I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 122

ตอนที่ 122 กังฟูหมายถึงอะไร!

“ผู้กํากับหลี่ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันขอ ด้วยความสัตย์จริง การที่ฉันอยู่ที่นี่ก็เพื่อมาแสดงความเคารพต่อคุณเท่านั้น ด้วยผู้เล่นตัวจริงที่ทรงคุณค่าสําหรับหนังเรื่องนี้…หึหึ ปกติฉันจะไม่สนใจมันหรอกนะ แต่ก็คงไม่ดีสําหรับฉันที่จะปฏิเสธคุณทันที ฉันยังต้องให้เกียรติคุณอยู่” หวู่ฮั่นโม้อย่างเย่อหยิ่ง “ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้วฉันต้องกลับบ้านนอนก่อนเดี๋ยวหน้าจะโทรมแล้วโปรดแจ้งให้เราทราบการตัดสินใจของคุณโดยเร็วที่สุด”

“คุณหภู่ พวกเรา”

“เดี๋ยวก่อน!”

เหย่หลิงเฉินตัดหลี่ไท่ออก เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และจับหวู่ฮั่น “คุณต้องการค่าตัว 10,000,000 หยวนหรือ?”

หวู่ฮั่นมองไปที่เหย่หลิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและเย้ยหยัน “คุณเป็นใคร?”

“Y จ้างฉันให้มาสัมภาษณ์นักแสดง

“แมลงอย่างคุณมีสิทธิ์พูดกับฉันตั้งแต่เมื่อไหร่” หวู่ฮั่นส่งเสียงครวญคราง “10,000,000 หยวนและต้องไม่ น้อยไปกว่าครึ่ง!”

“ฉันสงสัยว่าทําไมคุณถึงคิดว่าคุณมีค่าเท่ากับ 10,000,000 หยวน” เหย่หลิงเฉินมองหวู่ฮั่นอย่างสงสัย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างเป็นพวกที่โง่เขลาเสียจริง!” คนอ้วนข้าง ๆ หวู่ฮั่นหัวเราะอย่างหนักราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลก “คุณถามว่าทําไม? ฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่าทําไม!”

เมื่อพูดอย่างนั้น ผู้คนรอบ ๆ อู่ฮั่นก็ยืนล้อมรอบเขา ขณะที่หวู่ฮั่นยืนโพสต์ท่าด้วยท่าทางภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา โพสท่าเท่ ๆ ให้ทุกคนได้เห็น

“ดูคุณสมบัติที่ไร้ที่ติเหล่านั้น ไม่ว่าจะด้านหน้า ด้านข้าง จากบนลงล่าง หรือจากล่างขึ้นบน ทุกมุมก็สมบูรณ์ แบบตอนนี้ดูที่ร่างกายนั้นสิจ๊ๆ หุ่นในฝันของสาวๆ นับล้าน ๆ คน เขาหล่อราวกับอปป้า!” คนอ้วนสรรเสริญด้วยลมหายใจทั้งหมดของเขา “เขาเป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากสวรรค์ เป็นงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบ เป็นสิ่งที่จะทําให้ผู้หญิงนับไม่ถ้วนกรีดร้องด้วยความปิติยินดี!”

ในขณะเดียวกัน ในสายตาของเหยู่หลิงเฉิน หวู่ฮั่นดูเหมือนปลาตายที่ส่งออร่ามืดมนออกมา ความเป็นผู้หญิงมากเกินไปสําหรับเขาที่จะแบกรับภายใต้แสงจันทร์ เขาอาจจะถึงกับสลบไปในฐานะผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นผู้ชาย

บุคคลนี้ผ่านพ้นไปในฐานะคนดังยอดนิยมได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าเรื่องรสนิยมของผู้หญิงจีนค่อย ๆ เปลี่ยนไป?

“ช่วยแสดงท่าทางความโกรธให้ผมเห็นหน่อย” เหย่หลิงเฉินถามอย่างเฉยเมย

หวู่ฮั่นนิ่งและขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ต่อไปคุณช่วยแสดงสีหน้าเศร้าให้ฉันเห็นหน่อยได้ไหม”

หวู่ฮั่นยังคงนิ่ง รักษาท่าทางเดิม และมุ่ยริมฝีปากของเขา

“ต่อไป คุณช่วยแสดงให้ฉันเห็นวิธีแสดงความภาคภูมิใจได้ไหม”

ยังคงท่าเดิม หวู่ฮั่นยืดหลังเล็กน้อย

แย่มาก!

เลวร้ายที่สุด!

เหย่หลิงเฉินเกือบจะโพล่งออกมาด้วยเสียงหัวเราะ ด้วยสีหน้าที่เป็นอัมพาต คน ๆ นี้กล้าแสดงในภาพยนตร์ได้อย่างไร?

แถมยังขอเงิน 10,000,000 หยวนเป็นค่าตัว?

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

งบประมาณการถ่ายทําทั้งหมดของ “ฮั่วหยวนเจีย” อยู่ที่ประมาณ 20,000,000 หยวนเท่านั้น เหย่หลิงเฉินลงทุนเพียง 10,000,000 หยวน

ตอนนี้เขาต้องจ่ายครึ่งหนึ่งของงบประมาณเพื่อจ้างชายตุ้งติ้งที่มีใบหน้าเป็นอัมพาต? พวกเขากําลังจะไปถ่ายทําหนังประเภทไหนกัน? หนังที่ดูท่าทางของชายตุ้งติ้งคนนี้?

“แค่นั้นแหละ ไปได้แล้ว!” เหย่หลิงเฉินโบกมืออย่างไม่อดทน

“คุณพูดอะไร?”

นั่นอาจเป็นครั้งเดียวที่หวู่ฮั่นแสดงออกมากที่สุด ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ทําให้เหย่หลิงเฉินมีสีหน้างุนงงไม่อยากเชื่อการได้ยินของเขา

“ฉันบอกว่าให้ไปซะ!”

“ไอ้นี่! นี่แกกําลังอวดดีอยู่เหรอ? แกกล้าแสดงความอวดดีเช่นนี้ต่อคุณหภู่ได้อย่างไร!” เจ้าอ้วนก็โกรธเช่นกัน “ไอ้บ้าเอ๊ย เราสามารถทําลายหนังของคุณได้ด้วยคําบอกเล่าจากปากของเรา!”

“ทักษะการแสดงของคุณก่อนหน้านี้ยอดเยี่ยมมาก เพียงแค่ดูจากรูปลักษณ์ของเขาเพียงอย่างเดียวการเรียกเก็บเงินจากคุณ 10,000,000 หยวนถือว่าต่ํามากแล้ว! กล้าดียังไงถึงหันหลังให้เขา? แกอิจฉารูปลักษณ์อันหาที่เปรียบมิได้ของคุณหภู่หรือ?”

“เฮ้อ ความอิจฉาเป็นภัยของใครหลายคนจริง ๆ”

“เขากล้าดียังไงถึงทํากับคุณหภู่แบบนั้น แฟนคลับของคุณหภู่นับไม่ถ้วนจะทําให้เขาเสียใจกับสิ่งนี้แน่!”

หวู่ฮั่นยังคงท่าทางเย็นชาของเขาและมองไปทางหลี่ไท่ “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าลูกทีมของคุณจะโง่เง่าขนาดนี้มันจะทําลายชื่อเสียงของฉันที่จะเป็นทีมกับคนแบบนี้ ตอนนี้ราคาอยู่ที่ 20,000,000 หยวน!”

หลไปแอบมองเหย่หลิงเฉินอย่างสุขุม รู้สึกติดอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบาก

เหย่หลิงเฉินแสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า “คุณรู้ไหมว่ากังฟูคืออะไร? คนอย่างคุณอยากอยู่ในหนังกังฟูเหรอ?”

“ฉันไม่สนเรื่องกังฟู ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้แล้วเหรอ? ว่าทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสทางกายภาพจะถ่ายทําโดยสต้นต์แมน และฉันจะยืนอยู่ตรงนี้”

“งั้นฉันขอแสดงให้ดูว่ากังฟูคืออะไร!”

เมื่อจบประโยคเหย่หลิงเฉินก็ชกต่อหน้าหวู่ฮั่น!

ปัง!!

ลมที่เหมือนใบมีดจากหมัดของเขาพุ่งผ่านแก้มของหวู่ฮั่น หมัดเร็วสายฟ้าฟาดใบหน้าของเขาและตกลงบนเปลือกไม้ข้าง ๆ เขาโดยตรง!

การจ้องมองของเหย่หลิงเฉินราวกับดาบ เขาจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่หวู่ฮั่น “นี่คือกังฟูของจริง!”

ขาของหวู่ฮั่นสั่นและเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยสายตาสยองขวัญ ในที่สุด เขาก็ล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังขยับไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียวพึมพํากับตัวเองอย่างไม่ต่อเนื่อง

เหย่หลิงเฉินมองดูหวู่ฮั่นอย่างผิดหวังจากนั้นหันหลังกลับและจากไป

คิดอะไรกันอยู่ ประเทศที่ยิ่งใหญ่ของฉันยกย่องบุคคลนี้เป็นไอดอลน่ะเหรอ ถ้าทุกคนทําตามแบบอย่างของเขาและชื่นชมเขาอย่างไร้ยางอาย พวกเขาจะปกป้องประเทศในอนาคตได้อย่างไร!!

“คุณหภู่ คุณเป็นอะไรไหมครับ? ลุกขึ้นเร็ว พื้นมันเย็นครับ” คนรอบข้างเขารีบมาช่วยเขาด้วยสีหน้ากังวลใจ

“พาฉันกลับบ้านเร็ว ฉันคิดถึงแม่ของฉัน” หวู่ฮั่นถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาไม่สามารถยืนได้

หลี่ไท่และเสี่ยวเฟยเฟยแลกเปลี่ยนสายตากัน ทั้งคู่ต่างกังวลอย่างมากเกี่ยวกับสถานการณ์

“หลิงเฉิน ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบหวู่ฮั่น แต่… เขาเป็นดาราชายยอดนิยมที่มีแฟน ๆ มากมาย”เสี่ยวเฟยเฟยแนะนํา

“แม้ว่าเขาจะโด่งดังมากแค่ไหน ผมจะไม่ปล่อยให้คนแบบนี้มีส่วนร่วมในภาพยนตร์ของผมเด็ดขาด!” เหยหลิงเฉินส่ายหัว

“น้องเหย่ ฉันรู้ว่านายไม่ชอบเขา แต่เทรนด์ปัจจุบันเป็นเรื่องเกี่ยวกับดาราหนุ่มเหล่านี้ เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนให้ความสนใจกับรูปลักษณ์ของตนเอง เฉพาะการปรากฏตัวของคนดังเหล่านี้เท่านั้นที่จะรับประกันยอดขายอกซ์ออฟฟิศของเรา” หลี่ไทถอนหายใจในขณะที่เขาอธิบาย

“ถ้าผมต้องพึ่งพาคนรุ่นใหม่เพื่อรักษายอดขายบ็อกซ์ออฟฟิศ ผมก็ไม่อยากสร้างหนังเรื่องนี้!”เหย่หลิงเฉินกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “นอกจากนี้ ผมไม่ไว้ใจคนธรรมดา ๆ เหล่านั้นที่จะเพิ่มยอดขายบ็อกซ์ออฟฟิศของผมพวกเขาไม่มีอะไรที่ผมกําลังมองหา เขาช่างล้มเหลว! ผมจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่านี่ไม่ใช่ยุคของการขายหน้าตาสักหน่อย!”

รับการสนับสนุนจากแฟนคลับมากมาย ฉันกังวลว่าพวกเขาจะ

เสี่ยวเฟยเฟยกัดริมฝีปากของเธอ ตามมาทําร้ายเธอ”

“พี่เฟยเฟย พี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ผมไม่ได้อยู่ในระดับที่ผมจะกลัวการแก้แค้นของชายตุ้งติ้งหรอก” เหย่หลิงเฉินตอบด้วยรอยยิ้ม

ต่อจากนั้น พวกเขาก็พูดคุยกันเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ต่อไปก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน

เหย่หลิงเฉินยังคงคิดว่าจะเลือกใครในบทบาทของนักแสดงนํา ความต้องการของ ฮั่วหยวนเจีย”นั้นเข้มงวดเกินไปทําให้หาผู้สมัครได้ยาก

ระหว่างทางออกจาก Hengdian Studios เขาก็หยุดกะทันหัน เขาได้ยินเสียงอู้อี้เบา ๆ

น่าจะเป็นเสียงคนตีหุ่นซ้อม

ในเวลานั้น นอกจากทีมถ่ายทําบางคนที่ถ่ายทําฉากกลางคืนแล้ว Hengdian Studiosก็ว่างเปล่าอย่างที่ควรจะเป็น

เหย่หลิงเฉินตามเสียงไปยังแหล่งกําเนิดของมัน เพียงเพื่อดูชายเปลือยท่อนบนยืนอยู่ในท่ายืนใต้ต้นไม้ที่ทบลําต้นด้วยมือและข้อศอกของเขาอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของเขาไม่ได้บูดบึง แต่กล้ามเนื้อบนเขาก็กระชับดีทําให้เขาดูมีความมุ่งมั่น…