HxH: Researcher - ตอนที่ 124

chapter 124: กุหลาบแด่ผู้ต่ําต้อย

ทุกอณูสุดท้ายของออร่าของเนเทโร่จดจ่ออยู่ที่ปากของรูปปั้น ก่อนจะยิงออกไปอย่างไร้ความปราณี เป็นเปลวไฟขนาดมหึมาของพลังทําลายล้างที่ไม่มีใครเทียบได้…ถึงอย่างนั้น มันก็ทําได้เพียงสร้างรอยขีดข่วนบนร่างของราชาเท่านั้น

ห่างออกไปหลายไมล์ เราสามารถมองเห็นใครบางคนได้ ใครบางคนลอยที่อยู่ในอากาศ โซลด็กหนุ่มที่ชื่อว่า ยาซูโอะ ซึ่งมองไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งด้วยดวงตาเป็นประกายราวกับมองเห็นสิ่งที่ไม่มีใครมองเห็นได้ “นั่นอาจเป็นอันตรายได้.. “

“อันตรายเกินไป ถ้าฉันปรากฏตัวช้ากว่านี้เล็กน้อย มันจะทําให้การต่อสู้ยาวนานขึ้น ซึ่งจะทําให้เมลเอม มีเวลาพอที่จะใช้ความสามารถที่เรียบง่ายของเขา

แต่สําหรับคนที่แข็งแกร่งอย่างเขา ความสามารถที่เรียบง่ายสําหรับเขานั้นซับซ้อนเกินไปสําหรับผู้ใช้เน็นทั่วไป” โซลด็กหนุ่มคิด ขณะที่ลูบต่างหูเบา ๆ

ยาซูโอะ มองเห็นสิ่งที่ไม่มีใครนึกออกได้ เขามองเห็นอนาคตที่แผนของเขานั้นเริ่มยุ่งยากในการจัดการ และผลตอบแทนจากการวางแผนทั้งหมดที่เขาทํานั้นต่ําเกินไป ต่ํากว่าผลลัพธ์ที่คาดไว้มาก

ทั้งหมดเนื่องจากการต่อสู้ใช้เวลานานเกินไปและราชาหมดความอดทน ดังนั้น ตลอดเวลานั้น ยาซุโอะ จึงต้องเข้าไปยุ่งเป็นการส่วนตัว เพื่อไม่ให้แผนการของเขาผิดพลาดเกินไปเช่น การต่อสู้กับราชาด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นความล้มเหลวตามตําราของเขา เพราะนั่นไม่ใช่เป้าหมายของเขา อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในช่วงเวลานี้

คุณเข้าใจหรือเปล่า มีบางสิ่งที่น่าทึ่งเกี่ยวกับความสามารถ “วิชชั่นอาย” ของยาซูโอะ อนาคตที่ยาซุโอะมองเห็นคือ อนาคตที่เขาควบคุมการกระทําของเขาได้อย่างสมบูรณ์ และเขารู้ว่าเขามองเห็นอนาคต ดังนั้น เขาจึงเข้าใจว่าเขาสามารถทําอะไรก็ได้ที่เขาต้องการในอนาคต โดยไม่ส่งผลกระทบกับตัวเขาเอง

อนาคตที่เขามองเห็นไม่เคยคงที่ มันเป็นตัวแปรที่พึ่งพาตัวแปรอื่น ซึ่งก็คือยาซูโอะ

สิ่งที่เขาตัดสินใจกําหนดอนาคตหรืออนาคตที่เขาเห็นขึ้นอยู่กับการกระทําของเขาในอนาคตดังกล่าว

หากการกระทําของเขาหนักแน่น อนาคตที่เขาเห็นก็จะเสถียรตลอดไป

ในทางตรงกันข้าม ถ้าเขาเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติแม้เพียงเล็กน้อย ก็มีความเป็นไปได้สูงที่มันจะทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ขึ้น หรือหากเขาเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติของเขาอย่างแม่นยําสําหรับอนาคตมากมายที่เขาเห็น เขาสามารถกําหนดอนาคตได้ตามที่เขาต้องการ

การโต้ตอบกับเนเทโร่ ก่อนหน้านี้เป็นเช่นนี้ เขาเห็นอนาคตหลายอย่างมาก่อนจนกระทั่งพบอนาคตที่เขาต้องการ

อนาคตที่เขาเห็นว่าเหมาะสมและเป็นประโยชน์ที่สุดสําหรับเขา คําพูด สีหน้า กล้ามเนื้อ และการกระทําที่เรียบง่ายก็เข้ามามีบทบาทต่อการสร้างอนาคตนี้ ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใด

ในแง่ที่ง่ายที่สุด ยาซุโอะเป็นผู้ควบคุมอย่างที่เคยเป็นมา เป็นคนที่สามารถควบคุมทุกอย่างสําหรับความปรารถนาของเขาผ่านการกระทําที่ซับซ้อนหรือสิ่งง่าย ๆ

เขาเป็นผู้ควบคุมที่ยิ่งใหญ่ เขาสามารถควบคุมการกระทําของผู้คนได้ โดยไม่ต้องใช้ความสามารถโดยตรงกับฟังก์ชันนั้น

ถ้าเขาต้องการให้ใครสักคนตอบว่าใช่ ในบรรดาอนาคตมากมาย มีที่หนึ่งที่มันเป็นไปได้ ดังนั้นในทางเทคนิคแล้ว ใครจะปฏิเสธเขาได้ก็ต่อเมื่อเขาต้องการ แน่นอนว่ามีข้อจํากัดว่าเขาจะมองเห็นอนาคตได้ไกลแค่ไหน และออร่าที่จํากัดของเขาทําให้สิ่งนี้ยากขึ้น…สําหรับตอนนี้

ยาซูโอะ สังเกตด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขามองดูระยะทางโดยที่ทะเลทรายเป็นสิ่งเดียวที่อยู่ในวิสัยทัศน์ของเขาเท่าที่จะมองเห็นได้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขามองจริง ๆ สิ่งที่เขากําลังมองอยู่คือ ความต่อเนื่องของการต่อสู้ระหว่างเนเทโร่กับเมลเอม

มองผ่านตาล่องหนที่เขามีอยู่ทั่วเกาะและในขณะที่เขาได้เห็นฉากที่จะเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว

ใช่ ความสามารถของเขานั้นสะดวกมาก เขาเปิดใช้งานอาวุธระดับนิวเคลียร์กี่เครื่องแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้เพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นจริง

เขาจุดชนวนนิวเคลียร์ไปทั่วโลกเพียงเพื่อความบันเทิงและการค้นคว้าของเขาเท่านั้น?

เขามีอาวุธทําลายล้างมนุษย์กชิ้นด้วยเหตุผลคล้ายคลึงกัน เขาตั้งค่าภัยพิบัติให้กลืนกินโลก เพียงแต่เขาไม่มีเวลามากพอที่จะเห็นผลอย่างเต็มที่ก่อนที่เขาจะใช้ออร่าทั้งหมดของเขาในการมองอนาคต

ถ้ามีเพียงผู้คนเท่านั้นที่สามารถเห็นฉากที่สวยงามได้ เขาก็ทําให้มีน้อยคนนักที่จะถือว่าฉากนั้นสวยงาม

และเขาได้เห็นการใช้มันมามากแล้ว สิ่งที่ไม่เคยทําในตอนนั้นก็เป็นไปได้เพราะความสามารถถึงแม้จะมหัศจรรย์ขนาดไหนก็ตาม เขายังถือว่ามันแข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับสามในบรรดาคลังแสงของเขา

ตลอดเวลาที่เขาเฝ้าจับตามองไปทั่วทั้งเกาะ เขาเห็นซิลเวอร์สเน็ควางยาพิษบนเกาะ ขณะที่ช่วยให้กระบวนการนี้เร็วขึ้น

การนองเลือดสามารถเห็นได้ทุกที่ การนองเลือดที่เกิดขึ้นไม่เพียงแต่เกิดจากคิเมร่าแอนด์เท่านั้น แต่ยังเกิดจากผู้บุกรุกรายใหม่ด้วย

เขามองดูปิโต้วิ่งอยู่ไม่ไกลด้านหลังกอน ซึ่งกําลังนําทางเธอไปยังตําแหน่งของไคท์ และเขามองดูองครักษ์อีกสองคนของ ปูฟู และ ยูปี ที่กําลังมุ่งหน้าไปยังที่อยู่ของราชาและอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น

และราชองครักษ์ทั้งสองก็มองดูฉากที่สวยงาม แต่น่าสยดสยองมาแต่ไกล

ฉากเห็ดที่งดงามพุ่งขึ้นไปบนฟ้าราวกับเฉลิมฉลองอิสรภาพ ปลดปล่อยสู่โลก

เมฆที่ร่วงหล่น ซึ่งมีรูปร่างคล้ายดอกกุหลาบที่ผลิบานสวยงาม กุหลาบแด่ผู้ต่ําต้อย” เป็นอาวุธขนาดเล็กที่มีงบประมาณต่ําและมีพลังทําลายล้างสูง ซึ่งมีความสามารถในการทําลายล้างที่น่ากลัว

ราคาถูกและสามารถผลิตได้เป็นจํานวนมากในระยะเวลาอันสั้นและเป็นที่ชื่นชอบของเผด็จการขนาดเล็กเพราะเหตุนั้น

กุหลาบแด่ผู้ต่ําต้อย “บาน” มากกว่า 10 ครั้งในกว่า 250 ประเทศ คร่าชีวิตผู้คนไป 5,120,000 คน เมื่อมีการใช้ในเมืองหลวงระหว่างการโจมตีของผู้ก่อการร้ายทําให้มีผู้เสียชีวิต 110,000 รายสนธิสัญญาระหว่างประเทศได้จัดตั้งขึ้นเพื่อห้ามการผลิตใด ๆ เพิ่มเติม

อย่างไรก็ตาม มากกว่า 80% ของประเทศที่ครอบครองระเบิดนั้นไม่ได้กําจัดหรือห้ามการใช้ระเบิดที่มีอยู่แล้

ปัจจุบัน มิเนียเจอร์โรส(กุหลาบแด่ผู้ต่ําต้อย)หลายแสนดอกยังคงอยู่… ส่วนใหญ่อยู่ในมือของยาซุโอะ และซิลเวอร์สเน็ค และหนึ่งในนั้นอยู่ในร่างของเนเทโร่ ที่พร้อมจะระเบิดทันทีที่หัวใจของเขาหยุดเต้น…

ระเบิดที่เพิ่งจุดชนวนอาจคร่าชีวิตของประธาน และอาจรวมถึงราชาด้วย แต่ ยาซูโอะ รู้และเห็นราชาในลาวาที่ลุกไหม้เกือบตายด้วยร่างของเขา ครึ่งหนึ่งในซากปรักหักพัง และอีกครึ่งหนึ่งที่ยังไม่จบสิ้น

ระเบิดที่กลืนกินทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ ทําให้เกิดเมฆที่จะตั้งอยู่ไปชั่วขณะหนึ่งและเปลี่ยนพื้นที่เป็นภูเขาไฟขนาดเล็ก ทําให้เกิดลาวาไหลไปทุกหนทุกแห่งภายในลมเบา ๆ ดูเหมือนจะส่งผลต่อความปรารถนาของระเบิด ขณะที่มันทํางาน เพื่อผลักดันควันดําขึ้นไปและหาหนทางที่จะกลืนกินต่อไป

ควันดําที่มีมากกว่าที่ตาเห็น แสดงให้เห็นว่ามีความปรารถนาที่จะทําลายล้างมากเพียงใดในการสร้างระเบิดชนิดนี้ ความมืดที่ทําให้ระเบิดนั้นอันตรายยิ่งขึ้น… ยิ่งอันตรายเข้าไปอีก

ดวงตาของราชองครักษ์ทั้งสองเบิกกว้างขึ้นทันที ฉากตรงหน้าพวกเขากําลังเกิดขึ้นในทางที่ราชาเดินทางไป ดังนั้นนี่จึงหมายความได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น… เมื่อตระหนักในเรื่องนี้ ทั้งสองก็ตะโกนพร้อมกัน

“ราชาของฉัน!!” ก่อนที่จะบินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้ไปยังภูเขาไฟที่กําลังลุกไหม้ โดยไม่คํานึงถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น

ยาซูโอะ ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดคําง่าย ๆ “เสร็จแล้ว ตอนนี้ฉันต้องรอสักหน่อย..” ก่อนที่เขาจะหายตัวไป พร้อมกับสายลมที่แผ่วเบาราวกับไม่เคยอยู่ตรงนั้น…

กาลเวลาเคลื่อนไป ในขณะที่เขาอดทนรอวันที่สัญญา… วันที่โชคชะตาสร้างขึ้นด้วยมือของเขาเอง แต่สําหรับเขา นี่เป็นเพียงขั้นตอนเดียวในแผนของเขา

อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่ามันเป็นช่วงที่สําคัญที่สุด เพราะนี่คือจุดที่เขาจะเปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่ชีวิตแรกของเขาไม่อนุญาตให้เขาทํา…

เพื่อทําลายบาเรียที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาและวิธีการที่เขาพบนั้นค่อนข้างง่ายและสะดวก บางสิ่งที่เขาอาจจะไม่พบในอีกโลกหนึ่ง… ยาซูโอะ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความคิดอันแพรวพราวของเขาเกี่ยวกับขั้นตอนสุดท้าย

ท้ายที่สุดแล้ว ความสามารถที่มีค่าที่สุดของเขาก็คือความสามารถ “วิชชั่นอาย” ที่ตามมาเป็นอันดับสาม อย่างที่สองคือ ความสามารถสายแปรสภาพ ความสามารถในสายแปรสภาพลึกลับที่ไม่เคยเปิดใช้งาน แต่คงอยู่ได้ไม่นาน

การสร้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาจะยังคงเป็นโดเมนควบคุม ซึ่งเป็นส่วนสําคัญของขั้นตอนสุดท้าย

การควบคุมแบบสมบูรณ์คืออนาคต แต่ตอนนี้เขาต้องการมุ่งเน้นไปที่อย่างอื่นเมื่อถึงเวลาที่วงออเคสตราจะเริ่มเล่น

ทุกชิ้นเรียงต่อกันและทุกชิ้นส่วนของปริศนาถูกไขแล้ว ทุกอย่างลงตัวเมื่อราชองครักษ์ทั้งสองพบราชา…

พวกเขาพบว่าร่างกายส่วนบนของเขาเหลือ แต่แทบจะไม่หายใจ เนื่องจากมันไหม้เกรียมจนหมด

พวกเขาร้องไห้แทบเชื่อว่าราชาเสียชีวิตแล้ว จนกระทั่งพวกเขาสังเกตเห็นว่าการหายใจแผ่วเบาและการรู้ว่าราชายังมีชีวิตรอดอยู่นั้นทําให้พวกเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

พวกเขาพบวิธีรักษาเขาด้วยของกํานัลและพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ซึ่งเป็นพลังที่ไม่ได้ใช้ ซึ่งคู่ควรกับราชาอย่างแน่นอน