HxH: Researcher - ตอนที่ 122

chapter 122: ในเงามืด

เขาไม่ได้ให้ความหมายของแผนของกลุ่มว่าจะคิดอย่างไรกับเขา แต่เขามุ่งไปที่การค้นหา มอเรล แทน

ดังนั้น จึงเห็น ชีตู วิ่งผ่านถิ่นทุรกันดารด้วยความเร็วเกิน 10 มัค การเสียดสีกับอากาศดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรกับเขาเลย ขณะที่เขาเดินทางเหมือนนกที่บินอยู่บนท้องฟ้าอย่างไม่สะทกสะท้านจนกระทั่ง… “เอ๊ะ ??!”

ชีตู สังเกตเห็นสิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้นไม่ไกลจากข้างหน้าของเขา สิ่งที่ดูเหมือนวงกลมสีดําปรากฏขึ้นไม่ไกลจากเขา และในทันทีที่เขาสังเกตเห็น นั่นคือช่วงเวลาที่เขาเริ่มช้าลงและเริ่มหยุดตัวจากการเดินทาง

ตรงกันข้ามกับ ยาซุโอะ ที่มีอาเขตคา

ญาตให้เขาหยุดได้ทันทีไม่ว่าความเร็วของเขาจะเป็นอย่าง ไร ซึ่ง ชีตู ไม่มีความสามารถที่สะดวกสบายเช่นนั้น

ดังนั้น เขาจึงมักใช้เวลาและระยะทางในการหยุดเต็มที่ โดยขึ้นอยู่กับความเร็วของเขา และด้วยความเร็วปัจจุบันของเขา มันจะสมเหตุสมผลที่ต้องใช้เวลาพอสมควรในการหยุด

แต่ประตูมิติดูเหมือนใกล้เกินไปสําหรับความเร็วของเขาที่จะช้าลงจนกระทั่งหยุดได้ แต่เขายังสามารถเปลี่ยนทิศทางการวิ่งของเขาได้ก่อนที่เขาจะผ่านประตูมิติหรือกระโดดข้ามมัน

และถึงแม้เขาจะโง่เขลาแค่ไหน เขาก็ยังรู้ว่าอะไรก็ตามที่อยู่นอกประตูมิตินั้นอาจเป็นอันตรายและอาจเป็นสถานที่ที่ไม่เหมาะสําหรับเจ้าสายฟ้าอย่างเขา

แต่เขาก็รู้ด้วยว่าศัตรูไม่รู้จักความสามารถใหม่ของเขา เนื่องจากเขาไม่เคยใช้มันมาก่อน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาเดินผ่านประตูมิติ เพื่อเตรียมพร้อมสําหรับสิ่งที่เขาจะเผชิญ

วิญญาณผู้กล้าที่เขาเป็น เขาเลือกที่จะเพิกเฉยต่ออันตรายที่อาจเกิดขึ้น และสิ่งที่เขาเผชิญคือ… “เอ๊ะ???!!!”

เขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่เปลี่ยนไป เขาสังเกตเห็นว่ามุมมองของเขาเปลี่ยนไป ราวกับว่าเขากําลังบินอยู่ในอากาศ ขณะที่ดวงตาของเขามองไปที่หลังคาโลหะสีขาวที่อยู่เหนือเขา แต่เขาไม่สามารถควบคุมศีรษะของเขาได้ ในขณะที่มันกลิ้งไปในอากาศอย่างอิสระ

เขาเห็นสายตาแปลก ๆ ของคิเมร่าแอนด์หลายตัวในท่อขนาดใหญ่

ดูเหมือนว่าของคิเมร่าแอนด์เหล่านั้นจะลอยอยู่ในของเหลวบางชนิดในหลอด เขายังสามารถมองเห็นสิ่งที่ดูเหมือนลูกชิ้นหลายชิ้นที่ดูเหมือนของคิเมร่าแอนด์ เนื่องจากความแตกต่างของสีเลือดกับมดส่วนใหญ่

เขายังสามารถเห็น… ร่างของเขาลอยอยู่ข้างหลังเขา ยกเว้นแต่ว่าไร้ศีรษะ ไม่มีเลือดไหลออกจากร่างกาย แรงที่กระทําต่อร่างกายที่ทําให้มันไหลก็เริ่มทําหน้าที่กับศีรษะเช่นกัน ในขณะที่มันเริ่มลอยอยู่ในอากาศ ชีตู ยังคงมองเห็น…ความมืดมิด

ความมืดมิดเมื่อวิญญาณออกจากร่าง ศีรษะของเขาไม่ได้อยู่บนร่างกายของเขาอีกต่อไปแล้วและชีวิตที่ชาญฉลาด เช่น มดคิเมร่าอยู่ได้โดยปราศจากสมองหรือไม่? ไม่ พวกเขาทําไม่ได้… และเขาทําไม่ได้ ดังนั้น คิเมร่าแอนด์อีกตัวจึงเสียชีวิตด้วยน้ํามือของ ยาซุโอะ

“เฮ้อ… คาดเดาได้ง่ายจัง..” ยาซุโอะ ตั้งข้อสังเกตด้วยรอยยิ้มอย่างสนุกสนานบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาดึงเส้นใยแอโรเน็นที่เขาใช้ถอดศีรษะของ ชีตู ออก… อืม มันเหมือนกับว่า ชีตู เต็มใจเดินผ่านมันด้วยความประหลาดใจด้วยความเร็วที่ตัดศีรษะของเขาอย่างเฉียบคม

จากนั้น ยาซุโอะ ได้ควบคุมร่างกายให้อยู่ในหลอดทดลองขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า หนึ่งในหลายศพที่เขารวบรวมมาในวันนี้ และในเวลาไม่กี่นาทีหลังจากที่เขาออกจากพระราชวัง แต่มีสิ่งแปลกปลอมที่สามารถสังเกตเห็นได้ หากใครสังเกตตําแหน่งปัจจุบันของเขาอย่างระมัดระวัง

ใครคนนั้นจะสังเกตเห็นว่าห้องทดลองที่เขาอยู่ในปัจจุบันเป็นห้องเดียวกับที่เขามีในอาณาจักรคาคิน ซึ่งเป็นห้องทดลองเดียวกับที่เขาสร้างไว้ใต้บ้านของ โมเรน่า และเขา

โดยปกติในการเคลื่อนย้ายข้ามทวีป ต้องใช้ประตูมิติสองสามแห่งจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเขาสร้างประตูมิติในเกาะปัจจุบัน โดยมีประตูมิติอีกบานอยู่ในห้องทดลองของเขา

ดังนั้น จึงมีเพียงสองคําอธิบายเท่านั้น ไม่ว่าเขาจะสามารถสร้างประตูมิติที่มีระยะห่างจากทวีปอื่น ซึ่งเขาสามารถทําได้ แต่มักจะไม่ทําเพราะมันเสียเวลา

ยิ่งเขาสร้างเส้นใยแอโรเน็นนานเท่าไร พวกมันก็ยิ่งอ่อนแอลง ซึ่งหมายความว่าเขาควบคุมพวกมันน้อยลง ทําให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ช้าลง ดังนั้น เขาจึงมักจะใช้ประตูมิติหลายบาน เพื่อลดเวลาการเดินทาง

ถ้าเขาจัดการเส้นใยแอโรเน็นจากจุดหนึ่งที่เรียกว่าต้นทางจนกระทั่งแถวหน้าของเส้นใยได้รับระยะห่างหลายไมล์จากแหล่งที่มาจากนั้นเมื่อถึงจุดนั้น ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเส้นใยจะช้าเกินไปและเส้นใยจะอ่อนเกินไป

ในทางกลับกัน ถ้าเขาเปลี่ยนจุดต้นทางอย่างต่อเนื่อง ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเส้นใยจะไม่ช้าลง และ ถ้าเขาสร้างเส้นใยใหม่อย่างต่อเนื่อง เส้นใยก็จะไม่อ่อนแอลง นั่นคือเหตุผลที่เขามักจะใช้ประตูมิติหลายแห่ง ระหว่างทวีป

และเส้นใยตรงไปยังห้องแล็บของเขานั้นเป็นไปไม่ได้เลย เมื่อพิจารณาว่าเขาสร้างห้องแล็บอย่างไร ซึ่งเป็นห้องทดลองที่สมบูรณ์แบบเป็นพิเศษ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อกันไม่ให้สิ่งเล็กๆ น้อยๆ เข้าไปในห้องแล็บ เนื่องจากมันสร้างด้วยวัสดุที่หนาแน่นที่สุดที่เขาหาได้และเขาทํางานอย่างหนัก เพื่อสร้างพวกมันให้แน่นหนาขึ้นไปอีก

คําอธิบายอื่น ๆ และที่ธรรมดาที่สุด แต่แปลก คือ ห้องทดลองที่เขาอยู่ปัจจุบันอยู่บนเกาะจริง ๆ แต่นั่นกลายเป็นสิ่งที่แปลก เมื่อสังเกตเห็นว่ามันเป็นห้องแล็บเดียวกันกับทุกสิ่ง แม้แต่บ้านเดียวกันเหนือห้องแล็บที่มี อารุกะ เล่นอยู่ข้างใน

นั่นคือคําอธิบายที่ถูกต้อง บ้านและห้องทดลองของพวกเขาเพิ่งหายไปจากอาณาจักรคาคิน และปรากฏตัวบนเกาะแห่งนี้

นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ปรากฏบนเกาะนี้ เมื่อซิลเวอร์สเน็คออกจากสถานะจําศีลอันยาวนานของเธอและตั้งเป้าหมายใหม่ให้กับตัวเองตามเชาว์ปัญญาของ ยาซุโอะ

“น่าจะพอทันเวลา” หลังจากผ่านไปประมาณสี่นาที ตั้งแต่เขาจากไป ยาซุโอะ ก็พูดคําก่อนหน้านี้ด้วยดวงตาที่ว่างเปล่าราวกับตาบอด แต่มีแสงแวบ ๆ ซ่อนอยู่ภายในราวกับว่าเขามองเห็นมากกว่าความมืด…

จากนั้น เขาก็หายตัวไปในทันทีและไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่ทางการทหาร เพื่อดูเหตุการณ์ที่น่าขบขัน

ฉากของ เนเทโร่ ที่ต่อสู้กับราชามด เมลเอ็ม การต่อสู้ที่แปลกประหลาด ในขณะที่ เนเทโร่ กําลังดิ้นรน ดิ้นรนเพื่อสร้างความเสียหายที่สําคัญต่อราชา ในทางกลับกัน เมลเอ็ม ก็กําลังดิ้นรน ดิ้นรนเพื่อไปให้ถึง เนเทโร่ เพื่อสร้างความเสียหายทั้งหมด

ราชาสังเกตและสังเกต… ครุ่นคิดแล้วครุ่นคิดอีก… เขาไม่เคยพบรูปแบบที่ทุกสิ่งควรจะมี แบบที่จะทําให้เขาพังหินที่ขยับไม่ได้

ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่เพียงแต่มีความเร็วในการโจมตีที่น่าตกใจเท่านั้น ประสบการณ์ที่เขาได้รับจากชีวิตอันยาวนานของเขาทําให้เขาไม่ทําผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว และไม่พบรูปแบบใด ๆ ที่เขาสามารถใช้

ในที่สุด เมลเอ็ม ก็พบว่าเช่นเดียวกับที่มนุษย์หนุ่มกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ มันคือการต่อสู้ของเวลา

ข้างหน้าเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายใด ๆ แก่เขาได้ แต่อาจกล่าวได้เช่นเดียวกันสําหรับเขา ดังนั้น เขาจะต้องรอจนกว่า เนเทโร่ จะหมดแรงหรือทําผิดพลาด และแม้ว่าเขาจะชอบอย่างหลังมากกว่า จากการต่อสู้ที่มีจนถึงตอนนี้ ซึ่งไม่น่าจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้

ราชาหรี่ตาไม่รู้สึกดีกับสถานการณ์เลยสักนิด การต่อสู้ถูกมองเห็นได้ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น ซึ่งหมายความว่าเขาถูกมนุษย์หนุ่มมองทะลุผ่าน

มนุษย์ใช้คําพูดของเขาเหมือนไม่มีอะไรเลย และไม่ได้มองว่าเขาเป็นภัยคุกคาม และตอนนี้เมื่อเขาเผชิญหน้ากับชายชรา ความอึดอัดก็เริ่มก่อตัวขึ้นในตัวเขา

เขาจะถูกเรียกว่าราชาได้อย่างไร ถ้าเขาไม่สามารถแก้ปัญหาต่อหน้าเขาได้? จะเรียกเขาได้อย่างไร ถ้ามนุษย์ดูถูกเขา?

ในขณะนั้นเองที่บางสิ่งเปลี่ยนไปในหัวใจของราชา หรือมากกว่าความปรารถนาที่จะแข็งแกร่งขึ้น ความแข็งแกร่งที่เขาต้องการเพื่อหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นกับ โคมุกิ ไม่ให้เกิดขึ้นตั้งแต่แรก

เขาเริ่มคิดว่า… เขาต้องการอะไรถึงจะชนะ? ชายชราข้างหน้าเขามีอะไรที่เขาไม่มี?

“คุณยังจัดการไม่เสร็จหรือ? ฉันเชื่อว่าคุณสรุปได้เช่นเดียวกับฉัน…” เสียงหนึ่งดังขึ้น ไม่ใช่จาก เนเทโร่ ไม่ใช่จากราชา แต่มาจากคนที่ไม่ต้องการคําเชิญ

ผู้บุกรุกทุกคน มนุษย์ที่เคยเทเลพอร์ตออกไปก่อนหน้านี้ ยาซุโอะ ที่ปรากฏตัวอยู่ไม่ไกลหลัง เนเทโร่

การเผชิญหน้าระหว่าง เมลเอ็ม และ เนเทโร่ ยังคงดําเนินต่อไป โดยที่ไม่มีใครตกใจกับเสียงนั้น

พวกเขาอยู่ในสถานะโฟกัสอย่างสมบูรณ์ราวกับว่าไม่มีอะไรสามารถทําให้พวกเขาทําผิดพลาดได้ และ เนเทโร่ ตอบสนองด้วยมือของเขาที่ยังคงเคลื่อนไหวได้อย่างสมบูรณ์แบบในการดําเนินการอธิษฐานที่จําเป็นสําหรับรูปปั้นทองคําข้างหลังเขา เพื่อโจมตีราชา

“นายรู้ไหม… เนื่องจากฉันมีเวลาว่างครั้งแรกกับนาย ฉันจึงเริ่มฝึกอีกครั้ง โดยให้เวลาส่วนสําคัญกับสิ่งนั้น และ… ฉันไม่แข็งแกร่งขึ้น มันเป็นสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตนับปี แต่ความสูญเสียหลายครั้งที่ฉันเผชิญได้ส่งผลกระทบต่อคนอย่างฉัน …”

“ฉันไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ อันที่จริง ฉันอ่อนแอลงเรื่อย ๆ และการฝึกฝนใด ๆ ก็ไม่เพียงพอที่จะรับมือกับสิ่งนี้… ฉันแก่เกินไปแล้ว… การรู้ว่าทวีปมืดจะไม่มีวันกลายเป็นอะไร นอกจากการเอาตัวรอดของฉันและการเอาชีวิตรอดจะยากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเวลาผ่านไป มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดี นายก็รู้… “