I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 173

SC:บทที่ 173 ความสามารถของ หยูซาน เปลี่ยนไป

หลังจากที่เข้าไปยังห้องนอน หลินเฉิง ปิดผ้าม่านและนั่งอยู่บนโต๊ะถัดจากเตียงจากนั้นหยิบยาเสริมความแข็งแกร่ง ระดับออกมาจากระบบ 20 ขวด

จากนั้นเขานําอุปกรณ์ที่ได้มาจาก ฟางซิวเฉิง และเริ่มที่จะสกัดสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วถึงแม้ว่าผลของสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งจะไม่มีผลต่อเขามากนัก แต่มันสามารถช่วยฟื้นฟูพลังกายของเขาได้และภายภาคหน้าหลินเฉิงจะต้องเจอกับวิกฤตอีกมากมายดังนั้นเขาจําเป็นที่จะต้องผลิตสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งจํานวนมากเพื่อจะแก้ไขปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต

ในตอนแรกเขาคิดที่จะออกจากเขตกวนโจวให้เร็วที่สุด แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะต้องเจอกับลูกน้องของ ท่านจิวที่ส่งมาอีกทั้งตอนนี้เขายังฆ่าคนเหล่านั้นทั้งหมดซึ่งเป็นการกระตุกหนวดของท่านจิวแม้ว่าตอนนี้เขาคิดที่จะออกไปจากเมืองแต่ก็คงไม่สามารถออกไปอย่างง่ายดาย

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ต่อสู้กับลูกน้องของ ท่านจิว หลายครั้งมันทําให้หลินเฉิงไม่ต้องการที่จะหลบหนีอีกต่อไป ท่านจิวคนนี้ต้องการชีวิตของหลินเฉิงอย่างชัดเจน หลินเฉิงจะทําให้เขาต้องรู้สึกเสียใจที่ตั้งเป้าหมายมาที่หลินเฉิงถึงแม้ว่าเขาจะมีฐานะเป็นจักรพรรดิของเขตกวนโจวก็ตาม

แม้ หลินเฉิง จะคิดถึงเรื่องนี้แต่มือของเขายังคงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพียงในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเขาก็สามารถสกัดสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งได้ 20 ขวด

หลังจากเก็บสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งนี้ลงไปในแคปซูลจัดเก็บหลินเฉิงถอนหายใจและตรวจสอบคะแนนที่ได้ในวันนี้

ค่าพลังงานที่มีอยู่:37,901 คะแนน

คะแนนรวมทั้งหมด: 62,159 คะแนน

เมื่อพบว่าค่าพลังงานของเขาได้เพิ่มมากขึ้น หลินเฉิง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาได้คะแนนถึง 8000 คะแนนจากการฆ่าเหลียวฉีและจากนั้นได้คะแนนถึง 12,000 คะแนนจากการฆ่าหมีป่าซึ่งภายในเวลาครึ่งวันเขาได้รับคะแนนรวมถึง 20,000 คะแนน!

เมื่อเห็นค่าพลังงานที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลินเฉิงแทบอยากตะโกนด้วยความดีใจเขาแทบอยากออกไปเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้นอีกครั้ง

หลินเฉิง สูดลมหายใจลึกและพยายามสงบสติอารมณ์จากนั้นเปิดประตูออกไปด้านนอก หลังจากเดินออกมาจากห้องนอนหลินเฉิงพบอาหารหลายอย่างอยู่บนโต๊ะกาแฟโคล่านอนหลับอยู่บนโต๊ะในขณะที่น้ําลายของมันไหลลงสู่พื้น

เมื่อเห็นดังนั้น หลินเฉิง ขมวดคิ้วและหันไปหาหยูซานจากนั้นถามขึ้นว่า

“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้กินก่อน?”

หยูซาน ยิ้มและเห็นถึงความขุ่นเคืองใจของ หลินเฉิง อย่างชัดเจนจากนั้นเธอพูดว่า

“อันที่จริงแล้ว…ฉันเพิ่งทําเสร็จ ฉันแค่อยากจะรอพี่หลิน..”

หลินเฉิง โบกมือยางไร้ประโยชน์และนั่งลงบนโซฟาหยิบตะเกียบ ที่ หยูซานส่งให้ หลังจากนั้นคืบชิ้นเนื้อและยัดใส่ปากทันที

“อย่ามัวแต่มองรีบกินเร็วเข้ามีอีกหลายอย่างที่ต้องทําหลังกินข้าว!”

หยูซาน พยักหน้าและไม่ถามอะไรมากมายเธอหยิบชามขึ้นมาและร่วมรับประทานกับ หลินเฉิง รวมทั้งแบ่งอาหารส่วนหนึ่งให้กับโคล่า

หลินเฉิง มองไปที่โคล่าด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นการกระทําของ หยูซาน หลังจากนั้นเขาพูดกับเธอว่า

“ไม่จําเป็นที่จะต้องให้อาหารแบบนี้กับเจ้าหมาโง่ มันแค่กินอาหารสุนัขก็เพียงพอแล้ว!”

“โฮ่งโฮ่ง!”

เมื่อได้ยินคําพูดที่ “มีน้ําใจ”ของ หลินเฉิง โคล่า ที่กําลังเพลิดเพลินกับอาหารที่ หยูซานมอบให้มันเห่า 2 ครั้งเพื่อแสดงความไม่พอใจหลินเฉิงจึงยกมือขึ้นและตบลงไปที่หัวของมันโคล่าจึงยกถ้วยของมันออกห่างจากหลินเฉิงอย่างโศกเศร้า

เมื่อเห็นการ “ทะเลาะกัน ระหว่าง หลินเฉิง กับโคล่า หยูซานทําได้เพียงยิ้มและลุกขึ้นเพื่อช่วยขยับชามของโคล่าไปใส่น้ําและนําไปวางไว้ข้างอาหารสุนัข

เมื่อมองเห็น หยูซาน ที่เต็มไปด้วยความใจดีและขยันหมั่นเพียร หลินเฉิง รู้สึกลังเลเล็กน้อยเพราะสิ่งที่เขาจะต้องเผชิญต่อไปคือการต่อสู้ที่ดุเดือดเขารู้สึกลังเลที่จะให้เด็กผู้หญิงคนนี้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องต่อสู้เร็วเกิน

ไป

อย่างไรก็ตามตอนนี้มันเป็นวันอวสานโลกมีเรื่องไม่คาดคิดมากมายตลอดเวลาเขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะสามารถปกป้องหยูซานได้ตลอดเพื่อให้เธอสามารถใช้ชีวิตรอดอยู่ในวันอวสานโลกได้เธอจําเป็นจะต้ องประสบพบเจอกับประสบการณ์เช่นนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง ก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ๆ ถ้าผู้หญิงตัวเล็กๆนี้สามารถรอดชีวิตจากบททดสอบนี้ไปได้เธอจะได้รับยาเสริมความแข็งแกร่งระดับ D และกลายเป็นสมาชิกในทีมของเขาอย่างเต็มตัว!

ตอนเย็น

บนถนนยังคงเต็มไปด้วยสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีสิ้นสุด ซอมบี้ยังคงเคลื่อนไหวอยู่บนถนนราวกับฝูงมดที่เคลื่อนไหวอย่างช้าๆบนถนน 8 เลน

หลินเฉิง ยืนอยู่บนชั้น 10 ของอาคารสํานักงานพร้อมกับคาบบุหรี่อยู่ในปาก เขากําลังเฝ้ามองสถานการณ์ด้านนอกอย่างระมัดระวัง

ในพื้นที่ที่ซอมบี้ผ่านไปมานั้นมีป้ายเขียนคําโตๆสะดุดตาอยู่

“สวนสัตว์กวนโจว”

หลังจากที่กําหนดเป้าหมายแล้ว หลินเฉิง เฝ้าสังเกตสถานการณ์อยู่สักพัก แต่พบว่าสถานการณ์ในสวนสัตว์นั้นไม่ชัดเจนเพราะฝนตกลงมาทําให้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเฝ้ามองอยู่ตรงนี้

หลังจากทิ้งก้นบุหรี่ หลินเฉิง ละสายตาจากหน้าต่างและเห็นว่าโคล่ายังคงนอนหลับอยู่บนพื้นเขาอดไม่ได้ที่จะตบหัวของมันเพื่อปลุกมันลุกขึ้น

“แกรู้จักแต่วิธีนอนหรือยังไง ถ้ามีศัตรูลอบเข้ามาฉันคงถูกโจมตี

เมื่อ หลินเฉิง ตําหนิ โคล่า เสร็จ เขาหันหน้าไปหาหยูซานและพูดว่า

“แล้วมันจะไม่สะดวกในการเคลื่อนไหวในตอนกลางคืน แต่เราก็ไม่มีทางเลือกอื่น..”

หลินเฉิง นําสารเหลวเสริมความแข็งแกร่งออกมา 5 ขวดและใส่มือของ หยูซาน

“ผมจะเคลียร์ทางให้กับเธอ จากนั้นเธอแอบเข้าไปและต้องสังเกตอย่างระมัดระวัง หากเธอรู้สึกว่าพลังกายกําลังจะหมดให้ดื่มสารเหลวในขวดนี้ทันทีเข้าใจไหม”

หยูซาน พยักหน้าอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องห่วงพี่หลิน ฉันจะทําภารกิจให้สําเร็จครั้งนี้จะไม่ให้ถูกจับอย่างแน่นอน!”

“อืม..”

เมื่อเห็นใบหน้าที่มั่นใจของผู้หญิงตัวเล็กๆ หลินเฉิง พยักหน้า และนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

“หลังจากที่ดื่มยาขวดแรกที่ผมให้ไปแล้วเธอรู้สึกยังไงบ้าง?”

หยูซาน แสดงสีหน้าตกใจและพูดอย่างอึดอัดว่า

“ฉัน…ฉันคิดว่าขวดแรกที่พี่ให้คือยาเสริมความงามดังนั้น”

“ความงาม?!”

หลินเฉิง ได้ยินคําพูดของเธอเขาแทบอยากหัวเราะด้วยน้ําตา

“เด็กน้อยเธอเคยเห็นยาที่ทําให้เธอสวยขึ้นได้อย่างนั้นหรอ! ฉันอยากจะถามว่าเธอรู้สึกยังไงได้ตอนนี้หลังจากที่ใช้พลัง!”

ในเวลาเดียวกัน หยูซาน รู้สึกเขินอายและไม่รู้ว่าควรทํายังไงเธอใช้พลังล่องหนอย่างรวดเร็วจากนั้นสักครู่ ต่อมาเธอก็ปรากฏตัวขึ้น

“อืม…”

เมื่อเห็นใบหน้าของ หยุซาน หลินเฉิง ถูคางของตัวเองอย่างใช้ความคิด จากนั้นเขาดึงดาบออกมาจากด้านหลังของเขาและมอบให้กับเธอ และพูดว่า

“ลองถือดาบนี้แล้วหายตัวอีกครั้ง!”

เมื่อได้รับคําสั่งของ หลินเฉิง หยูซาน ไม่กล้าทําเรื่องไร้สาระอีกต่อไปเธอถือดาบและล่องหนอีกครั้งจากนั้นหลินเฉิงก็มองดาบหายไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับหยูซาน!