I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 168

SC:บทที่ 168 ช้างแตก

“ไอ้เด็กเวรแกเป็นใครกันแน่?!”

ใบหน้าของหมีป่าบูดบึงและจ้องมอง หลินเฉิง อย่างเย็นชา

“โง่…!”

เมื่อเห็นว่าชายโง่คนนี้มีชีวิตรอดมาจากการแช่แข็งพันไมล์ของเขาแต่ไม่ยอมหลบหนีพร้อมยังตั้งคําถามปัญญาอ่อนทําให้หลินเฉิงพูดไม่ออก

เมื่อเห็น หลินเฉิง มองตัวเองราวกับคนโง่ใบหน้าของหมีป่าแสดงออกอย่างดร้ายและกําหมัดแน่นและทบลงบนหลังของชงยักทันที

“ตูม!”

ด้วยหมัดอันหนักหน่วงสามารถทําให้น้ําแข็งที่เกาะบนร่างของชงยักษ์แต่ออกแล้วมันสามารถกลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้งชงยักษ์ค่อยๆส่ายร่างไปมาก่อนที่จะกรีดร้องและพุ่งตรงไปหาหลินเฉิงตามคําสั่งเดิม

“ดูเหมือนผิวหนังของมันจะหนาเป็นอย่างมาก!”

หลินเฉิง จ้องมองช้างยักษ์ที่กําลังวิ่งมาหาตัวเองเขาขี้เกียจเกินไปที่จะหลีกเลี่ยงดังนั้นเขาจึงโบกดาบดําของตัวเองและตัดขาหน้าของช้างออก!

แปรัน!

ทันทีที่ชงถูกตัดขาออกไปช้างที่สูงเกือบ 6 เมตรล้มลงกับพื้นด้วยแรงกระแทกอย่างรุนแรง เมื่อช้างยักษ์สูญเสียขาหน้าของมัน มันได้แต่ส่งเสียงร้องอย่างหโหยหวนไม่สามารถที่จะลุกขึ้นได้อีกต่อไปเลือดของมันพุ่ง ทะลักราวกับน้ําตกลงสู่พื้น

หมีป่าที่นั่งอยู่บนหลังของช้างยักษ์รีบกระโดดลงมาก่อนที่ช้างจะล้มและเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทับเป็นซอสเนื้อเขารีบออกไปให้ห่างทันที

ในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง ก็ขยับอีกครั้งแทงดาบทะลุหน้าท้องของช้าง และคราวนี้ชงทั้งตัวถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้นน้ําแข็ง

ครั้งนี้ หลินเฉิง ตั้งใจกําจัดอุปสรรคของครั้งก่อนโดยการแช่แข็งจากอวัยวะภายใน

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีช้างยักษ์ก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ําแข็งทั้งภายในและภายนอก หลินเฉิงสูดหายใจลึกและชกไปที่หน้าท้องของชงยักษ์อย่างแรง

เพลง!

ภายใต้การชกครั้งเดียวแม้ว่าพลังจะไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับความแข็งแกร่งของ หมีป่าแต่ช้างยักษ์ที่กลายเป็นน้ําแข็งก็แตกกระจายเป็นจุลภายในการชกเพียงครั้งเดียวช้างทั้งตัวแตกสลายและกลายเป็นกองน้ําแข็ง!

หลินเฉิง ลูบหมัดของตัวเองช้างยักษ์ที่น่ากลัวได้ถูกทําลายลงไปแล้วหมีป่าที่ยืนอยู่ห่างออกไปได้แต่ตกตะถึงและพยายามหลายครั้งที่จะหาโอกาสเข้าจู่โจมแต่เขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้หมดไพ่ตายแล้วหรือยังเขาไม่ต้องการเสี่ยงเขาพยายามดูท่าทีของ หลินเฉิงภายในใจของหมีป่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกยอมแพ้อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงการลงโทษของท่านจิวมันทําให้เขาจะต้องอยู่ที่นี่ด้วยความหดหู

“ต้องบอกว่านายเป็นคนน่าสนใจจริงๆยืนมองผมฆ่าช้างยักษ์โดยไม่ทําอะไรนายไม่กลัวจะมีปัญหากับท่านจิวอย่างนั้นหรอ?”

หลังจากที่ชงยักษ์ถูกทําลาย หลินเฉิง หันหน้ากลับมาถามหมีป่าเมื่อได้ยินเสียงคําถาม หมีป่าส่ายหัวอย่างรุนแรงและทิ้งความยุ่งเหยิงในจิตใจของเขาและพูดขึ้นว่า

“มันก็เป็นเพียงชั่งที่โง่เขลา ตราบใดที่แกถูกฆ่าฉันมีวิธีที่จะอธิบายตัวเอง แต่ถ้าแกคิดว่าแกจะชนะเพราะว่าได้ฆ่าช้างลงไปแล้วจะบอกว่าไร้สาระ!”

ในที่สุดหมีป่าก็ไม่ลังเลอีกต่อไปเขายกแขนซ้ายขึ้นและพุ่งตรงไปหาหลินเฉิงการได้เห็นหมีป่าพุ่งตรงมาหาหลินเฉิงโดยไม่พูดมากหลินเฉิงไม่กล้าที่จะประมาทแม้ว่าชายคนนี้จะดูโง่เขลาแต่ดูเหมือนว่าพลังของเขาไม่ใช่เรื่องที่จัดการได้ง่าย

“ปัง!”

หลินเฉิง ยกดาบดําป้องกันที่หน้าอกของตัวเองเพื่อสกัดกั้นมัดของหมีป่าเขารู้สึกชาไปทั้งแขนและถอยหลังไปหลายก้าวก่อนที่จะยืนได้อย่างมั่นคง

หมีป่ายังคงไม่หยุดเพียงเท่านี้เขาพุ่งหาหลินเฉิงอีกครั้งและกระหน่ํากําปั้นใส่หลินเฉิงโดยตรง

“เหอะ!”

เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง สบถอย่างเย็นชาเขาเอนตัวไปด้านหลังเพื่อหลีกเลี่ยงกําปั้นของหมีป่าจากนั้นใช้ขาของเขาเตะเข้าไปที่ลําตัวของหมีป่าโดยตรง

ปัก!

หมีป่าที่ถูกเตะโดย หลินเฉิง กลิ้งออกไป 2-3 ตลบ เขาพ่นหิมะที่เข้าปากเขาออกมา จากนั้นลุกขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะพุ่งตรงมาหาหลินเฉิงอีกครั้งแต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

ปังปังปัง!

“ไอ้เด็กเวร แกไม่เข้าใจกฎของการสู้ตัวต่อตัวหรือไงวะ!”

หลินเฉิง หยิบปืนกลขึ้นมาและกดยิงอย่างดุเดือดหมีป่าพยายามกลิ้งตัวไปมาเพื่อหลบเลี่ยงกระสุนปืนพร้อมกับสาปแช่งหลินเฉิงด้วยความโกรธ

“กฏอะไร? มันกินได้หรอ!”

หลินเฉิง ยิงปืนจนหมดแม็กเขาเปลี่ยนลังกระสุนปืนใหม่และพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“การต่อสู้ตัวต่อตัวมันห้ามใช้อาวุธปืนโว้ย!”

“นี่มันเป็นกฏแกจะต้องใช้เฉพาะพลังของตัวเองเท่านั้น!”

เมื่อได้ยินการล้อเลียนจากหลินเฉิงหมีป่าอดไม่ได้ที่จะกําหมัดแน่นและทุบกับพื้นพร้อมกับด่าทอหลินเฉิง

หลินเฉิง พยักหน้าและพูดว่า “ออ..งั้นหรอยังมีเรื่องแบบนี้อยู่อีกหรอ ขอโทษด้วย”

ปังปังปัง!!

หลังจากที่ หลินเฉิง พูดเขายังคงยิงกระสุนอย่างดุเดือดไปที่หมีป่าอีกครั้ง!

“ไอ้ลูกกะหรี่..!”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้ปฏิบัติตามคําพูดจากปากของเขาปืนกลยังคงส่ายไปมาและเล็งเป้า หมายมาที่หมีป่าเขาไม่กล้าที่จะอยู่เฉยๆเพื่อรอลูกกระสุนและเตรียมพร้อมที่จะวิ่งหนีอีกครั้ง

“ถ้าคุณวิ่งหนี แสดงว่าคุณแพ้!”

เมื่อเห็นว่าหมีป่ากําลังจะวิ่งหนีออกไปหลินเฉิงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจก่อนที่จะพูดคําเยาะเย้ยออกมา

เมื่อได้ยินคําเยอะเย้ยของ หลินเฉิงหมีป่าที่ตั้งใจจะหนีใบหน้ามืดครึมและหยุดลงทันที

“ปังปังปัง!”

ในขณะที่หมีป่าหยุดกระสุนหลายนัดได้ยิงเข้าที่ด้านหลังของเขาทําให้มีเลือดสีแดงสดย้อมด้านหลังของเขาทันที!