Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 117

ตอนที่ 117: ให้พวกเขาพูดกับฉัน

“ฉันไม่คิดว่าคุณอยู่ที่นั่นและจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ฉันคิดว่าเราไม่ยุติธรรมกับแซนเดอร์ณตอนนี้” ไอย์พูดแทรก

ผมสีเงินของเธอผสมกับดวงตาสีน้ําตาลแดงของเธอทําให้เธอดูอบอุ่นซึ่งขัดกับความสามารถของเธอที่เย็นชาที่สุดเท่าที่จะทําได้เธอดูเหมือนเจ้าหญิงน้ําแข็งในชุดกระโปรงสีดําที่ไม่มีไหล่ซึ่งค้ํายันด้วยเสื้อคลุมสีเงิน

“เป็นอย่างนั้นได้อย่างไร” วารันท์ถามโดยเปลี่ยนโฟกัสไปที่หัวหน้าหน่วยเบต้า

“ก่อนที่พวกเขาจะพบกับลูกชายของเซล แซนเดอร์อยู่กับทีมของเขาแต่เนื่องจากมอนสเตอร์ที่หลุดจากดันเจี้ยนได้โจมตีอิเครโก้ฉันจึงบังคับให้เขาไปที่นั่นเพื่อปกป้องมนุษย์นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นกับทีมของเขาเมื่อพวกเขาต่อสู้ลูกชายของเซล ถ้าเขาอยู่ที่นั่น เราต่างก็รู้ดีว่าจะไม่มีใครถูกฆ่าตาย” ไอย์กล่าวปกป้องแซนเดอร์

“เขาเป็นวอร์ล็อคที่รู้ว่าต้องทําอย่างไร หากจําเป็น ฉันไม่คิดว่าเขาจะก้าวถอยหลังแม้ว่าจะมีความจําเป็นที่ต้องฆ่าเด็กเหตุผลเดียวที่ทีมของเขาแพ้ก็เพราะฉันและเพื่อช่วยมนุษย์ถ้าฉันอยู่ที่นั่นฉันจะไปช่วยมนุษย์ด้วย คุณคงจะทําเช่นเดีย วกัน เป็นไปได้มากที่สุด การตําหนิเขาถือเป็นความผิด ฉัน เข้าไปยุ่งในภารกิจของเขานั่นเป็นความผิดของฉันส่วนหนึ่ง”

ไอย์เริ่มสนับสนุนแซนเดอร์จริงๆ เพราะเธอเชื่อว่าเป็นความผิดของเธอถ้าเธอไม่บังคับให้เขาไป เขาก็คงไม่เสียคนไปครึ่งทีม

ตลอดการสนทนานี้ แซนเดอร์ไม่ได้พูด

“เฮ้อ พวกคุณนี่มันจริงๆเลย. ได้ ฉันจะมองข้ามสิ่งที่เกิดขึ้นไปครั้งหนึ่ง”

เมื่อได้ยินไอย์สนับสนุนแซนเดอร์ วารันท์ ก็ไม่โทษเขา มากเกินไปเพราะเป็นความจริงที่ว่าแผนของเขาได้รับผลกระทบเพราะมอนสเตอร์ในดันเจี้ยน

“เอาล่ะ บอกฉันเกี่ยวกับลูซิเฟอร์นี้ นายรู้อะไรไหม” วาร นท์ถามแซนเดอร์ด้วยอุบาย

แซนเดอร์หยิบโทรศัพท์ออกมา เมื่อปลดล็อกแล้ว เขาเริ่มเล่นวิดีโอก่อนวางโทรศัพท์ต่อหน้าวารันท์

วารันท์จ้องไปที่วิดีโอด้วยความสงสัย

เป็นวิดีโอที่แสดงภาพเด็กหนุ่มถูกทรมานจนถูกจัดการและตายลง

“เด็กชายในวิดีโอคือลูกชายของ เซล แอซเรล ฮีโร่ของมนุษยชาติอย่างที่คนส่วนใหญ่รู้จักเขา ฉันแน่ใจว่าเมื่อดู วิดีโอนั้นแล้วเดาได้ไม่ยากว่าทําไมเด็กคนนั้นถึงเกลียดมนุษย์ และทําไมเขาถึงได้บิดเบี้ยวมากขนาดนี้”

“พวกเขาทําการทดลองอันเจ็บปวดกับเด็กคนนั้น ซึ่งสิ่งนั้นฆ่าเขา เด็กชายคนนั้นฟื้นคืนชีพขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ และฉันเชื่อว่าเขาเป็นแบบนั้นเพราะนักวิทยาศาสตร์ที่ทรมานเขาฉันวางกับดักเพื่อจับเขาโดยไม่ทําร้ายเขา ซึ่งรู้ ไหม มันล้มเหลว”

” หลังจากนั้นเด็กก็หายตัวไปพร้อมกับเฮลิคอปเตอร์ของ เราลําหนึ่งดังนั้นเขาจึงบังคับให้นักบินพาเขาไปที่ใดที่หนึ่ง แล้วปิดการติดตามหรือไม่ก็แวเรียนท์ที่เกิดขึ้นใหม่ นํามือออกจากเงามืดเพื่อกลืนเด็กคนนั้นเข้าไปแล้ว” แซนเดอร์กล่า

“เกิดการจลาจลแบบต่างๆ เหรอ เรื่องนี้ซับซ้อนมาก แต่สิ่งที่คนพวกนี้ทําก็กลับบิดเบือน ไม่ว่าฉันจะเกลียดเซล มากแค่ไหนแต่การที่ปฏิบัติกับลูกชายของเขาแบบนั้น ตอนที่ เขาไร้เดียงสานี่มันน่ารําคาญใจที่สุด” วารันท์ บ่น พลาง มองไปที่วิดีโอ

“ตกลง ฉันจะจัดการเรื่องนี้ ส่งวิดีโอให้เจ้าหน้าที่ของรัฐ และบอกพวกเขาว่าฉันต้องการดําเนินการกับทุกคนที่เกี่ยวข้อง” เขากล่าวเพิ่มเติม

“แต่วิดีโอนี้ ไม่ได้มาจากแหล่งที่ชอบธรรม” ไอย์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

“คุณหมายความว่าอย่างไร คุณได้มันมาจากไหน?” วารันท์ถามพวกเขาด้วยความสงสัยจ้องมองไปมาระหว่างแซนเดอร์กับไอย์

“เราแฮกฐานข้อมูลของพวกเขา เราจะมีส่วนเกี่ยวข้องและอาจต้องเผชิญกับผลที่ตามมา เมื่อแหล่งที่มาของคลิปนี้ ได้รับการตรวจสอบเพิ่มเติมเนื่องจากพวกเขาจะรู้ว่าเรา แฮ็คฐานข้อมูลของรัฐบาล” แซนเดอร์กล่าวพร้อมแสดงค วามกังวลเล็กน้อยที่เขามีตั้งแต่ความจริงก็ออกมาแล้ว

“ไม่เป็นไร ถ้าพวกเราแอ็คพวกเขาจะทําอะไรได้ปล่อยให้พวกเขามาคุยกับฉันถ้ามีปัญหา ฉันจะจัดการทุกอย่างให้หมอคนนั้นทําการทดลองในนามนักวิทยาศาสตร์” วารันท์พูดอย่างเฉยเมย.

“ พรุ่งนี้เราจะไปที่โรงงานนั้นด้วย เนื่องจากเด็กพยายา มจะพุ่งเป้าไปที่มันไม่สําคัญว่าใครจะช่วยเขา เมื่อเขาไปก็ที่นั่น เราจะอยู่ที่นั่นเพื่อรอเขา” เขากล่าวเพิ่มเติมโดยให้ แผนสั้นๆ

“เข้าใจแล้ว”

ค่ําคืนมาถึง คืนนี้ช่างเงียบสงบ สําหรับคนส่วนใหญ่แต่ช่องข่าวก็คึกคักตลอดทั้งวันทั้งคืนครอบคลุมข่าว

ข่าวความล้มเหลวขององค์กรฉันเตอร์ การโจมตีพวกมอนสเตอร์ในดันเจี้ยน มีผู้บริสุทธิ์ที่มีความสําคัญมากกว่าข่าวใดๆข่าวของแวเรียนท์ที่ไม่ทราบชื่อ ที่กวาดล้างกิลด์อินทรีย์แดงไปครึ่งหนึ่งกําลังจมอยู่ในข่าวใหญ่เกี่ยวกับกิลด์ฮันเตอร์ โดยมีเพียงไม่กี่คนที่กล่าวถึงมัน

ตลอดทั้งคืน ลูซิเฟอร์ไม่ได้นอน เขานอนไม่หลับ ความคิดที่หนักใจของเขาทําให้เขาตื่นตัวตั้งแต่เขาอยู่ในที่ใหม่ เขา เพียงได้พักผ่อนหลังจากหลับตาเพียงงีบหลับสั้นๆ จิตใจของเขาหมกมุ่นอยู่กับความคิดตลอดเวลา

เขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่าค่ําคืนนั้นได้ผ่านไปแล้วพร้อมกับวันใหม่มาถึง

ความเงียบของสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นและหนาวเย็นถูกรบกวนด้วยเสียงเคาะที่ประตู

ลูซิเฟอร์ค่อยๆลืมตาขึ้น ขณะที่เขาลากตัวเองขึ้นอย่างเกียจคร้านเขาเลื่อนรองเท้าไปข้างเตียงก่อนจะเดินตามไปที่ ประตู

เขาไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จะถูกทําลายหรือควบคุมระยะเวลาของการสัมผัสด้วยถุงมือของเขา เขาบิดลู กบิดเพื่อเปิดมัน

“อรุณสวัสดิ์ ขอโทษที่รบกวนคุณแต่เช้า แต่พวกผู้ใหญ่เรียกคุณขึ้นไปชั้นบนฉันคิดว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น”

เดรโกยืนอยู่นอกประตูบอกลูซิเฟอร์ถึงจุดประสงค์ที่เขาจะมาที่นี่

ลูซิเฟอร์พยักหน้าอย่างใจเย็นก้าวออกจากประตูและเดิน ตามหลังเดรโกซึ่งพาเขาขึ้นไปชั้นบน

เดรโกกดนิ้วลงบนเซ็นเซอร์ลายนิ้วมือ หลังจากนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออกสิ่งนี้ทําให้ลูซิเฟอร์รู้ว่าเหตุใดเขาจึงไม่สามา รถเปิดลิฟต์ได้

่ ่

เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองที่มือ ซึ่งสวมถุงมือสีดําไว้ การสั่นศีรษะเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะแสดงว่าเขาตระหนักว่าเขาไม่มีวันทําอย่างนั้นได้แม้ว่าเขาจะถามคนเหล่านี้ก็ตาม

“เข้ามาสิ” เดรโกบอกลูซิเฟอร์ ซึ่งยังคงยืนอยู่นอกลิฟต์และจ้องไปที่มือของเขา

วอร์ล็อคหนุ่มก้าวเข้าไปในลิฟต์เช่นกันโดยปล่อยให้ประตูปิดลง, ลิฟต์เริ่มขึ้นไปหยุดบนพื้นที่ไม่รู้จัก