HxH: Researcher - ตอนที่ 78

HxH: Researcher chapter 78: การวางแผน

แคทชิว มองมองที่เกิดเหตุตรงหน้าเธออย่างประหลาด ขณะที่ หลุยส์ นี และ โอริริน ดูเหมือ นจะไม่สนใจอะไรภาพที่หัวหน้าของพวกเขาวางศีรษะของเธอบนร่างของชายหนุ่มรูปงามที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ ขณะที่หลับตา

ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะลูบผมของเธอด้วยมือข้างหนึ่งและลูบต่างหูด้วยมือซ้ายด้วยท่าทางครุ่นคิด แม้ว่าดวงตาของเขาจะปิดอยู่เช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นาน ยาซุโอะ ก็ได้พูดว่า “เอาล่ะ ฉันเป็นผู้อุปถัมภ์ตระกูลเอย์อิคนใหม่ ฉันจะช่วยเหลือตระกูล แต่ไม่จําเป็นที่ เซริสโดนิส จะต้องรู้ในตอนนี้ ที่จริงแล้ว เขาไม่ควรรู้เรื่องนี้ แค่ใช้แรงสนับสนุนของเขาและของฉัน เพื่อยึดครองตระกูลอื่นๆ…”

โมเรน่า ลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า

“เราจะเริ่มต้นด้วยการยึดครองตระกูลชาอะ และธุรกิจของตระกูลชูอุและเราจะไม่จําเป็นต้องใช้กําลังใด ๆ บางอย่างจะเกิดขึ้นในวันนี้ ซึ่งอาจจะทําให้เกิดสงครามระหว่างตระกูลชาอุและชูอุเราแค่ต้องจุดไฟ เพื่อให้แน่ใจว่าสงครามจะเกิดขึ้น”

ประกายแสงปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ ขณะที่เธอพูดต่อว่า “หลุยส์ นี้ นายจะต้องรับผิดชอบในการเข้ายึดครองอย่างเด็ดเดี่ยว เริ่มด้วยการขยายอาณาเขตของเรา หากผู้ใช้เป็นเข้ามาขวางทาง พยายามทําให้พวกเขามีชีวิตรอด แต่หากพวกเขาไม่ยอม ก็ปลิดชีวิตทิ้งซะแล้วก็พาลูกน้อ งบางส่วนไปด้วย เพื่อให้มั่นใจว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีและนายสามารถพาผู้ใช้เป็นคนอื่น ๆ ไปได้ทั้งหมด”

จากนั้น เธอก็หันไปมองที่ โอริริน “ฉันแต่งตั้งนายเป็นรองหัวหน้า นายต้องรับผิดชอบเงินทั้งหมดที่เรามี เมื่อนายสังเกตเห็นว่าหุ้นของธุรกิจของทั้งสองตระกูลตกลงไป ให้เริ่มซื้อมัน นายมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มากกว่าฉัน ดังนั้น นายน่าจะรู้ เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม”

“แคทชิว เธอต้องรับผิดชอบหลักในการเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดผลเสียต่อตระกูลอื่น ๆ และทุกสิ่งที่เป็นผลประโยชน์ต่อเรา เธอสามารถใช้ลูกน้องได้มากเท่าที่จําเป็นนอกจาก นี้ เธอมีทางเลือกที่จะสร้างสรรค์และดําเนินการด้วยตัวเอง เพื่อประโยชน์ของตระกูลเธอสามา รถใช้การหลอกลวง การสังหารหมู่ หรืออะไรก็ได้ เพื่อทําให้ทั้งสองตระกูลตกต่ําแต่เธอต้องบอก งที่เธอวางแผนมาให้ฉันตลอดเวลา เช่นเดียวกับพวกคุณทุกคน

“แผนของเราจะเริ่มภายในสี่วันนับจากนี้ คุณสามารถเริ่มการเตรียมตัวทั้งหมดภายในเวลา 24 ชั่วโมงเท่านั้นเราไม่ต้องการให้พวกเขารู้ความเคลื่อนไหวของเราและเราไม่ต้องการให้พวกเขา รู้ว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นก่อนมันจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนมีคําถามอะไรไหม?”

ทั้งสามดูตกตะลึง เมื่อได้ยินคําพูดยาวเหยียด สิ่งที่พวกเขาคาดว่าจะเกิดขึ้น แต่ไม่ใช่เร็ว ๆ นี้

พวกเขาใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจข้อมูลทั้งหมดที่ได้รับ ในขณะที่รอยยิ้มที่น่าขนลุกสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ หลุยส์ นี้ ขณะที่อีกสองคนดูครุ่นคิด ด้วยแสงสว่างจ้าในดวงตาของแคทชิวเธอถามว่า “เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น มันคืออะไร?”

โมเรน่า กําลังจะตอบ แต่เธอสังเกตเห็น ยาซุโอะ ลืมตาขึ้น เธอส่งสายตาสงสัยไปที่เขาพร้อม กับที่เขาพยักหน้าให้เธอซึ่งทําให้เธอยิ้มเล็กน้อย ขณะที่เธอพูดว่า “มันเกิดขึ้นแล้ว!”

เมื่อไม่กี่นาทีก่อน รอบๆ อาณาเขตของตระกูลชูอุ ทางตะวันตกของเมืองหลวง คนจํา นวนมากกําลังบรรทุกสินค้าบางอย่างในรถบรรทุกและดูเหมือนว่าจะมีอีกสองสามคนที่อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาถือปืนอยู่ในมือคอยเฝ้าดูผู้บุกรุก แม้ว่าพื้นที่จะค่อนข้างเปลี่ยว แต่พวกเขาก็ไม่ลดการป้องกันลงเลยแม้แต่น้อย

พวกเขายังคงทําเช่นนี้ต่อไป จนกระทั่ง เสียงปืนดังขึ้นซ้ําแล้วซ้ําเล่า ขณะที่การ์ดสองสาม คนล้มลงกับพื้น โดยที่คนอื่น ๆ เข้าที่กําบังและเริ่มยิ่งโต้ตอบกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

เสียงปืนดังขึ้นสักพัก โดยมีผู้บาดเจ็บล้มตายทั้งสองฝ่าย เหลือเพียงไม่กี่คนในที่เกิดเหตุ

และนี่คือตอนที่กระสุนที่คํานวณได้ถูกยิง ด้วยกระสุนที่มุ่งไปยังหนึ่งในบุคคลที่ใช้รถบรรทุกเป็นที่กําบังทะลุไหล่ซ้ายของเขา

เขาล้มลงกับพื้นโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ เขาเป็นสมาชิกระดับสูงคนใหม่ของตระกูลชูอุ และในขณะที่เขายังไม่ได้เรียนเป็น แต่เขาเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดนี้ในระดับหนึ่ง ดังนั้น เขาจึงหุบปาก แกล้งทําเป็นตายอย่างแนบเนียน

เขาสังเกตเห็นว่าทุกคนในที่เกิดเหตุเสียชีวิต ยกเว้นศัตรูคนหนึ่งที่กําลังเดินไปที่รถบรรทุกรถ บรรทุกที่มีสินค้าสําคัญ สําคัญมากที่เขารู้ว่าหัวหน้าจะฆ่าเขา ถ้าเขาล้มเหลว นั่นคือถ้าเขารอดจากสถานการณ์นี้

ชายสวมหน้ากากดูเหมือนจะค่อนข้างระมัดระวัง ในขณะที่เขาเดินช้า ๆ พร้อมกับเล็งปืนตลอดเวลาเพื่อว่าจะมีใครมาปรากฏตัว เขากําลังจะโทรศัพท์ ซึ่งอาจเป็นการขอกําลังเสริมและสมาชิกระดับสูงก็รู้ว่าเขาปล่อยให้ชายสวมหน้ากากทําแบบนั้นไม่ได้

เขากําลังคิดที่จะไปแย่งปืนจากเขา แต่ดูเหมือนว่าชายสวมหน้ากากจะสังเกตเห็น เนื่องจากเขาชี้ปืนมาที่เขา เพื่อขจัดความหวังที่จะมีชีวิตรอดของเขา

ชายสวมหน้ากากเหนี่ยวไกปืน ทว่าไม่ได้ยินเสียงปืน… ไม่มีกระสุนอีกแล้ว ซึ่งหมายถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ความผิดพลาดที่สมาชิกในครอบครัวมาเฟียใช้ ขณะที่คว้าปืนและยิ่ง

ชายคนนั้นเริ่มหายใจหอบ เมื่อความเจ็บปวดและความตกใจของเหตุการณ์ครอบงําเขา เขา มองดูเลือดที่ไหลอยู่บนพื้นรอบตัวเขา เลือดของพันธมิตรและศัตรูของเขา

ศัตรูที่เขาไม่รู้ เนื่องจากเขาไม่ตรวจศพให้เรียบร้อย สิ่งแรกที่เขาทําคือเรียกกําลังเสริมและบอกให้หัวหน้ารู้ จากนั้นเขาก็ซ่อนตัวอยู่ในที่อับสายตา ขณะที่เฝ้าดูรถบรรทุก หลังจากนั้น เขาก็เริ่มดูแลบาดแผลบนไหล่ของเขา

และจากนั้นเอง ยาซุโอะ ก็ได้ดึงเส้นใยแอโรทั้งหมดที่เขามีอยู่รอบ ๆ และคนที่เขาเคยควบคุมผู้โจมตีที่สวมหน้ากาก

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ข่าวอันน่าทึ่งแพร่กระจายไปทั่วชุมชนมาเฟีย สมาชิกในตระกูลชาอะหลายคนโจมตีการขนส่งของตระกูลชูอุ ฆ่าการ์ดส่วนใหญ่และเกือบจะฆ่าสมาชิกระดับสูง โดยเชื่อว่าเป็นการขโมยของสําคัญจากตระกูล

“มันไม่ได้ผลอย่างั้นหรือ?” ยาซุโอะ ตั้งข้อสังเกต ขณะที่มองไปที่ โมเรน่า ที่เพิ่งดูดเลือดของสัตว์เวทย์มนตร์ คิริโกะ

เธอส่ายศีรษะ “ไม่ ฉันไม่คิดว่าจะทําได้ ผลลัพธ์เพียงอย่างเดียว คือ การเพิ่มปริมาณออร่าของฉันขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าฉันจะใช้ความสามารถของฉันกับสัตว์เหล่านี้มากขึ้น แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่ฉันจะได้รับความสามารถในการแปลงร่างของพวกมัน มันเป็นแค่ความรู้สึกที่ฉันมี”

“อืม บางทีความสามารถของมันก็เกี่ยวข้องกับพันธุกรรมหรืออย่างอื่นมากกว่า ในการรับความสามารถดังกล่าว เธออาจต้องเพิ่มเงื่อนไขให้กับความสามารถของเธอหรือเพียงแค่แข็งแกร่งขึ้น ยิ่งมีเงื่อนไขของความสามารถของเธอน้อยเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีเท่านั้นดังนั้น อย่าทําอย่างนั้นเลย” ยาซูโอะ มองไปที่ร่างแห้งของนกบลูเบิร์ดบนโต๊ะ

“แม้หลังจากการทดลองทั้งหมด มันไม่เกิดผลลัพธ์ใด ๆ แค่นกที่แข็งแรงขึ้นเล็กน้อยและฉันสังเกตเห็นว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้หลังจากที่ โมเรน่า ยกเลิกความสามารถของเธอ

อันที่จริง มันแทบจะไม่ขยับเลยเพราะมันใช้เป็นไม่ได้ ออร่าของมันจึงไหลออกไป และฉันได้ลองการทดสอบที่ อันตราย” กับมันหลายครั้ง โดยใช้ความสามารถ วิชชั่นอายของฉันแต่ก็ไม่แสดงอะไรที่น่าสนใจให้เห็นเลย

แต่บางทีถ้ามีคนสามารถควบคุมสัตว์ได้อย่างมีสติ ผู้ควบคุมจะสามารถควบคุมออร่าของสัตว์ได้หรือไม่? และบุคคลนั้นจะสามารถสร้างความสามารถให้กับสัตว์ได้หรือไม่?

ยาซุโอะ ส่ายศีรษะ ตอนนี้มันไม่สําคัญสําหรับเขาขนาดนั้น ดังนั้น เขาจึงหยุดคิดเรื่องนี้อีกต่อไป สําหรับตอนนี้ จากนั้น ยาซูโอะ ถามอย่างเป็นกันเองว่า “แผนการไม่เป็นไปอย่างที่ใจเธออยากให้เป็น ใช้ไหม?”

โมเรน่า พยักหน้าเมื่อพวกเขาเริ่มเดินออกจากห้องใต้ดิน “แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิด ฮินริค บิกันดาโฟ ผู้ใต้บังคับบัญชาของชูอุค่อนข้างฉลาดแกมโกง ฉันคิดว่าเขาสงสัยว่าเหตุการณ์นี้เป็นการกระทําของผู้ใช้เป็น ดังนั้น จึงไม่ได้ไปไกลถึงการทําสงครามทั้งหมด แต่พวกเขายังคงเรียกร้องค่าชดเชยจากตระกูลชาอะที่ทําร้ายตระกูลอย่างรุนแรง ดังนั้น ตลอดสัปดาห์ที่แล้วที่นายไม่อยู่ เราจึงถือโอกาสขยายธุรกิจอย่างรวดเร็วด้วยค่าใช้จ่ายของตระกูลชาอะ”

ยาซุโอะ พยักหน้า “และพวกเขาก็ไม่ได้โจมตีตระกูลเอย์อิ แสดงว่าพวกเขาก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดี”

โมเรน่า พูดว่า “เหตุผลเดียวที่พวกเขาไม่โจมตีตระกูลก่อนหน้านี้ก็เพราะความสา มารถของอดีตหัวหน้ามันค่อนข้างอันตราย ดังนั้น หากพวกเขาล้มเหลวในการฆ่าเขาและเขามุ่ง เป้าไปที่สมาชิกของพวกเขาจากนั้นมันก็จะเป็นการสังหารหมู่เงียบ ความสามารถค่อนข้างอันตราย แม้แต่กับผู้ใช้เป็นและเป็นความสามารถที่ฉันมีในตอนนี้ แต่พวกเขาไม่รู้

สิ่งเดียวที่หยุดพวกเขาจากการโจมตีหลังจากที่ฉันกลายเป็นหัวหน้า คือวิธีการที่ฉันเข้ายึดตําแหน่ง นั่นเป็นตัวแปรขนาดใหญ่ที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้”