I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 166

SC:บทที่ 166 การรักษาฉุกเฉิน

“อย่ามัวพูดไร้สาระ!พาผมไปที่โกดังของคุณผมไม่มีเวลามากนัก!”

เมื่อเห็นว่า มังกี้ ยังคงตกตะลึง หลินเฉิง ขมวดคิ้วและตะโกนใส่เขาอย่างใจร้อน เมื่อได้ยินน้ําเสียงของ หลินเฉิง มังกี้ รู้สึกอึดอัดใจและไม่กล้าพูดไร้สาระอีกต่อไป เขาชี้ไปที่ประตูเหล็กใกล้ๆและพูดว่า

“เสบียงทั้งหมดอยู่ที่นั่น!”

หลินเฉิง ขยิบตาให้กับ หยูซาน เพื่อให้เธอค้นหากุญแจจากร่างของ มังกี้ จากนั้นเธอเดินไปที่ประตูเหล็กและลองปลดล็อคกุญแจ

“แกร็ก!”

มีเสียงของแม่กุญแจเปิดออก หลินเฉิง จึงปล่อยให้ หยูซาน เฝ้า มังกี้ อยู่ด้านนอกเขาเดินเข้าไปด้านในพร์อมกับไฟฉาย

ห้องนี้ไม่ใหญ่เกินไปแต่อัดแน่นไปด้วยเสบียง สามารถจินตนาการได้เลยว่า มังกี้ จะไม่จําเป็นต้องออกหา เสบียงอีกเป็นเวลานาน“หลินเฉิง พยักหน้าอย่างพอใจ เขานําแคปซูลจัดเก็บออกมาและกวาดของเข้าไปใน แคปซูล ประมาณ 10 นาทีต่อมา หลินเฉิง ก็กวาดของกว่าครึ่งห้อง และเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจพวกมัน อีกต่อไป”พี่ใหญ่คุณพอใจไหม? “เมื่อเห็น หลินเฉิง ออกมาพร้อมกับใบหน้าที่พึงพอใจ มังกี้ รู้สึกเป็นทุกข์แต่เขาพยายามปั้นหน้ายิ้มแย้มอย่างรวดเร็ว”ไม่เลว!“หลินเฉิง พยักหน้า”ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะสามารถหลบคนของ

ท่านจิว และสามารถหาของดีๆได้มากมายขนาดนี้ “เมื่อ มังกี้ ได้ฟังใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเขามองซ้ายขวาอย่างประหม่าจากนั้นพูดด้วยเสียงเบาๆว่า”ไม่..พี่ใหญ่..คุณสามารถเอาเสบียงเหล่านั้นไปได้หมดแต่อย่าพูดเรื่องนี้ให้กับคนของ ท่านจิว ได้ยินแม้แต่ผมจะมี10ชีวิตก็คงไม่เพียงพอ เพื่อความอยู่รอดพวกเราจํา เป็นที่จะต้องเห็นแก่ตัวอยู่เสมอเมื่อเห็นลักษณะกระวนกระวายใจของ มังกี้ หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า”คุณกังวลอะไร หากมีสายลับผมก็เพียงแค่.. “ทันทีที่หลินเฉิง พูดจบใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและสะบัดแท่งน้ําแข็งไปทางซ้ายอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงอ้อ

หลังจากสังหารสายลับที่ถูกค้นพบโดยสัญชาตญาณของ หลินเฉิง เขาเดินไปข้างหน้าและพบว่าสายลับคนนั้นเป็นผู้หญิงร่างบางมีแท่งน้ําแข็งแทงอยู่ที่คอของเธอ สายตาของเธอยังคงจ้องมองอย่างโกรธแค้นในขณะที่นอนจมสระเลือด

หลินเฉิง ยกร่างของหญิงสาวขึ้นมาแล้วโยนไว้ข้างๆ มังกี้ และถามอย่างเย็นชาว่า”นายรู้จักเธอไหม? “แต่เวลานี้ มังกี้ ตกใจเมื่อเห็นการกระทําของ หลินเฉิง เขารีบก้มศีรษะเพื่อยืนยันว่าเขารู้จักผู้หญิงคนนี้”เงา! แต่ไม่มีใครรู้ว่าชื่อเดิมของเธอคืออะไร ชื่อเรียกของเธอคือเงา เธอคือลูกน้องที่ซื่อสัตย์ของท่านจวเธอเป็นคนที่ถ่าย ทอดคําสั่งไปยังลูกน้องแต่ละภูมิภาค ความสามารถของเธอก็คือความเร็วท่านจิวจึงมอบหมายให้เธอทํา หน้าที่นี้ ไม่คาดคิดว่าเธอจะ..“เมื่อได้ยินคําพูดของมังกี้หลินเฉิงรู้สึกว่า ท่านจิว นั้นตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว หลินเฉิงเพิ่งฆ่าคนของเขาในเวลาเดียวกันเขาก็สามารถส่งคนคนหนึ่งมาตรวจสอบสถานการณ์ได้

ความรู้สึกเลือนลางมีแนวโน้มว่าจะเกิดเรื่องอีกครั้ง หลินเฉิง พยักหน้าให้กับ หยูซานอย่างรวดเร็วและคว้าตัวของ มังกี้ พร้อมที่จะออกไปจากที่นี่”ไอ้เวร กูจะฆ่าถึง “เพียงแค่ออกจากโรงงานหลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงตะ โกนมาจากระยะไกล เสียงนี้เป็นเสียงที่ หลินเฉิง คุ้นเคยมันเป็นเสียงของจูฮาว”โอ้.. ดูเหมือนว่าชายคนนั้น กําลังมีปัญหา! “เพียงได้ยินเสียงตะโกน หลินเฉิงก็เข้าใจว่าชายคนนั้นกําลังพบกับกองทัพขนาดใหญ่ซึ่งมายังโรงงานนี้เขาส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์ เขาสั่งให้หยูซานเฝ้ามังกี้อยู่ที่นี่จากนั้นวิ่งไปหาจูฮ่าวพร้อมกับโคล่า

เพียงในเวลาไม่กี่นาที หลินเฉิง และโคล่าก็สามารถวิ่งมาด้านหน้าของ จูฮ่าว และเห็นฉากที่น่าสลดใจ

ชายและหญิงมีลักษณะมอมแมมหลายสิบคนเสียชีวิตอยู่กลางถนน

ร่างกายเหมือนสัตว์ดุร้ายบางชนิดทําร้าย อวัยวะของพวกเขากระจัดกระจายไปตามถนนเลือดสีแดงเข้มทุกหนทุกแห่งจนยอมถนนเป็นสีแดง

ด้านหลังของ จูฮาว มีคนบาดเจ็บเกือบ 1 โหลและกําลังจ้องมองกับกลุ่มที่เขากําลังเผชิญหน้า”โอ้คนรนหาที่ตายอีกหนึ่ง?แถมยังมีหมาขี้เรื้อนอีก 1 ตัว! “หลินเฉิง จ้องมองกลุ่มคนที่อยู่ด้านหน้าฝ่ายตรงข้ามเป็นชายหัวล้านพร้อมกับขี่ช้างยักษ์กําลังเย้ยหยันหลินเฉิงหลินเฉิง หันกลับไปมองจูฮาวและพบว่าชายคนนี้อยู่ในสภาพ แย่มากในเวลานี้เขามีบาดแผลราวกับถูกของมีคมเลือดของเขายังคงไม่หยุดไหลการที่เขายืนอยู่ได้นั้นก็เพราะความตั้งใจอันแรงกล้าเท่านั้น

ข้างๆเขามีผู้หญิงบางคนที่ใบหน้าเปื้อนเลือดน้ําตาคลอ และพยายามที่จะใช้ผ้าหยุดเลือดจากบาดแผลของจูฮาว

เมื่อมองเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าของ จูฮาว และผู้ติดตามของเขาในเวลานี้ดวงตาของหลินเฉิงแคบลงและกําหมัดแน่น

หลินเฉิง โบกมือเพื่อหยุด จูฮ่าว ที่กําลังต้องการจะพูด เขาขว้างถุงปืนเขาที่อยู่ด้านหลังของเขาให้กับโคล่าและพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาว่า”ไปหาหยูซานและให้เธอใช้ยาในถุงนี้ช่วยรักษาเขาอย่างรวดเร็ว! “หลังจากที่เขาส่งโคล่ารีบไปตามหาหยูซานแล้ว หลินเฉิง ดีดนิ้วทําให้ร่างของจูฮ่าวปกคลุมไปด้วยน้ําแข็งอย่างรวดเร็วแม้ ว่าใบหน้าของเขาจะมีน้ําแข็งเกาะแต่ในที่สุดบาดแผลของเขาเลือดก็หยุดไหล”คุณ…คุณคือใคร..ทําอะไรกับอ ฮ่าว!“เมื่อเห็นน้ําแข็งบนร่างของจูฮ่าวผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างตกใจและรีบมองไปที่หลินเฉิงเพื่อถามคําถามอย่างรวดเร็ว”เงียบซะ !ถ้าคุณไม่อยากให้เขาตาย!“ด้วยใบหน้าเย็นชาของ หลินเฉิงทําให้หญิงสาวเงียบลงเขาขี้เกียจเกินไปที่จะอธิบายเรื่องนี้ เมื่อได้ยินหลินเฉิงตวาด จูฮาว ที่อยู่ในน้ําแข็งตัวสั่นและพูดว่า”คนคนนี้…คือพี่ ชายของฉัน!.. เธอ..ควรพูดกับเขาอย่างสุภาพ…อย่าโกรธ! “เมื่อได้ยินคําตําหนิของจูฮาวหญิงสาวดูหวาดกลัว และพยายามปิดปากอย่างรวดเร็วไม่กล้าที่จะพูดไร้สาระอีกต่อไป”เฮ้! นี่คือผู้ควบคุมน้ําแข็งอย่างนั้นหรอเป็นพลังที่หายากจริงๆฉันเพิ่งเคยเห็นมันเป็นครั้งแรก!”

ชายหัวโล้นที่นั่งอยู่บนช้างดูสนใจในการกระทําของหลินเฉิงปากเขายังคงพูดพร่ําออกมาเป็นครั้งคราวเพียงสักครู่ต่อมาก็พบว่าหยูซานเดินมาหาหลินเฉิงและกวาดสายตามองไปที่จฮ่าวเธอรู้สึกตกใจและไม่กล่ชักช้าอีกต่อไปหลังจากที่หลินเฉิง ปลดน้ําแข็งออกจากร่างของจูฮ่าว หยูซาน รีบใช้ผงห้ามเลือดกับผ้า พันแผลรักษาอย่างรวดเร็ว!