I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 160

SC:บทที่ 160   การต่อสู้

หลังจากรับประทานอาหารเช้าที่ หยูซาน จัดเตรียม หลินเฉิงลูบท้องของตัวเองด้วย ความอิ่มจากนั้นนอนบนโซฟาและสูบบุหรี่อย่างพึงพอใจ

จุดประสงค์ในการมากวนโจวนั้นสําเร็จแล้วหยูซานได้ผ่านการทดสอบและได้ดื่มยา ระดับ

ดังนั้นขั้นตอนต่อไปในการฝึกอบรม หยูซาน นั้นคือการลอบสังหารด้วยการล่องหนของเธอ

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้สักพัก หลินเฉิง ขอให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวออกจากเมืองและเดินทางต่อไปทางใต้

“อว์ โฮ่งโฮ่ง”

ทันใดนั้นโคล่าที่นอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นที่กําลังดูการ์ตูนอยู่นั้นมันก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูจากนั้นเห่าอย่างรุนแรง

“มีอะไรอย่างนั้นหรอ!”

เมื่อ หลินเฉิง ได้ยินเสียงของ โคล่า เห่า เขารีบวางบุหรี่และเดินเข้าไปหามันพร้อมกับ ถามอย่างจริงจัง

“ฮือ…”

โคล่ายกมือชี้ไปที่ประตูเหล็กด้านหน้าและครางเสียงต่ําอย่ากระวนกระวายใจ

เมื่อเห็นลักษณะของโคล่า หลินเฉิง เปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งขรึม เขาเข้าใจว่าในตอนนี้มีคนจํานวนมากอยู่ด้านนอก

หลินเฉิง ค่อยๆแนบตัวกับประตูและจ้องมองผ่านทางตาแมวเมื่อมองเห็นข้างนอกเขา ขมวดคิ้วทันที

เมื่อลองคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลินเฉิง กดแลกชุดป้องกันระดับEออกมาให้กับ หยูซานทันทีจากนั้นเขาวางมือไว้ที่ประตูและได้ยินเสียงกรีดร้องด้านนอกประตูทันที

“อาก!!แขนของฉัน แขนของฉัน!” “ระวังระวังเอาไว้” “คนที่อยู่ข้างในมีพลังในการควบคุมน้ําแข็งทุกคนระวังตัว!” “พี่ลิง ลองคิดหาทางออกสิ อาก!!”

หลินเฉิง ได้ยินเสียงกรีดร้องจากนอกประตูและเมื่อเห็นว่าหยูซานได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดป้องกันระดับ Eแล้ว หลินเฉิง ก็พร้อมที่จะดําเนินการต่อไป หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง

“ปังปัง!” อยู่ด้านนอกประตู เมื่อเปิดประตูออกไปพบว่าด้านนอกประตูเป็นกําแพงน้ําแข็งหนา 2 เมตรที่ขวางกั้นทางเดิน มีศพหลายคนโผล่ออกมาจากโคนน้ําแข็ง ดูเหมือนว่าด้านหลังกําแพงน้ําแข็งที่มีเสียงก้องกังวานอยู่นั้นพวกเขากําลังทําลายน้ําแข็ง

“เร็วเข้า! รีบทําละลายน้ําแข็งนี้ คนที่อยู่ข้างในฟังให้ดีแกจะยอมจํานนหรือว่าจะให้พวกเราทําลายน้ําแข็งก้อนนี้แล้วเข้าไปฆ่าแก!”

หลินเฉิง ได้ยินเสียงขู่จากด้านหลังกําแพง เขายังคงสงบนิ่งและเก็บบ้านเป็นแคปซูลจากนั้นหยิบปืนกลออกมา 2 กระบอก หนึ่งมอบให้กับ หยูซาน จากนั้นเขาดีดนิ้วทันทีและกําแพงน้ําแข็งทางด้านซ้ายก็หายไปทันที

ในเวลาเดียวกันที่กําแพงน้ําแข็งหายไป หลินเฉิง ก็มองไปที่ หยูซาน และทั้งสองคนก็เหนี่ยวไกพร้อมกัน

“ปังปังปัง!!!”

“เชี่ย มันมีปืน! ซ่อนก่อน เร็วเข้า!” “อาก..ไข่ก…หาย ไปทั้งพวงเลย สัส!!”

“ยิง ยิ่งโต้กลับไป ฆ่าพวกมัน!”

“ปังปัง!”

“พี่ชายมันมีเพียงแค่ 2 คนเอง…แต่ดูเหมือนพวกมันจะใส่….อ้ากกก!!”

หลินเฉิง และ หยูซาน โจมตีด้วยกระสุนปืนราวกับไม่คิดที่จะเปลืองกระสุน พวกเขากวาดโจมตีทําร้ายคนที่อยู่ด้านหน้า บนบันไดเต็มไปด้วยศพนอนตายพร้อมกับแอ่งเลือด

หลังจากฆ่าคนเหล่านี้ที่ละคนหลินเฉิงหันไปมอง หยูซาน และเห็นว่าแม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดเซียวแต่มือของเธอก็ไม่สั่นอีกต่อไปเธอยังคงยิงอย่างต่อเนื่อง หลินเฉิง พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

หลังจากที่จัดการทางด้านซ้ายเสร็จสิ้น หลินเฉิง ดีดนิ้วอีกครั้งเปิดกําแพงทางด้านขวาเขาสามารถเรียกฝนน้ําแข็งโดยตรงเพื่อฆ่าคนที่อยู่ทางด้านนั้น แต่เขาไม่คิดจะทําเขาปล่อยให้หยูซาน ใช้พลังงานในการล่องหนจากนั้น หลินเฉิงดึงดาบออกมาแล้ววิ่งเข้าไปยังรูกําแพงน้ําแข็ง

“อ้าก..!!”

“ปีศาจ!”

“อะไรสักอย่าง มันเร็วมาก!”

“พี่ลิง คิดสิจะทํายังไง!”

ในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง เหมือนวิญญาณร้ายที่คร่าชีวิตผู้คนด้วยความรวดเร็ว เพียงการฟันดาบเพียงหนึ่งครั้งสามารถจัดการได้ 1 ชีวิต

“หืม?”

ในขณะที่ หลินเฉิง กําลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็วท่ามกลางฝูงชนเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดอย่างรุนแรงทางด้านหลังฝูงชน

“ปังปังปัง!”

“เชี่ย เราโดนตลบหลัง มีคนมาช่วยเหลือมัน!”

“ช่วยแม่มึงสิ! คนพวกนี้ต้องเป็นคนของจูฮ่าวแน่ๆ อาก!!” “พี่ลิง!พี่ลิง!รีบขอความช่วยเหลือจากท่านจิว เร็วเข้า!!”

สักครู่ต่อมาฝูงชนที่อยู่หลังกําแพงทางด้านขวาก็ไม่มีใครส่งเสียงร้องอีกต่อไปพวกเขาถูกจัดการโดย หลินเฉิง หลังจากนั้น ผู้ช่วยเหลือปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับลาก “พี่ลิง”มาด้วย

“สวัสดีผมชื่อ จูฮ่าว จากชานเมืองด้านเหนือ”

หลังจากโยน “พี่ลิง”ลงกับพื้น หลินเฉิง จ้องมองผู้ช่วยเหลือเข้ามาทักทายตัวเอง หลัง จากนั้นสักครู่ “พี่ลิง” พยายามที่จะสัมผัสกับกล่องเล็กๆ ที่อยู่ข้างเอวของตัวเอง มันช่างเป็นกล่องที่คุ้นเคย

เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิงเฝ้ามองกล่องในมือของเขาอย่างระมัดระวัง “พี่ลิง”รู้สึกเสียใจในเวลานี้ถ้าเขารู้ถึงพลังในการต่อสู้ของชายคนนี้เขาคงไม่กล้าที่จะบุกมาที่นี่

หลังจากได้รับคําสั่งของ ท่านจิว เมื่อคืนเขารีบพาพรรคพวกของตัวเองและออกเดินทาง ทั้งวันทั้งคืนเพื่อตามหาสุนัขในเมืองกวนโจว ในที่สุดเขาก็พบมันด้วยความช่วยเหลือจาก แมลง

พวกเขาลืมคิดเกี่ยวกับพลังการต่อสู้ของสุนัขและเจ้าของของมัน แต่พวกเขารู้ว่าคนเหล่านี้สามารถทําลายรังเก่าของ ฮวาเจี่ย ได้อย่างง่ายดายดังนั้นพวกเขาจึงมาพร้อมกับคนจํานวนมากพร้อมกับอาวุธปืนเต็มมือ

ด้วยเหตุนี้ คนจํานวน 76 คนและปืนกลอีก 58 กระบอก ไม่ว่าสุนัขจะหน้าตาเป็นอย่างไรมันจะต้องถูกฆ่าตายทันทีเมื่อปรากฏตัวขึ้น และพวกเขากําลังคิดว่าจะทรมานเจ้าของสุนัขยังไงดี

แน่นอนว่า หลินเฉิง ไม่รู้ความคิดของ “พี่ลิง”ไม่อย่างนั้น “พี่ลิง” คงไม่ได้อยู่ในสภาพนี้ ในขณะเดียวกัน “พี่ลิง”พยายามที่จะเปิดกล่องเล็กๆในมือของเขาอย่างเบาๆ แมลงปีกแข็งตัวหนึ่งบินออกมา

“แกร็ก!”

อย่างไรก็ตามด้วยความเร็วปัจจุบันของ หลินเฉิง เขาสามารถติดตามความเร็วของแมลงได้ทันทีที่แมลงบินออกไป หลินเฉิง ใช้นิ้ว 2 นิ้วของเขาจับโดยตรง

หลังจากจับแมลงสีดํานี้ได้ หลินเฉิง เฝ้ามองอย่างระมัดระวังและแสยะยิ้มจากนั้นหันไปมอง “พี่ลิง”และถามขึ้นว่า

“บอกฉันมาแมลงตัวนี้สามารถที่จะพูดคุยกับ ท่านจิว โดยตรงได้หรือไม่!”