Guild Master จอมราชันโลกออนไลน์ - ตอนที่ 168

ตอนที่ 168

ดันเจี้ยนก้นหอย

ฟุบๆๆๆ

“เรียบร้อย” บอล จอมเวทคนหนึ่งในปาร์ตี้ของกวียิ้มร่าออกมาด้วยท่าทีดีใจหลังจากโจมตี หอยมุก หนึ่งในมอนสเตอร์ในชั้นแรกของดันเจี้ยนก้นหอยได้สําเร็จ หอยมุกพวกนี้มีเปลือกหนาโจมตีกายภาพแทบไม่เข้า แต่ก็เหมือนมอนสเตอร์ตัวอื่นๆในดันเจี้ยนนี้คือแพ้เวทมนตร์อย่างมาก

เมื่อครูบอลใช้เวทมนตร์พายุหมุนเวทมนตร์ระดับ 3 ของเวทลมออกมาเพื่อฆ่าหอยมุกที่อยู่บนพื้นจนตายคา ที่หอยมุกพวกนี้เลเวล 80 แม้จะเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่ตอบโต้ แต่ถ้าเวทมนตร์ไม่แรงพอก็ฆ่าพวกมันในที่เดียวแบบที่บอลทําไม่ได้หรอก แสดงว่าบอลเองก็มีค่า ปัญญา สูงไม่น้อยเลย แถมเลเวลก็ยังมากกว่ากวีเสียอีกเพราะตอนนี้บอลเลเวล 118 เข้าไปแล้ว

“บอล…อย่าใช้เวทมนตร์เล่นสิ ถ้าพลังเวทนายหมดพวกเราก็ต้องพักไวขึ้นนะ” ลิเลียนักบวชของปาร์ตี้พูดพลางมองไปทางร่างของหอยมุกที่เพิ่งจะตายไป หอยมุกพวกนี้ปกติไม่มีไอเทมให้เลย แถมค่าประสบการณ์ก็น้อยกว่ามอนสเตอร์เลเวล 60 เสียอีก ฆ่าไปก็เสียพลังเวทเปล่าจริงๆ

“แฮะๆ แค่เสี่ยงดวงนิดหน่อยเอง”บอลหัวเราะออกมาเหมือนไม่ได้สํานึกผิดเลยแม้แต่น้อย ปกติหอยมุกพวกนี้ไม่มีไอเทมให้ก็จริง แต่ถ้าดวงดีก็มีโอกาสนิดหน่อยที่พวกมันจะให้ไข่มุกออกมา เจ้านั่นขายได้ราคาดีเลยล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ลิเลีย กว่าพวกเราจะเดินลงไปถึงชั้นสองพวกบอลก็น่าจะฟื้นพลังเวทคืนมาแล้วค่ะ”เพลงจอมเวทคนที่ 3 ของปาร์ตี้ตอบพลางกระตุกชายเสื้อลิเลียเบาๆเหมือนจะบอกให้ปล่อยๆไปเถอะ

“อย่าไปให้ทายบอลนักสิ เดี๋ยวก็ได้ใจพอดี” ลิเลียถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามบอมไปด้วยท่าที่เหนื่อยใจ ในชั้นแรกของดันเจี้ยนกันหอยนี้มีมอนสเตอร์ไม่มาก แถมเพราะมีผู้เล่นเดินไปเดินมาเต็มไปหมด ก็เลยแทบไม่มีโอกาสได้เจอมอนสเตอร์เลย

“อ๊ะ ตรงนั้นมีมอนว่าง”ลิเลียกับเพลงยังไม่ทันคุยกันจบ อยู่ๆบอลก็มองไปเห็นหอยมุกตัวหนึ่งกําลังนอนเล่นอยู่ริมทางโดยไม่มีใครสนใจ ก็อย่างที่บอกเจ้านี่โอกาสจะได้ไข่มุกน้อยมาก แลกกับพลังเวทที่เสียไปแล้วมันดูไม่คุ้มเลย

“เดี๋ยวสิ…”ลิเลียที่เพิ่งห้ามบอลไปหยกๆมองบอลที่กําลังเริ่มร่ายเวทด้วยท่าทีปวดหัวสุดๆ หมอนี่อายุ 16 แล้วนะไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย

“โอ๊ะ….”ลิเลียยังไม่ทันเริ่มบ่น อยู่ๆบอลก็ส่งเสียงเหมือนกําลังตกใจออกมาก่อนจะก้มลงหยิบไข่มุกที่เพิ่งตีตกขึ้นมา

“พี่บอม ดูสิเจ้านี่ขายได้เกือบพันเลยนะ”บอลว่าพลางวิ่งกลับมารวมกับปาร์ตี้ด้วยท่าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนเด็กๆไม่มีผิด อย่างที่ลิเลียคิด บอลเหมือนจะยังเป็นเด็กอยู่เลยทั้งๆที่อายุก็อยู่ช่วงมัธยมปลายแล้วแท้ๆ

“เฮ้อ”ลิเลียถอนหายใจออกมาก่อนจะกุมขมับนิดหน่อยกับท่าทีของบอล แต่เธอก็อยู่กับเขามานานแล้วเลย ทําใจเอาไว้แล้วล่ะ

ปาร์ตี้ 5 คนนี้เป็นปาร์ตี้กลุ่มเพื่อนในโลกความจริงโดยไม่ บอม เป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาเป็นพี่ชายของบอลและเป็นคนที่อายุมากที่สุดด้วย เขาดูเป็นพี่ชายที่ใจดีและปล่อยให้น้องชายได้สนุกนิดๆหน่อยๆโดยไม่บ่นอะไรมาก แต่ถึงจะไม่ได้ว่าอะไรน้องชายเขาก็ยังมองตามน้องชายเสมอเวลาน้องชายวิ่งไปไหน ถ้าเกิดบอลเลือกที่จะโจมตีมอนสเตอร์ตัวอื่นที่ไม่ใช่หอยมุกเขาก็คงเข้าไปเตรียมตัวแทงค์แล้ว เป็นคนช่างสังเกตและอ่านสถานการณ์ได้ในระดับหนึ่งเลย

ส่วนลิเลียเธอเป็นเพื่อนบ้านของสองพี่น้อง และเป็นเหมือนพี่สาวอีกคนของบอลไปด้วยในตัว ท่าทางคนที่ต้องคอยดูแลบอลตลอดเวลาน่าจะเป็นลิเลียนี่ล่ะ ส่วนบอลเท่าที่เห็นก็เป็นเด็กหนุ่มตัวเล็กที่สูงไม่ถึง 170 เสียด้วยซ้ํา หน้าตาออกไปทางน่ารักและมักจะยิ้มแย้มและซุกซนอยู่ตลอด แม้กวีจะเพิ่งได้เจอก็สัมผัสถึงความร่าเริงของบอลได้แทบจะทันที

ส่วนอีก 2 คนที่เหลือเองก็ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนบ้านกันด้วย แต่เพราะอีก 2 คนไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟังเท่าไหร่กวีก็เลยไม่ได้ข้อมูลอะไรมากเลย โดยทั้งสองคนจะมีเพลง จอมเวทหญิงอายุราวๆ 19 ปี เธอเป็นเด็กผู้หญิงสวมแว่นท่าทางไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่ แต่เธอดูจะเป็นคนใจดีและเห็นใจคนอื่นอยู่บ้าง เพราะเธอช่วยแก้ตัวให้บอลตอนลิเลียกําลังบ่นบอลอยู่เมื่อครู่ ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มที่มีอาชีพนักธนู เขาไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจานักแถมไม่ค่อยแสดงอารมณ์อะไรออกมาด้วย ตั้งแต่กวีเข้าปาร์ตี้มาเขาก็เดินตามคนในปาร์ตี้เงียบๆมาตลอด แต่เขาก็ไม่ได้เหมือนคนขี้อายอะไรแต่เหมือนเป็นคนไม่ค่อยพูดมากกว่า หากไม่ใช่เพราะมีชื่อ แฟรงค์

“ถึงแล้ว”ทันทีที่เดินมาจนถึงปลายทาง เบื้องหน้าของพวกกวีก็ปรากฏเนินลาดลงภายในเปลือกหอยขนาดยักษ์เสียที นี่เป็นทางลงและขึ้นทางเดียวของดันเจี้ยนก้นหอย ทําให้รอบๆมีผู้เล่นเดินไปเดินมาตลอดแทบสัมผัสถึงความน่ากลัวของดันเจี้ยนไม่ได้เลย แต่เทียบกับชั้น 1 แล้วชั้น 2 มอนสเตอร์กลับต่างกันมาก เพราะชั้น 1 นั้นเลเวลเฉลี่ยของมอนสเตอร์อยู่ที่ 90 เท่านั้นแถมเป็นมอนสเตอร์ที่โจมตีค่อนข้างชอีกต่างหากทําให้ผู้เล่นเลวลไม่ถึง 100 มาเก็บเลเวลที่นี่กันเยอะ แต่พอเป็นชั้น 2 เลเวลเฉลี่ยของมอนสเตอร์ก็เพิ่มขึ้นจาก 90 เป็น 120 ทันที เพราะในชั้นนี้มีเพียงหอยมุกตามพื้นเท่านั้นที่เลเวล 80 มอนสเตอร์ตัวอื่นในชั้นนี้มีแต่มนุษย์มัจฉาทั้งนั้น โดยพวกมันจะแตกต่างไปตามอาวุธที่ถือมนุษย์มัจฉาถือดาบเลเวล 120 มนุษย์มัจฉาถือหอกเลเวล 125 มนุษย์มัจฉาถือคทาเวทเลเวล 130 และ มนุษย์มัจฉาสวมเกราะเปลือกหอยเลเวล 140 ที่นานๆจะโผล่มาสักตัว

“ระวังตัวกันด้วยนะ”บอมหันไปมองน้องๆในปาร์ตี้ก่อนจะกระชับโล่แล้วเดินลงไปในชั้นสองด้วยท่าทีระมัดระวังต่างจากตอนแรกมาก แม้แต่บอลเองก็ไม่ซนเหมือนชั้นแรกแล้วเขาเองก็ต้องระวังตัวเหมือนกัน

เปรี้ยง!!

แม้จะมีผู้เล่นอยู่เยอะ แต่พื้นที่ในชั้น 2 ก็กว้างพอจะให้พวกกวีหาพื้นที่เก็บเลเวลได้ ไม่นานบอมก็เจอกับมนุษย์มัจฉาถือหอกตนหนึ่ง ทําให้เขาเข้าไปโจมตีก่อนเพื่อดึงความสนใจทันที พอเห็นแบบนั้น บอล กับ เพลง ก็เริ่มร่ายเวทออกมาทันทีเช่นเดียวกันกับแฟรงค์ที่เริ่มยิงลูกธนูออกไปโจมตีแล้ว

“งั้นมาลองดูกันหน่อยดีกว่า”กวียิ้มบางๆออกมาก่อนจะชี้คทาไปทางมนุษย์มัจฉาที่อยู่ตรงหน้า อาชีพจอมปราชญ์ที่กวีเปลี่ยนมาเป็นอาชีพของจอมเวทชั้นสูงที่ทําให้สามารถเรียนเวทมนตร์เลเวลสูงๆได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจุดเด่นจะอยู่ที่การเรียนเวทมนตร์ชั้นสูงอย่างเดียวเท่านั้น แต่…มหาปราชญ์ยังได้รับโบนัสพิเศษนั่นก็คือ พลังของเทพแห่งปัญญานั่นเอง

อาชีพที่จะได้รับพลังของเทพแห่งปัญญามาได้นั้นล้วนแล้วแต่เป็นอาชีพลับที่เปลี่ยนได้ยากมากทั้งนั้น อย่างเงื่อนไขการพบเทพแห่งปัญญาหลังจากลงมาบนแผ่นดินหลักแล้วก็ยากมากๆ แม้กวีจะเป็นฝ่ายถูกเรียกไปพบเองก็ตาม และถึงพลังของเทพแห่งปัญญาที่กวีได้รับจะเป็นเพียงพลังเลเวล 1 แต่พลังเทพมหรือจะเป็นพลังธรรมดา

เปรี้ยง!!!

สายฟ้าฟาด เวทมนตร์ธาตุสายฟ้าระดับ 3 พุ่งลงมาผ่าร่างของมนุษย์มัจฉาเข้าอย่างจังเผาร่างของมนุษย์มัจฉาจนตายคาที่ในที่เดียว ไม่ใช่แค่พวกบอมเท่านั้นที่ตกใจ แม้แต่คนรอบๆข้างหรือแม้แต่กวีเองก็ยังประหลาดใจไม่น้อย ไอเทมที่กวีใส่เสริมค่าปัญญาขึ้นมาไม่น้อย ประกอบกับไอเทมเพิ่มค่าปัญญาและพลังโจมตีเวทถาวรที่กวีซื้อมาใช้อีก ของพวกนั้นเพิ่มพลังโจมตีในฐานะจอมเวทของกวีได้มากมายมหาศาล การโจมตีครั้งนี้ของกวี เหมือนเวทสายฟ้าของพวกเลเวล 150 ขึ้นไปเสียด้วยซ้ํา ไม่แปลกเลยที่มนุษย์มัจฉาจะตายในที่เดียว

“เอ๊ะ….ผมทําเกินไปงั้นเหรอ”กวียิ้มเงื่อนๆออกมาด้วยท่าทีเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว ถึงเวทสายฟ้าจะโดนกวีทําให้ราคาตกแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ของที่จะหากันมาง่ายๆอยู่ดี การที่กวีมีเวทสายฟ้าแสดงว่าอย่างน้อยกวีต้องมีเงินพอจะเข้างานประมูลของกิลด์อัศวินนภาแน่ๆ

“เกินไปนิดนึงครับ ผมตกใจจริงๆนะเนี่ย”บอมว่าพลางหัวเราะออกมาเบาๆ พวกเขาเห็นไอเทมเครื่องสวมใส่ของกวีก็รู้แล้วว่ากวีต้องโจมตีได้แรงมากแน่ๆ แต่ไม่นึกเลยว่าจะงัดเวทสายฟ้าออกมาแล้วฆ่ามนุษย์มัจฉาได้ในที่เดียว

“พี่กวี ยอดเลยเวทสายฟ้าเท่สุดๆไปเลย พี่หามาจากไหนน่ะ หาให้ผมบ้างได้หรือเปล่า”คนที่มีท่าทีตื่นเต้นที่สุดท่าจะเป็นบอลเสียอย่างนั้น เขาแทบจะกระโดดโลดเต้นทันทีเลยที่ได้เห็นเวทสายฟ้าของกวี เวทมนตร์สายพิเศษราคาแพงๆทั้งนั้นเด็กอย่างบอลแทบจะไม่มีโอกาสได้ใช้เลยด้วยซ้ํา

“ไปขอเขาแบบนั้นได้ไงกัน มานี่เลย”ลิเลียเห็นแบบนั้นก็ส่ายหน้าก่อนจะจับคอเสื้อบอลเอาไว้

“แฮะๆ แต่มันเท่จริงๆนะพี่กวี สักวันผมจะหามาใช้บ้าง”บอลตอบพลางยิ้มกว้างด้วยท่าทีไร้พิษภัย เห็นได้ชัดเลยว่าเขาเพียงพูดไปอย่างนั้นเอง

“พอเวลาผ่านไปราคามันก็จะตกเอง อีกหน่อยมันคงเป็นเวทมนตร์ที่หาได้ง่ายๆแล้ว” กวีตอบพลางหัวเราะออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็คงต้องรออีกนานกว่าราคามันจะลงมาจนพวกบอลสามารถแตะต้องได้อยู่ดี

“วันนี้สบายจริงๆเลยนะ มีจอมเวทเก่งๆนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง” หลังจากวิ่งเก็บเลเวลมาทั้งวัน ในที่สุดปาร์ตี้ของบอมก็ตัดสินใจหยุดพักเสียที วันนี้เพราะเวทมนตร์ของกวีทําให้บอมเปลี่ยนมาใช้วิธีลากมอนสเตอร์จํานวนมากๆ แล้วฆ่าทีเดียวแทน ทําให้เลเวลของคนในปาร์ตี้เพิ่มกันไวมากทีเดียว

“วันนี้เพราะมีพี่กวีเลยนะถึงได้ไอเทมมาเยอะแบบนี้ น่าเสียดายที่พี่กวีมีปาร์ตี้อยู่แล้วไม่งั้นจะชวนพี่กวีมาอยู่ปาร์ตี้พวกเราถาวรเลยนะเนี่ย”บอลว่าพลางยิ้มกว้างออกมาด้วยท่าที่ดีใจ ปกติพี่ลิเลียจะบ่นเรื่องบอลใช้พลังเวทเปลืองทําให้ต้องใช้ไอเทมน้ํายาฟื้นพลังเวทบ่อยๆ แต่เพราะครั้งนี้ได้ไอเทมมาเยอะพี่ลิเลียเลยไม่บ่นเลย

“นั่นสิ กิลด์บูรพาทุกคนเก่งเหมือนพี่กันหมดเลยหรือเปล่าคะ”อยู่ๆเพลงที่นั่งอยู่ในกลุ่มก็ถามคําถามเรื่องกิลด์ของกวีออกมาเสียอย่างนั้น แต่ท่าทางทุกคนจะไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะขอแค่กดดูข้อมูลในปาร์ตี้ของกวีก็จะรู้แล้วว่ากวีอยู่กิลด์อะไร…