I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 157

SC:บทที่ 157 กองกำลัง

หลังจากส่ายหัวเล็กน้อย หลินเฉิง ก็ไม่สนใจที่จะคิดเรื่องนี้อีกต่อไปเขาเดินไปตบไหล่ของเธอและโบกมือให้ ติงหนาน ตามเขากลับไปที่ ร้านสตาร์บัคส์ตรงข้ามกับสถานีตำรวจ

หญิงสาวนั่งอยู่ตรงกันข้ามกับ หลินเฉิง ในขณะที่มีถ้วยกาแฟ 1 แก้วอยู่ตรงหน้าเธอติงหนาน ต้องการที่จะเปิดปากพูดแต่ก็หุบปากลงไป หลินเฉิง เห็นว่าเธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้าพูดออกมาเขาจึงพูดขึ้นว่า

“ถามในสิ่งที่เธอต้องการจะถาม!”

ติงหนาน รีบถามขึ้นว่า “ฮวา ฮวาเจี้ย ล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำถามของเธอ หลินเฉิง ยิ้มและพูดว่า

“เธอไม่ได้เห็นฉากที่อยู่บนทางเดินหรอ เธอไม่เข้าใจหรือว่าเกิดอะไรขึ้น โปรดอย่าถามฉันเรื่องไร้สาระฉันไม่ค่อยมีเวลามาก!”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเขาตายแล้วจริงๆหรอ..”

เมื่อความคาดเดาของหญิงสาวได้รับการยืนยันในที่สุด ติงหนาน ก็รู้สึกประหลาดใจและสับสน

ถึงแม้ผู้หญิงเหล่านี้จะถูกจับโดย ฮวาเจี้ย และถูกบังคับไม่ให้สวมเสื้อผ้า แต่มันก็ยังรับประกันว่าชีวิตของเธอจะไม่อดตายและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการถูกโจมตีจากสัตว์ประหลาดที่อยู่ด้านนอกดังนั้นเมื่อเธอรู้ว่ากลุ่มของ ฮวาเจี้ย ถูกทำลายไปแล้วเธอรู้สึกตื่นตระหนกทันที

หากไม่ได้รับการป้องกันจากคนเหล่านี้พวกผู้หญิงรู้สึกหวาดกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับคืนวันที่ไม่แน่นอนมีทั้งซอมบี้และสัตว์ประหลาดทุกหนทุกแห่ง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ร่างกายของ ติงหนาน สั่นเทา

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซับซ้อนของผู้หญิงคนนี้ หลินเฉิง คิดอยู่พักหนึ่งและเข้าใจความคิดของเธอจากนั้นเขาเคาะโต๊ะและพูดว่า

“นี่คือจุดจบของโลก การเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้นฉันไม่รู้สึกผิดที่ฆ่าคนเหล่านั้นแต่ตราบใดที่ข้อมูลของเธอเป็นความจริงและมีประโยชน์ฉันจะมอบอาหารให้กับเธอไว้กินได้ 2-3วัน!”

ติงหนาน พยายามแยกตัวจากความคิดที่ซับซ้อนอย่างรวดเร็วและแสดงรอยยิ้มขมขื่น

“ฉันรู้นี่เป็นโชคชะตาแม้ว่าคุณจะไม่ให้อาหารฉันฉันก็คงจะต้องบอกคุณอยู่แล้วว่าฉันรู้อะไรใช่ไหม?”

“อืม…”

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ยังพอฉลาดอยู่บ้าง หลินเฉิง มองเธอด้วยท่าที่แปลกใจเล็กน้อย

“ถ้าเธอรู้อย่างนั้นแล้วก็บอกฉันเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับท่านจิว!”

ติงหนาน หันหน้าไปมองโคล่าที่กำลังเลียแผลอยู่และชี้ไปที่มันจากนั้นพูดว่า

“มันเป็นแผล..คุณจะไม่ทำแผลให้มันก่อนหรอ?”

หลินเฉิง มองไปที่โคล่าและยิ้ม

“ในเวลานี้เธอเองก็ยังไม่ลืมหน้าที่ของสัตวแพทย์ ช่างเป็นคนที่อุทิศตัวต่ออาชีพจริงๆ…แต่สุนัขตัวนี้ได้รับบาดแผลจากกระสุนและมันสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ แต่อย่างไรก็ตามคงดีกว่าถ้าจะสามารถทำให้มันหายเร็วขึ้น เธอทำได้ใช่ไหม?”

“ตราบใดที่มียา!”

เมื่อได้เห็นข้อสงสัยของ หลินเฉิง ติงหนาน กล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ

หลินเฉิง ไม่สนใจทัศนะคติของหญิงสาวมากนักเขาส่งถุงบินเขาที่อยู่ด้านหลังให้กับเธอแล้วพูด

“นี่เฉันมีผ้าก๊อตจำนวนมากและเธอสามารถใช้ได้ในขณะที่ทำแพ้เธอเองก็สามารถที่จะพูดไปเรื่อยๆด้วยเช่นกัน”

ติงหนาน พยักหน้า

“ได้ มันไม่ใช่บาดแผลรหัสอะไรมากนักคุณสามารถถามฉันได้ตลอดเวลา”

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวสนใจอาการบาดเจ็บของสุนัขตัวเอง หลินเฉิง อดชื่นชมเธอไม่ได้จากนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า

“คุณช่วยเล่าถึงต้นกำเนิดของผู้ชายที่ชื่อ ท่านจิว ให้ฉันฟังหน่อย”

ในขณะเดียวกัน ติงหนาน ก็โกนขนของโคล่าและใส่ยาฆ่าเชื้อบนบาดแผลพร้อมกับตอบ หลินเฉิง ไปด้วย

“ ก่อนวันสิ้นโลกไม่มีคนที่ชื่อว่าท่านจิว แต่ในเวลานั้นทุกคนเรียกเขาว่า เผ่าจิว! การที่ทุกคนเรียกเขาแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาเป็นบุตรคนที่ 9 ของครอบครัว แต่ชื่อเดิมของเขาคือ หวังจิวเคอ แต่ภายในสวนสัตว์นั้นมีคนมากมายที่นามสกุลหวัง ดังนั้นเพื่อแยกแยะการกล่าวถึงแต่ละบุคคลคนอื่นจึงไม่ได้เรียกเขาว่าเฒ่าหวังแต่เรียกว่า เผ่าจิว

“อืม..”

เมื่อได้ยินแบบนี้ หลินเฉิง พยักหน้า

“ หลังจากเกิดวันสิ้นโลก เผ่าจิวก็กลายเป็นผู้ควบคุมสัตว์สินะ”

เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง พูดราวกลับไม่เห็นท่านจิวในสายตาของเขา ยิ่งหนาน ส่ายหัวและพูดว่า

“ถึงแม้ต้นกำเนิดของ ท่านจิว จะไม่ได้อลังการมากนักแต่ความแข็งแกร่งของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนและเป็นที่นับถือทั้งหมดของผู้รอดชีวิตเขตกวนโจว! เนื่องจากเขาได้ความทุกข์ทรมานจากการดูถูกเหยียดหยามก่อนวันสิ้นโลกหลังจากที่เขากลายเป็นผู้ควบคุมสัตว์มันทำให้อารมณ์ของเขาค่อนข้างที่จะโหดร้าย คุณเองก็ไม่ควรที่จะดูถูกเขา!”

“มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง!”

หลินเฉิง โบกมือและพูดต่อ

“ฉันจะดูแคลนเขาได้ยังไงเพราะฉันเองก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง แค่คิดว่ามันน่าสนใจที่คนประเภทนี้สามารถอยู่เหนือกฎหมาย เป็นเพราะเขาทรงอำนาจจึงเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ”

อย่างไรก็ตาม ติงหนาน ไม่เข้าใจความหมายที่ หลินเฉิง พูดคำว่า “น่าสนใจ” หลังจากที่ปิดบาดแผลของโคล่าแล้ว เธอก็พูดขึ้นว่า

“คุณต้องจำเอาไว้ให้ดีคุณไม่ควรที่จะขัดแย้งกับเขาแค่คนของเขาและสัตว์ป่าที่เขาควบคุมคุณก็ไม่สามารถที่จะเปรียบเทียบกับความแข็งแกร่งของเขาได้แล้ว!แต่ตอนนี้คุณได้ฆ่า ฮวาเจีย ซึ่งเป็นลูกน้องของ ท่านจิว ถ้าคุณไม่อยากตายฉันแนะนำให้คุณรีบหนีไปทันที ไม่อย่างนั้นมันอาจจะสายเกินไป!”

เมื่อได้ยินคำแนะนำของ ติงหนาน หลินเฉิง พยักหน้าและเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว เป็นดังคำที่เขารู้ข้อมูลก่อนหน้านี้พลังของ ท่านจิว นั้นยิ่งใหญ่จนครอบคลุมเขตกวนโจว และตอนนี้ ติงหนาน ยังคงบอกให้เขารีบหนีไปดูเหมือนว่า ท่านจิว นั้นคือคนที่ก่อให้เกิดการกดขี่ทางจิตใจอย่างมากต่อผู้รอดชีวิตในกวนโจว

อย่างไรก็ตาม หลินเฉิง ก็ได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดจาก ติงหนาน!

“ คุณบอกว่า ฮวาเจี้ย เป็นลูกน้องของ ท่านจิว อย่างนั้นหรอ หรือก็คือยังมีกองกำลังอื่นๆในกวนโจวใช่หรือไม่?”

เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ไม่เพียงแต่รู้สึกกังวลแต่ยังถามเรื่องนี้ด้วยความสนใจ ติงหนาน มองเขาด้วยสายตาประหลาดและพูดว่า

“คุณใจใหญ่จริงๆถูกต้องนอกเหนือจากกองกำลังของ ท่านจิว แล้วยังมีกองกำลังขนาดเล็กหลายแห่งในกวนโจว กองกำลังเหล่านี้อยู่แถบชานเมืองและพวกเขาทั้งหมดคือผู้รอดชีวิตที่ดิ้นรนจะต่อต้านกองกำลังของ ท่านจิว ในขณะเดียวกัน ท่านจิวไม่ได้สนใจคนเหล่านี้จึงทำให้ผู้รอดชีวิตคนอื่นๆเริ่มก่อกลุ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ

เมื่อฟังรายละเอียดจาก ติงหนาน หลินเฉิง สนใจเป็นอย่างมากเขาจิบกาแฟในขณะที่สมองของเขากำลังคิดอย่างรวดเร็ว

ในกวนโจวนี้ ท่านจิว ปกครองราวกับบิดฟ้าด้วยมือเดียว และในขณะเดียวกันตอนนี้ หลินเฉิง ก็ดันไปฆ่าแมลงของเขา หลินเฉิง ขบคิดเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น

จุดประสงค์ในการมายังเมืองกวนโจวในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะฝึกฝนให้กับ หยูซาน แม้ว่าการฝึกฝนจะไม่เป็นที่น่าพอใจแต่ก็ไม่เลวร้ายเกินไป จากการกระทำของพวกเขา ท่านจิว อาจคิดว่าเป็นกลุ่มต่อต้านเล็กๆในเมืองกวนโจว พวกเขาสามารถพักผ่อนเป็นเวลาสั้นๆและออกจากเมืองนี้ในเช้าพรุ่งนี้ได้โดยไม่ต้องคิดมาก

อย่างไรก็ตาม…ถ้า ท่านจิว ไม่เต็มใจที่จะปล่อยพวกเขาไปและเริ่มติดตามแก้แค้นให้กับคนของเขาแล้วละก็… หลินเฉิง เหลือบมองจำนวนคะแนนบนหน้าจอระบบแคปซูลและแอบยิ้มเงียบๆ