I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 142

SC:บทที่ 142 ลวดสีเงินแปลก

เมื่อคิดถึงว่าโคล่าจะเจอกับอันตราย หลินเฉิงไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไป เขารีบพุ่งเข้า ไปยังป่าทึบ!

ในขณะที่เขากําลังพุ่งเข้าไปในป่าทึบในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงของโคล่าเบาๆ!

หลินเฉิงรีบบังคับให้ตัวเองสงบลง และตั้งใจฟังเสียงอยู่สักครู่แล้วได้ยินเสียงเบาๆของโคล่าจากทางด้านซ้าย เขารีบวิ่งตรงไปที่นั่นทันที

“ซ่า ซ่า!”

หลินเฉิงรีบวิ่งพุ่งผ่านป่าทึบใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเคร่งเครียดปนกับความวิตกกังวลเพราะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา เขาหวังว่าสุนัขของเขาจะไม่บาดเจ็บ

ในใจของหลินเฉิงภาวนาอย่างลับลับ ภายในไม่กี่นาทีต่อมา หลินเฉิงก็พบร่างของโคล่า และพบว่ามันกําลังเผชิญหน้ากับตัวกินคนขนาดใหญ่ 3 ตัว!

หลินเฉิงดึงดาบยาวออกมาและพุ่งเข้าหาตัวกินคนทั้ง 3 อย่างรวดเร็ว เมื่อดาบถูกเหวี่ยงใส่หัวตัวกินคนที่อยู่ตรงกลางหัวมันกระเด็นออกไปโดยตรง!

ในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง เรียกหนามน้ําแข็งขึ้นมาจากพื้นในขณะที่เตะโคล่าออกจากพื้นที่การต่อสู้ ทันใดนั้นหนามน้ําแข็งก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นและทุ่มแทงตัวกินคนอีก 2 ตัวทันที! แต่ดูเหมือนว่าพวกมันเพียงบาดเจ็บเล็กน้อย หลังจากที่หลินเฉิง เตะโคล่าออกไปจากวงการต่อสู้ เขาพยายามใช้ดาบปิดกั้นการโจมตีจากตัวกินคนทั้ง 2 ตัวอย่างรุนแรง เกิดเสียงปะทะขนาดใหญ่จนหลินเฉิงรู้สึกถึงรสหวานในคอ

หลินเฉิงกระเด็นออกไป 2- 3 ก้าวและยังคงเห็นว่าตัวกินคนพุ่งตรงมาหาหลินเฉิง เป็นเป้าหมายเดียวกัน เขาแสยะยิ้มออกมาและยกดาบขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมที่จะตอบโต้พวกมัน

ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างมาจากด้านหลังของเขา เขาพยายามเรียกกําแพงน้ําแข็งขึ้นมาป้องกันการโจมตีจากตัวกินคน 2 ตัวที่อยู่ด้านหน้าจากนั้นรีบหันกลับไปด้านหลัง เพื่อจัดการกับภัยคุกคาม

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้หันหลังเขาก็ถูกกอดอยากจะทันหัน หลินเฉิงได้กลิ่นเหม็นเน่าจากตัวกินคนที่อยู่ด้านหลัง เขาขมวดคิ้วและพยายามยกแขนขึ้นเอื้อมมือไปจับหัวของตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังเพื่อป้องกันไม่ให้มันกัดลงมาที่คอของเขา

แกร็ก แกร็ก

ทันทีที่มือของหลินเฉิง สัมผัสที่หัวของมัน ร่างกายของมันเริ่มเกิดเป็นสะเก็ดน้ําแข็ง ตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้นน้ําแข็งทันที

“ ดูเหมือนฉันจะประมาทเกินไป”

หลินเฉิงได้ยินเสียงแตกหักจากด้านหลังและนึกขึ้นได้ว่าเขาต้องเปลี่ยนชุดป้องกันของเขาให้ กลายเป็นสถานะการต่อสู้ จากนั้นตัวกินคนทั้ง 2 ตัวที่อยู่ด้านหน้าก็สามารถฝ่ากําแพงน้ําแข็งพุ่งมาหาหลินเฉิงได้อีกครั้ง หลินเฉิงรีบใช้ดาบจัดการบันคอของพวกมันอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดวิกฤตเล็กๆน้อยๆนี้ก็ได้รับการแก้ไข หลินเฉิงวางดาบของเขาลงและหอบหายใจ เขาเห็นโคล่าวิ่งมาหาเขาในขณะที่ทําหางตก

“ฉันบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่งออกมาโดยไม่ได้รับคําสั่ง ต้องการให้ฉันโกรธนายใช่ไหม..”

ในขณะที่เขากําลังพูด ก็มีเสียงดังแปลกๆเกิดขึ้นทันใดนั้นก็มีลวดสีเงินบินออกมาจากพุ่มไม้เบื้องหน้าเขา และพันรอบตัวของหลินเฉิงทันที

“โฮ่งโฮ่ง”

เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงถูกพันด้วยลวดสีเงินแปลกๆ โคล่าเซ่าอย่างรุนแรงและพยายามใช้ปากของมันกัดที่เส้นสีเงินนั้น!

แรงกัดของโคล่าที่ได้กินแคปซูลยาระดับ Dเข้าไปนั้นสามารถที่จะกัดคอของตัวกินคนขาดได้ แต่หลังจากที่มันพยายามที่จะกัดเส้นสีเงินนี้กลับไม่มีร่องรอยความเสียหาย

หลินเฉิงรู้สึกว่าแขนของเขาถูกมัดด้วยเส้นสีเงินแปลกๆ เขาพยายามที่จะดิ้นรนแต่ไม่ว่าเขาจะทํายังไง เส้นสีเงินนี้ก็ไม่คลายออกแม้แต่น้อยในทางตรงกันข้ามมันยิ่งมัดแน่นยิ่งขึ้น

จากนั้น หลินเฉิงก็ไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป เส้นสีเงินมัดรอบร่างกายของ หลินเฉิง และดึงเขาเข้าไปยังพุ่มไม้

“โฮ่งโฮ่ง”

เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงถูกลากออกไป โคล่าพยายามช่วยกัดเส้นสีน้ําเงินนั้นอย่างเร่งรีบ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลดังนั้นโคล่าจึงตัดขากางเกงของหลินเฉิง เอาไว้เพื่อไม่ให้ถูกลากไป แต่ทันใดนั้นก็มีเสียง

แก็ก!

ขากางเกงของหลินเฉิงถูกฉีกขาดโดยตรง

เมื่อพบว่าตัวเองกําลังถูกลากเข้าไปในพุ่มไม้ หลินเฉิงรู้สึกวิตกกังวลทันที เส้นสีเงินแปลกประหลาดนี้ไม่สามารถทําลายได้ หลินเฉิงจึงเรียกกําแพงน้ําแข็งขึ้นมาหลายชั้นเพื่อพยายามยื้อเวลาให้กับตัวเอง

บูม!

หลินเฉิงชนกําแพงน้ําแข็งชั้นแรกอย่างรุนแรงเขาพยายามที่จะยึดติดกับกําแพงน้ําแข็งเพื่อไม่ให้ถูกดึงเข้าไป แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่หัวไหล่

เมื่อมองลงไปที่หัวไหล่ของเขาปรากฏว่าชุดป้องกันของเขาถูกรัดแน่น จนชุดที่อยู่ด้านหลังของเขาฉีกขาด หากเขายังปล่อยให้มันเป็นแบบมีต่อไป เส้นสีน้ําเงินนี้จะต้องรัดเข้าที่คอของเขาจนหายใจไม่ออก

“เวรเอ้ย!”

เมื่อเห็นว่ากําแพงน้ําแข็งไม่สามารถที่จะหยุดยั้งการดึงได้ หลินเฉิงจึงปลดกําแพงน้ําแข็งออกจากนั้นเขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองถูกดึงไปอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ หลินเฉิงรู้สึกอับอายเป็นอย่างมากเขาไม่เคยสิ้นหนทางขนาดนี้

อย่างไรก็ตามในระหว่างที่เขาถูกดึงเข้าไปในพุ่มไม้ด้วยลวดสีเงินที่แข็งแกร่งผิดปกตินี้ เขารู้สึกถึงบรรยากาศอันตรายทันที จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเขากําลังถูกลากลงไปในหลุม

“เชี่ย กําลังถูกลากลงไปในหลุม!”

หลังจากเห็นว่าหลุมนี้ถูกขุดโดยตัวกินคนอย่างแน่นอน หลินเฉิงพยายามที่จะดิ้นรน แม้มี 23 ชีวิตก็จะไม่มีอะไรเหลือ!

แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้ายมากกว่าที่คิด หลินเฉิงจะพยายามดิ้นรนและต่อสู้มากเท่าไหร่ก็ไม่มีผล เส้นสีเงินยังคงพันรอบตัวเขาอย่างแน่นหนาและลากลงไปในหลุมโดยตรง

ในขณะที่ถูกลากเข้าไปในหลุมนั้นหัวใจของหลินเฉิงทรุดฮวบ เขารีบตะโกนสุดเสียงไปทางโคล่าว่า

“ตามหาหยูซาน! แล้วรอฉันกลับมา!”

หลังจากที่ตะโกนประโยคนี้อย่างรวดเร็วร่างกายของหลินเฉิง ก็ถูกลากลงไปในหลุมและหายไปในพริบตา!

“อีก ต๊ะ โอ้ย!”

ภายในหลุมบางครั้ง หลินเฉิงถูกกระแทกและเกิดความเจ็บปวดเล็กน้อย ภายในหลุมมืดจนไม่สามารถมองเห็นแม้กระทั่งนิ้วมือ หลินเฉิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกกระแทกหลายครั้งหลัง จากผ่านมาหลายนาทีตั้งแต่ถูกลากลงมา จนถึงตอนนี้ตัวเขาเองก็ยังไม่ได้หยุดนิ่ง

หลังจากนั้น 5-6 นาทีเขาก็ได้ยินเสียง

ปัก!

หลินเฉิง รู้สึกว่าหัวของเขาถูกกระแทกอย่างรุนแรงกับก้อนหิน หลินเฉิงส่ายหัวอย่างมึนงง ในที่สุดเขาก็มาถึงก้นหลุม!