อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาบินขึ้นไป เขาก็หายตัวไปพร้อมกับสัตว์อสูรของเขาราวกับว่าเขาถูกสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นกลืนกิน
“เธอไม่ได้บอกว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติอยู่ที่นั่นเหรอ?” หวังซิวหยวนกล่าวด้วยความหวาดกลัว
“มันยังอยู่ที่นั่น” สาวหิมะกล่าวอย่างไม่แสดงออก
การแสดงออกของเงินหยูฉีเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง จู่ๆเขาก็หันหลังและวิ่งไป ในเวลาเดียวกัน เขาสั่ง ” ตามฉันมา” หวังซิวหยวนไม่ลังเลและวิ่งไปกับเซินหยู เว่ยเกอตามมาเช่นกัน โวเหวินคิดเพียงครู่หนึ่งก่อนจะเดินตาม
พวกเขาสองสามคนกระโดดลงไปในเหมืองด้วยกัน เงินหยูนําทางและรีบไปหาคนตายที่พวกเขาค้นพบก่อนหน้านี้
เมื่อพวกเขาไปถึงด้านข้างของศพ พวกเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก
โชคดีที่พวกเขาได้เดิมพันที่ถูกต้อง สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่มองไม่เห็นไม่ได้โจมตีพวกเขา
“ท่านผู้อําานวยการ เราควรทําอะไรต่อไปดี” หวังซิวหยวนถามเชิหยูนี
“ในตอนนี้ เราไม่สามารถออกไป” เซินหยูนี้มองไปที่คนตายและโถเครื่องปั้นดินเผากระดูกที่อยู่ข้างหน้าเขา “บางที โอกาสรอดของเราอาจอยู่ที่นี่”
โจวเหวินต้องยอมรับว่าเงินหยู สมกับเป็นหัวหน้าสํานักงานจริงๆ เขาเป็นคนกล้าหาญ รอบคอบ และมีไหวพริบ
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดถูกกิน แต่คนตายที่นั่งที่นี้ไม่ได้รับผลกระทบเลย ดังนั้น เงินหยูฉีจึงทําการพนัน จากท่าทางของมัน เขาได้เดิมพันถูกต้อง
อย่างน้อยที่สุด สิ่งมีชีวิตระดับความกลัวไม่ได้โจมตีหรือไล่ตามพวกเขาทันที
“นี่อะไร” สาวหิมะยังได้เข้าร่วมในการล่าถอยของพวกเขา เธอไม่ได้โจมตีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว ดูจากท่าทาง เธอคงไม่ค่อยมั่น ใจนัก ไม่อย่างนั้น เธอคงจะโจมตีโดยไม่ถอย
“ฉันไม่รู้ คนตายที่แต่เดิมอยู่ที่นี่” โจวเหวินกล่าว
“เจ้าสิ่งมีชีวิตนั่นดูเหมือนจะกลัวอะไรบางอย่างที่นี่ มันยังไม่เข้าใกล้” สาวหิมะกล่าวขณะที่เธอมองไปใกล้ๆ
“ดูจากท่าทางแล้ว การเดาของฉันน่าจะถูก บางทีสิ่งต่างๆ ที่นี่สามารถช่วยให้เราหลบหนีได้” สายตาของเงินหยูเหลือบไปที่โต เครื่องปั้นดินเผากระดูก
ในที่แห่งนี้ ในหมู่สิ่งของต่างๆ โลเครื่องปั้นดินเผากระดูกนั้นวิเศษที่สุดโดยธรรมชาติ เปลวไฟเล็กๆ ในโถยังคงลุกไหม้ราวกับ ว่ามันจะไม่ได้รับผลกระทบจากแรงภายนอกใดๆ
หากมีอะไรที่อาจส่งผลต่อสิ่งมีชีวิตระดับความกลัว นี่อาจทําได้
โจวเหวินและทีมต่างจ้องไปที่โถเครื่องปั้นดินเผากระดูก แต่ไม่มีใครแตะต้อง
สาวหิมะไม่รู้ว่ามันคืออะไรในขณะที่เธอมองโถเครื่องปั้นดินเผากระดูกและคนตายอย่างต่อเนื่อง
“ท่านผู้อําานวยการ เรามีออกซิเจนจํากัด เราต้องตัดสินใจในไม่ช้า” หวังซิวหยวน กล่าวขณะที่เขาจ้องไปที่โถเครื่องปั้นดิน
เผากระดูก
“โจวเหวิน คุณคิดยังไง”เงินหยู ไม่ได้ตัดสินใจในทันที เขามองไปที่โจวเหวินแทน
“สิ่งนี้ค่อนข้างแปลก เป็นการดีที่สุดที่จะไม่แตะต้องมัน” โจวเหวินกล่าว
เงินหยู ชัดเจนว่าไม่ต้องการเสี่ยงและต้องการให้โจวเหวินลองดู ยิ่งแข็งแกร่งก็ยิ่งอันตราย แต่ก่อนที่จะรู้ว่ามันคืออะไร โจวเห
วินก็ไม่เต็มใจที่จะสัมผัสมันเช่นกัน
ท้ายที่สุด มันอาจจะเป็นสิ่งที่สามารถสิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับความกลัวได้ เนื่องจากแม้แต่สิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับความกลัวยังกลัว มนุษย์ระดับมหากาพย์อาจต้องพบกับความตายหากพวกเขาสัมผัสกับมัน
“ตอนนี้เราลงเรือลําเดียวกันแล้ว เราควรร่วมมือกันฝ่าวิกฤตนี้ไปด้วยกัน ไม่อย่างนั้น ทุกคนอาจตายที่นี่” เป็นห ยูฉีหยุดชั่วคราวก่อนพูด “ทําไมเราไม่ทําแบบนี้ละ? มาจับฉลากกันและเลือกคนที่จะแตะกับโถเครื่องปั้นดินเผากระ ดูก คุณคิดว่าเป็นยังไง?”
“ถ้าคุณต้องการจับฉลาก คุณก็สามารถทําได้ด้วยตัวเอง ไม่จําเป็นต้องนับฉันเข้าไป” โจวเหวินกล่าว
หวังซิวหยวนขมวดคิ้วและพูด “ทําไมไม่นับคุณล่ะ? เราต้องเสี่ยงและให้คุณได้ผลประโยชน์อย่างเดียวเหรอ”
โจวเหวินส่ายหัวและพูด ” ฉันไม่จําเป็นต้องเสี่ยง นั่นเป็นเพราะฉันมั่นใจว่าจะรอดกลับไปโลก ดังนั้นฉันไม่จําเป็นต้องเสี่ยง”
หวังซิวหยวนเปิดปากของเขา แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ การแสดงออกของเขาดูไม่ดีนัก
โจวเหวินมีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนี้ ท้ายที่สุดแล้ว สาวหิมะซึ่งมีต้นกําเนิดที่ไม่รู้จัก เป็นเพียงคนเดียวในหมู่พวกเขาที่มองเห็น สิ่งมีชีวิตต่างมิติ นอกจากนี้ เธอยังไม่ได้รับอันตรายแม้จะมองไปที่มัน
เงินหยู พยักหน้า “ถูกต้อง โจวเหวินคุณไม่ได้มาจากสํานักงานของเรา คุณไม่จําเป็นต้องเสี่ยงกับเรา ในกรณีนี้ มาจับฉลากกัน” “ผู้อํานวยการ ไม่จําเป็นต้องจับฉลาก ให้ผมลองดู” จู่ๆ เว่ยเกอก็พูดขึ้น
“แม้ว่าฉันจะเป็นผู้อํานวยการของสํานักงาน ฉันไม่มีสิทธิ์ปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเสี่ยงชีวิตของพวกเขา มาจับฉลากกันเถอะ”
เขินหยู กล่าว
โอกาสรอดของผมต่ําที่สุด ได้โปรดอนุญาตให้ผมทําอะไรบางอย่างเพื่อสํานักงาน ถ้าผมโชคดีไม่ตาย ผมหวังว่าคุณจะจําผลงาน เล็กๆน้อยๆ ของผมได้ ถ้าผมตายก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก”
“นี่..” เขินหยูฉีครุ่นคิด
“ได้โปรดทําตามความปรารถนาของผม ผู้อํานวยการ ” เว่ยเกอโค้งคํานับ
“ยังไงก็ตาม คุณมีความปรารถนาอะไรที่ไม่สมหวังอีกบ้าง? หากเราโชคดีพอที่จะหลบหนีได้ ฉันจะช่วยคุณทํามันให้สําเร็จ” เงินหยูฉีกล่าวขณะที่เขาเหลือบมองโจวเหวินจากหางตาของเขา
ในขณะนี้ เงินหยู ยังไม่ลืมที่จะสังเกตปฏิกิริยาของโจวเหวิน
อย่างไรก็ตาม โจวเหวินยืนอยู่ที่นั่นอย่างไร้ความรู้สึก นั่นเป็นเพราะก่อนที่เว่ยเกอจะพูด เขาได้แอบทําท่าทางที่โจวเหวินเท่านั้น ที่มองเห็นได้ โดยบอกเขาว่าอย่าทําอะไรผลีผลาม
“ขอบคุณสําหรับการเติมเต็มความปรารถนาของผมผู้อํานวยการ ถ้าผมต้องตายที่นี่ ผมหวังว่าคุณจะสามารถดู แลครอบครัวของผมเมื่อคุณกลับไป ผมจะขอบคุณมาก” เว่ยเกอกล่าว
“อย่ากังวล สํานักงานของเราจะไม่ปฏิบัติต่อพนักงานที่มีเกียรติอย่างไม่เป็นธรรมอย่างแน่นอน หากมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ สํา
นักงานจะปล่อยให้ครอบครัวของคุณมีชีวิตที่สะดวกสบายขึ้นอย่างแน่นอน” เงินหยูฉีกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ขอบคุณท่านผู้อํานวยการ ผมโล่งใจแล้ว” เมื่อพูดจบ เว่ยเกอก็เดินไปที่โถเครื่องปั้นดินเผากระดูก
เขาเดินไปที่ด้านข้างของโถและค่อยๆ นั่งยองๆ เพื่อตรวจสอบโถเครื่องปั้นดินเผากระดูกอย่างระมัดระวัง
เว่ยเกอไม่ควรเป็นคนที่เสียสละตัวเองเพื่อสํานักงาน โจวเหวินค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเว่ยเกอ แต่ท่าทางลับของเว่ยเกอกําลังบอก โจวเหวินว่าเขาสามารถจัดการกับมันได้
เงินหยู และหวังซิวหยวนมองไปที่เว่ยเกออย่างกังวลใจ เงินหยู ไม่ลืมสังเกตโจวเหวิน เมื่อเห็นว่าโจวเหวินเฝ้าดูอย่างเย็นชาโดย ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ความสงสัยของเขาเกี่ยวกับเว่ยเกอก็หายไปโดยทันที
เว่ยเกอมองดูชั่วขณะหนึ่ง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่พบอะไรเลย ในที่สุด เขาก็กัดฟันและยื่นมือไปทางโถเครื่องปั้นดินเผากระดูก หวังว่าจะยกมันขึ้น
หากสิ่งมีชีวิตต่างมิตินั้นกลัวโถเครื่องปั้นดินเผากระดูกจริงๆ พวกเขาสามารถกลับไปที่ยานอวกาศและออกจากดวงจันทร์กับมัน
ไต้
ขณะที่เว่ยเกอถือโถเครื่องปั้นดินเผากระดูกด้วยมือทั้งสองข้าง เปลวไฟเล็กๆ ข้างในก็พ่นออกมา กลายเป็นเปลวไฟอันน่าสะ
พรึงกลัวที่พุ่งขึ้นไปสู้ท้องฟ้า
