I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 156

SC:บทที่ 156 สารวจ

“สาวน้อยชีวิตของเธอเป็นของฉันแล้ว!”

ฮวาเจี้ย จับปืนไว้แน่นเธอมองไปที่อุ้งเท้าของโคล่าซึ่งมีเลือดไหลอยู่ ฮวาเจีย จ้องมอง โคล่าอย่างเย็นชาแล้วตะโกนใส่ หยูซาน ที่ยังไม่ทันตั้งตัว

หากสุนัขโง่ตัวนี้ไม่ใช้อุ้งเท้าของมันป้องกันกระสุน กระสุนปืนนี้คงเจาะทะลวงศีรษะของ หยูซาน ไปแล้ว

“ ดูเหมือนว่าเธอจะรนหาที่ตายนะ!”

ในเวลานี้ หลินเฉิง รู้สึกโกรธมากที่เขาไม่ได้ฆ่าผู้หญิงคนนี้และตอนนี้เป็นผลให้โคล่าได้รับบาดเจ็บ

หลินเฉิง รู้สึกผิด เขากำมือแน่น เป็นผลให้มือขวาของ ฮวาเจี้ย ที่ถือปืนอยู่นั้นถูกแช่แข็งในทันทีและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อีก

เมื่อพบว่ามือขวาของเธอสูญเสียความรู้สึก ใบหน้าของ ฮวาเจีย ซีดเซียวเธอต้องการที่จะหลบหนีไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ น้ำแข็งค่อยๆลามขึ้นมาจากเท้าของเธอจนมาถึงหน้าอกแล้ว

ปังปัง!

ทันใดนั้นพรมใต้ฝ่าเท้าก็ขยับ หลินเฉิง ถูกกระสุนปืนจู่โจมอย่างรวดเร็วแต่กระสุนปืนเหล่านั้นถูกป้องกันโดยชุดป้องกันของเขา

“ทักษะกระจอก!”

หลินเฉิง ถอนหายใจอย่างเหยียดหยาม และกระทืบลงบนพรมใต้เท้าทันที ทันใดนั้นก็มีร่างของใครคนหนึ่งวิ่งออกมาจากใต้พื้นพร้อมกับกุมท้องของตัวเองด้วยความเจ็บปวด

เมื่อมองเห็นคนนี้ หยูซาน รู้สึกตกใจเพราะเธอรู้จักคนคนนี้เขาคือหญิงสาวที่เคยอยู่ห้องกับชายหนุ่มก่อนหน้านี้

ฉับ!

เสียงของการฟันดาบดังขึ้นผู้หญิงคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดกุมลำคอของตัวเองเลือดพุ่งออกมาอย่างรุนแรง

หลังจากฆ่าหญิงที่มีความสามารถในการอำพราง หลินเฉิง ยิ้มอย่างโหดเหี้ยมและค่อยๆเดินไปหา ฮวาเจี้ย ที่ถูกแช่แข็ง

“อาเหว่ย…อาเหว่ย…”

ในเวลานี้ ฮวาเจี้ย ไม่ได้มีรูปลักษณ์ที่สง่างามและสงบเหมือนแต่ก่อนดวงตาของเธอพร่ามัวริมฝีปากของเธอยังคงมีคราบฟองสีขาวที่เธอสลักก่อนหน้านี้ เธอมองไปที่หญิงสาวที่นอนจมอยู่ในแอ่งเลือดอย่างไม่น่าเชื่อและส่งเสียงพึมพำเบาๆ

หลินเฉิง หันหน้าไปหาโคล่า ซึ่งกำลังเลียแผลของตัวเองอยู่ เขาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธว่า

“เจ้าโง่มันใช่เวลามาเลียขาไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดของ หลินเฉิงโคล่ารู้สึกเขินอาย มันลุกอย่างรวดเร็วและเดินไปกัดมุมเสื้อของ หยูซาน เพื่อนลากเธอออกมาจาก ฮวาเจีย

เมื่อเห็นพฤติกรรมสุนัขที่โง่เขลาของเขา หลินเฉิง สายหัวอย่างไร้ประโยชน์ เขาดีดนิ้วจนน้ำแข็งบนร่างกายของ ฮวาเจี้ย หายไปจากนั้นแตะที่หัวของหญิงสาวกระเด็นออกไปกระแทกกำแพงโดยตรง

เมื่อมองไปที่ ฮวาเจี้ย กำลังเจ็บปวดเมื่อถูกเตะโดยตรง หลินเฉิง พูดอย่างเยาะเย้ยว่า

“ไปลงนรกพร้อมกับคนที่เธอรักซะ!”

หลังจากผู้จบ หลินเฉิง หยิบมีดตรงของ หยูซาน หยูซาน โยนลงไปที่พื้นใกล้กับเท้าของ หยูซาน จากนั้นเขาพูดขึ้นว่า

“ฉันจะให้เธอจัดการ 2 คนนี้อย่าทำให้ฉันผิดหวัง!”

หลังจากนั้น หลินเฉิง ก็เดินหายออกไปนอกประตู

หยูซาน เดินลงไปตามบันไดและกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะจัดการผู้ควบคุมสัตว์ที่ชื่อท่านจิวทันใดนั้นเขาก็ราวกับคิดอะไรออกและแสดงรอยยิ้มที่มีความสุขทันที

ด้วยความโล่งใจ หลินเฉิง เดินไปยังห้องที่เต็มไปด้วยผู้หญิงบนชั้น 1 และเปิดประตู ทันทีที่ผู้หญิงในห้องพบว่ามีคนเข้ามาในห้องพวกเธอกรีดร้องเสียงดัง หลินเฉิง จึงปืนกลออกมาและชี้ไปยังฝูงชนก่อนตะโกนว่า

“หุบปาก!”

เมื่อเห็นปืนกลในมือ หลินเฉิง ผู้หญิงในห้องต่างปิดปากอย่างรวดเร็วและกอดกันแน่นเป็นกลุ่มก้อนอยู่มุมด้านใน

หลังจากเห็นผู้หญิงเหล่านั้นสงบลงแล้ว หลินเฉิง จุดบุหรี่ขึ้นสูบและถามว่า

“ใครรู้จักท่านจิวบ้าง”

เมื่อได้ยินดังนั้นผู้หญิงในห้องต่างมอง หลินเฉิง เป็นสายตาเดียวกันแต่ไม่มีใครตอบเขา

“โอ้”

เมื่อเห็นดังนั้น หลินเฉิง ยิ้มและหยิบปืนกลขึ้นมาก่อนจะเดินไปรอบๆ

จากนั้นเขาเดินไปใกล้กลุ่มผู้หญิงมากขึ้นและถามอีกครั้งว่า “ฉันจะถามอีกครั้งใครรู้จักท่านจิว!”

“ฉันรู้ ฉันรู้”

“ฉันรู้”

“ฉัน…”

หลังจากถูกข่มขู่ด้วยปืนกลผู้หญิงเหล่านั้นแทบจะตอบออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

“หุบปาก!”

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงเหล่านี้ต่างส่งเสียงดังมากยิ่งขึ้น หลินเฉิง ตะโกนขึ้นอีกครั้ง

“ สิ่งที่ฉันต้องการรู้ก็คือ ใครรู้จักเขาเป็นอย่างดีไม่ได้เพียงแค่รู้จักชื่อเท่านั้น ใครรู้ยืนขึ้น!”

ผู้หญิงที่ทำท่ากระตือรือร้นก่อนหน้านี้ต่างนั่งกอดกันและมองหน้ากันไปมา

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัย 30 ปีลุกขึ้นเธอลังเลและตอบเสียงสั่น

“ฉันรู้ ฉันรู้จักท่านจิว!”

“โอ้ว”

เมื่อเห็นใครบางคนลุกขึ้นยืน หลินเฉิง จึงค่อนข้างพอใจ

“ถ้าอย่างนั้นเธอบอกชื่อของเธอ และเคยทำอะไรมาก่อนหน้านี้”

เมื่อได้ยินคำถามของ หลินเฉิง ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าและตอบว่า

“ฉันชื่อติงหนาน เป็นสัตวแพทย์ของสวนสัตว์กวนโจว และก็เคยเห็นท่านจิวทำงานทุกวันและทักทายเขาเป็นครั้งคราว

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินเฉิง โบกมือเพื่อให้เธอเดินมาหาเขา

ทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้อง ติงหนาน เห็นฉากที่ทำให้เธอต้องอาเจียนออกมา มีศพถูกทำลายนอนอยู่บนพื้นอวัยวะต่างๆบนร่างกายกระจัดกระจาย เลือดสาดกระจายจนก่อเป็นหยดเลือดบนพื้น

และเห็นอาวุธปืนของคนเหล่านั้นกระจัดกระจายไปทั่วสถานที่ กำแพงทุกทิศทางเต็มไปด้วยเลือดจากการต่อสู้ บนทางเดินทั้งหมดราวกับถูกสัตว์ร้ายโจมตี

แม้ว่าเธอจะได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากด้านใน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นจนเห็นด้วยตาของตัวเอง

หลินเฉิง เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังเขาอย่างไม่สนใจ เมื่อเห็นว่าโคล่าเดินมาด้านล่างพร้อมกับ หยูซาน หลินเฉิง จึงเดินไปหาพวกเขาก่อน

“หืม..สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีนัก?”

ทันทีที่ หลินเฉิง เห็น หยูซาน เขาสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสภาพของหญิงสาวในตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก ณ จุดนี้ดวงตาของ หยูซาน พร่ามัวเธอกุมมือเล็กๆที่กำลังสั่นสะท้านลักษณะของเธอราวกับหวาดกลัวผีร้าย!

หลินเฉิง ถอนหายใจลึก เขาเป็นคนบังคับให้เด็กสาวอายุ 16 ปีฆ่าคน อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาไตร่ตรองเรื่องนี้ เขาคิดว่าถ้าเขาไม่บังคับให้เธอทำเช่นนี้ด้วยบุคลิกของเธอเกรงว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ในยุคอวสานโลกนี้ไม่ได้นาน