HxH: Researcher - ตอนที่ 60

…….

แสงสว่างแห่งปัญญาปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ขณะที่เขาคิดว่า “ถ้าเป็นแบบแรก ฉันจะแข็งแกร่งกว่าที่คาดการณ์ไว้มาก ฉันมั่นใจ 100% แล้วว่าชนเผ่าคูลท์มาจากทวีปมืด…”

“และหากพวกเขาได้รับพลังนี้อย่างที่ฉันคิด ก็ไม่ควรมีผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง เพราะฉันจะขโมยพลังนั้นได้อย่างแน่นอน แต่จะทำแบบนั้นได้ ฉันจะต้องควบคุมพลังงานมืดได้อย่างเต็มรูปแบบ ไม่เช่นนั้นฉันจะต้องเสี่ยง”

เนตรสีเพลิงพุ่งเข้ามาหาเขา ในขณะที่เขาสร้างอาเขตขยายรอบตัวพวกมัน “ฉันยังไม่สามารถควบคุมพลังงานได้ แม้ว่ามันจะทำงานอยู่ แต่ถ้ามันคิดว่าฉันเป็นเจ้าของของมัน มันก็น่าจะเป็นไปได้”

ใบหน้าของเขาบึ้งตึงในเสี้ยววินาที แสดงถึงความรำคาญของเขา “มีบางอย่างที่ฉันควบคุมไม่ได้อย่างนั้นหรือ แต่มันสมเหตุสมผล เมื่อพิจารณาว่าพลังของมันอยู่ไกลจากฉัน…”

หลังจากนั้น เขาก็สร้างอาเขตขยายเล็ก ๆ แต่คราวนี้เขาสแกนร่างกายของเขาเอง โดยเฉพาะบริเวณหน้าอกของเขา ซึ่งมีพลังงานคล้ายกับพลังงานมืดเข้มข้นมากเกาะกลุ่มอยู่ “มันอยู่ในสภาพนิ่งอยู่ แต่ฉันก็ยังควบคุมมันไม่ได้งั้นหรือ ดีที่ฉันขอความปรารถนาเพียงครั้งเดียว ถ้าฉันต้องการความสามารถในการเทเลพอร์ต พลังงานที่ควบคุมไม่ได้นี้อาจติดอยู่กับฉันนานเกินไป…”

จากนั้น ยาซุโอะ ยังคงทดลองกับร่างกายของชนเผ่าคูลท์ ในขณะที่ฝึกฝนความชำนาญของแอโรเน็น และอาเขตควบคุมของเขาและใช้เวลาเดินเล่นรอบเมืองกับ อารุกะ จนกระทั่ง โมเรน่า กลับมา…

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ยาซุโอะ ถาม ขณะที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาอย่างผ่อนคลาย

โมเรน่า ไม่ตอบ ขณะที่เธอเดินตรงเข้ามานั่งลงบนตักของเขา จากนั้น เธอเอาแขนโอบรอบคอเขาและมองตาเขา “ง่ายเกินไป แต่นั่นคือ สิ่งที่นายต้องการถามจริง ๆ หรือ”

ยาซุโอะ เลิกคิ้วด้วยแววตาที่สนุกสนาน “โอเค เธอคิดถึงฉันไหม?”

โมเรน่า ไม่ตอบ ขณะที่ใบหน้าของเธอเริ่มเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ปิดปากของเขาด้วยจูบที่เร่าร้อนและ ยาซุโอะ ก็จูบเธอกลับพร้อมกับกอดเธอแน่น ขณะที่เธอพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

เป็นจูบที่ดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายนาทีจนกระทั่งเขาหยุด ในขณะที่มองดู โมเรน่า ที่มีใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อยด้วยท่าทางสงสัยว่าทำไมเขาถึงหยุด

ยาซุโอะ ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ ในขณะที่อุ้มเธอขึ้นด้วยท่าอุ้มเจ้าหญิง “ฉันเลื่อนเวลาทำแบบนี้ไปซักพัก จนกว่าเธอจะตัดสินใจ จนกว่าฉันจะลบรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ…เอาละ”

จากนั้น เขาก็พาเธอเข้าไปในห้องของเขา ขณะที่ โมเรน่า หน้าแดงเมื่อรู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร นี่คือสิ่งที่ใหม่สำหรับเธอ เพราะเธอไม่เคยคิดว่าเธอต้องการสิ่งนี้ในชีวิตของเธอ

ความสุขเดียวที่เธอฝันถึง คือ การได้เห็นโลกนี้แผดเผาเป็นเถ้าถ่าน แต่เขาเปลี่ยนใจของเธอ เขาได้มอบความพึงพอใจที่เธอต้องการตลอดทั้งคืน นำความโกลาหลมาสู่ห้องนอน ขณะที่เสียงคร่ำครวญดังขึ้นตลอดทั้งคืน

เขาทำต่อไปจนเธอหมดแรง จากนั้น เขาก็อุ้มเธอขึ้นและพาเธอไปที่ห้องน้ำ พวกเขาอาบน้ำและผ่อนคลายเป็นเวลานาน จากนั้นกลับไปที่ห้องนอนที่ดูเหมือนใหม่ เนื่องจากเขาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วยอาเขตควบคุมของเขา

พวกเขาหลับไปชั่วขณะหนึ่ง โดยที่ โมเรน่า วางศีรษะของเธอไว้บนหน้าอกของเขาด้วยรอยยิ้มที่สงบสุขบนใบหน้าของเธอ

ยาซุโอะ ตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเย็น ขณะที่เขาลืมตามอง โมเรน่า ที่กอดเขาแน่น เขาถอนหายใจด้วยความพอใจจริง ๆ ‘มันนานมากแล้วที่ฉันไม่ได้นอนหลับ แต่การผ่อนคลายแบบนี้เป็นครั้งคราวก็ไม่ได้แย่…‘

หลายเดือนมาแล้วที่ ยาซุโอะ ได้นอนหลับ เขามักจะคิดว่ามันเสียเวลาและเขาสามารถสนุกกับการทำอย่างอื่นแทนการนอน ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงไม่ต้องนอน เขาแค่เลิกนอน

สำหรับวิธีการนั้น ฮัตสึสายเสริมพลังของ ยาซุโอะ กุหลาบม่วงนั้นค่อนข้างมีประโยชน์ ขณะที่เขาเปิดใช้งาน โดยมีตัวเขาเองเป็นเป้าหมาย พร้อมกับเลือกตัวคูณเชิงลบและโจมตีตัวเอง จากนั้น เขาก็สามารถรักษาตัวเองได้โดยทั่วไป ซึ่งช่วยให้เขาอยู่ในสถานะสูงสุดตลอดเวลา

วิธีนี้ได้ผลเพราะเมื่อเขาเปิดใช้งานฮัตสึ เส้นสีม่วงจะปรากฏบนแขนของเขา ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถตีส่วนอื่น ๆ ของร่างกายได้

และจากการสังเกตของเขา ตราบใดที่ยังคงใช้ฮัตสึกับตัวเขาเองเป็นประจำ เขาก็จะเป็นอมตะเนื่องจากความสามารถจะฟื้นฟูทุกเซลล์ให้อยู่ในสถานะดีเยี่ยมของมัน ยกเว้นว่ามีตัวแปรบางอย่างที่ทำให้เขาไม่แน่ใจ

ตามที่เขารู้ เมื่อถึงวัยหนึ่ง ปริมาณเน็นเริ่มลดลงและเขาไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับอายุร่างกายหรือจิตวิญญาณ ถ้าเซลล์ของเขาไม่แก่ เน็นของเขาจะไม่ลดลง แต่มีบางอย่างที่ทำให้เขาไม่แน่ใจในเรื่องนี้

การมีอยู่ของจิตวิญญาณและความสัมพันธ์กับเน็น และความจริงที่ว่ามีความสามารถที่กินอายุขัยของผู้คน เช่น ห้วงเวลาจักรพรรดิของ คุราปิก้า ความสามารถนี้ทำให้เกิดคำถามมากมาย ความสามารถรู้อายุขัยของเขาได้อย่างไร? จะเป็นอย่างไรหากภายหลังเขานำข้าวไนโตรไปยืดอายุขัยของเขา? อายุขัยถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว? หรือเงื่อนไขของ คุราปิก้า จะทำงานได้อย่างไร และพิจารณาว่าคนเราเสียชีวิตด้วยสาเหตุภายนอกอย่างไร และหากใครได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งทำให้อายุขัยสั้นลง สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้เขาไม่แน่ใจว่าจะทำให้เขาเป็นอมตะจริง ๆ หรือไม่

และมีคำถามว่าฮัตสึของเขาสามารถส่งผลกระทบต่อวิญญาณ โดยเฉพาะวิญญาณของเขาหรือไม่ ทำให้มันอยู่ในสถานะพิเศษของมันตลอดเวลา และเพื่อคำตอบนั้น เขาต้องทดสอบมัน ‘อืม ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะทดสอบมัน เพราะการทดลองเช่นนี้จะใช้เวลาค่อนข้างนาน แต่ฉันเดาว่าฉันควรจะหาชายชราที่ใกล้จะตายแล้วลองกับเขา…‘

เขาสังเกตเห็นเธอตื่นขึ้น ขณะที่เขาเริ่มลูบไล้ผมสีบลอนด์อ่อน ๆ ของเธอที่แผ่ออกทั่วหน้าอกของเขา “อืม …อรุณสวัสดิ์” หลังจากพูดอย่างเกียจคร้าน เธอก็เอนตัวเข้าหาเขาและจูบกันเป็นเวลานาน…

“อรุณสวัสดิ์ รู้สึกอย่างไรบ้าง?” ยาซุโอะ ดึงเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น ในขณะที่ถาม

“มีความสุข พอใจ สบายใจ เหนื่อย… และอีกมากมาย…” เธอกอดเขาแน่น

ยาซุโอะ หัวเราะออกมาเล็กน้อย “ฉันจะฟื้นฟูร่างกายให้เธอ แต่นั่นจะรักษารอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอได้ด้วย…”

โมเรน่า ดูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และ ยาซุโอะ ให้เวลาเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ฉันตัดสินใจแล้ว เมื่อนายรู้สึกว่านายไว้ใจฉันมากพอที่จะกำจัดรอยสีม่วงนี้ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้นายกำจัดรอยแผลเป็น…”

ยาซุโอะ มองไปที่เครื่องหมายสีม่วงบนหน้าอกของเธอ เครื่องหมายที่ความสามารถรองของฮัตสึ ‘กุหลาบเฉื่อยชา‘ ทิ้งไว้ เครื่องหมายนี้แสดงถึงความสามารถของเขาที่จะลบเธอเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

‘ฉันอยากจะบอกว่าฉันเชื่อใจเธอ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันก็แค่หวาดระแวง… ฉันต้องทำให้เธอรักฉันอย่างช่วยไม่ได้ จนถึงตอนนี้มันก็ไปได้สวย ซึ่งคาดเดาไม่ได้เมื่อพิจารณาถึงอดีตของเธอและเธอถูกทอดทิ้งอย่างไร… ฉันยังต้องแข็งแกร่งพอสำหรับทุกอย่างที่เธออาจทำ เพื่อไม่ให้ฮัตสึสายแปรสภาพที่ทำหน้าที่เป็นแผนสำรองไร้ประโยชน์…‘

ยาซุโอะ พูดโดยไม่เปลี่ยนท่าที “อาจใช้เวลาสักพัก..”

“ฉันจะรอ… แต่ นายกำลังทำให้ฉันต้องพึ่งพานายมากเกินไป ดังนั้น หากนายตัดสินใจทิ้งฉัน ก็ฆ่าฉันซะ เพราะฉันจะไม่ให้โอกาสครั้งที่สองในชีวิตแก่นาย นายได้โอกาสแรก ฉันยอมให้ชีวิตกับนายและนายคือคนสุดท้าย…”

ยาซุโอะ ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ บางอย่างที่เขารู้อยู่แล้ว ‘ฉันไม่ได้วางแผนที่จะมีความสัมพันธ์ที่จริงจัง อย่างน้อยก็ไม่ใช่เร็ว ๆ นี้ แต่ฉันสนุกกับเวลาของฉันกับเธอมากเกินไปและสนุกกับชีวิตของฉันในเร็ว ๆ นี้ที่จะเป็นอมตะ หากมีบางอย่างที่ทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่แล้วทำไมฉันถึงไม่รับมัน? การเติมเต็ม… ชีวิตอมตะคือเป้าหมายของฉัน…‘

ทันใดนั้น โน๊ตบุ๊กคอมพิวเตอร์และเครื่องรูดบัตรก็บินมาหาเขาจากอีกห้องหนึ่ง ด้วยประตูที่เปิดให้พวกมันผ่านมาได้ จากนั้น เขาก็ใช้อาเขตของเขาเพื่อป้อน URL ของโรงเตี๊ยมฮันเตอร์และนำใบอนุญาตฮันเตอร์ของ โมเรน่า มารูด “พิมพ์รหัสของเธอตรงนี้”

หลังจากที่ โมเรน่า พิมพ์รหัสของเธอ เขาก็ส่งไฟล์สองสามไฟล์ไปยังสมาคมฮันเตอร์ ไฟล์เหล่านี้เป็นงานวิจัยบางส่วนของเขาที่เขาทำในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เนื่องจากเขาต้องการให้เธอเป็นฮันเตอร์ 1 ดาวอย่างรวดเร็ว เขาจึงตัดสินใจใช้มัน เพื่อทำให้เร็วขึ้นเนื่องจากสมาคมฮันเตอร์ไม่มีกฎเกณฑ์ใด ๆ ที่ต่อต้านสิ่งนี้ ตราบใดที่เป็นสิ่งใหม่และมีประโยชน์สำหรับองค์กร

ยาซุโอะ ได้ส่งข้อมูลที่เป็นประโยชน์บางอย่างที่เขาได้รับจากการค้นคว้าเกี่ยวกับสัตว์ที่ผิดปกติและสายพันธุ์ใหม่ที่เขาค้นพบในการเดินทาง เพื่อค้นหาม้วนคัมภีย์ผู้เร้นกายและสิ่งอื่น ๆ…

——————

*ข้าวไนโตร น่าจะเป็นธัญพืชที่พบในทวีปมืด ว่ากันว่าสามารถยืดอายุขัยได้*