HxH: Researcher - ตอนที่ 1

…

ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์หลังจากเสร็จการทำงานหนักอีกวันหนึ่ง ฉันเป็นนักชีววิทยา ที่ศึกษาเฉพาะเจาะจงในจุลชีววิทยา โดยทั่วไปสำรวจว่ามนุษย์นั้นไปได้ไกลแค่ไหนและจากสิ่งมีชีวิตเล็กไปหาใหญ่ แต่ฉันก็เข้าใจว่ามนุษยชาตินั้นเล็กและจำกัดเพียงใด ฉันถูกจำกัดด้วยอายุขัย โอกาสที่มนุษยชาติจะค้นพบวิธีการยืดอายุแทบจะไม่มีอยู่จริงและ 75 ปีนั้นน้อยเกินไปสำหรับฉัน ฉันชอบที่จะควบคุมชีวิตของฉันให้อยู่ภายใต้การควบคุม

มันทำให้ฉันสงสัยว่าตัวละครเอกที่กลัวความเป็นอมตะคิดอย่างไร พวกเขาตระหนักดีว่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายพันล้านปีในการสำรวจจักรวาลของเราและรู้ทุกสิ่งที่ควรรู้เกี่ยวกับมัน นับประสาอะไรกับจักรวาลคู่ขนานหากมันมีอยู่จริง แต่ฉันก็พอเข้าใจได้ ถ้าพวกเขาไม่มีความหลงใหลแบบนั้นที่จะนำไปสู่ความอมตะ แต่ก็ยังคงคิดว่าพวกเขาเป็นพวกขี้แพ้

ใช่แล้ว ฉันอ่านนิยายและมังงะบางช่วงเวลา แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยดูอนิเมะเพราะฉันคิดว่ามันค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพสำหรับเวลาของฉัน แต่ฉันก็ต้องไปเตรียมตัวสำหรับวันหยุดพักผ่อนในวันพรุ่งนี้

ฉันหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ในขณะที่เครื่องบินกำลังเดินทาง ถึงแม้ว่าฉันไม่รู้ว่าคราวนี้จะพาฉันไปที่ไหน ฉันหมายความว่ามีโอกาสที่เครื่องบินจะตกอยู่เสมอ แต่ฉันไม่เคยคำนึงถึงมันเลย

ช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตของฉันสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ แม้ว่าฉันจะหนาวแค่ไหน ฉันคาดว่าจะค่อนข้างกลัว แต่ฉันก็แค่ผิดหวัง ผิดหวังกับชีวิตของฉันที่สั้นแค่ไหน ฉันอ่อนแอแค่ไหน

ไม่มีประสบการณ์พิเศษหรือก้นบึ้งแห่งความมืดที่น่ากลัว ฉันรู้สึกทันทีในชั่วพริบตา ฉันอยู่ในร่างของทารก มันสังเกตเห็นได้ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ นั่นทำให้ฉันเริ่มร้องไห้ เพื่อที่ฉันจะได้หายใจหรือกรีดร้อง

ฉันลืมตาขึ้น เพื่อสังเกตว่าการมองเห็นของฉันชัดเจนเพียงใด เมื่อฉันยังเป็นทารก คนที่อุ้มฉันเป็นผู้หญิงผมสีเข้มลักษณะที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดของเธอ คือ กระบังหน้าอิเล็กทรอนิกส์ที่ปิดตาของเธอ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเธอคือ คิเคียว โซลดิ๊ก

ฉันยังคงได้ยินเสียงร้องไห้ทางด้านซ้าย ฉันหันศีรษะเล็กน้อย เพื่อสังเกตเห็นชายร่างสูงผมสีบลอนด์เงินที่อุ้มเด็กผมสีดำเข้มนอกจากพวกเขาแล้วยังมีชายชราที่มีความสูงปานกลาง ผมสีขาวเทายืนอยู่ถัดจากศีรษะของเขาและห่างไปอีกเล็กน้อย คือ หญิงชราที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

ฉันได้เกิดใหม่ในโลกของฮันเตอร์เอ็กฮันเตอร์ … และในครอบครัวที่ดีที่สุดหรือแย่ที่สุดที่จะอยู่ขึ้นอยู่กับมุมมองของบุคคลนั้น แม้ว่าการทรมานจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวในช่วงแรก แต่ประโยชน์ที่ได้รับก็มีมากกว่าข้อเสียด้วย สีผมของทารกอีกคนและความจริงที่ว่าหมวกของแม่ในปัจจุบันของฉันไม่บังหูของเธอ ฉันสามารถสรุปได้ว่าฉันกลับชาติมาเกิดเป็นน้องชายฝาแฝดของอิรุมิ

“ อิรุมิ “, “ ยาซุโอะ ” ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินพ่อและแม่ประกาศพร้อมกัน ฉันเดาว่ามันได้รับการยืนยันแล้ว

…..

ภายในห้อง สามารถเห็น ซิลเวอร์ โซลดิ๊ก และ คิเคียว โซลดิ๊ก แต่ละคนอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน คิเคียว อดไม่ได้ที่จะสังเกตว่าเด็กผมสีดำเข้มในอ้อมแขนของเธอสงบลงได้อย่างไรหลังจากร้องไห้มาสักพัก เขามองไปรอบ ๆ และ สังเกตทุกสิ่งด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความสงบที่น่าแปลกใจสำหรับทารก

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ขณะที่คิดว่านักฆ่าที่สมบูรณ์แบบได้เกิดมา เธอสบตากับ ซิลเวอร์ และสังเกตว่าเขาคิดเหมือนกัน พวกเขาพยักหน้าให้กันและพูดในเวลาเดียวกันว่า ” อิรุมิ “, “ ยาซุโอะ “

…

ฉันควรจะคาดหวัง แต่หลังจากให้นมฉันแล้ว พวกเขาก็ทิ้งฉันไว้ในเปลคนเดียวในห้องธรรมดา ห้องที่คุณคิดว่ามันใหญ่ขึ้น สิ่งเดียวที่ฉันสามารถพูดได้เกี่ยวกับพ่อแม่ในปัจจุบันของฉัน คือ พวกเขาเย็นชาหรือเช่นเดียวกับการไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ที่ดีสำหรับฉันเพราะนั่นจะอธิบายได้มากเกี่ยวกับความแปลกประหลาดของฉัน เมื่อฉันโตขึ้น แม้ว่าฉันจะพยายามทำตัวปกติสักเท่าไร

แม้ว่าฉันจะพนันได้ว่าพวกเขาวางกล้องไว้และคอยติดตามฉันตลอดเวลา แต่สำหรับตอนนี้ ฉันจะใช้มันเป็นโอกาสในการทำสมาธิให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะฉันมีเวลาทั้งหมดในโลกนี้

ตอนนี้เท่าที่ฉันต้องการเริ่มปลุกเน็นของฉัน มีความเสี่ยงมากเกินไป หากฉันถูกสังเกตเห็น เนื่องจากถ้าฉันเริ่มเปิดออร่าของฉัน โดยพื้นฐานแล้วฉันจะอยู่ในที่โล่งและพวกเขาจะสังเกตเห็นแน่นอน

ตอนนี้ฉันไม่กลัวว่าพวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนต่างโลกเพราะมันไม่น่าเป็นไปได้มากจนเป็นเรื่องเล็กน้อย ฉันกังวลมากกว่าเกี่ยวกับพวกเขาที่ขังฉันเหมือนที่พวกเขาทำกับ อารุกะ ซึ่งจะจำกัดความก้าวหน้าของฉัน แม้ว่าฉันจะมีวิธีแก้ปัญหานั้น เซ็ตสึ ถ้าฉันสามารถเรียนรู้ได้ก่อนที่จะปลุกออร่าของฉันเหมือน กอน เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นการไร้ตัวตนของฉัน พวกเขาจะถือว่าฉันเป็นอัจฉริยะ เหมือนกับคนอย่าง นานิกะ

นอกจากนี้ฉันไม่รู้ว่าการปลุกออร่าของฉัน ในช่วงต้นนี้จะส่งผลร้ายใด ๆ ต่อร่างกายของฉันหรือไม่ ดังนั้น ควรปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่าเสียใจในภายหลัง ดังนั้น แผนของฉันตลอดทั้งปีนี้คือการควบคุมร่างกายของฉันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และควบคุมการหายใจของฉัน เพื่อให้ฉันได้รับออกซิเจนน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และพยายามจำกัดระยะเวลาที่ฉันสามารถกลั้นหายใจได้

และยังควบคุมการเต้นของหัวใจและเคลื่อนไหวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เท่าที่ฉันรู้ ก่อนหน้านี้ทารกคนหนึ่งเริ่มพูดในโลกก่อนหน้าของฉันในเดือนที่หก ดังนั้น ในครอบครัวของสัตว์ประหลาดนี้ ฉันควรจะสามารถเดินได้ในเวลาสามเดือน

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ การคิดและวางแผน ก่อนอื่นฉันต้องแน่ใจว่าฉันจำทุกสิ่งที่สำคัญได้แล้วพยายามนึกถึงสิ่งเล็กน้อยเพราะมันอาจมีประโยชน์ฉันไม่เคยมีเวลาสร้างทฤษฎีในชีวิตที่ผ่านมา แต่ตอนนี้ มันจำเป็น ดังนั้น ฉันจะใช้เวลาทั้งหมดที่มีเพื่อคิด …

…….