HxH: Researcher - ตอนที่ 129

chapter 129: ความสมบูรณ์แบบและการรุกฆาต

สิ่งมีชีวิตที่อันตรายในทุ่งนาและต้นไม้ดูเหมือนจะระมัดระวังเมล็ดพืชหรือสิ่งรอบ ๆ ตัว เนื่องจากไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอยู่ใกล้เมล็ดที่เขาสัมผัสได้แม้แต่น้อย เมล็ดหนึ่งในนั้นเริ่มบินเข้าหาเขาราวกับได้พบเจ้าของคนใหม่พวกมันอยู่ในอาเขตควบคุมของเขา

เมล็ดสีขาวครีมขนาดใหญ่ที่ดูบอบบางราวกับจะระเบิดได้ทุกเมื่อจากลมเบา ๆ รอบตัว แต่มันรอดจากลมแรงที่เกิดจากพลังของยาซุโอะดังนั้นบอบบางจึงไม่ใช่คําอธิบายที่ดีสําหรับมัน

อันที่จริง ชั้นนอกของเมล็ดดูเหมือนชั้นยางเหนียว เหมือนชั้นยางที่ทําลายไม่ได้

สีขาวล้วนซ่อนสิ่งที่อยู่ภายใน แต่จากพฤติกรรมของเมล็ดพืช ดูเหมือนว่าภายในจะแตกต่างจากข้าวอย่างมากเนื่องจากสิ่งที่อยู่ภายในดูเหมือนจะเป็นของเหลว

อาจพูดได้ว่า ยาซูโอะ ใช้เวลาในการรับเมล็ดพืชสองสามเม็ดที่มีระดับพลังที่เขารู้สึกอยู่ตอนนี้

ความจริงที่ว่าเขาอยู่ในทวีปมืดและเขาสามารถมองดูสิ่งมีชีวิตที่อันตรายทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ตัวได้ช่างเป็นการเสพติด ความรู้สึกถึงพลังที่แท้จริง พวกเขาบอกว่าความรู้สึกดังกล่าวสามารถกลืนกินใครบางคนได้แต่ไม่ใช่ยาซุโอะ

ยาซูโอะ รู้ดีกว่าเขาเป็นคนที่กลืนกินและควบคุมตัวเองได้สูงจนน่ากลัว ดังนั้น ในขณะที่เขาปล่อยให้ตัวเองมีเวลาสําหรับความบันเทิงและเล่นเรื่อยเปื่อยเขารู้ว่าเขาจะไปถึงระดับของพลังนั้นซึ่งมันเป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น

ยาซุโอะ หลับตาที่ว่างเปล่าของเขาราวกับว่าเขากําลังมองบางสิ่งที่อยู่ไกลออกไป เพราะในขณะที่เขาสามารถให้เวลากับตัวเองได้สนุกมากขึ้นในสถานการณ์เช่นนี้ นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะเสียเวลานั้นไปทุก ๆ มิลลิวินาทีที่เขาอยู่ที่นี่เขาแพร่กระจายเส้นใยที่มองไม่เห็นของเขาทั่วบริเวณโดยรอบ

การแพร่กระจายจากที่เขาสามารถมองเห็นได้ไกลกว่าที่ตาหรืออาเขตของเขาอนุญาต เส้นใยที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถจินตนาการได้ ในขณะที่เส้นใยนั้นห่างออกไปหลายร้อยไมล์จากเขาในเสี้ยววินาทีและมันก็ยังคงเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ

เส้นใยที่มองไม่เห็นจํานวนนับไม่ถ้วนที่แผ่ขยายออกไปไกลเท่าที่พลังของ ยาซูโอะ อนุญาต

พลังที่จะหายไปภายในเวลาไม่กี่วินาที แต่เขาไม่สนใจ ในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับการศึกษาเมล็ดพันธุ์ไนโตรด้วยอาเขตขยายอย่างเต็มที่ เขาเพิ่งสร้างและกระจายเส้นใยแอโรเน้นให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้

จนกว่าการนับถอยหลังของความสามารถในสายแปรสภาพจะสิ้นสุดลง หมายความว่าพลังพิเศษทั้งหมดของเขาหายไป ซึ่งหมายความว่าเขากลับมาเป็นตัวตนที่ค่อนข้างอ่อนแอของเขา… ความสามารถอันล้ําค่าที่เขาเรียกว่านักทวงหนี้อันมีค่าจริง ๆ นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขาเสี่ยงมาที่นี่และพื้นฐานสําหรับระยะแรก

ทว่าเขาใช้เวลา 4 วินาทีที่เหลือไปกับความสามารถที่จะทําสิ่งต่าง ๆ ที่อาจเหลือไว้ใช้ในภายหลัง

สํารวจทวีปมืดหรือที่เล็กๆ ของทวีปด้วยเส้นใยที่มองไม่เห็นตลอดจนศึกษาข้าวไนโตร บางอย่างที่เขาสามารถทําได้ในห้องทดลองของเขาในภายหลัง และความจริงที่ว่าเขารวบรวมเมล็ดไนโตรเพียงไม่กี่เมล็ดขณะที่เขาสามารถเก็บได้มากกว่านี้

ฟังดูไม่เหมือน ยาซูโอะ ที่ฉลาดและโลภจะทําในตอนนี้ ใช่ไหม? ไม่ ไม่ ไม่ นั่นไม่เหมาะกับบุคลิกของเขาเลยท้ายที่สุดภารกิจที่เขาต้องทํา คือ การได้ข้าวไนโตรให้ได้มากที่สุดและเขาจะไม่เสี่ยงอยู่ที่นี่อย่างแน่นอนโดยปราศจากความสามารถนักทวงหนี้”ที่เปิดใช้งานอยู่

เขาไม่มีความจําเป็นอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากช่วงเวลาที่ผ่านไปสิบวินาทีนั้นหมายถึงการสิ้นสุดของความสามารถและการหายตัวไปของออร่าทั้งหมดที่เขารวบรวมได้

ในขณะนั้น ทิวทัศน์เปลี่ยนไป ขณะที่ ยาซูโอะ ปรากฏขึ้น แต่คราวนี้ยืนอยู่ในอากาศในที่เดียวกับที่เขาลอยก่อนหน้านี้

และที่สําคัญที่สุด ความสามารถในสายแปรสภาพของเขายังคงเปิดใช้งาน ราวกับเวลาวินาทีนั้นไม่ผ่านไปและเหนือสิ่งอื่นใด… อีกาดํายังคงยืนอยู่บนไหล่ของเขาราวกับว่ามันไม่เคยหายไปบางสิ่งก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น

เขายิ้มและพูดถึงแผนการของเขา “สมบูรณ์แบบ… ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือ เวลา”

จากนั้นต่อหน้าต่อตาของ ยาซุโอะ เมล็ดไนโตรสองสามเมล็ดก็ปรากฏขึ้น จากนั้น เขาก็หายไปทันทีพร้อมกับเมล็ดพืชที่หายไปเช่นกัน

เขาปรากฏตัวห่างออกไปเกือบยี่สิบไมล์เกือบจะในทันที และในสิ่งเดียวกันก็เกิดขึ้น เมล็ดไนโตรอีกหลายเมล็ดปรากฏขึ้นข้าง ๆ เมล็ดอื่น ๆ ก่อนที่จะหายไปพร้อมกับเขา

วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการเก็บข้าวไนโตรให้ได้มากที่สุด อาเขตควบคุมของเขามีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 20 ไมล์ ซึ่งหมายความว่าข้าวไนโตรใด ๆ ที่อยู่ในขอบเขตนั้นอยู่ในการควบคุมของเขาดังนั้นเขาจึงเพียงแค่จัดการพื้นที่รอบๆพวกมัน เพื่อเทเลพอร์ตเมล็ดทุกเมล็ดภายในอาเขตถัดจากเขาก่อนที่จะควบคุมมิติเพื่อเทเลพอร์ตพวกมัน

ดังนั้น สิ่งที่เขาทํา คือ การเทเลพอร์ตหลายครั้งจนกระทั่งห่างจากตําแหน่งก่อนหน้า 20 ไมล์

วิธีนี้ช่วยให้เขารวบรวมเมล็ดไนโตรได้อย่างมีประสิทธิภาพในระยะเวลาที่สั้นที่สุด และในขณะที่ทุ่งสีขาวค่อนข้างใหญ่ แต่มันก็ยังไม่ใหญ่เป็นร้อยไมล์ ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องใช้เวลามากในการทําความสะอาดทุ่งข้าวทั้งหมด

ถึงอย่างนั้นด้วยทั้งหมดนั้น เขาก็สามารถเก็บเกี่ยวได้เพียงร้อยเมล็ดเท่านั้นแต่จากการศึกษาเมล็ดไนโตร อย่างรวดเร็วของยาซูโอะก่อนหน้านี้เขาก็สามารถตัดสินได้ว่านี่เพียงพอแล้วสําหรับสิ่งที่เขาต้องการจะทํา

เช่นเดียวกับการวิจัยในฐานะนักวิทยาศาสตร์ที่อยากรู้อยากเห็นและผู้ที่วางแผนจะทําการทดลองเพิ่มเติมและคนที่โลภยาซูโอะเริ่มเก็บเกี่ยวมากกว่าที่เขามาที่นี่ มากกว่านั้นอีกมาก

ดินโคลนที่ข้าวไนโตรพุ่งออกมาไม่หลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขา ตันไม่ใหญ่โตอย่างน่าประหลาดใจไม่หลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขา

สิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในยอมรับชะตากรรมของพวกมันที่ตกลงมาบนมือของเขา สัตว์ประหลาดที่น่าพิศวงทุกชนิดและสิ่งมีชีวิตอันตรายต่างตกเป็นเหยื่อของดวงตาที่โลภของเขา

สี่วินาทีนั้นช้า ช้าเกินไปเนื่องจากสิ่งที่เขาทําภายในพวกมันจะใช้เวลาหลายวันถึงเป็นเดือนในการทําเส้นใยที่มองไม่เห็นของเขามองเห็นได้ไกลกว่าที่อาเขตของเขาสามารถเข้าถึงได้ไกลกว่านั้นมาก

และเขาเห็นสิ่งที่น่าสนใจบางอย่าง บางสิ่งที่จุดประกายความอยากรู้อยากเห็นภายในจิตวิญญาณที่อยากรู้อยากเห็นของเขาอยู่แล้วตามที่คาดการณ์ไว้เขารับมันไว้แม้ว่าจะมีบางสิ่งที่ทําให้เขาผิดหวังค่อนข้างมาก

ความจริงที่ว่าแม้ว่าเขาเห็นอนาคตหลายครั้งและส่งเส้นใยที่มองไม่เห็นของเขาไปหลายทิศทางแต่เขาก็ไม่พบมัน…

ภัยพิบัติใหญ่ทั้งห้า เขาไม่พบเลย แม้แต่ เฮลล์เบลล์ ซึ่งเป็นภัยพิบัติที่มองเห็นได้ทางชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของทะเลสาบโมบิอุส

แต่เขาได้ค้นหาเป็นระยะทางเพียงไม่กี่พันไมล์เท่านั้น ดังนั้น มันจึงไม่ใช่สิ่งที่เขาไม่ได้คาดการณ์ไว้

ทวีปมืดนั้นใหญ่มากระยะทางหลายพันไมล์ที่เขาสํารวจนั้นมีจํานวนพื้นที่เพียงเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกันดังนั้นมันจึงเป็นธรรมชาติที่เขาจะพบว่ามันหายาก ดังนั้น เขาจึงใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่เหลือเพื่อรวบรวมทุกสิ่งที่เขาเห็นว่าน่าสนใจ

เป็นมนุษย์ที่โลภมาก แต่สิ่งที่เขาได้รับนั้นมากพอที่จะชดเชยได้ สัตว์มหัศจรรย์จํานวนนับไม่ถ้วนก็มีเพียงพอที่จะสนองความอยากรู้ของเขาชั่วขณะหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงแผนขั้นต่อไปของเขา

วาดภาพที่น่าสนใจนั้น ภาพแปลก ๆ ของจุด จุดที่เกิดคือ ยาซูโอะ กับเครื่องแต่งกายสีดําสนิทของเขาแต่สิ่งที่แปลกเกี่ยวกับภาพคือสิ่งที่อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา

ทิวทัศน์อันแปลกประหลาดของลูกบอลประหลาดสองลูกที่ลอยอยู่ต่อหน้าเขา ลูกบอลที่ขาวอย่างสมบูรณ์แบบประกอบด้วยเมล็ดข้าวไนโตรเกือบร้อยเมล็ดมารวมกันซึ่งไม่ใหญ่มากแม้เมล็ดจะใหญ่กว่าข้าวปกติมากแต่ก็ยังมีประมาณร้อยเมล็ดเท่านั้น

ในอีกทางหนึ่ง อีกลูกหนึ่งแตกต่างกันมาก มันเป็นสีรุ้งที่ตัดกับอีกลูกหนึ่ง

สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน พืชและต้นไม้ที่น่าสนใจ และแม้แต่ดินก็รวมตัวกันเป็นลูกบอลแปลก ๆ หนาแน่นพอที่จะไม่ทําให้ตัวอย่างเสียหาย

อาเขตควบคุมของเขาอนุญาตให้เขาแยกตัวอย่างแต่ละประเภทได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดินที่แยกได้จากสิ่งมีชีวิตต้นไม้หนาแน่นเข้าด้วยกัน และทุกอย่างอื่นโดยเฉพาะสิ่งมีชีวิต เนื่องจากบางชนิดอาจมีพิษและส่งผลกระทบต่อตัวอื่น ๆ หรือเพียงแค่ทําให้ตัวอย่างของเขาแปดเปื้อนซึ่งอาจนําไปสู่ผลการวิจัยที่ผิดพลาด

พืชจากพืชปกติไปจนถึงพืชที่แปลกประหลาดก็ถูกแยกออกจากกันอย่างสมบูรณ์และที่สําคัญที่สุดคือสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่เขาจับได้หมดสติ

ขั้นตอนง่าย ๆ ในการเทเลพอร์ตสิ่งมีชีวิต ในขณะที่พวกมันไม่มีโอกาสต่อต้านการควบคุมมิติของเขาทําให้เกิดการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสมองของพวกมันเพื่อให้พวกมันหมดสติ

สิ่งที่เรียบง่ายสําหรับคนอย่างเขา สมองเป็นส่วนที่ซับซ้อนที่สุดของร่างกายมนุษย์

อวัยวะขนาด 3 ปอนด์นี้เป็นที่นั่งของปัญญา ผู้แปลความรู้สึก ผู้ริเริ่มการเคลื่อนไหวร่างกายและผู้ควบคุมพฤติกรรม

นอนอยู่ในเปลือกกระดูกและล้างด้วยของเหลวป้องกัน สมองเป็นแหล่งของคุณสมบัติทั้งหมดที่กําหนดมนุษยชาติของเรา

และสมองของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ก็ไม่ต่างกันมาก โดยการควบคุมส่วนต่าง ๆ ของสมองที่รับผิดชอบต่อการมีสติโดยเพียงแค่จัดการเล็กน้อยเขาก็สามารถทําให้สมองของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นหมดสติได้

มันขึ้นอยู่กับว่า ยาซูโอะ สามารถจัดการกับสิ่งที่จําเป็นต้องใช้ได้หรือไม่และในสถานะปัจจุบันของเขามันง่ายมากที่จะทําเช่นนั้นดังนั้นเขาจึงก้าวไปอีกขั้นและทําให้พวกมันอยู่ในอาการโคม่าเพื่อให้แน่ใจ…