I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 154

SC:บทที่ 154 แมลงบิน

หลังจาก หลินเฉิง พูดจบแท่งน้ําแข็งก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศและจ่ออยู่ตรงหัวของฮวาเจี้ย

“ ซึ่ง!”

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงแปลกๆแทงน้ําแข็งที่กําลังแทงฮวาเจี้ยนั้น ก็หันกลับและพุ่งตรงมาหาหลินเฉิง เมื่อเห็นสถานการณ์เปลี่ยนไป หลินเฉิงขมวดคิ้วและดึงดาบดําออกมา จากนั้นจัดการกับแท่งน้ําแข็งที่พุ่งมาหาตัวเองอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าฮวาเจี้ยทันที

ปัง!

เนื่องจากความเร็วของหลินเฉิงรวดเร็วมาก ฮวาเจี้ยจึงไม่มีเวลาหลบหลีกและถูกเตะโดยตรง

“โอ๊ย!”

หลังจากร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ฮวาเจี้ย กุมหน้าอกซ้ายของตัวเอง เธอไม่รู้ว่า หลินเฉิง ตั้งใจที่จะเตะตรงนี้หรือไม่ เธอยกมือขวาขึ้น เพื่อต้องการที่จะจับตัวประกัน

เมื่อ หลินเฉิง เห็นเขาเข้าใจแผนการของเธอทันที หลินเฉิงรีบเรียกน้ําแข็งขึ้นมาเพื่อตรึงแขนขาของเธอทันที จากนั้นหันไปมองหยูซาน เพื่อส่งสัญญาณให้เธอหายตัวไป

หลังจากที่หยูซานล่องหนหายไป หลินเฉิงไม่ได้ลีลาอีกต่อไปเขาใช้ใบมีดน้ําแข็งพุ่งตรงไปยังฮวาเจี้ยทันที

เมื่อมองเห็นใบมีดน้ําแข็งที่จะเจาะเข้าไปในตัวเอง ฮวาเจี้ยที่ไม่สามารถจับตัวประกันได้เธอ จึงให้ความสนใจมาที่มีดน้ําแข็งทันที เมื่อมีดน้ําแข็งกําลังจะตัดหัวของเธอเธอบังคับให้มันหยุดอยู่ที่ปลายจมูก เธอกําลังจะใช้พลังของเธอผลักใบมีดน้ําแข็งออกไปอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงความเยือกเย็นด้านบนศีรษะของเธอ

ฟิ้ว!

ในช่วงเวลาวิกฤต ฮวาเจี้ยไม่กล้าชักช้าอีกต่อไปเธอใช้พละกําลังทั้งหมดของเธอทําร้ายพันธนาการน้ําแข็ง เมื่อเธอหลุดออกมาจากตรงจุดนั้นเธอพบว่า จุดที่เธอเคยอยู่ถูกฟันด้วยดาบดําของหลินเฉิง

* หยุด…หยุดก่อน!”

เมื่อพบว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายคนนี้ ฮวาเจี้ยพยายามร้องขอให้หลินเฉิงหยุด หลินเฉิงที่มีความตั้งใจแน่วแน่จะฆ่าเธอจะหยุดได้อย่างไร

หลินเฉิงจ้องมองหญิงสาวอย่างเย็นชาและชี้ปลายมีดลงบนพื้น ทําให้เกิดน้ําแข็งพันธนาการฝ่าเท้าของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

แกร็ก แกร็ก

ทันใดนั้น หลินเฉิงก็รู้สึกว่าห้องสั่นสะเทือนและกําแพงด้านหลังของเขาเริ่มพังทลายลงมา

ตูม!

เมื่อกําแพงทั้งหมดพังทลายลงมา ฮวาเจี้ยสึกโล่งอก ในเวลานี้เธอมีโอกาสที่จะหนีแต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงน้ําแข็งอีกครั้ง

เมื่อฝนกระจายหายไป หลินเฉิงจ้องมองฮวาเจี้ย เขาเดินออกมาจากห้องน้ําแข็งเล็กๆที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทําให้บนร่างกายของหลินเฉิง ไม่มีแม้แต่ฝุ่นบนเสื้อผ้า

“เอาล่ะ ก็ได้”

เมื่อพบว่าชายคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอยิ้มอย่างขมขื่นและถอนหายใจ

“คุณมาที่นี่เพื่อค้นหาปืนและเสบียง คุณต้องการอะไรฉันจะให้ทุกอย่าง!”

หลินเฉิงโบกมือ จากนั้นสักครู่ หยูซาน ก็ปรากฏตัวด้านหลังของเขา จากนั้นหลินเฉิง ชี้ไปที่เทียนเก๋อที่ยังไม่รู้สึกตัว และบนร่างกายปกคลุมไปด้วยก้อนอิฐจากนั้นพูดว่า

“นี่คือของขวัญจากผม…เธอต้องฆ่าเขาก่อนที่ผมจะกลับมา!”

จากนั้น หลินเฉิงก็ไม่สนใจอีกเขาเดินไปพร้อมกับโคล่าเพื่อไปหาฮวาเจี้ย

“อย่างที่เธอเห็น สถานการณ์ตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว คนทั้งหมดของเธอถูกฆ่าตายโดยสุนัขของฉัน และเหตุผลที่เธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้เพื่อที่จะมีโอกาสพูด เอาล่ะบอกฉันมาว่าทุกอย่างอยู่ที่ไหน?”

หลังจากที่ หลินเฉิง พ่นควันบุหรี่ออกมาเขาพูดอย่างเฉยชา

เมื่อฮวาเจี้ยได้ยินว่าคนทั้งหมดของเธอถูกฆ่าโดยสุนัข ฮวาเจี้ยรู้สึกตกใจและทางขึ้นว่า

“ทําไม…เป็นไปได้ยังไง?ยังมีคนที่มีพลังอีก 2 คนในทีมของฉัน แค่สุนัขตัวเดียว”

เมื่อพูดมาถึงจุดนี้เธอก็จําได้ว่าครั้งแรกที่เธอเห็นสุนัขตัวนี้มันไม่ได้อยู่ในรูปร่างปกตินัก ในที่สุดเธอก็เข้าใจ หลินเฉิงยิ้มและพูดว่า

“ถ้ามันเริ่มฆ่าแม้แต่ฉันเองก็ไม่สามารถหยุดมันได้ แล้วผู้มีพลังทั้งสองคนในทีมของเธอจะสามารถทําอะไรได้ล่ะ?”

เมื่อได้ยินคําพูดของหลินเฉิง ฮวาเจี้ยทําได้เพียงพยักหน้า ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอพูดอย่างโศกเศร้าว่า

“ความแข็งแกร่งกําหนดทุกอย่าง ฉันแพ้แล้ว! ตามฉันมา..”

หลังจากพูดกับหลินเฉิง เธอก็ลากขาด้วยความลําบากเดินนําหลินเฉิงไปที่ห้องหนึ่ง

ฮวาเจี้ย ปลดล็อค 4 หรือ 5 ครั้งอย่างระมัดระวังในที่สุดห้องนิรภัยก็ปรากฏต่อหน้าหลินเฉิง

อาหารกองสูงราวกับภูเขาอยู่กลางห้อง มีกล่องปืนและกระสุนวางเรียบร้อยทางด้านซ้ายมือ แม้กระทั่งผ้าอนามัยของผู้หญิงก็ยังถูกเก็บไว้ที่นี่

“ทุกอย่างอยู่ที่นี่แล้ว นายต้องการอะไรเอาไปได้เลย…”

เมื่อเห็นหลินเฉิงเข้ามายังห้องเก็บของ และไม่สนใจเธออีก เธอจึงค่อยๆดึงกล่องเล็กๆออกมาจากเอวของเธอจากนั้นเปิดเบาๆและเห็นแมลงสีดําบินออกมา

ปัก!

เมื่อเห็นแมลงแปลกๆตัวนี้กําลังจะโบยบินหนีไปทางหน้าต่างทันใดนั้นอุ้งเท้าของโคล่าก็ตะปบลงทันที

“หืม?ดูเหมือนเธอต้องการขอความช่วยเหลือ.. จากใคร?”

ในขณะเดียวกัน หลินเฉิง ก็หันหลังกลับมาและถามเธอด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงสามารถรู้ถึงพฤติกรรมเล็กน้อยของเธอได้หัวใจของฮวาเจี้ยทรุดฮวบ เธอได้แต่พูดว่า

“ไม่..ไม่”

ทันทีที่เธอต้องการจะปฏิเสธใบมีดสีดําก็วางไว้ที่คอของเธอทันที!

“ฉันไม่ชอบคนโกหก ถ้าเธอไม่เชื่อ เธอจะลองก็ได้นะ!”

หลินเฉิงถือดาบดําจ่อที่คอของฮวาเจี้ย ในขณะที่ใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างเย็นชา

“ ก็ได้…ฉันจะพูด!”

เธอรู้ตัวว่าตราบใดที่เธอทําตัวผิดปกติเล็กน้อยชายที่อยู่ตรงด้านหน้าจะไม่ไว้ชีวิตเธออย่างแน่นอน ฮวาเจี้ยทําได้เพียงยกมือขึ้นและอธิบายด้วยเสียงสั่นว่า

“นี่คือ… แมลงติดตาม เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่านจิวในเมืองกวนโจว ถ้าใครมีปัญหา เพียงปล่อยแมลงตัวนี้ออกไปภายใน 10 นาทีของท่านจิวจะมาช่วยทันที..”

“ท่านจิว?”

เมื่อได้ยินชื่อนี้หลินเฉิง ขมวดคิ้ว “เขาคือใคร?”

เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงไม่รู้จักท่านจิว การแสดงออกของฮวาเจี้ยรู้สึกอึดอัดใจ

“นี่นายไม่รู้จักท่านจิวอย่างนั้นหรอ!”

พูดถึงเรื่องนี้เธอรู้ทันทีว่าชายหนุ่มไม่ใช่คนจากเขตกวนโจว

“ถ้านายไม่ใช่คนกวนโจว ก็คงจะไม่เคยได้ยินเรื่องดี”

“ท่านจิว ถือว่าเป็นจักรพรรดิของกวนโจว ซึ่งเป็นที่รู้จักของผู้รอดชีวิตในเมืองกวนโจวทั้งหมด แต่เดิมเขาเคยทํางานที่สวนสัตว์กวนโจว หลังจากเกิดวันอวสานโลกเขาสามารถปลุกพลังที่สามารถควบคุมสัตว์ทั้งหลายได้ นายลองคิดดูสิเขาอยู่ที่สวนสัตว์ที่มีสัตว์จํานวนมาก! ไม่นานนักชื่อเสียงของผู้ควบคุมสัตว์ก็แพร่กระจายในกลุ่มผู้รอดชีวิตเขตเมืองกวนโจว ตอนนี้ไม่มีใครที่ไม่เคยได้ยินชื่อของเขาว่ากันว่าข้างกายเขามีสิงโตกลายพันธุ์อยู่เคียงข้างและไม่เคยออกห่างจากเขาเลยแม้แต่น้อย!”