Guild Master จอมราชันโลกออนไลน์ - ตอนที่ 147

ตอนที่ 147

รู้ทัน

“พอชนะก็ลงโพสต์กันรัวๆเลยนะเจ้าพวกกระทิงเหล็ก” กวีเดินกลับเข้ามาในห้องทํางานของตนเองพร้อมเปิดหน้าต่างของระบบเพื่อดูสถานการณ์บนบอร์ดของเกมรวมถึงเพจต่างๆด้วย ระหว่างเปลี่ยนอาชีพเป็นช่วงเวลาแค่ครู่เดียวก็จริง แต่ระหว่างนั้นสงครามระหว่างกิลด์กระทิงเหล็กกับกิลด์เมฆาก็เริ่มและจบไปซะแล้ว ทําให้กวีได้แต่อ่านข้อความที่พวกกิลด์กระทิงเหล็ก โพสต์กันว่าเอาชนะแก้วได้เท่านั้น

แม้จะเป็นกิลด์นายทุนที่มีระบบรับคนเข้าแบบงานบริษัท แต่พวกเกรียนก็ยังเกรียนเหมือนเดิม พวกนั้นโพสต์ด่ากิลด์เมฆาและต้นสังกัดอย่างกิลด์เสียดฟ้ากันอย่างสนุกปากเพราะความพ่ายแพ้ของแก้ว เจ้าพวกนั้นหน้าด้านไม่สนใจเลยว่าก่อนหน้านี้แพ้แก้วมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง วันนี้ชนะได้ก็ถ่มน้ําลายรดใส่หน้าอีกฝ่ายไม่ยั้งเลยทีเดียว

“พี่กวีไปทําอะไรกับผมมาคะ”ไอช่าที่นั่งอยู่ในห้องกับพวกน้ําหวานหันมามองทางกวีพลางเอียงคอด้วยท่าทีสงสัย ตอนนี้เส้นผมของกวีเปลี่ยนเป็นสีขาวแทนที่จะเป็นสีดําตามปกติเสียอย่างนั้น ทําเอากวียามนี้ดูแปลกตาไปเลย

“นี่นะเหรอ ดูเหมือนจะเป็นเพราะอาชีพที่เปลี่ยนมันกําหนดมาแบบนั้นนะ” กวีตอบพลางใช้มือจับไปที่เส้นผมของตัวเอง ตอนนี้เส้นผมของกวีเป็นสีขาวไปแล้ว แต่เพราะในเกมการเปลี่ยนสีผมเป็นเรื่องปกติที่ใครก็ทํากัน ไม่ใช่แค่เปลี่ยนตอนสร้างตัวละคร ยังมีไอเทมสําหรับเปลี่ยนสีผม โดยเฉพาะด้วยทําให้สีขาวแบบนี้ไม่ได้แปลกตาอะไรเท่าไหร่ เพียงแต่ไอช่าไม่เคยเห็นกวีสนใจสีผมเท่าไหร่ก็เลยแปลกใจเท่านั้น

“พี่กวี เปลี่ยนอาชีพเสร็จแล้วจะทําอะไรต่อเหรอคะ”ไอช่าเห็นกวีเดินมานั่งที่โซฟาก็รีบขยับเข้าไปหาพร้อมกอดแขนกวีเอาไว้แน่นทันที

“ตอนนี้แค่รอการติดต่อ” กวีตอบพลางเปิดโพสต์ของกิลด์กระทิงเหล็กให้ไอช่าดู แม้กวีจะไม่ได้บอกแผนทั้งหมดกับใคร แต่ไอช่าเป็นคนที่อยู่ข้างๆกวีมานาน บางครั้งเวลาที่กวีจะลงมือทําอะไรบางอย่างไอช่าก็จะสัมผัสได้ไม่มากก็น้อย และตอนนี้ก็เป็นช่วงจังหวะที่กวีเหมือนจะรอจับเหยื่อที่กําลังจะเดินลงมาในกับดักไม่มีผิด

“ข้อตกลงกับกิลด์กระทิงเหล็ก นี่มันเรื่องบ้าอะไร” ขณะนั้นแก้วที่กําลังอยู่ต่อหน้าที่ประชุมของกิลด์เสียดฟ้าก็แสดงท่าที่งุนงงออกมา กิลด์เสียดฟ้าอยู่ในกลุ่มพันธมิตรต่อต้านพวกกิลด์นายทุนมาตลอด ทําไมอยู่ๆถึงมีข้อตกลงจากกิลด์กระทิงเหล็กได้เล่า

“แก้วอาจจะยังไม่รู้ แต่เพราะการกลับมาของกวีพวกเราเลยต้องปรับเปลี่ยนกันหลายอย่างการลองตกลงกับกิลด์พวกนั้นก็ถือเป็นเรื่องหนึ่งด้วย”ผู้นําคนหนึ่งของกิลด์เสียดฟ้าตอบออกมาด้วยท่าที่เสียดาย เพราะการกระทําของแก้วแท้ๆข้อเสนอดีๆเลยหลุดมือไป

“ใช่ เพราะฝ่ายนั้นเองก็โดนกิลด์บูรพาเล่นงานมาเหมือนกันเลยยอมยื่นข้อเสนอดีๆมาให้กับพวกเรา การร่วมมือครั้งนี้ทําให้กิลด์เสียดฟ้าของพวกเราได้กําไรมหาศาลเลยนะ”อาร์มที่ยืนอยู่ข้างๆพายัพตอบพลางมองแก้วด้วยท่าที่ตําหนิเช่นเดียวกับพายัพที่กําลังปั้นสีหน้าเครียดอยู่บนเก้าอี้ของหัวหน้ากิลด์

น่าเสียดาย หากมีข้อเสนอแบบนั้นจริงพายัพคงไม่ปล่อยให้แก้วทําพังหรอก แม้จะมีการกลับมาของกวีและการกําเนิดกิลด์บูรพา แต่ก็ไม่ได้ทําให้รอยร้าวของกิลด์ฝ่ายพันธมิตรกับกิลด์นายทุน ผสานกันได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้หรอก เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่พายัพและอาร์มคิดขึ้นมาเท่านั้น ข้อเสนอยั่วยวนใจจากศัตรูที่โดนศัตรูอีกฝ่ายเล่นงาน แม้แต่พวกที่เคยเข้าข้างแก้วยังอยากจะรับข้อเสนอนี้เอาไว้ พอพายัพส่งแก้วไปโจมตีกิลด์ย่อยของกิลด์กระทิงเหล็ก ก็ค่อยอาศัยเรื่องนี้ทําให้แก้ว เป็นคนผิดที่ทําให้กิลด์กระทิงเหล็กโกรธ

ประกอบกับเรื่องที่แก้วกําลังโกรธเรื่องของอาร์มทําให้เรื่องที่อาร์มอ้างว่ากิลด์เมฆาลงมือโดยพลการเพื่อจะสร้างผลงานข่มปาร์ตี้ของอาร์มก็ดูสมจริงขึ้นมากทีเดียว เท่านี้ความน่าเชื่อถือของแก้วก็ลดลงไปมากแล้ว ขอเพียงกันแก้วออกไปสักพักให้แผนการยักยอกของพายัพและอาร์มเข้าที่เสียก่อนค่อยให้รางวัลแก้วเป็นการขอโทษ ยังไงแก้วก็เป็นน้องสาวที่แสนน่ารักของพายัพอยู่แล้วนี่นา

“ต้องขอโทษทุกคนด้วย เป็นความผิดของผมเองที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ใส่ใจน้องสาวนัก…”แก้วยังไม่ทันได้อธิบายอะไรออกมา อยู่ๆพายัพที่เป็นหัวหน้ากิลด์ก็กล่าวขอโทษออกมาเสียอย่างนั้นทําเอาแก้วที่ฟังอยู่ยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่

“แต่เพื่อเป็นการรับผิดชอบ ผมจะให้แก้วลงจากตําแหน่งรองหัวหน้ากิลด์เมฆา แล้วก็ตัดสิทธิ์ เข้าร่วมประชุมเป็นเวลาสามเดือน หลังจากนี้ให้กิลด์เมฆาเข้ามาอยู่ภายใต้การปกครองของกิลด์หลักอย่างเต็มตัว” พายัพประกาศโทษของแก้วออกมาโดยยังไม่ได้ตัดสินความจริงเสียด้วยซ้ํา ไม่สิ ไม่ได้จะฟังอยู่แล้วก็คนที่สั่งให้แก้วทําแบบนี้ก็คือพายัพเองนี่นา แล้วจะบอกว่าเป็นเพราะแก้วได้ยังไง แต่ถึงจะบอกแบบนั้นหัวหน้ากิลด์เมฆาที่เป็นคนของกิลด์เสียดฟ้าอยู่แล้วก็ยื่นมือเตรียมจะปลดตําแหน่งรองหัวหน้ากิลด์ของแก้วออกทันที

“ไม่ต้อง” แก้วจับมือของหัวหน้ากิลด์เมฆาเอาไว้ไม่ให้เขาสั่งลดตําแหน่งตัวเองลง แต่ที่ทําแบบนั้นไม่ใช่เพราะต้องการจะขอร้องว่าอย่าลดตําแหน่งของเธอลงแต่อย่างไร

“ฉันขอลาออก” แก้วพูดจบก็เปิดหน้าต่างกิลด์ของตัวเองขึ้นมาแล้วกดลาออกจากกิลด์ไปทันที แก้วไม่ใช่คนโง่ แล้วก็เดาได้แล้วว่าทําไมพายัพถึงทําแบบนี้ ท่าทีที่ร่วมมือกันดีระหว่างพายัพกับอาร์ม รวมถึงความง่ายดายในการตัดสินโทษแก้วด้วย ที่มันเป็นแบบนี้เพราะพายัพเตรียมทุกอย่า เอาไว้แล้ว และการที่เขาลดอํานาจของแก้วลงก็เพื่อไม่ให้แก้วเข้าไปยุ่งเรื่องบัญชีของเขาได้ แต่ก็ไม่ยอมไล่ออกจากกิลด์เพราะแก้วยังมีประโยชน์กับกิลด์เสียดฟ้าอยู่

ทั้งหมดที่พายัพทํากับแก้ว เป็นแผนการเพื่อผลประโยชน์ไม่ผิดแน่ มันก็เรื่องปกติที่ทุกคนเขาทํากันแต่ไม่ใช่สิ่งที่พี่ชายจะทํากับน้องสาวได้แม้จะเป็นเพียงน้องสาวข้างบ้านที่รู้จักกันสมัยเด็กก็ตาม ตอนนี้แก้วมองไปที่พายัพกลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ใช่พี่ชายที่รู้จัก เป็นแค่เจ้าสารเลวคนหนึ่งที่พร้อมจะวางกับดักน้องสาวตัวเองเพื่อสิ่งที่ตนอยากได้เท่านั้น แล้วเธอจะยอมโง่ให้พายัพใช้งานแบบนี้ต่อไปงั้นเหรอ ในเมื่อพายัพไม่ได้เห็นเธอเป็นน้องสาวแล้วทําไมเธอจะต้องทนด้วย งั้นก็เชิญสุขสําราญอยู่ในบ่อนที่ชอบไปเลย แก้วจะไม่ยุ่งเรื่องนี้แล้ว

“แก้ว อย่าใช้อารมณ์สิ พี่พายัพอุตส่าห์ช่วยคุยกับทุกคนเพื่อลดโทษให้เธอเลยนะ”ผู้ นําคนหนึ่งของกิลด์เสียดฟ้าห้ามแก้วเอาไว้ แต่ท่าทางแก้วจะไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว เธอสะบัดแขนออกจากชายคนนั้นแล้วออกจากห้องประชุมไปด้วยท่าที่โมโห

ก่อนจะเรียกแก้วเข้ามาประชุม พายัพได้อธิบายทุกอย่างกับสมาชิกกิลด์เอาไว้แล้ว พายัพแสดงตามแผนของอาร์มทําตัวเป็นพี่ชายก้มหัวขอโทษทุกคนแทนน้องสาวที่ทําเรื่องผิดพลาดลงไป สร้างภาพเหมือนว่าตนเองเป็นฝ่ายถูกแก้วทําให้เดือดร้อน เมื่อทุกคนเห็นแก้วแสดงท่าทีแบบนั้นก็ได้ แต่คิดว่าแก้วกําลังทําตัวไร้เหตุผลแล้วเหวี่ยงใส่พวกตนเท่านั้น

เสียงข้อความในหัวของแก้วดังถี่ๆราวกับเสียงสัญญาณไฟไหม้ ทุกคนในกิลด์เมฆาเพิ่งจะพ่ายแพ้มาก็รู้สึกกังวลกันมากพอแล้ว อยู่ๆแก้วก็กดออกจากกิลด์ไปแบบนี้ยิ่งทําให้ทุกคนใจหายกันหมด แค่แพ้การต่อสู้ครั้งเดียวไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ถึงขนาดแก้วต้องออกกิลด์นี่นา พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆแน่ๆ แต่แก้วตอนนี้ไม่สามารถทําใจตอบรับข้อความเหล่านั้นได้จริงๆ

วูบ..

แก้วเลื่อนมือไปที่ปุ่มออกจากเกมก่อนจะส่งตัวเองกลับมาที่โลกความเป็นจริง ซึ่งในโลกความจริงนั้นบ้านของแก้วกับพายัพห่างกันไม่มาก ทําให้แก้วรู้สึกสะอิดสะเอียนทันทีที่รู้สึกว่าพายัพอยู่ใกล้ๆ เธอเลยเดินออกจากห้องแล้ววิ่งออกไปห่างๆจากบ้านของตัวเองก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่เธอไม่เคยเข้าไปเสียด้วยซ้ํา แต่เพราะแก้วเห็นว่าบรรยากาศในร้านมันดูสงบดีเธอก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านแล้วเลือกนั่งที่มุมร้านเพื่อจะอยู่กับตัวเองสักพัก แต่ทว่าวันนี้แก้วคงจะไม่ได้อยู่คนเดียวซะแล้ว

“รู้ใช่ไหมว่าการที่นายโผล่ออกมาแบบนี้จะทําให้ฉันคิดว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของนาย”แก้วพูดพลางมองกวีที่ไม่ทราบรู้ที่อยู่ของตนได้ไงแถมยังเข้ามานั่งตรงข้ามเธอหน้าตาเฉยอีกต่างหาก

“ก็ไม่ผิดหรอก ผมมีส่วนจริงๆนั่นล่ะ” กวีตอบออกมาตามตรงก่อนจะเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่มด้วยท่าที่ยิ้มแย้ม

“เป็นเพราะนายจริงๆด้วย…แล้วเป็นแผนของนายจนถึงตอนไหนล่ะ” แก้วถามพลางถอนหายใจออกมา แก้วชินกับการตอบโต้แผนของกวีมากทีเดียว เรื่องนี้แม้จะเหมือนพายัพุทําทุกอย่างร่วมกับอาร์ม แต่แก้วกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของกวีในเรื่องราวที่เกิดขึ้น คงเรียกว่าเป็นสัญชาตญาณก็คงไม่ผิด

“แค่ตอนแรกที่เหลือก็แค่ปล่อยให้พายัพกับเจ้าของบ่อนเขาคิดแผนกันเอง” กวีตอบพลางยิ้มบางๆออกมา

“นายจะบอกว่าตลอดแผนการ ไอ้บ้านั่นมีโอกาสจะเลือกว่าจะทําร้ายฉันหรือเปล่าใช่ไหมล่ะ” แก้วเอนตัวพิงเก้าอี้ก่อนจะมองมาทางกวีด้วยท่าที่เหนื่อยอ่อน แม้จะบอกว่าเป็นแผนของกวี แต่พายัพก็มีทางเลือกที่จะไม่ทําตามอยู่จริงๆ และคนที่ตัดสินใจเดินตีสองหน้ามาบอกแก้วให้ไปทําภารกิจก็คือตัวพายัพเอง

“นายคิดจะให้ฉันเห็นธาตุแท้ของไอ้บ้านั่น แล้วให้ฉันได้รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองโง่แค่ไหนที่ยอมทําตามไอ้สารเลวนั่นมาตลอด”แก้วเล่าสิ่งที่ตนคาดเดาเอาไว้ออกมาเท่าที่ตนพอจะตามแผนของกวีทัน

“แล้วระหว่างที่ฉันกําลังอ่อนแอ นายก็จะเข้ามาพร้อมความเห็นใจเพื่อจะดึงฉันไปเข้าฝ่ายของนายสินะ….นายมันเลวมากเลยรู้หรือเปล่า เล่นใช้วิธีขี้โกงแบบนี้” แก้วว่าพลางมองกวีด้วยดวงตาที่สั่นระริกราวกับจะร้องไห้ออกมา แม้จะรู้ทุกอย่างแต่เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ ตอนนี้แก้วรู้สึกเปราะบางมากจริงๆ ถ้ากวียื่นมือเข้ามาละก็แก้วคงจับมือนั้นไว้แน่นเลย