I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 102

ตอนที่ 102 คําเตือนจากเหล่านก

คุกเข่า… คุกเข่าลง!

ชายอีกสามคนจาก Earth’s Gate มึนงงไปชั่วขณะ แทบไม่เชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา

“อ๊าาาา!”

ในที่สุด ชายหัวล้านก็หายจากอาการงุนงง ใบหน้าของเขาสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดและร้องลั่นอย่างบ้าคลั่ง!

เลือดสีแดงสดไหลลงมาจากแขนของเขา ทําให้พื้นเป็นสีแดงที่น่าสะอิดสะเอียน

นั่นคือเลือดของเขา!

นับตั้งแต่เขาเข้าร่วม Earth’s Gate มือของเขาเปื้อนเลือดของเหยื่อนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นครั้งแรกที่เลือดของเขาหกต่อหน้าเขา!

ข้อมือที่แขนทั้งสองข้างของเขาโบกไปมาอย่างไร้เรี่ยวแรง เหลือเพียงผิวหนังที่ยึดไว้ด้วยกัน เป็นภาพที่น่าสยดสยอง

“พวกแกมันกระจอก!” เหย่หลิงเฉินส่ายหัวอย่างสงบเช่นเคย ราวกับว่าสิ่งที่เขาเพิ่งทํานั้น เป็นสิ่งที่ง่ายเหมือนการหายใจ

ขวัญกําลังใจของชายอีกสามคนพังทลายลงเมื่อต้องเผชิญกับเสียงกรีดร้องที่บ้าคลั่ง ดวงตาของพวกเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเหย่หลิงเฉิน

ฝีมือระดับผู้เชี่ยวชาญ!

พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กคนนั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ถูกซ่อนไว้อย่างดี!

ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคนแสดงสัญญาณของความกลัวและหัวใจของพวกเขาสั่นเทา อย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณการต่อสู้ที่สวยงามของพวกเขาบอกพวกเขาว่าพวกเขาต้องเสี่ยงทุกอย่างเพื่อกําจัดเขา

ในเวลาเดียวกัน ทั้งสามคนก็เริ่มโจมตีเหย่หลิงเฉิน!

พวกเขาโจมตีจากสามทิศทางที่แตกต่างกัน ก่อตัวเป็นรูปสามเหลี่ยม ร่างกายของพวกเขาว่องไวราวกับกระต่าย แต่มีพละกําลังเหมือนเสือ พวกเขาเหวี่ยงหมัดไปที่หัวของเหย่หลิงเฉินด้วยสายตาเหมือนมีด!

เพื่อกําจัดเหย่หลิงเฉิน พวกเขาไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย พวกเขาทุ่มพลังทั้งหมดลงในการโจมตีด้วยหมัดนั้น แม้ว่ามันจะไม่สามารถฆ่าเขาได้ในการโจมตีครั้งเดียว พวกเขาจําเป็นต้องให้เหย่หลิงเฉินสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ของเขา

ในฐานะสมาชิกของ Earth’s Gate พวกเขารู้โดยธรรมชาติว่าในเวลาเช่นนั้น พวกเขาต้องโหดเหี้ยมที่สุด!

หมัดขนาดใหญ่ของพวกเขาทําให้เกิดลมหนาวในอากาศ ทําให้กระแสลมแรงปะทะใบหน้าของเหย่หลิงเฉิน

“ฮึ่ม!” ต่อต้านการโจมตีของพวกเขาเหย่หลิงเฉินยืนนิ่ง แวบแวบเข้ามาในดวงตาของเขาและริมฝีปากของเขาขดเป็นรอยยิ้มที่จองหอง ทันใดนั้น มือทั้งสองของเขาก็ยกขึ้นและเหวี่ยงออกไป!

ปั้ง!!

หมัดทั้งสองของเขาปะทะกันกับสมาชิก Earth’s Gate สองคน!

หมัดต่อหมัด!

เสียงฟ้าร้องดังสนั่นและดังออกมา ส่งผลให้หัวใจของผู้คนเต้นระรัว

เปรี้ยะ!

ได้ยินเสียงกระดูกแตกหลังจากกระแทก!

วินาทีถัดมา สมาชิกของ Earth’s Gate ทั้งสองเหมือนแหนในสระน้ําที่กระจายออก ร่างพวกเขากระเด็นถอยหลัง!

กระดูกในหมัดของพวกเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ และพลังก็ถูกส่งไปถึงแขนของพวกมันทั้งหมด!

ผิวหนังถูกฉีกขาด กระดูกแตกเป็นเสี่ยง ๆ ที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยเลือดและคราบเลือด!

พวกเขากระเด็นออกไปกว่าสิบเมตรในอากาศก่อนที่จะตกลงไปบนพื้น ความรุนแรงนั้นทําให้สามารถเห็นเส้นเลือดปรากฏขึ้นที่หน้าผากและดวงตาของพวกเขาแดงก่ํา ใบหน้าของพวกเขาดูน่ากลัวด้วยความเจ็บปวดขณะที่พวกเขาหายใจหอบอย่างต่อเนื่อง ขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างน่าสังเวช!

อีกคนโจมตีแผ่นหลังของเหย่หลิงเฉินแทนด้วยสีหน้าที่น่ากลัว ด้วยการพลิกข้อมือ กริชอันสง่างามก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา!

ย่าาาาาาาา!

กริชนั้นเหมือนงูพิษ เร็วราวกับสายฟ้า มันพุ่งตรงไปที่ด้านหลังศีรษะของเหย่หลิงเฉิน!

ในอีกครึ่งวินาที หัวของเหย่หลิงเฉินจะแตกออกและสมองของเขาก็กระจัดกระจายไปทั่ว!

ชายคนนั้นเลียริมฝีปากของเขา และเพลิดเพลินกับช่วงเวลานั้น

อย่างไรก็ตาม ร่างของเหย่หลิงเฉินที่อยู่ตรงหน้าเขาเปลี่ยนไปในทันใด กระโดดขึ้นไปในอากาศไปให้พ้น!

ลูกเตะหมุน!

เหย่หลิงเฉินหันร่างไปมากลางอากาศ เหยียบเท้าทั้งสองลงบนศีรษะของบุคคลนั้น!

ปัง!!

แรงมหาศาลที่อยู่เบื้องหลังการเตะทําให้ใบหน้าของบุคคลนั้นเสียรูป กระดูกบนใบหน้าของเขาสามารถได้ยินเสียงแตกได้ ไม่สามารถทําเสียงได้ เขาล้มลงกับพื้นด้วยเสียงตุ้บและหยุดเคลื่อนไหว!

ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ

ผู้คนจาก Earth’s Gate ถูกความกลัวครอบงํา

“เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร?!”

พวกเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างไม่เชื่อ ในการแลกเปลี่ยนครั้งก่อน พวกเขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่อธิบายไม่ถูก ราวกับว่ากําลังทุบไข่กับก้อนหิน

นั่นเป็นกําลังของมนุษย์!

แรงกดดันนั้นเกินที่พวกเขารู้สึกได้จากผู้นําของพวกเขา

“เขายังเด็กมาก เขาจะได้รับพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้อย่างไร?

เวลาที่เหย่หลิงเฉินเจาะลึกศิลปะการต่อสู้นั้นค่อนข้างสั้น อย่างไรก็ตาม ความสามารถของเขาในพวกเขาทั้งหมดเพิ่มขึ้นเป็น 100 เปอร์เซ็นต์!

นั่นเทียบเท่ากับมือใหม่ที่ได้รับเทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่ดีที่สุด มันจะเพิ่มประสิทธิภาพของการฝึกอย่างมาก

สําหรับคนทั่วไปที่จะเรียนกังฟู พวกเขาต้องเริ่มจากการเคลื่อนไหวขั้นพื้นฐาน นอกจากนี้ ความไม่ถูกต้องของการเคลื่อนไหวเหล่านั้นจะนําไปสู่อัตราการปรับปรุงที่ต่ํามาก

ในทางกลับกันเหย่หลิงเฉินไม่มีปัญหาดังกล่าว ความรู้เชิงทฤษฎีของเขาสมบูรณ์แบบทันที ไม่เพียงแต่เขาเรียนรู้การเคลื่อนไหวขั้นสูงเท่านั้น แต่การฝึกฝนแต่ละครั้งของเขามีประสิทธิภาพมากกว่าวิธีอื่น ๆ หลายร้อยเท่า ย่อมนําไปสู่ความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของเขา

นอกจากนี้ หมัดอรหันต์ที่เขาฝึกฝนได้ก่อให้เกิดพลังปราณในหมัดของเขา มันช่วยพัฒนาพละกําลังและกําลังแขนของเขา การสอนบทเรียนนั้นง่ายพอ ๆ กับการหายใจ

หลิงกู่ซื่อยังคงตกตะลึงตั้งแต่เริ่มต้น ในเวลานั้นดวงตาของเธอเบิกกว้าง จ้องมองไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างโง่เขลา

“คุณ…. คุณแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ!”

เธอปิดปากของเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นน้ํา เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เธอรู้ว่าเหย่หลิงเฉินมีความรู้ศิลปะการต่อสู้และเก่ง อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางรู้ถึงความแข็งแกร่งของเขาอย่างเต็มที่ เธอคิดเสมอว่าเหย่หลิงเฉินแข็งแกร่งกว่านักศิลปะการต่อสู้ทั่วไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะอยู่ในระดับดังกล่าว

ทั้งสี่คนนั้นเป็นสมาชิกระดับซิลเวอร์ของ Earth’s Gate และพวกเขาก็พ่ายแพ้โดยเหย่หลิงเฉินในการแลกหมัดกันเพียงไม่กี่ครั้ง?

มันเหมือนกับความฝัน!

เหย่หลิงเฉินไม่พูดอะไร เขาส่งชายหัวโล้นที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยการเตะ หลังจากนั้น คนอื่น ๆ จาก Earth’s Gate ก็ได้รับการปฏิบัติที่คล้ายคลึงกัน เขาเตะพวกเขาทั้งหมด ทําให้พวกเขาไร้ความสามารถอย่างสมบูรณ์ และทําให้แน่ใจว่าพวกเขาจะหนีไม่พ้น

เหย่หลิงเฉินได้เห็นความชั่วร้ายของพวกเขา เขาคาดการณ์และกระทําเช่นนั้นเพื่อลดความเสี่ยง เขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อขจัดปัญหาที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมดก่อนที่จะเกิดขึ้น

“อีกนานไหมกว่ากําลังเสริมจะมาถึง? คนพวกนี้อันตราย เราจําเป็นต้องควบคุมพวกเขาให้ดี” เหย่หลิงเฉินถาม

“น่าจะใกล้ถึงแล้ว” หลิงกู่ซื่อตอบ

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก รู้สึกราวกับว่าเธอขึ้นสวรรค์จากนรก “หลิงเฉิน คุณช่วยครอบครัวหลิงของฉันอีกครั้ง ฉันไม่รู้จะแสดงความขอบคุณอย่างไร”

“ไม่เป็นไรครับ” เหย่หลิงเฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

ทันใดนั้นนกกลุ่มหนึ่งในปาก็รีบบินหนีไป

พวกมันบินออกไปราวกับกลัวอะไรบางอย่าง

“จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จบ!”

เสียงนกร้องหลายสายทําให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจในตัวพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เสียงนกร้องเหล่านี้ทําให้เหย่หลิงเฉินรู้สึกสิ้นหวัง ในหูของเขา นั่นคือภาษาของนก!

“สหายนก หนีไปเร็ว มีคนกําลังมา! เขาถือปืนด้วย!”

“จงหนีไป มีคนกําลังออกมาฆ่านก!”

“ปืน!?”

หัวใจของเหย่หลิงเฉินสั่นสะท้าน ความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีพัดพาเขา

โดยไม่มีเวลาคิดเพิ่มเติม เขารีบวิ่งไปด้านข้างและคว้าหลิงกู่ซื่อไปพร้อม ๆ กับล้มลงบนพื้น และเริ่มกลิ้งออกไป!

ปั้ง!!

ในขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงอู้อี้เบา ๆ มีบางอย่างทิ้งรูไว้บนพื้นและทําให้ฝุ่นผงขึ้น!

มีมือปืนพร้อมเครื่องเก็บเสียงอยู่ใกล้ๆ!

หัวใจของเหย่หลิงเฉินเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

ถ้าไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วของเขา ไม่ว่าเขาหรือหลิงกู่ซื่อจะถูกยิง!

การกอดอย่างกะทันหันจากเหย่หลิงเฉินทําให้หลิงซื่อตกใจ เธอหน้าแดงและรู้สึกเหมือนมีกวางน้อยวิ่งอยู่ในหัวใจของเธอ

อย่างไรก็ตาม เสียงปืนที่ตามมาช่วยให้เธอเข้าใจเหตุผลของการกระทําของเหย่หลิงเฉิน เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเหย่หลิงเฉินด้วยใบหน้าแดงก่ํา เธอรู้สึกกังวลและอ่อนไหวในเวลาเดียวกัน

ทั้งคู่กอดกันแน่นขณะที่กลิ้งอยู่บนพื้น ไม่กล้าที่จะหยุดครู่หนึ่ง

มือปืนคนนั้นจะรอโอกาสยิงอีกครั้ง!

เหย่หลิงเฉินพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อควบคุมการหายใจและกลิ้งตัวไปอยู่ ใต้เนินดินเล็ก ๆ กับหลิงกู่ซื่อ…