I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 74

“เรียบร้อย” เหย่หลิงเฉินปิด Weibo แล้วหันไปหาหลินและเสี่ยวเฟยเฟย พวกเขามองเขาอย่างไม่พูดอะไรและยิ้มอย่างเขินอาย

“จํานวนแฟน Weibo ของเธอเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เธอดึงดูดแฟน ๆ ผ่านสิ่งที่เธอทําได้อย่าง รกัน? ฉันล่ะอิจฉาจริง ๆ” เสี่ยวเฟยเฟยพูดพลางจ้องไปที่เหยู่หลิงเฉินเล็กน้อย

เธอยังคงจําได้เมื่อเขามาปักกิ่งครั้งแรก เหย่หลิงเฉินเจอกับนักต้มตุ้นที่หลอกลวงกลางถนนจากนั้นคลิปที่ผู้คนถ่ายเอาไว้ได้ใน Tik Tok ก็ลุกเป็นไฟ ในเวลานั้นหากเหย่หลิงเฉินก้าวไปข้างหน้าและเปิดเผยตัวตนของเขา การมีแฟน ๆ มากกว่า 100,000 คนนั้นอาจจะเป็นไปไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ใครจะคิดว่าตอนนี้เพียงแค่อาศัยการดูถูกเหยียดหยามในโซเชียล จะทําให้เหยหลิงเฉินสามารถดึงดูดแฟน ๆ ได้ นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวเลยทีเดียว

“ช่วยไม่ได้หนิครับ บางครั้งการมีความสามารถมากเกินไปก็เป็นลําบากเหมือนกัน” เหย่หลิงเฉินกล่าวขณะที่เขาส่ายหัวด้วยความตกใจ

เสียวเฟยเฟยไม่ตอบ เธอเพียงกลอกตา

อย่างไรก็ตาม คิ้วของหลินขมวดคิ้วไม่ต่างจากเหย่หลิงเฉินและเสี่ยวเฟยเฟย เธอถอนหายใจเบาๆ “ถึงแม้เธอจะชนะการดูถูกเหยียดหยามในโซเชียลเมื่อกี้นี้แล้ว แต่ยังไงชิเลยก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ไอ้พวกไร้ยางอาย!”

“ทําไมเหรอครับ?”

“เขาตั้งใจจะเกาะกระแสความนิยมของ Y มาโดยตลอด และตอนนี้เมื่อเปลวไฟมาถึงจุดสูงสุด แล้วเขาก็ประสบความสําเร็จในการโปรโมทภาพยนตร์ของเขา”

“จิ้งจอกเฒ่า!” เสี่ยวเฟยเฟยโกรธจัด

ชเล่ยอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีแล้วและมีกลเม็ดกลเม็ดเด็ดพรายอยู่ในแขนเสื้อเสมอ ๆ

“เขาตั้งใจจะเหยียบย่ําผมเพื่อโปรโมท? ขอโทษทีนะ แต่เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยตัวเอง!” ดวงตาของเหย่หลิงเฉินกระพริบเล็กน้อยในขณะที่เขาพึมพํากับตัวเอง

หลังจากนั้นเหย่หลิงเฉินกับเสี่ยวเฟยเฟยก็คุยเล่นกันสักพักก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะลุกขึ้นเพอกล่าวคําอําลา

หลังจากส่งลูกหมาป่าสองตัวกลับไปที่หอพัก เพื่อนร่วมห้อง 3 คนของเหย่หลิงเฉินก็ยังไม่กลับมา พวกเขาคงกําลังดูการฝึกบาสเก็ตบอลพิเศษอยู่

เมื่อไม่มีอะไรทํา เหยู่หลิงเฉินจึงไปที่ไซเบอร์คาเฟและเล่นเกม DOTA 2 เกมกับ Cold ตลอดเกมเหล่านั้น หมายเลข 666 ถูกสแปมในแชทโดยแฟน ๆ ที่ดูสตรีมของเขาจากนั้นเมื่อถึงเวลา 7 โมง เขาได้สตรีมสด “Grave Robber’s Chronicles”

เมื่อ 9 โมง สตรีมสดจบลง เหยู่หลิงเฉินก็กลับหอ

ดูเหมือนว่าไม่ว่าเขาจะทําอะไรเขาจะพบกับปัญหาคอขวด และมันก็เหมือนกันกับการได้รับความนิยม

หลังจากเรื่องใหญ่ไม่กี่เรื่อง การเติบโตของความนิยมของเหย่หลิงเฉินก็หยุดชะงัก นี่เป็นสถานการณ์ที่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากหากไม่มีเหตุการณ์หรือเนื้อหาใหม่ การเติบโตจะหยุดนิ่ง

ขณะที่เขาเดินเหย่หลิงเฉินคิดอย่างหนักเกี่ยวกับวิธีเพิ่มความนิยมของเขา

เนื่องจากเขาปฏิเสธที่จะเปิดเผยใบหน้าของเขา เขาจึงมีข้อจํากัดอย่างมากในความสามารถของเขาที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมปกติเหมือนดาราทั่วไป

เขาต้องการที่จะมีชื่อเสียง แต่ถ้าเขาหายไปเป็นเวลานาน ๆ เขาจะกลายเป็นคนไร้ความหมายและถูกลืมอย่างรวดเร็ว

การทําสตรีมแบบสดอย่างต่อเนื่องเป็นวิธีการหนึ่งที่จะไปถึงที่นั่น แต่น่าเสียดายที่ความนิยมของเขาเติบโตขึ้นไม่เท่าตอนเริ่มแรก

แล้วถ้าเขียนนิยายล่ะ?

ถ้าแกล้งทําเป็นยอดมนุษย์?

เหย่หลิงเฉินคอยที่จะพัฒนายกระดับความรู้และความชํานาญของเขา หากระดับ พื้นฐานนั้นน่าประทับใจอยู่แล้ว ความชํานาญระดับกลางและระดับสูงจะน่าประทับใจเพียงใด?

ความนิยม…. เขาจะทําอย่างไรเพื่อค้นหาความนิยมที่มากขึ้น?

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะเปิดเผยใบหน้าของเขา แต่เขามีระบบอัจฉริยะอยู่กับตัว เมื่ออยู่ภายใต้การพิจารณาของผู้คนจํานวนนับไม่ถ้วนนั้น การพลาดพลั้งจะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้หาก สิ่งนี้เกิดขึ้นและมีคนจับเขาไปกักขังเพื่อทําการทดลองล่ะ ความลับของระบบจะไม่ถูกเก็บให้ป ลอดภัยอีกต่อไป

แนวทางปฏิบัติที่ปลอดภัยที่สุดคือต้องโดดเด่นและสามารถป้องกันตัวเองได้

ไม่ว่ายังไง ตอนนี้เขาต้องอยู่เงียบๆ

“เหี้ยไรเนี่ย!”

“สําหรับผู้หญิงแบบนั้น ถ้าฉันต้องตายหลังจากที่ได้นอนกับเธอเพียงครั้งเดียว มันก็คุ้มแล้ว!”

“เดี๋ยว! นี่ดาว Tik Tok เฉินเสี้ยวหยานไม่ใช่เหรอ? นี่เป็นคืนแห่งความโชคดีของเรา!”

เสียงทั้ง 3 นี้สั่นสะท้านราวกับว่าพวกเขาสะดุดกับสมบัติบางอย่าง

“เร็วเข้า! พาเธอไป!”

“คืนนี้ฉันจะตายด้วยความยินดี ในที่สุดสวรรค์ก็ฟังคําอธิษฐานของฉัน!”

“สามปีเป็นอย่างน้อย แม้แต่โทษประหารก็ยังคุ้มค่า!”

เหย่หลิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและตามเสียงนั้นไป เขาเห็นชาย 3 คนรายล้อมผู้หญิงคนหนึ่งด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดราตรีสีแดงเข้มและในความมืด มันดูสะดุดตามาก

ร่างกายของเธองดงามด้วยหน้าอกที่ใหญ่และสะโพกที่กว้าง ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและความซับซ้อน แต่ตอนนี้ก็มีมวลแห่งความเศร้าโศกเช่นกัน อย่างไรก็ตามนั่นทําให้ ความงามของเธอเย้ายวนยิ่งขึ้น

เมื่อมองใกล้ ๆ ใบหน้าของเธอก็เล็ก แขนขาของเธอบอบบาง ผิวของเธอเหมือนหยก และดวงตาของเธอดูสับสนเล็กน้อยเหมือนกับคนที่ดื่มมากเกินไป

ใบหน้าของเธอแดงกําด้วยแอลกอฮอล์ และเธอก็สวยจนทําให้ใจสั่น

จึงเธอโลก

“ออกไป! ฉันบอกให้ออกไป!”

มือเล็ก ๆ ที่อ่อนแอได้ผลักชาย 3 คนอย่างไร้พลัง น้ําเสียงของเธออ่อนแอและช่วยไม่ได้

นี่พวกนั้นกําลังฉวยโอกาสจากผู้หญิงที่เมาอยู่เหรอ?

นั่นเป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นในใจของเหย่หลิงเฉิน

ไม่เพียงแต่แถวนี้จะมีคาเฟไซเบอร์เท่านั้น แต่ยังมีบาร์รอบ ๆ พื้นที่อีกด้วย

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้เมา และผู้ชายเหล่านี้คิดว่าพวกเขาสามารถฉวยโอกาสนี้จากเธอได้

เมากลางดึกแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้รักตัวเองเลย!

เหย่หลิงเฉินส่ายหัว เขาไม่ได้เป็นคนที่ยุ่งวุ่นวายเรื่องคนอื่น แต่บางทีอาจเป็นเพราะความเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ และเพราะเขาไม่สามารถทนเห็นสาวสวยคนนี้ถูกล่วงละเมิดได้ เขาจงก้าวไปข้างหน้า

“เอาล่ะ! คนสวย มัวเมาอยู่คนเดียวทําไมล่ะ มาสนุกกันดีกว่า!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรอไม่ไหวแล้ว!”

“เอาล่ะ! คนสวย ฉันจะพาเธอไปเล่นสนุกให้สุดเหวี่ยงเลยล่ะ”

ขณะที่พวกวิปริตทั้งสามยื่นมือสกปรกออกและกําลังจะออกทางอย่างแรง ก็มีเสียงตะโกนดังลั่นทะลุที่เกิดเหตุ!

“หยุดอยู่ตรงนั้น ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป!”

ฮะ?

ใบหน้าของชายทั้งสามแสดงความตกใจในตอนแรก อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นเหย่หลิงเฉินความตกใจก็กลายเป็นการดูถูกเหยียดหยาม

“เจ้าเด็กนี่มันมาจากไหน และกล้าดียังไงมาทําลายความสนุกของฉัน ไปซะ!”

“เจ้าหนู อยากเป็นอัศวินม้าขาวหรือไง? แกไม่ได้ตัวเล็กเกินไปใช่ไหม”

ใบหน้าของเหย่หลิงเฉินสงบลงและเขาพูดอย่างสงบว่า “ถ้าพวกแกทุกคนจากไปอย่างเงียบ ๆ ตอนนี้ละก็ ฉันจะแกล้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“จากไปอย่างเงียบ ๆ? นั่นอะไรกัน?” ชายสามคนดูสับสน

“หมายความว่า… ไสหัวไปซะ!”

“ไอ้หมา! แกรนหาที่ตายนี่หว่า!”

“มันกล้าท้าทายพวกเรา เจ้าเด็กนี่คงเหนื่อยกับการใช้ชีวิตแล้วสิท่า!”

เมื่อเผชิญหน้ากับชายสามคนที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เหย่หลิงเฉินยื่นมือข้างหนึ่งไปข้างหน้า หลังของเขาเหยียดตรง สายลมพัดมา และเสื้อผ้าของเขาก็กระพือปีกทําให้เขาดูเหมือน เจ้านายในสมัยก่อน

“อะไรวะเนี่ย มันเป็นพวกปัญญาอ่อน มันคงไม่คิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้หรอกนะ!”

“เจ้าเด็กนี่ต้องการจะฆ่าเราด้วยเสียงหัวเราะเหรอ?”

ในอีกสักครู่ต่อมา..

ปักเป้ก! ป้ก!

ชายสามคนอยู่บนพื้นโดยมีก้อนเนื้อขนาดใหญ่ที่หน้าผาก จมูกมีรอยฟกช้ําและหน้าบวม พวกเขาตัวสั่นเทา

โลกทั้งโลกเงียบลง

“ฮีโร่!” เฉินเสี่ยวหยานชี้ไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยนัยน์ตาขี้เมา ใบหน้าสวยของเธอมีรอยยิ้มโง่ ๆ “ไม่ ไม่สิ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ต่างหาก!”

“ฮิฮิ ผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้…”

ในเวลาต่อมา กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมน้ําหอมที่เจาะจมูกของเหย่หลิงเฉิน เฉินเสี้ยวหยานก็ทรุดตัวลงในอ้อมแขนของเขา

“ขอบคุณที่ช่วยฉัน ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทน นอกจากร่างกายของฉันและหวังว่าฮี โร่ของฉันจะไม่ปฏิเสธมัน” พูดจบเธอก็ยิ้มกับตัวเองเบา ๆ

เหย่หลิงเฉินขมวดคิ้ว เขาต้องการจากไปแต่ไม่มีทางที่จะทิ้งเฉินเสี่ยวหยานไว้แบบนี้แน่

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาเธอไปที่โรงแรมใกล้เคียง

ภายใต้การดูแลของผู้จัดการโรงแรม เหย่หลิงเฉินได้เปิดห้องพักห้องหนึ่ง

ดูเวลาแล้ว 22.10 น. ถ้าเขาออกไปตอนนี้ เขาอาจจะกลับไปที่มหาวิทยาลัยทันก่อนที่ประตูหอพักจะถูกล็อค

อย่างไรก็ตาม เฉินเสี้ยวหยานยังคงโอบแขนของเธอไว้รอบ ๆ เหยู่หลิงเฉิน

“ผู้ชายเป็นพวกขยะ! และคุณก็ไม่ต่างกัน!” เธอพึมพําว่า “นักแต่งเพลง นักร้อง คนถ่ายวิดีโอโปรดิวเซอร์ ทุกคนล้วนมีความคิดแอบแฝงกับฉัน อ้า อ้า อ้า คนเลวพวกนี้ อย่าแม้แต่จะคิด! ไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้าฉันเลิก! ฉันก็อยากจะเป็นตัวของตัวเองมากกว่าเป็นพวกเขา!”

คําพูดพวกนั้น…. เหย่หลิงเฉินรับไม่ได้ เขาแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

เขาส่ายหัวพร้อมพยายามผลักเฉินเสี่ยวหยานออกไป แต่มือของเขาถูกเฉินเสี้ยวหยานจับไว้แน่น