HxH: Researcher - ตอนที่ 85

HxH: Researcher chapter 85: สงบและมีความหวัง

นายแตกต่างออกไป ดังนั้น นายสามารถจินตนาการได้ว่าฉันรู้สึกอย่างไรเมื่อนายไม่อยู่ เมื่อฉันไม่รู้สึกถึงความสงบ….ความสงบที่ฉันรู้สึก เมื่อนายอยู่ใกล้

ฉันทําสิ่งที่ทําให้ฉันมีความสงบบ้าง เช่น เป็นผู้นําตระกูล หรือแค่สุ่มฆ่าผู้คน แต่มันก็อายุสั้นเสมอ…”

เธอเงยหน้ามองดวงตาของเขาพร้อมกับกอดเขาแน่นขึ้น ความหวังหายไปจากสายตาของเธอ ขณะที่เธอมองไปทางอื่นและ ยาซุโอะ แค่ฟังโดยไม่ขัดจังหวะหรือรู้สึกอยากทําอย่างนั้น

“นายคือเป้าหมายใหม่ของฉัน ดังนั้น นายสามารถจินตนาการได้ว่าจะรู้สึกอย่างไร เมื่อเป้าหมายนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อม และนั่นคือ ความรู้สึกที่นายมอบให้ฉัน เหมือนกับเมื่อถึงจุดหนึ่ง หากนายรู้สึกเช่นนั้น นายจะหายไปโดยไม่มีอะไรรั้งนายไว้

ฉันรู้สึกสงบได้ก็ต่อเมื่อนายอยู่ใกล้… ฉันบ้าขึ้นหรือมีสติมากขึ้น? นายบอกฉันได้ไหม? เพราะ นายคือคนที่ทําให้ฉันเป็นแบบนี้…ผู้ให้ชีวิตฉัน”

ยาซูโอะ ไม่ได้หยุดลูบผมของเธอตลอดที่เธอพูด ผ่านอารมณ์ที่หลากหลายที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ ในขณะที่เขาปล่อยให้เธอปล่อยอารมณ์ที่กักขังทั้งหมดของเธอ

เขาดูครุ่นคิดเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้น ‘ฉันไม่ใส่ใจหรือเปล่า? ไม่ ฉันแค่มีสิ่งสําคัญที่ต้องทํา และเวลาจะไม่รอฉัน เพราะวงล้อจะเคลื่อนที่ต่อไปไม่ว่าฉันจะชอบหรือไม่ก็ตาม ฉันสามารถให้เวลากับสิ่งอื่นมากขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแต่’

เขาขมวดคิ้ว ขณะที่เขาเข้าใจความรู้สึกที่เขารู้สึกเมื่อเห็นเธอแบบนี้ ‘แต่แน่นอนว่ามันไม่รู้สึกดีที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ และฉันไม่ชอบแบบนั้น แล้วฉันจะทําอย่างไรเพื่อแก้ปัญหานี้? ทางออกที่น่าพอใจสําหรับฉัน’

ยาซูโอะ จูบเธอเบา ๆ แล้วมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “ฉันไม่รู้ว่าเธอบ้าหรือมีสติมากขึ้น นั่นคือสิ่งที่เธอต้องรู้ แต่ฉันก็โอเค ตราบใดเป็นเธอ…ฉันขอโทษ…ที่ขาดความรับผิดชอบและฉันจะพยายามทําให้

เขาไม่สามารถพูดให้จบได้ในขณะที่เธอส่ายศีรษะและยกนิ้วขึ้น เพื่อปิดปากของเขา “ฉันแค่ระบายความรู้สึกออกมา…ฉันไม่อยากให้นายเปลี่ยนแปลงอะไร ถ้านายไม่รู้สึกอย่างนั้น ฉันแค่อยากอยู่ใกล้นายตลอดเวลา”

ยาซูโอะ แค่ยิ้มและกอดเธอแน่นขึ้น “เธอไม่จําเป็นต้องคลุมเครือ หากมีอะไรที่เธอไม่ชอบ แค่ บอกให้ฉันรู้ นี่เป็นความผิดของฉัน ตามที่ฉันพูด ฉันจะชดใช้ให้เธอเอง”

โมเรน่า ไม่ได้ตอบสนองเมื่อได้ยินแบบนั้น ขณะที่เธอเพียงแค่เอาใบหน้าของเธอซุกหน้าอกของเขา เพื่อซ่อนทุกการแสดงออกของเธอจากดวงตา แต่ไม่ใช่ ยาซุโอะ ในขณะที่เขาจูบศีรษะเธอเบา ๆ “สําหรับตอนนี้ พักผ่อนจนกว่าจะถึงเวลา”

ทุกเสียงที่ได้ยินจากเธอ คือ เสียงพึมพําเล็ก ๆ ขณะที่เธอหลับไป

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก ยาซุโอะ ก็เปิดใช้งานความสามารถของเขา ในขณะที่ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวทั้งหมด เขาหลับตาผ่อนคลายและดูฉากใดฉากหนึ่งผ่านเส้นใยแอโรอายของเขาจนกว่าลูกน้องของ โมเรน่า ทํางานจะเสร็จสิ้น

ทันใดนั้น ประตูมิติเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขาและขยายให้ใหญ่ขึ้นพอที่จะให้พวกเขาผ่านไปได้ ในขณะที่เขาปลุก โมเรน่า ขึ้นอย่างนุ่มนวล “อืม โอเค”

ยาซูโอะ ยกเธอขึ้นมาในมือของเขาแล้วค่อย ๆ ล้างหน้าของเธอ ปลุกเธอให้ตื่นจากอาการมึนงงของเธอ

เธอถามโดยที่ยังเกาะติดกับเขา “ฉันหลับไปนานไหม?” “แค่ประมาณสองชั่วโมง…นอกจากนี้ ลูกน้องของเธอยึดสํานักงานใหญ่กลับคืนมาและทําความสะอาดทุกอย่างเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ” โมเรน่า พยักหน้าเมื่อได้ยินอย่างนั้น

พวกเขาเดินจูงมือกันผ่านประตูมิติที่ปรากฏในห้องทํางานของ โมเรน่า ตามที่ ยาซูโอะ เตือน

“ฉันจะอยู่ที่นี่สักพัก มันอาจจะไม่ใช่ปัญหา แต่ฉันจะเตือนเธอ ยังไงก็ตาม ถ้าเธอมีแผนใด ๆ เกี่ยวกับกษัตริย์คาคินก็ยกเลิกไปก่อน เพราะในขณะที่ฉันไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันรู้ว่าความสามารถนั้นอันตรายเกินไปและอย่ามุ่งเป้าไปที่องค์ชายคนใดเพราะจะไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ เลย”

โมเรน่า หรี่ตาเมื่อได้ยินแบบนั้น ขณะที่ส่งข้อความผ่านโทรศัพท์ เธอจึงถามด้วยความสงสัย “ความสามารถของเขาคืออะไร?”

ยาซูโอะ ส่ายศีรษะและอธิบายว่า “ฉันไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่ฉันรู้ว่ามันต้องเป็นอันตรายเพราะข้อมูลบางอย่างที่ฉันมี เป็นประเพณีเฉพาะในราชวงศ์ของคาคิน ที่มีแต่ผู้แข็งแกร่งที่สุด เท่านั้นที่อยู่รอดและได้เป็นราชา และ นาซูบิ ก็ทําสําเร็จแล้ว ระวังตัวด้วย”

โมเรน่า เก็บคําพูดไว้เตือนตัวเอง ในขณะที่เธอสังเกตเห็นโทรศัพท์สั่นมาสักพัก เธอเลิกคิ้ว มองดูข้อความที่ได้รับ

“องค์ชายเซริสโดนิส ต้องการพบฉันและตอนนี้เขาอยู่ระหว่างเดินทางแล้ว”

ยาซูโอะ นั่งลงบนเก้าอี้ โดยให้ โมเรน่า นั่งบนตักของเขา ขณะที่เขาเริ่มลูบต่างหูด้วยท่าทางครุ่นคิด

“เขาค่อนข้างฉลาด ดังนั้น เขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อเธอเขายึดอํานาจ เขากลายเป็นแค่ แหล่งเงินให้เราโดยไม่รับผลตอบแทน เราจะดูว่าเราจะสามารถตกลงกันได้หรือไม่ เพราะการสนับสนุนทางการเมืองของเขาน่าจะช่วยได้เล็กน้อย”

พวกเขารอครู่หนึ่งจนได้ยินเสียงเคาะประตู “เข้ามา!”

ดังนั้น คนสามคนจึงเข้ามาในห้อง โดย โอริริน เป็นคนที่เดินนําเข้ามาด้วยรอยยิ้มเคารพบนใบ หน้าของเขาเมื่อเห็นเธอ โดยไม่สนใจว่า โมเรน่า กําลังนั่งอยู่บนตักของชายคนหนึ่ง ซึ่งตรงกันข้าม กับ แคทชิว ที่ยังคงพบว่าคนอย่าง โมเรน่า มีคู่รักแปลก ๆ ในขณะที่ หลุยส์ นี้ ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น “หัวหน้า!” แต่ละคนโค้งคํานับ

โมเรน่า พูดขณะที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ “ดีมาก ฉันดีใจที่ฉันสามารถฝากส่วนที่เหลือให้กับพวกคุณได้โดยไม่ต้องกังวล”

โอริริน โค้งคํานับอีกครั้ง “ฉันดีใจที่มีประโยชน์และนี่คือตระกูลใหม่ของฉัน ดังนั้น การพึ่งพาได้จึงเป็นสิ่งที่ฉันทําได้อย่างน้อยที่สุด”

หลุยส์ นี้ ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่ โอริริน พูด แม้ว่าเขาจะไม่สนใจมากนัก ในขณะที่เขาพูด “ไม่ ขอบคุณ…มันสนุกมาก” ในขณะที่ แคทชิว ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

โมเรน่า ยิ้มทั้ง ๆ ที่รอยยิ้มนั้นมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ ขณะใคร่ครวญอะไรบางอย่าง

‘ฉันควรจะฆ่าเขาดีไหม? หลุยส์ นี้ เป็นเพียงตัวแปรมากเกินไป ตอนนี้เขาภักดีแล้ว แต่เมื่อเขา ไม่ได้รับความวุ่นวายที่เขาต้องการ เขาอาจจะกบฏหรือฉันระมัดระวังเกินไป?

ไม่ ยาซูโอะ ควรจะระมัดระวังมากกว่าฉันมาก…เอาล่ะ ฉันจะตัดสินใจว่าจะทําอย่างไร เมื่อ เขาสร้างความสามารถของเขาเสร็จแล้ว’

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยิน ยาซูโอะ กระซิบที่หูของเธอเบา ๆ “เธอสามารถทําตามที่เห็นสมควร” นั่นนํารอยยิ้มอันอ่อนโยนมาสู่ใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพยักหน้า

เธอเพิกเฉยต่อสายตาที่สับสนจากทั้งสามและถามกลับว่า “หลุยส์ นี ผู้เสียชีวิตและผลเป็นอย่างไร?”

หลุยส์ นี้ ก้าวมาข้างหน้าและเริ่มเล่าถึงสิ่งที่เขาจําได้

“เราเสียลูกน้องไปเพียง 26 คน โดยสองคนเป็นผู้ใช้เน็น เราพ่ายแพ้ต่อหัวหน้าของตระกูลชาอะและอย่างที่คุณรู้อยู่แล้ว เราประสบความสําเร็จ คนของตระกูลชูอุพ่ายแพ้ในตอนที่เรายึดครองอาณาเขตคืน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ต่อต้านมากนัก เพราะส่วนใหญ่ถอยกลับ เมื่อข่าวไปถึงตระกูลของพวกเขา เราจึงสามารถยึดอาณาเขตส่วนใหญ่ของเรากลับคืนมาได้และยังคงเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุด”

แคทซิว เริ่มอธิบายทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ “เรายังคงติดต่อกับสายลับของเราในตระกูลของพวกเขาได้ แต่ก็ยังไม่มีข่าวว่า เจ้าชายลูซูรัส จะเลิกสนับสนุนเขาหรือไม่ แต่ฉันคิดว่าตระกูลกําลัง แตกสลายและตระกูลชูอุก็ใช้โอกาสนี้ที่จะขยายอํานาจอีกด้วย พวกเขายังประกาศด้วยว่าจรรยาบรรณจะถือเป็นโมฆะจากนี้ไป”

โมเรน่า พยักหน้าและมองที่ โอริริน ที่ส่งสัญญาณขอเริ่มพูด

“เนื่องจากเจ้านายของพวกเขาเสียชีวิต ส่วนแบ่งของธุรกิจถูกกฎหมายของพวกเขาลดลงอย่างมาก ดังนั้น ฉันจึงใช้โอกาสนี้และใช้เงินทุนส่วนใหญ่ของเรา เพื่อเข้าครอบครอง และเราเริ่มกระบวนการรับสมัครตามที่คุณสั่ง” โอริริน ได้รับสัญญาณ ในขณะที่เขารายงานอย่างใจเย็น

โมเรน่า พยักหน้าและสั่ง “เริ่มการขยายอํานาจและใช้ทหารใหม่ทั้งหมด นอกจากนี้ โอริริน คุณจะเลือกลูกน้องที่ภักดีสามคนและส่งให้ฉันสําหรับกระบวนการปลุกเฉิน

แคทชิว เจ้าชายเซริสโดนิส จะอยู่ที่นี่ในอีกสักพัก ต้อนรับเขาและนําทางเขามาที่นี่ บอกทุกคนด้วยว่า ถ้าคุณเห็นใครในตระกูลชูอให้ฆ่าซะ มันจะเป็นสงครามที่สมบูรณ์นับจากนี้ ดังนั้น จําไว้…ไปได้เราจะมีการประชุมในภายหลัง”

เมื่อทุกคนออกไป โมเรน่า ถามบางสิ่งที่เธอสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น “เมื่อฉันเป็นหัวหน้า ฉันได้ พบกับ เซริสโดนิส เพื่อเริ่มต้นสัญญาใหม่และอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขาไม่ใช่ผู้ใช้เน็น ทําไมเป็นอย่างนั้นล่ะ?”