HxH: Researcher - ตอนที่ 118

chapter 118: เราจะ?

คําถามคือทําไมเขาถึงต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับเธอ? ในความคิดของพวกเขา ไม่มีเหตุผลใด ๆ ดังนั้น ทั้งสองจึงไม่สงสัยในสิ่งที่เขาพูด

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจมากนักว่าพวกเขาเชื่อเขาหรือไม่ แต่ ยาซุโอะ กลับสังเกตเห็นสัตว์ประหลาดในการมองเห็นของเขาด้วยความสนใจในดวงตาของเขา

การมองเห็นของเขาที่มองเห็นได้มากกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ อาเขตควบคุมของเขา ซึ่งเปิดใช้งานอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนจะต้องการมองลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของราชา โดยไม่สะทกสะท้านกับออร่าที่ปล่อยออกมาแม้แต่น้อย

ในขณะนั้นเองที่ ปิโต้ ปรากฏตัวขึ้นในห้อง ขณะที่มองไปที่ฉากนั้นก็ตกตะลึง และเพียงวินาทีต่อมา ออร่าที่มืดมิดรอบ ๆ ตัวแบบนั้นก็หายไป เมื่อการแสดงออกที่เป็นกลางตามปกติกลับมาที่ใบหน้าของเขา เขามองไปที่ ปิโต้ ที่ยังคงงุนงง

“ปิโต้… รักษาอาการบาดเจ็บให้กับ โคมุกิ ฉันหวังว่าเธอจะช่วยได้”

ปิโต้ ที่งุนงงยิ่งตะลึง เมื่อได้ยินเสียงนั้น เสียงของราชาของเธอที่เกินความยินยอมหรือการปฏิเสธทั่วไป

เธอรู้สึกได้… เธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไหลอาบแก้ม น้ําตาไหลขณะที่ร่างกายของเธอรู้สึกตื่นเต้น เมื่อได้ยินคําสั่งของราชาของเธอ และเธอสาบานที่จะทําตามมัน แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม

ชายชราสองคนยังคงนิ่งเฉยเพราะพวกเขารู้สึกว่าการล่วงเกินใครสักคนที่เต็มไปด้วยความรักนั้นเป็นการกระทําที่สงวนไว้สําหรับผู้ที่มีไร้ความรู้เกี่ยวกับการกระทําที่เหมาะสม

พวกเขาไม่ใช่คนแบบนั้น ดังนั้น เซโน่ จึงตั้งเอยปากราวกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้อารมณ์ที่รู้สึกอยู่ภายใน

“นี่ดูแตกต่างไปจากที่นายบอกฉัน”

เนเทโร่ ไม่ตอบ แม้เขาจะรู้สึกแบบเดียวกัน แต่เขาแค่ดูการกระทําง่าย ๆ ของ เมลเอม ที่ค่อย ๆ มอบ โคยุกิ ให้กับ ปิโต้ และเธอก็กระตุ้นความสามารถของเธอในทันที ด็อกเตอร์ ไบลธ์ ตุ๊กตายักษ์ที่เสกโดยเนเฟอร์ปิโต้ ซึ่งมันใช้เฉพาะในการผ่าตัดรักษาอาการบาดเจ็บ

มีอุปกรณ์ทางการแพทย์มากมายที่สามารถใช้ในการปฐมพยาบาลและผ่าตัดใหญ่ได้

แผลร้ายแรงที่ท้องสามารถรักษาได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง แขนที่ถูกตัดแล้วจะกลับคืนมาและหายเป็นปกติภายในสองหรือสามชั่วโมง และซากศพที่ถูกทําลายสามารถสร้างขึ้นใหม่ เพื่อจัดการในภายหลัง

นี่คือความสามารถที่เธอใช้รักษา โคยุกิ และความสามารถที่เธอใช้จัดการกับศพของ ไคท์

ราชายืนขึ้นอย่างช้า ๆ ขณะที่ ปิโต้ เริ่มใช้ความสามารถของเธอ และเริ่มมองไปยังบุคคลทั้งสามที่มองมาที่เขาเช่นกัน และในระดับหนึ่ง เขาสามารถประเมินระดับพลังของพวกเขาได้ ยกเว้นชายผมสีเข้มที่ยืนอยู่ข้างหลังชายชราสองคน

ในขณะที่เขาสามารถตัดสินความสามารถทางกายภาพของเขาได้ นั่นคือทั้งหมดที่เขาสามารถเห็นได้ แม้ว่าประสาทสัมผัสของเขาจะจดจ่ออยู่กับตัวเขา แต่ชายผู้นี้กลับแสดงอาการไร้พิษภัยและความสงบ… สงบสุข แต่ เมลเอม ได้ยินคําพูดเล็กน้อยของพวกเขาและรู้ว่าความสงบนั้นไม่ใช่ของใครที่พูดอย่างนั้นหรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่จากมุมมองของเขา

เขาตัดสินจากการสนทนาว่ามนุษย์หนุ่มมีความสามารถในการรับรู้ บางทีอาจเป็นมนุษย์ที่มีพรสวรรค์มากพอที่จะแข่งขันกับระดับพรสวรรค์ของ โคมุกิ ได้?

มนุษย์ที่แข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะสปีชีส์ของเขาได้เกือบทั้งหมด… และอีกสองคนอาจกล่าวได้เช่นเดียวกัน แต่… มันไม่สําคัญสําหรับฉันที่เป็นราชา

“เรามาเปลี่ยนสถานที่กันดีไหม?” กระบวนการคิดนั้นเกิดขึ้นเกือบจะในทันที และความสามารถของ ปิโต้ ก็เปิดใช้งานได้เกือบจะในทันที

ชายชราสองคนสังเกตเห็นโครงสร้างเป็นของเธอปรากฏขึ้น ขณะที่รู้สึกถึงอันตรายที่พวกเขาได้รับในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเริ่มดังขึ้น ทําให้พวกเขาตระหนักถึงความผิดพลาดที่พวกเขาทํา

พวกเขาลดความระมัดระวังลง แต่ระดับประสบการณ์ที่แตกต่างกันทําให้พวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เนเทโร่ เคยชินกับการตัดสินใจด้วยอัตราที่รวดเร็วมาก รวดเร็วมากจนเขาพบว่าการดําเนินการต่อไปของเขาค่อนข้างง่าย ง่ายจนเขาอดไม่ได้ที่จะขอบคุณสําหรับการประลองทั้งหมดที่เขามีกับ ยาซุโอะ

การประลองของเขากับ ยาซุโอะ ซึ่งเป็นไปตามคาดนั้นเป็นระดับของการประลองที่ยากแก่ความเข้าใจ แม้กระทั่งผู้ใช้เน็นที่เก่งกว่าบางคน และหนึ่งในชุดที่แข็งแกร่งของพวกเขาคือความเร็ว และ ยาซุโอะ ก็ดี อย่างน้อยที่สุดความเร็วของเขาก็ถึงจุดที่ความเร็วของราชาที่เพิ่งแสดงให้เห็นเป็นสิ่งที่เขาเคยชิน

ดังนั้น การป้องกันของเขาจึงเตรียมพร้อมที่จะเรียกเทพคันนอนร้อยวิถีของเขา รูปปั้นทองคําที่จะประคอง เขาไว้ในความสว่างและทําให้ความมืดมิดหายไป แต่… เขาสังเกตเห็นการกระทําของ เมลเอม และพิจารณาว่าไม่เป็นอันตราย

ในขณะที่ เมลเอม พูดอย่างนั้น เขาเดินหรือดูเหมือนเขาทําแบบนั้นจากมุมมองของใครบางคน ขณะที่เขาค่อย ๆ เดินระหว่างชายชราสองคน ราวกับเวลาถูกแช่แข็งอยู่รอบตัวเขา แต่ เนเทโร่ สามารถเห็นฉากนั้นได้ชัดเจน ตรงกันข้ามกับ เซโน่ ที่แทบไม่สังเกตเห็นอะไรเลย…

แต่กลับขัดกับความคาดหวังของ เมลเอม ที่มีบางคนไม่เคลื่อนไหว

มนุษย์ที่ไม่ได้กะพริบตาหรือขยับกล้ามเนื้อแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาไม่เคลื่อนไหวตามการเคลื่อนไหวของราชา เขาเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นราวกับไม่ได้สังเกตอะไรเลย… เหมือนว่าเขาไม่รู้ว่าสัตว์ประหลาดกําลังเดินผ่านเขาไป

แต่ชายหนุ่มถามชายชราคนหนึ่งที่ทําลายบรรยากาศที่ตึงเครียด โดยไม่สนใจอะไรในโลกทั้งสิ้น

“ฉันจะทําภารกิจต่อไปตามที่ตกลงกันไว้ แต่คุณต้องการให้ฉันไปด้วยหรืออยู่ที่นี่และทําให้แน่ใจว่าทุกอย่าง เป็นไปด้วยดี?”

เนเทโร่ ส่ายศีรษะและถอนหายใจ เมื่อพบสถานการณ์แปลกประหลาด สัตว์ประหลาดสองตัวในห้องเดียวกันและฉันไม่รู้ว่าตัวไหนอันตรายกว่ากัน… ไม่ ฉันรู้… ฉันรู้ดี

เมลเอล เป็นอันตรายต่อมนุษยชาติมากกว่า ในขณะที่ ยาซุโอะ คือ… สิ่งที่ฉันไม่รู้จักจริง ๆ

และอะไรที่น่ากลัวกว่าที่ไม่รู้จัก?” ชายชราคิด ขณะที่ต้องการจะตอบ แต่ก่อนจะได้ยินราชาที่ยังคงเดินอยู่ก็พูดว่า..หรือสั่งว่า “ไม่…นายทั้งสองจะมาด้วยกัน”

คํากล่าวที่เหมือนว่าเขาจะไม่ยอมรับอย่างอื่นในฐานะระดับเทพ คํากล่าวที่ ยาซุโอะ คาดเดาได้ง่าย ในขณะ ที่เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย “แน่นอน…”

ดังนั้นมนุษย์ทั้งสามจึงเดินตามหลังราชาอย่างใกล้ชิด ซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากความสบายของ ยาซุโอะ

ชายชราคนหนึ่งตําหนิความประมาทของเขา แม้ว่าเขาจะรู้จักพรสวรรค์อันชั่วร้ายของ ยาซุโอะ แต่เขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เพราะพรสวรรค์เท่านั้น… เขาแค่ละสายตาลง สิ่งที่เขาไม่ควรให้เกิดขึ้น

“ไปเถอะ…” ราชาสังเกต ขณะที่เดินออกจากห้อง โดยที่ความมืดบนท้องฟ้ากลับมาอยู่ในสายตาอีกครั้ง

เขาพูดเสริมว่า “แผนง่าย ๆ… ทําให้เกิดความสับสนที่จะแยกฉันออกจากองครักษ์ ในขณะที่ลดการบาดเจ็บล้มตายของมนุษย์ให้น้อยที่สุด แต่สิ่งที่นายยังไม่รู้ก็คือมันไม่สําคัญ… องครักษ์อยู่กับฉันหรือไม่ นั่นไม่สําคัญ สุดท้ายนายจะแพ้ ดังนั้นไปเถอะ…”

ดูเหมือน เซโน่ จะไม่สนใจมากนักเกี่ยวกับคําว่าสัญญากับ เนเทโร่ ที่กลายเป็นโมฆะ ในขณะที่บางสิ่งที่เช่น ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บเกิดขึ้นเพราะเขา ดังนั้น เขาจึงทําสิ่งสุดท้าย เพื่อเห็นแก่มิตรภาพของพวกเขา

เขามีท่ายืนเดียวกันกับตอนที่เขาแสดงมังกรขนาดใหญ่และจากภายในฝ่ามือของเขา มังกรสีทองได้ก่อตัวขึ้น ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่ามาก

มังกรทองบินขึ้นไปบนท้องฟ้า โดยที่ เนเทโร่ กระโดดขึ้นไปและนั่งลง ในขณะที่ เมลเอม กระโดดและจับขามังกรข้างหนึ่งไว้ด้วยหางของเขาราวกับว่าเขากําลังลอยอยู่บนท้องฟ้า

ในทางกลับกัน ยาซุโอะ กระโดดขึ้นบนหลังมังกรเบา ๆ และยังคงยืนอยู่บนมัน และไม่ว่าลมจะแรงแค่ไหน เนื่องจากความเร็วของมังกร มันก็ไม่ได้ทําให้จะขยับเขาออกจากที่ของเขา

ยาซุโอะ ไม่รังเกียจที่จะไปกับพวกเขาเพราะมันไม่สําคัญ ราชาได้พิจารณาถึงความแข็งแกร่งและลักษณะนิสัยที่ไม่รู้จักของ ยาซุโอะ และรู้ดีว่าการปล่อยให้เขาอยู่ในพระราชวังอาจเป็นอันตรายต่อองครักษ์และ… ต่อ โคมุกิ

ในสายตาของ เมลเอม ยาซุโอะ ดูเหมือนจะไม่สนใจชีวิตของเผ่าพันธ์ของเขาเลย ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นศัตรูหรือไม่ก็ตาม และเขาไม่ได้คํานึงถึงชีวิตที่อ่อนแอของ โคมุกิ เลย

ดังนั้น ถ้าเขาถูกทิ้งไว้ที่นั่น สิ่งที่จะหยุดเขาไม่ให้ใช้ประโยชน์จากสถานะความอ่อนแอของ ปิโต้ เนื่องจากความสามารถของเธอบังคับให้เธอเข้าสู่สถานะเซ็ตสึ ทําให้เธอไม่มีพลังกับผู้คนที่แข็งแกร่งเท่ากับมนุษย์ทั้งสามที่เขาเพิ่งพบ

ในเวลาเดียวกัน ฉากนั้นก็ถูกมองเห็นได้ด้วยตาของฮันเตอร์หนุ่ม ซึ่งเคยเป็นฮันเตอร์ที่ร่าเริงสดใส ดวงตาเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ในขณะที่ความมืดในหัวใจที่สดใสของเขาเริ่มกลืนกินแสงสว่างภายใน

นักผจญภัยหนุ่มชื่อ กอน เห็นราชาออกจากห้องไป และเห็น ยาซุโอะ เนเทโร่ และ เซโน่ ทั้งสามออกจากห้อง

ดังนั้น เขาจึงสรุปได้โดยธรรมชาติว่าเป้าหมายของเขาอยู่ภายในหรืออย่างน้อยก็อยู่ใกล้ ดังนั้น เด็กชาย จึงมุ่งหน้าไปที่นั่นพร้อมกับเด็กชายผมขาวที่ตามมาอย่างใกล้ชิด เด็กชายที่มองเห็นความมืดได้อย่างชัดเจนด้วยตาของเพื่อนสนิท…