I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 145

SC:บทที่ 145 ผีอุโมงค์

หลังจากรู้ทิศทางแล้ว หลินเฉิงเป่าปากอย่างแรงเพื่อส่งสัญญาณให้โคล่ามาใกล้ พร้อมที่จะออกไปจากถ้ําแห่งนี้อย่างรวดเร็ว

แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศไม่ถูกต้อง เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าตัวกินคนทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา ยืนล้อมรอบเป็น 3 ชั้นโดยไม่โจมตีเขาอีกต่อไป

หลินเฉิงกําหมัดแน่นเตรียมพร้อมที่จะเรียกแท่งน้ําแข็งทันที หากมีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น

“แกร็ก แกร็ก”

ในขณะเดียวกัน หลินเฉิงได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลังเขามองย้อนกลับไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเขาทําให้หลินเฉิงต้องตกตะลึงอยู่นาน มีเงาร่างบอบบางและมีเสน่ห์กําลังเดินมาหาเขาอย่างช้าๆจากส่วนลึกของถ้ํา

เดี๋ยวก่อน เงางั้นหรอ!

ทันใดนั้นหลินเฉิงก็ได้สติ หัวใจของหลินเฉิงเต้นกระหน่ําและเห็นเงาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ หลินเฉิงรู้สึกความกังวลใจในหัวใจของเขากําลังทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

“มนุษย์ผู้ชาย…”

เมื่อได้ยินคําพูด 2 คํานี้ หลินเฉิง รู้สึกว่าหนังศรีษะของเขาชา เขาอดไม่ได้ที่จะหยิบไฟฉายออกมาแล้วส่องไปที่เงา เขาต้องการให้แน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นมนุษย์หรือผี

“อา!!”

เพียงแค่ถูกส่องด้วยไฟฉาย ร่างผอมเพียวก็ส่งเสียงกรี๊ดออกมา จากนั้นลวดสีเงินนับไม่ถ้วนแทงมาที่หลินเฉิงและโคล่าอย่างรวดเร็ว ความเร็วของมันรวดเร็วมากจนหลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะตกใจ

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก หลินเฉิงเรียกกําแพงน้ําแข็งออกมาเพื่อต่อต้านลวดสีเงินอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันเขาพุ่งไปหาโคล่าและหมอบลงกับพื้น ช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ได้ยินเสียงลวดสีเงินแทงทะลุผ่านกําแพงน้ําแข็งอย่างไม่คาดคิด ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดขัดขวางการแทงของมันได้อีกต่อไป

“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?”

ใบหน้าของ หลินเฉิง แสดงออกอย่างมืดมนและพยายามที่จะจับโคล่าเอาไว้เพื่อหลบอีกครั้ง!

พวกเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะหลีกเลี่ยงลวดสีเงิน หลินเฉิงพยายามขบคิดเกี่ยวกับ “ผู้หญิง” คนนี้และทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้!

ดูเหมือน “ผู้หญิง” คนนี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะโจมตีเขาก่อนหน้านี้ แต่หลังจากถูกไฟฉายส่อง เธอกรีดร้องอย่างฉับพลันและเริ่มโจมตี!

“หรือว่าเธอจะกลัวแสง!”

ในที่สุด หลินเฉิงก็คิดหาวิธีที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ออก เขาพยายามหลบหลีกลวดสีเงินและดึงไฟฉายออกมาพร้อมกับเปิดสวิตช์และส่องไปที่เงาโดยตรง

“อา!!!!”

เมื่อเงาถูกส่องด้วยแสงจ้าอีกครั้ง เธอกรีดร้องและหยุดการโจมตี

เมื่อเห็นว่า “ผู้หญิง” กวาดกลัวไฟฉาย หลินเฉิงจึงจับไฟฉายแน่นและเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ

ในขณะที่เดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆสังเกตรูปร่างและหน้าตาของเธออย่างระมัดระวัง

ภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่างของไฟฉาย หลินเฉิงเห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดเจน

“ผู้หญิง” คนนี้มีผมยาวสีดํากระจายอยู่ทั่วไหล่ของเธอ แก้มบางๆของเธอมีสีซีดเซียวเหมือนกระดาษ ริมฝีปากแดงเหมือนภาพวาด ดวงตาที่ยาวและเรียวของเธอดูหม่นหมอง ร่างกายทั้งหมดของเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผิวของเธอเหมือนน้ําแข็งและขาวราวกับหิมะ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเปิดเผยต่อสายตาของหลินเฉิง มันทําให้เขารู้สึกประหม่าและน่าอายนิดหน่อย

เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่กําลังเปลือยกายอยู่บนพื้นและได้ยินเสียงจากปากของเธอส่งเสียงเป็นครั้งคราว หลินเฉิงไม่มั่นใจเสียงร้องโหยหวนของเธอจึงถามขึ้นมาว่า

“คุณเป็นมนุษย์หรือผี?”

เมื่อได้ยินคําถามจากหลินเฉิง ผู้หญิงคนนั้นเลยหน้าขึ้นอย่างช้าๆและพูดซ้ําๆว่า

“มนุษย์…ผู้ชาย”

หลังจากที่ถูกดวงตาของสาวแปลกประหลาดคนนี้จ้องมองหลินเฉิง รู้สึกราวกับว่าขนทั่วร่างของเขาลุกตั้ง ความวิตกกังวลนี้ทําให้เขากลัวที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป เขารีบลูบหัวโคล่าเพื่อส่งสัญญาณว่าให้ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด จากนั้นเขาค่อยๆถอยหลังห่างจากผู้หญิงคนนั้นอย่างช้าๆ

อย่างไรก็ตามทันทีที่หลินเฉิงถอยกลับ ตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังแหวกทางให้กับพวกเขาอย่างสมัครใจ แม้ว่าหลินเฉิงจะรู้สึกว่ามันผิดปกติ แต่เขาเองก็ไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรมาก พวกเขารีบหลบหนีไปตามทางที่ตัวกินคนหลีกทางให้

เพียงหลินเฉิงก้าวถอยหลังเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอีกครั้งว่า

“มนุษย์ … อยู่ที่นี่ต่อไป”

“อยู่กับผีสิ!”

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่กําลังเปลือยกายอยู่นี้ต้องการให้เขาอยู่กับเธอ หลินเฉิงรู้สึกขนลุกและรีบอุ้มโคล่าที่กลับมาเป็นร่างเดิม แล้วออกวิ่งทันที!

เขาต้องการที่จะออกจากหลุมแห่งนี้ให้เร็วที่สุด หากเขายังคงชักช้าอยู่ที่นี่เขาจะต้องถูกไล่ล่าโดยหญิงสาวคนนี้อย่างแน่นอน

ในขณะเดียวกัน หลินเฉิงก็คิดที่จะจับหญิงสาวคนนี้เป็นตัวประกัน แต่เขานึกได้ว่า ตัวตนของเธอเป็นระดับบอส คงไม่ง่ายที่จะจับเธอเป็นตัวประกันดังนั้นเขาจึงเลิกคิดถึงเรื่องนี้

แต่ในขณะที่เขาออกวิ่งเพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอีกครั้งว่า

“อยู่ที่นี่…มนุษย์…อยู่ที่นี่”

ทันทีที่หญิงสาวพูดขึ้นตัวกินคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง เริ่มมีปฏิกิริยาอีกครั้งพวกมันเริ่มพุ่งเข้ามาหา หลินเฉิง

“เวรแล้ว!”

เมื่อเห็นว่าตัวกินคนเหล่านั้นเริ่มพุ่งเข้ามาหาหลินเฉิง เขารีบสร้างกําแพงน้ําแข็งขึ้นมาทันที และมุ่งมั่นที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้และหลบหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“นิ้ว”

ตัวกินคนถูกปิดกั้นด้วยกําแพงน้ําแข็ง แต่ผู้หญิงแปลกๆคนนั้นยังคงมองกําแพงน้ําแข็งอย่างไม่ใส่ใจ เธอยกมือขึ้นและลวดสีเงินลาย 10 เส้นเจาะกําแพงน้ําแข็งและพุ่งตรงไปหาหลินเฉิงทัน

เมื่อหลินเฉิงเห็นว่าเขาไม่สามารถที่จะหลบพ้นลวดสีเงินนี้ได้เขาวางโคล่าลงกับพื้น และหยิบดาบขึ้นมาปัดป้องลวดสีเงินจํานวนมากนี้

ในขณะที่เขาพยายามปัดป้องอยู่นั้นลวดสีเงินอีกหลายร้อยเส้นก็พุ่งตรงมาหาเขา!