HxH: Researcher - ตอนที่ 104

HxH: Researcher chapter 104: ข้อตกลงกับปีศาจ

ปาคุโนด้า พร้อมที่จะยิงจบชีวิตของเธอ ทําให้สูญเสียขาที่สําคัญที่สุดข้างหนึ่งของแมงมุมไป…จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงกระซิบของปีศาจ เสียงกระซิบที่ก้องอยู่ในหูของทุกคน

ปีศาจที่เฝ้าดูฉากทั้งหมดแสดงตัวออกมา เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาสร้างข้อตกลงปีศาจให้เกิดขึ้น

ปีศาจที่กระซิบว่า “สวัสดี…ฉันคิดว่าฉันมีความคิดที่ดีกว่านั้น…” และจากนั้นก็มีเสียงกระทบดังขึ้น บ่งบอกว่าปีศาจได้มาถึงแล้ว

เสียงนั้นทําให้ทุกคนในที่หลบภัยตกตะลึง ขณะที่พวกเขาอยู่ในท่าทางพร้อมต่อสู้พร้อมกับมองดูที่มาของเสียง เสียงของปีศาจที่ประตูมิติด้านหลังปิดลง ขณะที่เขาเดินออกจากมันปรากฏตัวอยู่ข้าง ๆ ปาคุโนด้า

ปาคุโนด้า ยังคงไร้การป้องกัน โดยไม่ได้เพิ่มความระมัดระวังขึ้นแม้แต่น้อย แต่เธอกลับมองไปที่แขกแปลกหน้า ชายหนุ่มรูปงามที่ดูไร้พิษสง…แต่เธอรู้ดีว่าไม่ควรตัดสินปีศาจจากภายนอก

เครื่องแต่งกายของชายผู้นั้นขัดกับสิ่งที่ปีศาจในอุดมคติควรจะสวมใส่ เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์ รัดรูปสีขาวเรียบง่ายพร้อมกางเกงสีดําและรองเท้าบู๊ตสีดําที่เข้ากับลุคของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ

เสื้อผ้าเรียบง่ายสีดําที่เข้ากับผมสีดําและตาซ้ายสีดําสนิทของเขา เช่นเดียวกับเสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่เข้ากับผิวสีน้ํานมและตาขวาสีเงินของเขา ซึ่งนําเสน่ห์บางอย่างมาสู่ลักษณะภายนอกของเขา

แสงสว่างแห่งความเข้าใจปรากฏขึ้นบนดวงตาของแมงมุม เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของเขาซึ่งคล้ายกับที่ คุโรโร่ อธิบายไว้ เมื่อพูดถึง ยาซุโอะ โซลดิ๊ก ที่เขาเผชิญหน้าและดวงตาแปลก ๆ ของเขา

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่มีสีตาต่างกันนั้นหายาก โดยเฉพาะกับสีของเขา แสงสว่างของกลางวัน และความมืดของกลางคืน

เมื่อตระหนักว่าเขาเป็นใคร มันไม่ได้ทําให้พวกเขาลดความระมัดระวังลงแม้แต่น้อย อันที่จริงมันทําให้พวกเขาเพิ่มสูงขึ้นไปอีก “ปาคุโนด้า! ถอย!”

โนบุนางะ ตะโกน ขณะที่วางมือบนด้ามดาบคาตานะที่พร้อมจะจู่โจมได้ทุกเมื่อ และพูดได้เช่น เดียวกันกับแมงมุมเกือบทั้งหมดในที่หลบภัย ยกเว้น… ปาคุโนด้า

“เธอรอฉันอยู่เหรอ?” ยาซูโอะ ถามด้วยน้ําเสียงที่เป็นธรรมชาติโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าหรือในน้ําเสียงของเขา

ปาคุโนด้า ส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่…ฉันตายไปแล้ว ดังนั้น แม้ว่าฉันจะระวังตัวไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรและ คุโรโร่ ก็บอกฉันมามากพอแล้วเกี่ยวกับนายที่จะรู้ว่านายมาที่นี่ด้วยเหตุผลใด…นายต้องการอะไร? นายมาที่นี่ เพราะว่า คุโรโร่ เป็นหนี้ของนาย ใช่ไหม? ถ้าใช่แล้วละก็ตอนนี้เขาไม่อยู่หรอกนะ”

ขณะที่เธอตอบอย่างใจเย็น มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าข้างในกังวลใจแค่ไหน สุดท้ายแล้วยังไงเธอก็ไม่อยากตาย แต่ต้องสละชีวิต เพื่อครอบครัว…

แต่ถ้ามีทางเลือกอื่น หากมีทางเลือกอื่นที่ชีวิตของเธอไม่มีราคา เธอก็จะรับมันไว้ ตราบใดที่ราคาไม่ขัดกับกฎเกณฑ์ที่เธอวางไว้ ‘คุโรโร่ เหลือทางเลือกว่าฉันจะยอมรับข้อเสนอหรือไม่ ดังนั้น ฉันควรคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูดอย่างระมัดระวังและหวังว่าเขาจะไม่ขอสิ่งที่ฉันทําไม่ได้ หรือไม่สามารถจัดการได้’

ยาซูโอะ พยักหน้าราวกับว่าเชื่อคําพูดของเธอและอธิบายว่า “ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันมาที่นี่เพราะเธอ… เพื่อแลกเปลี่ยน และเธอจะมากับฉันหลังจากตกลงกันได้ แต่อย่ากังวลไป เธอจะชอบข้อตกลงและยอมรับมันด้วยความยินดี”

“เฮ้ย! นายจะไม่ใช่คนจากที่นี่ นายคิดว่านายจะเอาชนะพวกเราทุกคนได้จริง ๆ เหรอ!”

การขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฟังคซ์ ที่ไม่สามารถรับมือกับความสบาย ๆ ของยาซูโอะ ในสนามหญ้าที่บ้านของพวกเขา ถึงมันจะในฐานะบ้านชั่วคราว

ปาคุโนด้า กําลังจะบอกเขาว่าอย่าเข้าไปยุ่ง เนื่องจากนี้อาจเป็นเรื่องดี ในขณะที่ได้ยิน ยาซุโอะ พูดอะไรบางอย่างที่ทําให้เธอตกใจเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ในที่นั้น

“อ้อ ฉันลืมบอกไป แต่หัวหน้าของนายบังเอิญใช้เป็นไม่ได้เลย…และนี่เป็นเพราะคน ๆ นั้น ชายผู้ใช้โซ่เป็นคนทํา และฉันก็รู้จักที่อยู่ของ คุโรโร่ ดังนั้น ถ้าพวกนายคนไหนทําอะไรตุกติกที่ฉัน ไม่ชอบฉันจะเทเลพอร์ตจากที่นี่ไปหาเขา และฆ่าเขา

นายน่าจะรู้ว่ามันง่ายสําหรับผู้ใช้เห็นอย่างเราในการฆ่าคนธรรมดา แม้ว่าจะแข็งแกร่งก็ตาม…ทําตัวดี ๆ หน่อยสิ” โซลดิ๊กพูดในห้องด้วยน้ําเสียงที่สงบ ซึ่งดูเหมือนจะไม่สนใจมากพอที่จะแสดงอารมณ์ออกมา

สิ่งที่เขาพูดก็เพียงพอที่จะทําให้สถานที่นี้ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ โนบุนางะ หรี่ตาและถามว่า ”ปาคุโนด้า…นั่นมันจริงหรือเปล่า?”

ดวงตาของแมงมุมอดไม่ได้ที่จะเบิกกว้างขึ้น เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอยังคงนิ่งเงียบไม่ยืนยัน แต่ก็ไม่ปฏิเสธ และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะยืนยันคําพูดของโซลดิ๊ก ขณะที่มีคําถามมากมายผุดขึ้นในใจพวกเขา…คําถามที่พวกเขาต้องรอให้พวกเขาได้รับคําตอบ

“เฟย์ตัน ชาร์แนค พวกนายคิดว่าไง?” โนบุนางะ ถามคนที่เขาต้องถาม…คนที่ใจเย็นเกือบตลอดเวลา ฉลาดที่สุด และเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นผู้นําชั่วคราวของกองโจรเงามายาหากจําเป็น…

เฟย์ตัน หรี่ตาลงและครุ่นคิดไปชั่วขณะ ก่อนที่จะพูดว่า

“มันจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่เขาพูด แต่ใช่ มาฟังกันก่อนว่าเขามีข้อตกลงอะไรกับเราก่อนจะตัดสิน ถ้ามันเป็นสิ่งที่อันตราย เราจะต้องเสียสละเพื่อให้แมงมุมมีชีวิตอยู่ หัวแมงมุมนั้นสามารถงอกใหม่ได้”

การได้ยินแบบนั้น ทําให้ใบหน้าของคนส่วนใหญ่ในห้องกระตุก ขณะที่เส้นเลือดเริ่มปรากฏบนหน้าผากของ ฟิงคซ์ เพราะพวกเขาคิดว่าสามารถคาดหวังได้จากคนอย่าง เฟย์ตัน ได้ซึ่งการ คาดหวังและการได้ยินนั้นเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันมาก

ก่อนที่จะทุกคนจะลุกฮือขึ้น ชาร์แนค ได้เสนอมุมมองของเขาว่า ”ตามที่หัวหน้าบอก เขาสามารถสร้างประตูมิติได้ทันทีและเร็วพอสําหรับความพยายามใด ๆ ของเราที่จะหยุดยั้งเขาให้มีประสิทธิภาพ ดังนั้น การเผชิญหน้าจึงไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ

ถ้าพวกนายจําเมื่อสองวันก่อนได้ โดยเฉพาะกระดาษของ ปาคุโนด้า พวกนายจะรู้ว่าเธออาจไม่มีทางเลือก

ถ้าพวกนายไม่เชื่อ ฉันก็คงอธิบายอะไรไม่ได้ นายแค่ต้องเชื่อใจในตัวของ ปาคุโนด้า กับฉัน แล้วดูว่าเขาจะเสนออะไรให้ สิ่งที่เราต้องการอย่างยิ่งในตอนนี้คือข้อมูล มาฟังกันก่อน”

ฟังคซ์ ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้คัดค้าน แม้ว่าเส้นเลือดจะยังคงโผล่ขึ้นมาบนศีรษะของเขา เมื่อเห็นความกล้าของโซลด็กหนุ่มที่เปิดประตูมิติอีกบานนําเก้าอี้ออกมาและนั่งลงรอให้การแสดงจบลง โดยไม่สนใจคําใบ้ที่ซ่อนอยู่ในสิ่งที่ ชาร์แนค พูด

เขาเป็นสุภาพบุรุษมากพอที่จะนําเก้าอี้อีกตัวหนึ่งมาให้ ปาคุโนด้า ซึ่งนั่งลงตรงหน้าเขา ขณะที่เขาเริ่มบอกเธอเกี่ยวกับข้อเสนอของเขา

“ดังนั้น ฉันรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถของเธอ และจากสิ่งที่เธอทําก่อนหน้านี้ ฉันได้ข้อสรุปบางประการเกี่ยวกับมัน และฉันต้องการใครสักคนที่มีความสามารถดังกล่าวอย่างสุดซึ้ง

ฉันก็บังเอิญรู้ด้วยว่าทําไมเธอถึงตอบตรง ๆ ไม่ได้ในตอนนั้น ผลที่ตามมา และสิ่งรอบ ๆ หัวใจของเธอ”

ปาคุโนด้า พยายามอย่างเต็มที่ เพื่อหยุดร่างกายของเธอไม่ให้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ แต่เท่าที่พวกเขาพยายาม ในอาณาเขตของ ยาซุโอะ ก็ไม่มีอะไรนอกการรับรู้ของเขา

ไม่ใช่การขยายตัวเล็กน้อยในดวงตาของเธอหรือการเต้นของหัวใจที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย หรือแม้ แต่ความคาดหมายและความกังวลที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอ

เขาพูดต่อว่า “ฉันต้องการบริการของเธอเป็นเวลาสามเดือนเต็ม เธอจะปฏิบัติตามคําสั่งของฉันอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีการลังเล

แน่นอน ตราบใดที่มันไม่ใช่สิ่งที่เป็นอันตรายต่อเพื่อนของเธอ แต่เธอจะไม่สามารถติดต่อพวกเขาได้ในช่วงเวลานี้ และรู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะตายในช่วงเวลานี้”

คําพูดที่ออกมาจากปากของเขานั้นสงบเยือกเย็น ในขณะที่มันอาจจะยังไม่เพียงพอที่จะหยุดความรําคาญหรือความโกรธที่ก่อตัวขึ้นของสมาชิกกองโจรเงามายา เมื่อมีหนึ่งในสมาชิกคิดว่ามันช่างเป็นข้อเสนอที่ตลก

คนที่ใจร้อน โดยมีเพียง ชาร์แนค และ เฟย์ตัน ที่ยังคงสงบนิ่ง และ ปาคุโนด้า ที่ความคาดหวังเพิ่มขึ้น เนื่องจากข้อตกลงดังกล่าวต้องการผลตอบแทนที่ใกล้เคียงกันจึงจะเป็นที่ยอมรับ

เธอพูดก่อนจะมีใครทําอะไรบ้าบิน ”อย่าขัดจังหวะ ได้โปรด”

ยาซุโอะ พูดต่อ “ในทางกลับกัน ฉันจะบอกข้อมูลทั้งหมดที่เธอต้องการให้พวกเขารู้ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถบอกพวกเขาได้…นั่นคือการช่วยชีวิตเธอจากการตายบางอย่างและให้โอกาสเธอ ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะรับหรือไม่ หรือไม่ นอกจากนี้ ฉันจะบอกข้อมูลทันทีหลังจากที่เธอตกลง แล้วเธอว่าคิดอย่างไร?”

และนั่นทําให้แมงมุมส่วนใหญ่มีข้อมูลมากพอที่จะรู้ส่วนสําคัญของสิ่งต่าง ๆ และได้ข้อสรุปง่าย ๆ ดังนั้น ชาร์แนค จึงอธิบายสําหรับคนที่ลืมเหตุการณ์เมื่อวาน โดยเฉพาะ ชิซุคุ

” ชายผู้ใช้โซใช้ความสามารถกับ ปาคุโนด้า ซึ่งเป็นความสามารถเดียวกับที่เขาใช้กับ ฮิโซกะ ตามที่หัวหน้าอธิบายเมื่อสองวันก่อน โดยไม่อนุญาตให้พวกเขาพูดข้อมูลสําคัญใด ๆ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะตาย”

ในตอนนี้แสงสว่างแห่งความเข้าใจก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคนแล้ว เข้าใจพฤติกรรม แปลก ๆ ของ ปาคุโนด้า และเข้าใจว่าเธอกําลังพยายามถ่ายทอดข้อมูลนั้นด้วยราคาชีวิตของเธอ…