I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 164

SC:บทที่ 164 เข็มน้ําแข็ง

“ฟิว ฟิวๆๆๆ!”

มีเสียงการหล่นอย่างรวดเร็วของใบมีดพวกมันพยายามที่จะเจาะลงบนตัวของ หลินเฉิง ทันที หลินเฉิง รีบ เรียกกําแพงน้ําแข็งออกมาเพื่อปิดกั้นส่วนบนสุดของศีรษะและรีบหลบไปด้านข้างทันทีเพราะเขาเห็นว่ากําแพง น้ําแข็งที่เพิ่งถูกเรียกมานั้นถูกฝนดาบเหล่านั้นทําลายได้ในไม่ช้า

“ช่างเป็นแผนการโจมตีที่ยอดเยี่ยม!”

หลังจากหลบหนีฝนดาบ หลินเฉิง ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจแต่ก่อนที่เขาจะทันหายใจสะดวก หลิน เฉิง ก็รู้สึกถึงการโจมตีจากทางด้านซ้ายเขารีบยกดาบของเขาขึ้นมาเพื่อปิดกั้นคอของตัวเองทันที

“แกร็ง” เขาสามารถปัดป้องการโจมตีได้ทันเวลา

เนื่องจาก หลินเฉิง ได้สังหารงูกลายพันธุ์ของเขาทําให้เหลียวฉีรู้สึกโกรธและไม่มีร่องรอยความอ่อนโย นอีกต่อไปเขาแทงดาบใส่ หลินเฉิง ซ้ําแล้วซ้ําเล่า เขาต้องการที่จะสับชายคนนี้ที่บังอาจฆ่าสัตว์เลี้ยงของเขาให้ กลายเป็นซอสเนื้อทันที!

หลังจากที่ป้องกันตัวเองอยู่สักพัก หลินเฉิง พบว่าความเร็วของชายคนนี้เร็วมากยิ่งขึ้นจนร่างของเขาราวกับ เป็นภาพติดตา

“เหอะ!”

ภายใต้การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง เหลียวฉี ก็มีโอกาสที่จะแทงเข้าไปที่หน้าอกของ หลินเฉิง หลินเฉิง รู้ สึกเจ็บเล็กน้อยบริเวณหน้าอกของเขาใบหน้าของเขามืดมนทันที่เขาไม่ต้องการที่จะเล่นกับชายวิปริตคนนี้อีกต่อ

หลินเฉิง กํามือทั้งสองข้างจนทําให้อากาศรอบตัวของเขาปกคลุมไปด้วยหมอกอย่างฉับพลันในขณะที่เหลี ยวนี้ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรเขายังคงพุ่งเข้าหา หลินเฉิง เป็นครั้งคราว

“อ้าก!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องท่ามกลางหมอกสีขาว เหลียวฉี ถูกเข็มน้ําแข็งจํานวนมากที่แทงทําให้เลือดไหล ไม่หยุด!

ในเวลาเดียวกันหมอกที่อยู่รอบตัวไม่ได้ฟังกระจายอีกต่อไปมันควบแน่นอย่างรวดเร็วและกลายเป็นเข็ม ขนาดเล็กหมุนรอบตัวของ หลินเฉิงทันทีเมื่อ หลินเฉิง ดีดนิ้ว

ถึงแม้ว่าตอนนี้ เหลียวฉี จะไม่สามารถทําร้ายเขาได้แต่ เหลียวฉี ก็ยังคงเทเลพอตไปรอบๆตัว หลินเฉิงอ ย่างบ้าคลั่ง หากเขาไม่ระวังตัวบางทีเขาอาจจะรู้สึกตัวเมื่อดาบนั้นแทงมาที่คอของตัวเองแล้ว

ดังนั้น หลินเฉิง จึงคิดหาวิธีที่จะหยุดการเคลื่อนไหวนี้ด้วยการใช้เข็มน้ําแข็งก่อขึ้นรอบตัวของเขา

เมื่อมองเห็นว่า หลินเฉิง ใช้เข็มน้ําแข็งในการเป็นด่านป้องกันรอบตัวของเขาใบหน้าของ เหลียวฉี บิดเบี้ยว บาดแผลบนร่างกายของเขาที่ถูกแทงด้วยเข็มน้ําแข็งนั้นเลือดยังคงไหลตลอดเวลา แต่ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้า ของเขาในตอนนี้ยังคงทําตัวเป็นเม่นดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้

หลังจากคิดอยู่สักครู่ เหลียวฉี ไม่รู้จริงๆว่าต้องทําอะไรเขาพยายามหาช่องว่างในเข็มน้ําแข็งเหล่านั้นเพื่อจู่ โจมเมื่อพบว่าชายคนนี้กล้าที่จะเข้ามาใกล้ หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย เข็มน้ําแข็งที่อยู่รอบตัวเขาหยุด หมุนกะทันหันและปลายเข็มพุ่งตรงที่มันแทง เหลียวฉี ทันที

“ปักๆๆๆๆๆ!”

“อ๊าก!!”

เนื่องจากการจู่โจมจากเข็มน้ําแข็งนั้นเป็นการจู่โจม 360 โดยไม่รู้ว่าจะมาจากทิศทางใดดังนั้น เหลียวฉี จึง ไม่สามารถหลบได้ตัวของเขาถูกแทงเป็นเม่น หลินเฉิง ไม่ปล่อยช่วงเวลาแห่งการได้เปรียบนี้ผ่านไปเฉยๆ เขา หันดาบของตัวเองและพุ่งไปหา เหลียวฉี

“แกร็ง!”

เหลียวฉี ต้องการที่จะเทเลอพอตออกไปอย่างรวดเร็วที่สุดแต่รู้สึกว่ามือและเท้าของเขาเริ่มอ่อนแรงเขา แทบไม่สามารถยกดาบเพื่อหยุดยั้งการโจมตีของ หลินเฉิง ได้ เขาไม่คิดด้วยซ้ําว่าดาบของเขาจะถูกตัดออก เป็น 2 ท่อนเมื่อรับการโจมตีของ หลินเฉิง

เหลียวฉี มองดาบที่หักในมือของเขาด้วยความตื่นตระหนกอย่างยิ่งและต้องการที่จะวิ่งหนี แต่เขาไม่คาดคิด ว่า หลินเฉิง จะเอาดาบพาดไว้ที่คอเขา

“จริงๆแล้วคุณมีศักยภาพของพลังเป็นอย่างมากแต่คุณกลับใช้มันอย่างเปล่าประโยชน์?”

หลินเฉิง ถือดาบจอที่คอของชายคนนี้และจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างสบายใจ

เมื่อได้ยินการไต่สวนของ หลินเฉิง ใบหน้าของ เหลียวฉี เปลี่ยนเป็นมีดคม

“ฉันไม่ได้คนเก่งกาจอะไร ถ้านายต้องการจะฆ่าก็ฆ่าซะอย่าได้ถามอะไรมากมาย!”

เมื่อใดคําตอบแบบนี้ หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างอดไม่ได้

“ในตอนนี้ผมยังไม่ลืมคําพูดที่แสนจะโหดร้ายของคุณก่อนหน้านี้”

เมื่อ หลินเฉิง พูดเขายกดาบขึ้นแล้วตัดแขนซ้ายของ เหลียวฉี ทันที

“อําก!!”

เหลียวฉี ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งตัวลงกับพื้น

“หากผมจะให้คุณตายคุณคงตายไปแล้วแต่ผมแค่อยากรู้เกี่ยวกับพลังของคุณ ลองดูซิว่าคุณจะสามารถมีชี วิตอยู่ได้โดยแกล้งทําเป็นไม่พูดอีกหรือไม่?”

เมื่อมอง เหลียวฉี ที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดที่นอนอยู่บนพื้น หลินเฉิง พูดขึ้นอย่างดูถูก

“ไอ้เวร ฉันจะฆ่าแก ท่านจิว จะไม่ปล่อยแกไป!”

เหลียวฉี พูดขึ้นพร้อมกับข่มขู่ หลินเฉิง

“คุณพูดถูก สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือ การที่ ท่านจิว จะไม่ปล่อยผมไป!”

สุดท้ายแล้ว หลินเฉิง ก็ขี้เกียจที่จะพูดคุยกับชายคนนี้ เขาใช้ดาบจัดการกับชีวิตของชายคนนี้โดยตรง!

ในที่สุดเขาก็สามารถฆ่า “งูพิษ โดยไม่มีความรู้สึกสงสารใดๆ ผู้ชายคนนี้อาจจะรู้ข้อมูลมากกว่า มังกี้ แต่ใน ฐานะที่เขาเป็น 1 ใน 4 นายพลของ ท่านจิว หลินเฉิง ไม่สามารถเชื่อข้อมูลของเขาได้แม้ว่าเขาจะใช้วิธีบังคับ ข้อมูลออกมาก็ตาม

หลินเฉิง ทิ้งกันบุหรี่และเดินไปหา จูฮาว จูฮาว จ้องมอง หลินเฉิง ด้วยดวงตาเบิกกว้างใบหน้าของเขาแสด งออกอย่างเหลือเชื่อ

“คุณบาดเจ็บหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นว่า จูฮาว จ้องมองเขาราวกับไม่เชื่อ หลินเฉิง ถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์และถามขึ้น

“ไม่..ไม่ครับ”

จูฮาว พยายามลุกขึ้น

“นั่น…งูพิษตายแล้วหรอ… เขาเป็น 1 ใน 4 นายพลของ ท่านจิวและมีฉายาว่า” งูพิษ”นะ เขา…ไม่ใช่ตัวป ลอมใช่ไหม?”

“ตัวปลอมน้องสาวนายสิ!”

เมื่อเห็นชายคนนี้แสดงออกอย่างโง่เขา หลินเฉิง พูดขึ้นอย่างดุเดือด

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้ตายไปแล้วนี่คือความจริง!เอาล่ะผมต้องการที่จะถามคุณใครคือนายพลทั้ง 4 แล้วพวกเขามีความสามารถอะไร?”

เมื่อได้ยินคําถามของ หลินเฉิง จูฮาวยิ้มอย่างขมขึ้น

“ถ้าคุณสนใจเรื่องนี้คุณไม่ควรฆ่างูพิษ“เพราะนอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครรู้เรื่องดีเท่ากับเขา สิ่งที่ผมรู้ก็คือมี นายพลอีกคนหนึ่ง ชื่อ”หมีป่า“ส่วนนายพลที่เหลืออีก 2 คน ไม่มีใครรู้ความสามารถของเขา” อิ่ม!?“หลินเฉิง ขม วดคิ้ว”นายพลทั้ง 4 คนไม่ใช่คนที่จัดการเรื่องต่างๆ ให้กับ ท่านจิว อย่างนั้นหรอทําไมนายพลอีก 2 คนถึงไม่มี ใครรู้จักความสามารถของเขา?”