Guild Master จอมราชันโลกออนไลน์ - ตอนที่ 135

ตอนที่ 135

เชื่อใจ

“ตรงนี้อย่าลืมนะ มันเป็นข้อมูลที่สําคัญมาก”อีกด้านหนึ่งทางฝั่งของกิลด์โพลีก้อน เนตร หนึ่งในสมาชิกรุ่นบุกเบิกของกวีกําลังยืนร่วมกับลูกน้องคนสนิทพร้อมสอนงานของตนให้เหล่าลูกน้องอย่างตั้งอกตั้งใจ เนตร เป็นเสนาธิการของกิลด์โพลีก้อน ไม่สามารถละทิ้งหน้าที่แล้วออกจากกิลด์ไปเฉยๆได้ แม้จะผูกพันกับกวีมากกว่า แต่เวลาหลายปีที่หนีมาซบอกกิลด์โพลีก้อนก็ทําให้เนตรรู้สึกเป็นห่วงกิลด์นี้เหมือนกัน

อย่างน้อยก่อนเธอจะไปก็อยากหาคนมาทําหน้าที่แทน และคงต้องเกลี้ยกล่อมให้กวีไม่โจมตีกิลด์โพลีก้อนด้วย

“เอ๊ะ ค่ะ…” น่าเสียดาย แม้จะมีลูกน้องถึง 3 คน แต่พวกเธอก็ยังทํางานแทนเนตรไม่ได้ในทันที ข้อมูลต่างๆที่ต้องจํามีเยอะเกินไป สมองของคนธรรมดาไม่สามารถจดจําได้หมด ต่อให้ช่วยกันจํา 3 คนก็จําไม่ได้ ไม่เหมือนกับเนตรที่จําข้อมูลพวกนี้ติดหัวได้ทันที

“ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวก็จําได้เอง ตอนนี้ใช้สมุดจดหรือใส่ไว้ในช่องข้อความของระบบไปก่อนก็ได้”เนตรว่าพลางเขียนรายละเอียดข้อมูลออกมาจากหัวให้ลูกน้องทั้ง 3 คนได้ใช้ ไม่ใช่แค่ความจําเป็นเลิศเนตรยังเป็นคนที่สามารถคิดวิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็วแทบไม่ต่างจากกวี เรื่องความสามารถด้านเวทมนตร์ของอาชีพจอมเวทเนตรก็สามารถร่ายเวทมนตร์ได้หลายๆบทพร้อมกันรวมถึงหน่วงเวลาร่ายได้ตามใจคิด แม้จะยังสู้กับนนท์ไม่ได้ก็ตาม

” หัวหน้า ทําไมถึงมาสอนพวกเราแบบนี้ละคะ หัวหน้าคงไม่ได้คิดอะไรแปลกๆใช่ หรือเปล่า” พวกลูกน้องเห็นท่าทีของเนตรในช่วงที่ผ่านมานี้แปลกๆไปก็จับผิดได้ทันที ปกติเนตร จะใช้งานพวกเธอตามความเหมาะสม ไม่เคยให้เข้ามาร่วมทํางานอย่างจริงจังแบบนี้เลย เธอดูแปลกๆเหมือนกําลังเตรียมการอะไรบางอย่าง

“ไม่มีอะไรหรอก เวลาฉันไม่อยู่พวกเธอจะได้ทํากันได้” เนตรตอบพลางยิ้มออกมาบางๆ เธอไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไรอยู่แล้ว พวกลูกน้องจะจับสังเกตได้ก็ไม่แปลก แต่คงไม่ต้องปล่อยให้พวกลูกน้องสงสัยแล้ว เพราะวันนี้เนตรกําลังจะไปยื่นใบลาออกพอดี

“ลาออกงั้นเหรอ”ไม่ต้องให้เสียเวลานาน หลังจากฝากฝังงานให้ลูกน้องเรียบร้อยแล้ว เนตรก็ขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อเข้าพบหัวหน้ากิลด์โพลีก้อนพร้อมซองขาวที่เตรียมเอาไว้อยู่แล้ว

“ค่ะ ต้องขอบคุณสําหรับช่วงเวลาที่ผ่านมา”เนตรตอบพลางก้มหัวลงอย่างนอบน้อม หลายปีมานี้หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนดีกับเธอไม่น้อย เช่นเดียวกับสมาชิกกิลด์คนอื่นๆ หากไม่ใช่เพราะกอีกลับมา เธอคงจะอยู่ที่กิลด์นี้ไปจนเลิกเล่นเกมเลยมั้ง

“งั้นเหรอ…คุณออกจากกิลด์แบบนี้น่าตกใจมาก” หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนมองไปทางเนตรด้วยท่าที่ผิดหวัง เสนาธิการชั้นยอดแบบนี้หาที่ไหนได้อีก จะยอมให้ออกจากกิลด์ไปเงียบๆเลยงั้นเหรอ

“ได้…ผมจะรับจดหมายลาออกของคุณไว้ เย็นนี้คุณพาลูกน้องไปเลี้ยงข้าวสักมื้อแล้ว ค่อยไปเถอะ” หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนว่าพลางรับซองขาวของเนตรเอาไว้กับตัว เขาอยู่กับเนตรมานานรู้ว่าเนตรไม่ใช่คนที่พูดอะไรโดยไม่คิด หากเนตรกล้าเดินขึ้นมาบอกว่าจะลาออก งั้นก็หมายความว่าเนตรตัดสินใจและดําเนินการทุกอย่างไปแล้วแน่ๆ พูดยื้อไว้ก็เท่านั้น

” ขอบคุณค่ะ”เนตรยิ้มออกมาบางๆก่อนจะขอตัวออกจากห้องไป การขอลาออกของเธอท่าทางจะราบรื่นกว่าที่คิด

“มีอะไรงั้นเหรอ แก้ว…” อีกด้านหนึ่งทางฝั่งของแก้ว หลังจากได้ทราบเรื่องที่พายัพปิดเธอเอาไว้นับสิบปี เธอก็เลือกที่จะเข้าหาพี่ชายของเธอที่โลกภายนอกแทนที่จะเก็บมันเอาไว้ อย่างน้อยเธอก็ยังอยากเชื่อใจพี่ชายคนนี้ของเธออยู่

” พี่พายัพ พี่มีเรื่องที่ปิดบังเอาไว้หรือเปล่า”แก้วถามพลางมองพายัพจากภายในห้องข องตนเองเธอเรียกพายัพมาพบที่บ้าน ซึ่งมันก็เป็นสถานที่ที่พายัพมาเจอเธอบ่อยๆอยู่แล้ว

“เรื่องอะไรงั้นเหรอ พี่เคยปิดบังอะไรแก้วที่ไหนล่ะ” พายัพตีหน้ายิ้มตามปกติก่อนจะเดินเข้ามานั่งตรงข้ามแก้วด้วยท่าที่ปกติอย่างมาก ไม่ทราบเพราะโกหกจนชินแล้วหรือเป็นพวกแสดงละครเก่งกันแน่

” พี่แน่ใจนะ” แก้วกอดอกแน่นก่อนจะมองอย่างคาดคั้นไปที่พายัพ

“แน่สิ พี่มีอะไรต้องปิดบังแก้วด้วยงั้นเหรอ” พายัพพยักหน้าด้วยท่าที่จริงจัง แต่ในหัวตอนนี้กําลังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แก้วปกติไม่ค่อยโกรธอะไรเขานี่นา หรือว่าจะเป็นเรื่องแย่งพื้นที่ล่าของอาร์ม แต่เรื่องแค่นั้นแก้วน่าจะแยกแยะได้ไม่ใช่หรือไง หรือว่าเป็นเรื่องการรับอาร์มเข้ามาในกิลด์กัน?

” พี่ช่วยพูดความจริงกับแก้วทีได้หรือเปล่า” แก้วพูดด้วยน้ําเสียงสั้นๆก่อนจะยื่นรูปถ่าย จํานวนหนึ่งให้กับพายัพ มันเป็นรูปถ่ายโต๊ะทํางานของพายัพ ซึ่งบนนั้นมีรายการบัญชีของพายัพเขียนเอาไว้ เพราะมันเป็นสมุดของพายัพคนเดียวก็เลยมีการเขียนรายละเอียดเรื่องราคาสินค้าที่โดนหักเงินเข้ากระเป๋าตัวเองเอาไว้ด้วย นอกจากนี้ยังมีรายการใหม่ที่เป็นการรับวัสดุปลอมๆจากพวกอาร์มอีกต่างหาก เป็นหลักฐานชิ้นใหญ่ที่พายัพไม่สามารถดิ้นได้เลย

“แก้ว นี่มัน…” พายัพเห็นแก้วเจอหลักฐานเข้าก็พูดไม่ออก อาจจะเพราะทําสําเร็จมานานหลายปีเลยประมาทไปก็ได้ แต่แก้วมาเจอเข้าแบบนี้ก็ไม่ทราบจะแก้ตัวว่าอย่างไร

“พี่รู้หรือเปล่าว่านี่มันหมายความว่าไง พี่กําลังยักยอกเงินของกิลด์ตัวเองอยู่นะ” แก้วว่าพลางทุบโต๊ะเสียงดังบังตรงหน้าพายัพทันที ไม่ใช่แค่สมัยเกมคอมพิวเตอร์ ในสมัยนี้การทํางานในเกมเป็นเรื่องปกติไปแล้ว กิลด์ก็เหมือนบริษัทนั่นล่ะ การยักยอกเงินแบบนี้ก็เหมือนการโกงบริษัทตัวเอง มันมีความผิดถึงขั้นโดนฟ้องร้องได้เลย

“มันก็แค่ นิดหน่อยเอง” พายัพว่าพลางมองบัญชีที่แก้วเอามา ในบัญชีนี้มีรายละเอียดไม่มากเพราะเป็นบัญชีของเกมเอคโค่ที่เพิ่งจะเริ่มเล่นกันได้ไม่นานเท่านั้น

“ถึงจะแค่นิดหน่อยก็ไม่ได้ พี่คิดว่าทุกคนเขาพยายามกันแค่ไหนกว่าจะหาไอเทมมา พวกเขาไว้ใจพี่นะถึงได้ยอมให้พี่เป็นตัวแทนขายไอเทมให้พวกเขา” แก้วต่อว่าพายัพออกไปอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย ลําพังแค่ตัวเองโดนโกงก็ว่าน่าโมโหแล้ว แต่พอรู้ว่าจริงๆแล้วพายัพโกงเงินของคนในกิลด์มาตลอดยิ่งทําให้แก้วเจ็บปวดเข้าไปใหญ่ แล้วคิดว่าเธอจะเชื่ออีกงั้นเหรอว่ามันเป็นเงินเพียงเล็กน้อย พวกอาร์มมาทวงหนี้พายัพตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน แสดงว่าพายัพเล่นพนันกับพวกนั้นมานาน มากแล้ว บางทีเงินที่พายัพยักยอกไปอาจจะมีเกินหลักร้อยล้านแล้วเสียด้วยซ้ํา

“ก็ได้ พี่ผิดเอง” พายัพเห็นแก้วต่อว่าแบบนั้นก็ยกมือขึ้นก่อนจะยอมรับผิดแต่โดยดี ตอนนี้ แก้วกําลังโกรธมากพายัพรู้ดีว่าเถียงไปตอนนี้ก็ทําอะไรไม่ได้หรอก

“พี่จะไม่ทําแล้วหลังจากนี้พี่จะจ่ายราคาจริงให้ทุกคน แบบนี้ดีหรือเปล่า” พายัพว่าพลางถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้ต้องรับปากไปก่อน

“แค่นั้นไม่พอหรอก ถ้าพี่ไม่อยากให้แก้วเอาข้อมูลพวกนี้ไปให้พวกรองหัวหน้ากิลด์ พี่ก็ต้องหาทางชดเชยคนอื่นๆซะ” แก้วว่าพลางเก็บรูปกลับไปทางตนเอง พายัพเก็บบัญชีพวกนี้ไว้กับตัวไม่ยอมให้ใครช่วย แสดงว่ารองหัวหน้ากิลด์รวมถึงสมาชิกกิลด์ตําแหน่งอื่นๆน่าจะไม่รู้เรื่องนี้ด้วย หากเอาเรื่องนี้ไปบอกละก็….

“ก็ได้ พี่เข้าใจแล้ว พี่จะเพิ่มโบนัสให้คนในกิลด์ทุกคนดีไหม” ตอนนี้พายัพไม่มีทางเลือกได้ แต่เสนอข้อตกลงที่ตัวเองทําไม่ได้ เงินทั้งหมดที่พายัพยักยอกมาก็ไปลงกับการพนันหมดแล้ว แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเขาลงเงินไปเท่าไหร่ แต่ตอนนี้พายัพไม่สามารถละทิ้งการหาเงินทางนี้ไปได้ หากเรื่องนี้แดงออกไป เขาคงไม่สามารถแอบซุกเงินได้อีกหรือไม่ก็อาจจะเสียตําแหน่งหัวหน้ากิลด์ไปเลยก็ได้

“ก็ได้ แต่หลังจากนี้แก้วจะให้คนเข้าไปช่วยทําบัญชีด้วยแล้วกัน เรื่องแบบนี้จะได้ไม่เกิดขึ้นอีก” แก้วว่าพลางถอนหายใจออกมาช้าๆ อย่างน้อยพายัพก็ยังคิดจะรับผิดชอบงั้นเหรอ

“นั่นมันก็ได้ ได้อยู่แล้ว” พายัพกลืนน้ําลายลงคอด้วยท่าที่ช่วยไม่ได้ รับผิดชอบอะไรกัน ถ้าจวนตัวจริงๆก็คงเสนอกับที่ประชุมโดยไม่มีแก้วว่าจะมอบรางวัลให้กับคนในกิลด์แล้วใช้เงินกองกลางเพื่อมอบโบนัสให้กับคนในกิลด์เพื่อกลบเกลื่อนไปก่อน

“แก้วจะเชื่อใจพี่นะ พี่พายัพ” แก้วยิ้มบางๆออกมาก่อนจะมองพี่ชายของตนเองด้วยท่าทีเป็นห่วง บางทีอาจจะเป็นเพราะโดนผีพนันเข้าสิงก็ได้ อย่างน้อยแก้วก็หวังว่าพายัพจะกลับตัวกลับใจได้ แล้วไม่ทําผิดซ้ําแบบเดิมอีก ถ้าทําได้แก้วก็จะได้กลับมาไว้ใจพายัพได้อีกครั้ง

“แบบนี้มันเชื่อใจได้ที่ไหน อยู่ๆก็มาขอลาออกมันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ” อีกด้านหนึ่งทางฝั่งห้องประชุมของกิลด์โพลีก้อน เรื่องการลาออกของเนตรนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่เนตรคิดแม้แต่น้อยทัน ที่ที่เนตรออกไปจากอาคารกิลด์ เหล่าผู้นําของกิลด์โพลีก้อนก็พากันเรียกประชุมทันที

“ก็รู้นี้ว่าห้ามไปก็เท่านั้น ยัยนั่นตัดสินใจแล้วก็ไม่กลับลําที่หลังหรอก” หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนตอบด้วยท่าที่เหมือนตอนคุยกับเนตรไม่มีผิด เรื่องนี้เขามั่นใจมากทีเดียว

“แล้วจะปล่อยให้คนที่รู้ข้อมูลในกิลด์เกือบทั้งหมดออกไปอยู่กับกิลด์อื่นง่ายๆแบบนี้เหรอครับ” ชายคนหนึ่งในห้องถามด้วยท่าที่ไม่เห็นด้วย เนตรทํางานกับกิลด์โพลีก้อนมานาน แถมยังเป็นที่รู้กันว่าความจําเป็นเลิศ ต่อให้ทําลายเอกสารหรือลบข้อมูลทิ้งเนตรก็ยังจําได้อยู่ดี

“ถ้าปล่อยคงไม่เรียกพวกแกมาหาทางรับมือหรอก” หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนตอบพลางถอนหายใจออกมาด้วยท่าที่เหนื่อยๆ ห้ามเนตรไปก็เท่านั้น แต่จะปล่อยคนที่มีข้อมูลของกิลด์ไปก็ไม่ได้

“ฆ่าในเกมไปก็เท่านั้น….คงต้องทําอะไรสักอย่างที่ข้างนอกแล้วมั้ง” หัวหน้ากิลด์โพลีก้อนพูดจบก็มองเหล่าสมาชิกกิลด์ของตนเองด้วยใบหน้านิ่งเฉยอย่างมาก เขาเป็นหัวหน้าของเนตรก็ย่อมมีที่อยู่ของเนตรเช่นกัน การส่งคนไปจัดการปัญหานอกเกมไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรเลย