักเรียนแน่ๆ ใช่ไหม ใครดูแลเขาหลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิต?”

เมื่อเธอก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งความทรงจํา เธอไม่หยุดพูดเลยแม้แต่วินาทีเดียวจนกระทั่งเธอถามคําถามนั้น

“ตอนนี้เรากําลังดูแลเขาอยู่ อย่างไรก็ตาม ขอบคุณสําหรับการยืนยัน ดังนั้นเขาเกิดที่โรงพยาบาลจริงๆ และเขาเป็นลูกชายของ 2 คนนั้น” เวก้า สรุปในขณะที่เขาพยักหน้า

“ผมมีอีกหนึ่งคําถาม คุณช่วยลูซิเฟอร์ ให้กําเนิด แต่หลังจากนั้นไม่นาน คุณลาออก มีเหตุผลอะไร ถ้าผมอยากจะถามได้ไหม” เวก้าถาม

“นั่นน่ะเหรอ ฉันบอกเหตุผลไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว” หญิงสาวตอบ

พร้อมกับส่ายหัว “แต่มันไม่เกี่ยวอะไรกับโรงพยาบาลและใครก็ตามจากเมืองนั้น”

“เข้าใจแล้ว ตราบใดที่มันไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ไม่เป็นไร ว่าแต่ วันที่ลูซิเฟอร์เกิด มีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นบ้าง จ่าอะไรได้บ้าง สภาพอากาศที่ไม่ธรรมดาหรืออย่างอื่นที่คุณพบว่าแปลก” เวก้าถาม

“ใช่ ฉันคิดว่ามีเรื่องแบบนั้น แต่ฉันเดาว่ามันน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่าเรื่อง

อื่น” หญิงสาวตอบ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“จริง ๆ ทันทีที่ลูซิเฟอร์เกิด เขาร้องไห้เป็นครั้งแรก และทันทีที่เขาร้องไห้ ฉันก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่น ส่วนที่แปลกคือท้องฟ้าแจ่มใส เมื่อฉันตรวจสอบครั้งล่าสุดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนนั้น” ด็อกเตอร์มีร่าตอบ

“มีเมฆและฝน ฉันไม่พบอะไรแบบนั้นในฐานข้อมูลใด ๆ คุณแน่ใจหรือ” เวก้าถามด้วยความสงสัย

“ฉันแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่ฉันได้ยิน ยิ่งกว่านั้นคุณพูดถูก วันนั้นไม่มีฝน มีเพียงเมฆมืดบนท้องฟ้าเท่านั้นที่ปรากฏขึ้น ทว่ามันเกิดขึ้น ก็ไม่แปลก บางครั้งธรรมชาติก็ลึกลับ ดังนั้น แค่เรื่องบังเอิญ” ด็อกเตอร์มีร่าพูดยิ้มๆ

“เรื่องบังเอิญเกิดขึ้น ฉันเดาว่าคุณคิดถูก” เวก้าพึมพําขณะลูบคาง แต่มีแวว

ตาคมกริบ

เขาไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ด้วย

เหตุผลบางอย่าง ลูซิเฟอร์ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับสภาพอากาศ มันเกิดขึ้น

หลายครั้งเกินกว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ

คราวที่แล้วเขาเห็นตัวเองว่าเมฆปกคลุมไปด้วยเมฆด่าเพราะลูซิเฟอร์

“ขอบคุณที่สละเวลาและตอบคําถามของผมทั้งหมด ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้” เวกยืนขึ้นในขณะที่เขากล่าวคําอําลาก่อนที่เขาจะเริ่มจากไป

“ถ้าคุณพบลูซิเฟอร์ ขออวยพรให้เขาจากฉันด้วย เด็กที่น่าสงสารเสียพ่อแม่ไปเร็ว ๆ สิ่งนี้อาจจะทําให้เขามีความสุข” ด็อกเตอร์มีร่าพูดกับเวก้าที่จากไป

เวก้ากําลังจะจากไป แต่เขาหยุดก่อนประตูขณะที่หันหลังกลับ

“ฉันจะบอกเขาอย่างนั้น แต่ด้วยความอยากรู้ เธอบอกว่าคุณเสนอชื่อให้เขา แต่พ่อแม่ของเขาปฏิเสธ ชื่ออะไรที่คุณเสนอให้ลูซิเฟอร์” เขาถาม

“โอ้ ชื่อนี้เหรอ เนื่องจากพ่อแม่ของเขาเป็นวีรบุรุษของมนุษยชาติ ฉันจึงเสนอชื่อฮีโร่สาหรับลูกชายของพวกเขา” ด็อกเตอร์มิราตอบ

“ฮีโร่แอซเรล?” เวก้าพึมพําในขณะที่เขายิ้มแหยๆ เขาส่ายหัวและจากไป

“ฉันต้องบอกว่าเซลมีความรู้สึกในการตั้งชื่อที่ดีกว่าผู้หญิงคนนั้น เวก้าคิดขณะก้าวออกจากบ้าน ฮีโร่แอซ์เรลฟังดูแย่จริงๆ นะ.. ฉันดีใจที่เซลไม่ได้เลือกมัน