HxH: Researcher - ตอนที่ 105

HxH: Researcher chapter 105: อยู่ในมือปีศาจ

ในตอนนี้แสงสว่างแห่งความเข้าใจปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน เข้าใจพฤติกรรมแปลก ๆ ของ ปาคุโนด้า และเข้าใจว่าเธอกําลังพยายามถ่ายทอดข้อมูลนั้นด้วยราคาชีวิตของเธอ

ปาคุโนด้า ดูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “นายบอกว่าฉันมีโอกาสที่จะตาย..อย่างไร?”

“ฉันต้องการให้เธอใช้พลังของเธอกับบางสิ่งที่อันตราย ดังนั้น มีโอกาสที่เธอจะตายได้ แต่ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ทําอะไรที่เพิ่มโอกาสนั้นและฉันจะไม่ฆ่าเธอ ถ้าเธอตาย พลังของเธอต่างหากที ฆ่าเธอ”

โซลดิ๊กหนุ่มตอบคําถามโดยไม่ได้โกหก แต่ก็ไม่ได้ลงรายละเอียดเช่นกัน

ปาคุโนด้า พยักหน้า แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทํา

‘ฉันไม่ไว้ใจเขาเลย…. แต่ฉันไม่มีทางเลือก หากฉันต้องการมีชีวิตอยู่ และความจริงที่ว่าเขาจะบอกแก๊งของพวกเราทันทีหลังจากที่ฉันยอมรับข้อตกลงของเขา ทําให้ฉันยินยอมได้ง่ายขึ้น ดังนั้น ฉันต้องรอจนกว่า คุโรโร่ ได้ความสามารถในการใช้เน็นกลับมาได้อีกครั้ง’

ก่อนที่เธอจะตอบ ชิซึคุ ใช้เสรีภาพในการถามคําถามที่กวนใจเธอ แต่ไม่ใช่แมงมุมที่เหลือ เพราะพวกเขายังจําคําตอบได้

“นายบอกว่านายจะบอกข้อมูลกับเราทันทีหลังจากที่เธอตกลง อะไรจะหยุดเราไม่ให้หักหลังข้อตกลงนี้”

ใบหน้าของผู้คนในห้องนั้นอดไม่ได้ที่จะกระตุก แม้จะเคยชินกับความทรงจําระยะสั้นของเธอแล้วก็ตาม แต่ก็ยังน่าประหลาดใจที่ได้เห็นถึงระดับนั้น และ ยาซุโอะ เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะตอบคําถามอย่างอดทน

“อะไรจะหยุดฉันไม่ให้เทเลพอร์ตออกไปและฆ่า คุโรโร่ ได้อย่างง่ายดายในสภาพที่อ่อนแอของเขา???”

“โอ้ใช่!” เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ ขณะที่ ปาคุโนด้า ตัดสินใจและพยักหน้าเช่นกัน “ฉันยอมรับตราบใดที่นายบอกข้อมูลทั้งหมดที่ฉันต้องการให้พวกเขารู้”

ยาซุโอะ พยักหน้าและเริ่มอธิบายทันทีว่า “คนที่นายกําลังมองหาชื่อ คุราปิก้า และเป็นผู้รอดชีวิตจากการสังหารหมู่ของชนเผ่าคูลท์

และเขาต้องการแก้แค้น เพราะฉันแน่ใจว่านายสรุปได้ ท้ายที่สุด พวกนาย คือ ผู้รับผิดชอบในการสังหารหมู่นั้น และนั่นคือเป้าหมายของเขา”

โซลดิ๊กหนุ่มไม่สนใจสายตาที่ประหลาดใจและคนที่สับสน และกําลังจะพูดต่อ ก่อนที่จะโดน ชิซึคุ ขัดจังหวะอีกครั้ง

“การสังหารหมู่ของชนเผ่าคูลท์? ชนเผ่านั้นมีอยู่จริงหรือ และเรามีหน้าที่รับผิดชอบจริง ๆ หรือ?” , “เป็นชนเผ่าที่มีเนตรสีเพลิง แล้วก็พวกเราเป็นคนจัดการเอง ดังนั้น อย่าขัดจังหวะอีก!” ฟิงคซ์ อดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่เธอหลังจากที่เขาอธิบายให้เธอฟัง

ดูเหมือน ยาซุโอะ จะไม่สนใจ ในขณะที่รอให้พวกเขาพูดจบก่อนจะพูดต่อว่า ”ความสามารถที่เขาใช้กับ ปาคุโนด้า และ คุโรโร่ นั้นค่อนข้างง่าย โดยการควบคุมโซ่เฉพาะที่มีใบมีดอยู่ปลายโซ่ เพื่อเข้าสู่ร่างของเหยื่อและพันตัวเองรอบหัวใจของเหยื่อแล้วให้เงื่อนไขหรือคําสั่งที่หากไม่เป็นไปตามนั้น ใบมีดก็จะปลิดชีวิตคนคนนั้น

และนั่นคือสิ่งที่พวกเขามีอยู่ในใจ และสิ่งที่หยุดพวกเขาจากการให้ข้อมูลที่สําคัญเกี่ยวกับเขา และสิ่งที่ทําให้ คุโรโร่ หยุดใช้เน็นและไม่สามารถพูดคุยกับเหล่าแมงมุมได้”

โนบุนางะ ขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล “นายรู้มากเกินไปหรือเปล่า? ได้อย่างไร?”

ยาซุโอะ ยิ้มไม่ตอบคําตอบใด ๆ จนกระทั่ง ชาร์แนค ถามว่า “นายพูดเฉพาะ คุโรโร่ และ ปาคุโนด้า ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว หากฉันบอกว่า ฮิโซกะ สมาชิกอีกคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่อยู่ภายใต้ผลของความสามารถเดียวกัน…นั่นถูกต้องหรือเปล่า?”

โซลดิ๊กหนุ่มส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ เขาเป็นแค่คนทรยศและไม่เคยเป็นแมงมุม เขาต้องการเพียงเผชิญหน้ากับ คุโรโร่ และพบเขาในสถานที่แลกเปลี่ยนตัว และอีกครั้งเขาสามารถคุยกับ คุโรโร่ ได้ เพราะเขาไม่ใช่หนึ่งในพวกนายจริง ๆ และแน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กัน เนื่องจาก คุโรโร่ กลายเป็นคนที่ใช้เน็นไม่ได้”

สายตาของ ชาร์แนค เบิกกว้างหลังจากได้ยินแบบนั้น และสามารถพูดได้ว่าคนอื่น ๆ ก็เป็นเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะ โนบุนากะ ขณะที่หยดเลือดเริ่มตกลงมาจากหมัดที่แน่นของเขา เส้นเลือดก็ผุดขึ้นที่หน้าผาก ขณะที่เขาตะโกนว่า “ถ้าอย่างนั้น เขาก็เป็นคนที่ขาย อูโบ จริง ๆ !!”

ยาซุโอะ ยืนขึ้นโดยไม่สนใจการเดือดดาลของพวกเขา แต่เขากลับบอกพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งสุดท้าย

“ยังไงก็ตาม เด็กผมขาวที่นายจับเป็นตัวประกันเป็นน้องชายของฉัน ดังนั้น อย่าไล่ตามเขาเลย มันหยาบคายกับฉันเกินไปหน่อย

นอกจากนี้ คุโรโร่ ก็เดินจากไปทันทีหลังจากนั้น เพราะเขาไม่สามารถพบพวกนายได้ แต่อาจมีวิธีแก้ปัญหาสําหรับความสามารถดังกล่าว และขึ้นอยู่กับนายที่จะค้นหา…”

ในตอนนี้เองที่ ปาคุโนด้า ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าทุกสิ่งที่เธอต้องการจะพูดถูกส่งไปแล้ว และข้อมูลมากกว่าที่เธอมี เธอได้ยิน ยาซุโอะ พูด ขณะที่ประตูมิติปรากฏขึ้นข้าง ๆ พวกเขา “ถ้าอย่างนั้น เราไปกันเลยไหม?”

ปาคุโนด้า พยักหน้าและยิ้มเล็กน้อย เธอหันไปหาแก๊งของเธอแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะกลับมาแน่นอน”

จากนั้น พวกเขาก็เดินผ่านประตูมิติ โดยปล่อยให้แมงมุมส่วนใหญ่แสดงสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ปัจจุบันสําหรับพวกมันไม่เป็นที่พอใจ

“เราต้องได้หัวหน้าของเรากลับมาโดยเร็วที่สุด” นั่นเป็นเส้นที่ปรากฏอยู่ในใจของพวกเขาพร้อม ๆ กัน

ประตูมิติปลายทางปรากฏขึ้นไม่ไกลจากที่ซ่อนบนหลังคาของอาคารสูง ขณะที่พวกเขาเดินออกไปพร้อมกับ ยาซุโอะ ที่พูดว่า

“ก่อนที่ความเป็นหุ้นส่วนของเราจะมากไปกว่านี้ ฉันต้องการให้เธอรู้ว่าการโกหกฉันนั้นไร้ประโยชน์และจะทําให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงไปอีก หากมันไม่เกี่ยวกับเพื่อนของเธอให้ตอบฉัน เข้าใจไหม?”

ปาคุโนด้า พยักหน้า “ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องที่อาจเป็นอันตรายต่อแก๊งของฉัน ฉันก็จะตอบ”

ยาซุโอะ ถามว่า ” ความสามารถที่เธอจะใช้ก่อนที่ฉันจะปรากฏตัว… มันคืออะไร?”

ปาคุโนด้า ขมวดคิ้ว แต่เธอก็ตอบ เนื่องจากเธอว่ารู้ดีว่าเขาเข้าใจถึงความสามารถของเธอแล้ว จากการกระทําก่อนหน้านี้ของเธอ

“ฉันสามารถยิงกระสุนเน็นที่ไม่เป็นอันตรายหรือสิ่งที่เรียกว่า กระสุนความทรงจํา ที่มีความทรงจําที่ฉันต้องการจะถ่ายทอด และเมื่อกระสุนพุ่งไปที่ศีรษะของใครบางคน มันจะถ่ายโอนความทรงจําไปยังบุคคลดังกล่าว”

ดูเหมือนว่าแสงสว่างจะปรากฏขึ้นในดวงตาของ ยาซุโอะ ขณะที่รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ดีกว่าที่คิดไว้ เรามาเริ่มที่เป้าหมายแรกของเรากันเลยดีกว่าไหม?”

ปาคุโนด้า เพียงพยักหน้ายอมจํานนต่อชะตากรรมของเธอไม่ว่ามันจะเป็นอะไรในอีกสามเดือนข้างหน้า หลังจากนั้น เธอก็ได้ยินอะไรบางอย่างที่ทําให้เธอตกตะลึง

“แต่ก่อนอื่น ฉันมีคำถามอีกข้อหนึ่ง คำถามสำคัญ เธอคาดหวังว่าฉันจะมาเร็วกว่านี้ หรืออย่างน้อยเธอก็รู้ว่ามีความเป็นไปได้ที่ฉันจะปรากฏตัว…ได้อย่างไร?”

ก่อนที่เธอจะตอบได้ เขาพูดว่า “ฉันรู้ว่าเธอโกหกฉันก่อนหน้านี้ และเธอต้องการโกหกฉันตอนนี้ ดังนั้น อย่าทําและตอบฉันมา”

ปาคุโนด้า ขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันไม่ได้โกหก”

โซลดิ๊กขี้เล่นยิ้ม ในขณะที่เขาเริ่มลูบต่างหูของเขา “มันเป็นความสามารถของเพื่อนของเธอคนหนึ่ง ให้ฉันเดาว่ามันเป็นหนึ่งในความสามารถของ คุโรโร่ หนึ่งในความสามารถของเขาที่ถูกขโมยไป ซึ่งสามารถทํานายอนาคตได้ ดังนั้น เขาจึงทํานายการมาถึงของฉัน และฉันจะเสนอข้อตกลง แต่ไม่รู้ว่าข้อตกลงคืออะไร”

ใบหน้าของ ปาคุโนด้า อดไม่ได้ที่จะกระตุก ในที่สุดก็ยืนยันว่าเขาสามารถตรวจจับได้จริง ๆ เมื่อเธอโกหก “ถ้านายรู้แล้วทําไมนายต้องถาม?”

ยาซุโอะ ยักไหล่ ” แค่ทดสอบอะไรบางอย่าง และดูเหมือนว่ามีจุดหมายอื่นที่เราต้องไป”

และประตูมิติอีกบานหนึ่งก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับที่พวกเขาเดินผ่านไปปรากฏบนยอดตึกอีกหลังในใจกลางเมืองและหลับตาลง

“ดังนั้น ความสามารถของ นีออน จึงสามารถใช้ได้กับฉัน และสามารถเห็นได้ว่าฉันจะปรากฏตัวขึ้นในช่วงเวลานั้น

ความสามารถที่มองเห็นอนาคตเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

อย่างไรก็ตาม อันตรายเกินไป แม้ว่ามันจะไม่ดีเท่าวิชชั่นอายของฉัน แต่มันก็ยังอันตรายอยู่ดี โดยเฉพาะในมือของคนอย่าง คุโรโร่”

และเพียงเพราะเขาต้องการอย่างนั้น เพราะเขาเห็นว่าความสามารถนั้นเป็นภัยคุกคาม เขาจึงกําจัดมันออกไป

ความสามารถของ คุโรโร่ มีจุดอ่อนร้ายแรงหนึ่งจุด ความสามารถที่ถูกขโมยไปจะหายไป หากเจ้าของเดิมตาย เว้นแต่จะมีปรากฏการณ์ “เน็นหลังความตาย” เกิดขึ้น ซึ่งในกรณีนี้จะยังคงอยู่ แต่ปรากฎการณ์นั้นหายากมากจนแทบไม่เคยเกิดขึ้นเลย

และ ยาซุโอะ ก็บังเอิญรู้ว่าเจ้าของเดิมของความสามารถ คุโรโร่ มีความสามารถในการเขียนบทกลอนที่อธิบายอนาคตอันใกล้

ดังนั้น ในเย็นวันที่ฝนตกของวันที่ 5 กันยายน โลกจึงสูญเสียบุคคลพิเศษไปท่ามกลางคนปกติจํานวนมาก

โลกเห็นการสูญเสียบุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นเหตุการณ์ธรรมชาติ แต่กับคนที่รู้จักเธอจริง ๆ

พวกเขาเห็นการสูญเสียที่น่าเศร้าสําหรับคนพิเศษที่ทําให้พ่อของบุคคลนั้นแตกสลายมากกว่าที่เขาสูญเสียความหวังไปแล้ว

หวังว่าคนพิเศษคนนั้นจะสามารถใช้ความสามารถได้อีกครั้งเพียงเพื่อเผชิญกับความจริงอันยากลําบาก ในขณะที่บุคคลนั้นหายตัวไปจากภายในโลกพร้อมกับความสามารถในหนังสือของ คุโรโร่ ที่หายไปเช่นกัน สิ่งที่เขาจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อได้เห็นกลับมา