I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 125

SCบทที่ 125 สู้

“ตูม!”

ทันใดนั้นแท่งน้ําแข็งที่ยาวเกินกว่า 1 เมตรเจาะทะลุขึ้นมาจากพื้นดิน แขนซ้ายของ นายพลเฉิง ถูกแทงด้วยแท่งน้ําแข็ง นายพลเฉิง กระโดดขึ้นบนเพดานแล้วใช้แขนขวาของตัวเองยึดจับเอาไว้ แม้ว่าเขาจะต้องการออกจากห้องนี้แต่บนพื้นเต็มไปด้วยหนามน้ําแข็ง

“ตุมๆๆ”

ในเวลาเดียวกันหนามน้ําแข็งเพิ่มจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นยังมีหนามน้ําแข็งโผล่ลงมาจากเพดานอีกด้วย ไม่ว่า นายพลเฉิงจะอยู่ข้างบนหรือข้างล่างเขาจะต้องถูกแทงอย่างแน่นอน

“บูม!”

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นแท่งน้ําแข็งที่จะเจาะเข้าไปยังร่างของ นายพลเฉิง ถูกระเบิดออกกลายเป็นเศษน้ําแข็ง บริเวณรอบๆแท่งน้ําแข็งมลายหายไป นายพลเฉิง ยืนนิ่งแล้วมองดู หลินเฉิง ที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างเหยียดหยาม!

“ไอ้เด็กเวร คิดว่ามีพลังแค่นี้จะสามารถฆ่าฉันได้อย่างนั้นหรอ ดูเหมือนว่าแกจะไม่รู้ว่าพลังที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร!”

ในขณะที่ นายพลเฉิง พูด หลินเฉิง สร้างดาบน้ําแข็งขึ้นและรีบตรงมายัง นายพลเฉิง นายพลเฉิง มองอย่างเหยียดหยามและเหยียดแขนออกไปทั้งสองข้าง

“ปัง!”

หลินเฉิง ที่กําลังถือดาบน้ําแข็งเตรียมที่จะฆ่า นายพลเฉิง เขาก็ได้ยินเสียงสั่นสะเทือนบางอย่างในหูจากนั้นพื้นใต้เท้าของเขาก็สันขึ้นทันที!

ด้วยการสั่นสะเทือนของพื้นทําให้ หลินเฉิง แทบจะตั้งตัวไม่ได้ อาคารทั้งหลังเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีกําแพงรอบๆพวกเขาเกิดรอยแตกร้าว

เมื่อเห็นว่าอาคารนี้ดูเหมือนจะถูกทําลายโดย นายพลเฉิง หลินเฉิงไม่เลือกที่จะโจมตีอีกต่อไปมือข้างหนึ่งของเขา หิ้ว ฟางซิวเฉิง และอีกข้างหนึ่ง กวนเป็ง จากนั้นรีบวิ่งไปที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว และกระโดดออกไปทันที

“ตูม!”

หลังจากที่ หลินเฉิง กระโดดลงหิมะหนาด้านนอกเขาก็ได้ยินเสียงอาคารพังทลายลงทันที เมื่อหันกลับไปดูอาคารหรูหราในครั้งก่อนตอนนี้เอียงไปด้านข้างเหล็กเส้นและคอนกรีตพังทลายลงท่ามกลางหิมะ

“ซวยแล้ว”

ได้ตอนนี้ หลินเฉิง ไม่สามารถดูแล ฟางซิวเฉิง และ กวนเป็ง ได้อีกต่อไปเมื่อเห็นว่า นายพลเฉิง เดินเข้ามาหาตัวเองพร้อมกับใบหน้าเหยียดหยาม หลินเฉิง รีบเรียกกําแพงน้ําแข็งขึ้นมาปิดกั้นทันที จากนั้นเขาเรียกดาบน้ําแข็งขึ้นมาไว้อีกมือหนึ่ง และวิ่งตรงไปหานายพลเฉิง

ในขณะที่เขาเข้าไปเข้าใกล้ นายพลเฉิง ด้วยความเร็วสูง หลินเฉิง ก็สะบัดใบมีดน้ําแข็งไปหา นายพลเฉิง ทันทีแต่ทั้งหมดก็ถูกทําลายได้อย่างง่ายดาย

ทันใดนั้น นายพลเฉิง ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา นายพลเฉิง ได้แต่หัวเราะเยาะ แผนเดิมของ หลินเฉิง เขาส่งพลังไปที่ฝ่าเท้าเตรียมที่จะบดขยี้แท่งน้ําแข็งที่โผล่ขึ้นมา

อย่างไรก็ตามคราวนี้มันไม่ใช่หนามน้ําแข็งอีกต่อไป แต่กลายเป็นพายุหิมะพุ่งขึ้นมารอบตัวเขาทันที

หลังจากที่พายุหิมะพุ่งขึ้นมาแล้วใบหน้าของ นายพลเฉิง เปลี่ยนไปเขารู้สึกแปลกๆในขณะที่เขากําลังคิดอยู่นั้นเกล็ดหิมะรอบๆก็เกิดการควบแน่นเป็นเข็มน้ําแข็ง

“อ้าก!”

ในเวลานี้มันสายเกินไปที่จะหลบ นายพลเฉิง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เข็มน้ําแข็ง เหล่านั้นที่มแทงเข้าไปในร่างของเขา แม้ว่าเขาจะทําร้ายพวกมันเป็นชิ้นๆ แต่มันก็ยังคงควบแน่นเป็นเข็มน้ําแข็งอีกครั้งและแทงเข้าไป!

หลังจากที่เขาพยายามสลัดเข็มน้ําแข็งเหล่านี้ หลินเฉิง ก็ใช้ดาบน้ําแข็งแทงเข้าไปในอกของ นายพลเฉิง เมื่อ นายพลเฉิง เห็นว่าดาบน้ําแข็งกําลังแทงเข้ามาในอกของเขาเขาใช้มือซ้ายปัดป้องจนทําให้ดาบน้ําแข็งสลายหายไป

ในขณะเดียวกัน เขาใช้มือขวาของเขาเล็งไปที่หัวใจของ หลินเฉิง จากนั้นแรงกระแทกก็ส่งให้ หลินเฉิง กระเด็นออกไปยังกองหิมะที่อยู่ระยะไกล

“แค่มดปลวก…”

เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ถูกฆ่าตายด้วยตัวเองในที่สุด นายพลเฉิง ก็ยิ้มเยาะ เขากําลังจะก้าวไปด้านหน้าเพื่อจับ ฟางซิวเฉิง ที่กําลังหวาดกลัวแต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

เขาหันไปจ้องมองร่างของ หลินเฉิง อีกครั้งและพบว่าศพของ หลินเฉิง ที่เขาเพิ่งทํา ลายเป็นนั้นเป็นเพียงรูปปั้นน้ําแข็ง

“สิ่งเหล่านี้เป็นการบอกว่าการมีตัวสํารองนั้นดีอย่างไร”

ในขณะเดียวกันก็มีเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของ หลินเฉิง ที่กําลังพูดถึงเรื่องตลกดังขึ้นด้านหลัง

เมื่อได้ยินเสียงด้านหลัง นายพลเฉิง กําลังจะหันหลังกลับไปดูแต่เขารู้สึกเยือกเย็นบนหน้าอกของตัวเอง ปลายดาบแทงทะลุหน้าอกของเขาทันที!

“เป็นไปได้ยังไง”

เมื่อเห็นปลายดาบที่ย้อมไปด้วยเลือดของตัวเองบนหน้าอก นายพลเฉิง หันหน้ากลับมาอย่างยากลําบาก เขาพยายามที่จะเปิดปากพูดบางอย่างแต่ไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้เพราะในขณะนี้ร่างกายของเขาเริ่มจับตัวเป็นน้ําแข็ง และเพียงไม่กี่วินาทีร่างของเขาก็กลายเป็นรูปปั้นน้ําแข็งโดยสมบูรณ์!

“อยากถามว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรอ?ถ้าอย่างนั้นตอนนี้แกมีเวลาเหลือเฟือที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้”

หลินเฉิง พูดเบาๆกับ นายพลเฉิง ที่เป็นรูปปั้นน้ําแข็งจากนั้น หลินเฉิง ยกเท้าขวาของเขาขึ้นและเตะมันโดยตรง รูปปั้นน้ําแข็งแตกกระจายเป็นชิ้นๆ

“เฮ้อ.”

ในที่สุดศัตรูของเขาก็ถูกทําลาย หลินเฉิง ถอนหายใจและนอนลงบนหิมะพร้อมกับอ้าปากหายใจหอบ

“เฮ้อ… สมองของเขาดีหรือเปล่า?รู้ทั้งรู้ว่าพลังของฉันมีความเกี่ยวข้องกับน้ําแข็งแต่ยังกล้าที่จะต่อสู้กับฉันท่ามกลางหิมะและน้ําแข็ง…”

หลินเฉิง ระลึกถึงรายละเอียดของการต่อสู้ในทุ่งหิมะนี้ หลังจากที่เขาพักสัก 2-3 นาที หลินเฉิง ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาได้ฟื้นฟูขึ้น จากนั้นเขาพยายามยืนขึ้นด้วยความช่วยเหลือของ ฟางซิวเฟิง

“ เอาละทิ้งผมไว้ที่นี่คุณควรไปดูว่าหลานสาวของคุณตายหรือยัง…”

หลังจากที่ หลินเฉิง ยืนขึ้นเขาโบกมือและรีบพูดกับ ฟางซิวเฟิง

เมื่อได้ยินคําพูดของ หลินเฉิง ฟางซิวเฉิง จําได้ว่า ฟางหยู และพวกของเธออยู่ในอาคาร เขารีบเข้าไปในอาคารที่ถล่มลงมาทันที

อาคารหลังนี้ถล่มลงมาจากชั้น 7 ดังนั้นชั้นล่างที่ต่ํากว่าชั้น 7 ลงมาไม่ค่อยได้รับผลกระทบเท่าไหร่นัก เมื่อมองเห็นแผ่นหลังของ ฟางซิวเฉิง หายเข้าไปในอาคาร หลินเฉิง ถอนหายใจและเดินไปหา กวนเป็ง ในตอนนี้ กวนเป็ง ยังคงไม่รู้สึกตัว หลินเฉิง ถอนหายใจและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้เขารู้สึกว่าการต่อสู้ในครั้งนี้เป็นเรื่องลําบากที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอ..