Guild Master จอมราชันโลกออนไลน์ - ตอนที่ 133

ตอนที่ 133

วางใจ

“พวกนายติดต่อกับพี่กวีตั้งแต่แรกแล้วแต่ไม่ยอมบอกฉันงั้นเหรอ ขี้โกงนี่นา” หลังจากพาคนของตนเองหลบหนีออกมาจากเมืองของกิลด์กระทิงเหล็ก เก่ง ที่เหมือนจะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็อดไม่ได้ที่จะบ่นตลอดทางที่กลับออกมา ตอนนี้คนที่เข้าประชุมแล้วโดนคนของกิลด์กระทิงเหล็กได้รับทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว และคนส่วนใหญ่ก็มองว่าการออกจากกิลด์กระทิงเหล็กแล้วไปเริ่มต้นที่กิลด์บูรพาน่าจะดีกว่า

” หันหน้า แบบนี้ดีแล้วเหรอคะ”เบลที่ยังไม่ทราบเรื่องอะไรนัก รู้แต่ว่าตอนนี้พวกตนกําลังหนีจากกิลด์กระทิงเหล็กแล้วกลับไปที่กิลด์เก่าของเจเท่านั้น เธอเองเข้ากิลด์กระทิงเหล็กได้เพราะไบรท์เสนอให้เข้ามาความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มของเจกับกิลด์กระทิงเหล็กนั้นสําหรับเธอแล้ว ต้องเลือกกลุ่มของเจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่ามันจะดีแล้วจริงๆงั้นเหรอ

“แน่นอนสิ มันต้องดีอยู่แล้ว”เจหันไปมองทางเบลด้วยท่าที่อ่อนโยน รอยยิ้มของเจครั้งนี้ สดใสแบบที่เบลไม่ได้เห็นมานานแล้ว

” ค่ะ…”เบลเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าช้าๆแล้วตามเจไปแบบไม่บ่นอะไร ตั้งแต่เบลเริ่มสนิทกับ เจ พักหลังๆเจก็ทําหน้าเครียดตลอด พอได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นเข้าก็ทําให้เบลรู้สึกเชื่อใจขึ้นมาทัน

“แล้วมายด์ล่ะ ไม่ใช่ว่าจังหวะหนีออกมามันมีแค่ครั้งเดียวเหรอ” เก่งถามพลางมองไปรอบๆ คนที่หนีมาด้วยนั้นเกือบจะครบทุกคนแล้วยกเว้นมายด์ที่เป็นแฟนของเจเท่านั้น

“จริงสิ เลิกไปแล้วล่ะ”เจตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีดีใจยิ่งกว่าเดิมเสียอีก แม้จะไม่ได้บอกตรงๆแต่เจก็ทิ้งข้อความเอาไว้ให้มายด์แล้วตัดช่องทางติดต่อทุกทางของมายด์ไปจนหมดแล้ว พอเข้าเกมมามายด์ก็คงโดนพวกกิลด์กระทิงเหล็กดักฆ่าทันทีแน่ๆ บางทีอาจจะเลิกเล่นเกมนี้ไปเลยก็ได้ แต่เรื่องนั้นเจไม่สนแล้ว

“ก็ดีนี่”ไบรท์ที่พอจะทราบเรื่องอยู่แล้วตอบด้วยท่าที่ยิ้มๆเหมือนกัน คิดว่าทุกคนในกิลด์คงไม่พอใจมายด์กันลึกๆอยู่แล้ว แต่ที่อดทนกันก็เพราะเกรงใจเจทั้งนั้น

“แบบนี้ต้องฉลองสินะ ในที่สุดเพื่อนเราก็หลุดพ้นแล้ว”เก่งว่าพลางวิ่งเข้าไปกอดคอเจเอาไว้ 

“ใช่แล้ว แบบนี้ต้องฉลองเท่านั้น ใช่หรือเปล่าเบล”ไบรท์ยิ้มกว้างก่อนจะเหล่มองไปทางเบลที่วิ่งตามมาข้างหลัง

“เอ๊ะ ค่ะ…ต้องฉลองแน่นอนค่ะ”เบลที่โดนถามมัวแต่ดีใจก็เลยไม่ได้ตอบรับในทันที แต่เรื่องนี้ต้องฉลองจริงๆ ไม่ใช่แค่ฉลองให้เจ แต่เป็นการแอบฉลองให้ตัวเองด้วย

“ไปกันเถอะ ไปเมืองการ์กันกันเลย” เจยิ้มกว้างไม่หุบก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในแท่นวาร์ปของเมือง ขอเพียงหนีไปยังเมืองการ์กันได้ คนของเจก็จะปลอดภัย

วูบ…

ทันทีที่ร่างของเจและคนอื่นๆวาร์ปมายังเมืองการ์กัน สิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือกองทัพของ กิลด์บูรพาที่เข้ามาล้อมวาร์ปเอาไว้ก่อนแล้ว แม้เก้าจะหาทางให้พวกเจหนีมาได้ แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่ากิลด์กระทิงเหล็กจะไม่รู้ตัว ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมาพวกเจอาจจะหนีมาเมืองการ์กันพร้อมกับทัพของฝ่ายศัตรูก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นกิลด์บูรพาก็จะดักเล่นงานกิลด์กระทิงเหล็กเสียตรงนี้เลย

“………”แม้จะได้ยินข่าวมาแล้ว รวมถึงได้เห็นภาพในสงครามมาแล้ว แต่ทั้งเก่ง ไบรท์ และ เบล ต่างก็ไม่เคยได้เห็นกิลด์บูรพาจริงๆเลยแม้แต่คนเดียว พอได้มาเห็นต่อหน้าแล้วทุกคนต่างก็อึ้งไปตามๆกัน ผู้เล่นที่ล้อมกันอยู่รอบๆนี้มีแต่ผู้เล่นระดับสูงทั้งนั้น ถ้าเทียบละก็เหมือนเอาเจมายืนเรียงกันเป็นกองทัพเลย ขอเพียงหลับตาแล้วชี้สุ่มลงไปก็ต้องเจอคนที่เคยสร้างผลงานใหญ่ๆมาแล้วทั้งนั้น

“ยินดีต้อนรับกลับ” คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้ากองทัพของกิลด์บูรพานั้นจะเป็นคนอื่นไปไม่ได้ ผู้เดินออกมาแล้วกล่าวต้อนรับเจนั้นคือกวีนั่นเอง

“กลับมาแล้วครับ”เจ ไบรท์ และ เก่ง พากันมองหน้ากันไปมาแล้วยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้พวกเขารู้จักกับกวีมาตั้งแต่เกาะเริ่มต้น ย่อมมีความรู้สึกผูกพันเป็นธรรมดา ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่ชายคนนั้นจะกลายเป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่ขนาดนี้ เทียบกับการได้พบหัวหน้ากิลด์กระทิงเหล็กแล้วแบบนี้ไว้ใจได้มากกว่าเยอะเลย

“ไม่ได้เจอกันนานเลย ทุกคนท่าทางจะสบายดีนะ”มีนที่เป็นหนึ่งในสมาชิกของปาร์ตี้เริ่มต้นเองก็เข้าไปทักทายทั้งสามอย่างเป็นกันเองเช่นกัน เธอไม่ได้พบไบรท์กับเก่งมานานแล้ว พอได้เจอกันอีกครั้งก็รู้สึกคิดถึงเหมือนกันนะ

“ว้าว มีนนี่นาไม่เจอกันนานสวยขึ้นเยอะเลยนะ”เก่งเห็นมีนก็เดินเข้าไปทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทันที ได้เจอเพื่อนเก่าที่ไว้ใจได้แบบนี้ท่าทางจะคิดไม่ผิดจริงๆ

“ได้ยินเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ทําได้ดีเลยนี่นา”เมฆ จอมดาบอันดับ 1 เดินเข้าไปหาเจก่อนจะตบบ่าเจเบาๆเหมือนเป็นการยอมรับ แม้จะไม่นานเท่ากวีกับมีน แต่เมฆก็เคยร่วมปาร์ตี้เดียวกับเจมาก่อน ได้เห็นผลงานของเจในกิลด์กระทิงเหล็กแล้วเมฆเองก็ยอมรับเช่นกันว่าเจสามารถเข้ามาทํางานร่วมกับพวกตนได้ในอนาคตเขาคงเป็นคนที่สามารถฝากความหวังเอาไว้ได้แน่ๆ

“……..”แม้จะเป็นฉากการทักทายธรรมดา แต่สมาชิกกิลด์ของเจทั้งส่วนที่ตามเจมาเมื่อครู่รวมถึงส่วนที่หนีมาอยู่ที่เมืองการ์กันก่อนหน้านี้แล้วต่างรู้สึกโล่งใจอย่างมาก พวกเขาไม่ทราบหรอกว่าการมาซบอกกิลด์บูรพานั้นจะเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าเจรู้จักกับหัวหน้ากิลด์เท่านั้น แต่ไม่ทราบ เลยว่าจะรู้จักกันในรูปแบบไหน พวกเขาจะสามารถเชื่อใจกิลด์บูรพาได้หรือเปล่า และถ้ากิลด์ กระทิงเหล็กตามมาล้างแค้นเจและคนในกิลด์ กิลด์บูรพาจะสู้เพื่อพวกเขาได้แค่ไหน

แต่ภาพการต้อนรับราวกับพี่น้องกลับมาบ้านนั้นทําให้พวกเขาวางใจมาก ความรู้สึกปลอดภัยนี้ทําให้คนที่ตัดสินใจตามเจมาโล่งอกเหมือนคิดถูกแล้ว

“มาเถอะ ผมสร้างตึกใหม่เอาไว้ให้เจกับเพื่อนๆแล้ว” กวีว่าพลางพาเจและสมาชิกกิลด์เดินผ่านกลางกองทัพเข้าไปยังเมืองการ์กันอย่างเป็นทางการ เท่านี้ก็ได้เจที่ผ่านการฝึกฝนกลับมาแล้ว ที่เหลือก็อีก 2 คน

“ว่าไง น้องแก้ว”อาร์ม คนที่กวีส่งเข้าไปอยู่ในกิลด์เสียดฟ้าของพายัพเดินเข้าไปหาแก้วในร้านเครื่องดื่มด้วยท่าที่ยิ้มแย้ม แต่ถึงอาร์มจะยิ้มแต่ลูกน้องข้างหลังของเขาไม่ค่อยจะกล้ายิ้มเท่าไหร่ เพราะในโลกข้างนอกแก้วเคยอัดพวกเขาเสียน่วมไปหมด พอต้องมาเจออีกครั้งก็อดขยาดไม่ได้

“…….”แก้วที่ไม่ทราบดวงซวยหรืออย่างไรเมินคําทักทายของอาร์มก่อนจะดื่มเครื่องดื่มของตนต่อโดยไม่ตอบอะไรอาร์มเลยแม้แต่น้อย แค่โดนแย่งพื้นที่ล่าไปก็รู้สึกแย่พอแล้ว พื้นที่ล่าของกิลด์เมฆากับกลุ่มของอาร์มดันอยู่ไม่ห่างกันเสียอีก พอถึงเวลาพักก็เลยต้องมาพักในเมืองเดียวกัน ทําให้แก้วต้องมาเจอกับอาร์มในเขตของกิลด์บ่อยๆ

“ไม่เอาน่า ตอนนี้เราอยู่กิลด์เดียวกันแล้วก็ลืมเรื่องเก่าๆเถอะ” อาร์มว่าพลางยิ้มออกมาบางๆ ความจริงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก ที่แก้วโดนสั่งให้มาล่าในพื้นที่ใกล้ๆกับอาร์มนั้นเป็นเพราะอาร์มหว่านล้อมพายัพต่างหาก เรื่องที่แก้วไม่ชอบใจอาร์มนั้นพายัพรับทราบดีอยู่แล้ว ในมุมมองของอาร์มก็คงไม่อยากให้แก้วโมโหและไม่อยากให้อาร์มไม่พอใจ อาร์มก็เลยเสนอให้แก้วมาอยู่ใกล้ๆ แล้วบอกพายัพว่าตนเองจะเป็นฝ่ายเข้าหาแก้วเพื่อปรับความเข้าใจเอง

แน่นอนว่าพายัพที่กังวลเรื่องนี้อยู่แล้วยินดีรับข้อเสนอของอาร์มในทันที เพราะแต่เดิมพายัพ คิดว่าอาร์มกับแก้วคงไม่มีใครยอมใคร แต่อาร์มจะยอมเป็นฝ่ายลงให้ก่อนแบบนี้จะไม่ดีได้อย่างไร

“น่า อย่าทําหน้าบูดไปเลย จริงๆคนที่ควรโกรธมันพวกเราด้วยซ้ํา” อาร์มว่าพลางหันไปมองลูกน้องของตัวเอง เจ้าพวกนั้นยังทําหน้าระแวงแก้วอยู่เลย วันนั้นพวกเขาได้รู้แล้วว่ายอดฝีมือจริ งๆเป็นอย่างไร แถมได้ข่าวว่าแก้วในเกมเก่งกว่าข้างนอกอีก ถ้าเกิดเธออาละวาดขึ้นมามีหวังได้ตายกันแน่ๆ

“ไม่รู้หรอกนะว่าพวกแกใช้มารยาแบบไหน แต่ฉันไม่ยอมเชื่อใจขี้ข้าของเจ้ากวีหรอก” แก้วพูดพลางหันไปมองคนของอาร์มพร้อมจิตสังหารราวกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะฆ่าอีกฝ่ายเต็มที่ แม้จะรู้อยู่ แล้วว่าแก้วไม่มีทางทําอะไรหรอกเพราะตอนนี้เป็นคนฝ่ายเดียวกัน แต่ก็อดเสียวสันหลังวูบไม่ได้

“มารยาอะไรกัน พวกเราก็แค่ตกลงกับพายัพได้เท่านั้นเอง” อาร์มตอบพลางยิ้มบางๆออกมาอย่าว่าแต่ลูกน้องเลยแม้แต่ตัวอาร์มเองก็ยังเสียวสันหลังไปด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะกวีกับนายน้อยสั่ง มาเขาไม่มีทางเข้ามาหาแก้วอีกแน่ๆ

“ก็คงเป็น…การตกลงที่กวีวางแผนเอาไว้สินะ” แก้วตอบด้วยท่าที่ไม่เชื่อแม้แต่น้อย เธอเจอกับกวีมานาน แผนร้ายที่กวีวางเอาไว้มักจะมาในรูปแบบหอมหวานเสมอ การที่คนของกวีมาเข้าพวกกับฝ่ายตนนั้นไม่ว่าอย่างไรแก้วก็ไม่สามารถคิดเป็นเรื่องดีได้

“เป็นผู้หญิงที่ขี้ระแวงจริงๆนะ” อาร์มหัวเราะเบาๆออกมาก่อนจะสั่งเครื่องดื่มไปกับพนักงานเสิร์ฟที่เดินเข้ามารับออร์เดอร์

“แต่พูดจริงๆนะ พวกเราอีกหน่อยก็ต้องร่วมงานกันเรื่อยๆ เรื่องวันนั้นก็อยากจะให้ปล่อยมันไปแล้วอีกอย่างพวกเราก็ไปทําหน้าที่ด้วยไม่ได้ไปหาเรื่องเฉยๆหรอกนะ” อาร์มว่าพลางมองแก้วด้วยท่าที่ยิ้มแย้ม แม้จะแอบดูฝืนไปหน่อยก็ตาม

“หน้าที่? ดักทําร้ายคนอื่นเนี่ยนะหน้าที่” แก้วมองอาร์มด้วยสายตาดุๆ มีหน้าที่อะไรที่ทําให้พวกอาร์มต้องมาดักทําร้ายพวกเธอด้วย

“ก็ช่วยไม่ได้นี่นา พายัพติดเงินหัวหน้าเราเอาไว้ พวกเราก็ต้องมาทวงนี่นา แต่ตอนนี้เราตกลงกันได้แล้วจริงๆนะ”อาร์มจงใจบอกเรื่องนี้ออกไปตามที่กวีบอกเรื่องที่พายัพเป็นลูกหนี้ของพวกอาร์มนั้นเป็นเรื่องที่พายัพไม่อยากให้พูดแน่ๆ

“ติดหนี้? พายัพเนี่ยนะติดหนี้กวี”แก้วเพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องแบบนั้นเป็นครั้งแรก พายัพ เป็นหัวหน้ากิลด์เสียดฟ้า มีรายได้เยอะไม่ใช่น้อยๆ ทําไมต้องไปติดเงินคนอื่นด้วย

“ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่นา ไม่งั้นพวกเราไม่ไปยุ่งกับพายัพหรอก…แล้วกวีเนี่ย ใครงั้นเหรอเห็นคุณพูดมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว” อาร์มถามด้วยสีหน้าสงสัย แม้จะรู้จักกวีมาแล้ว แต่เมื่อ 5 ปี ก่อนจนถึงเมื่อเร็วๆนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่ากวีคือใคร เพราะงั้นเรื่องที่อาร์มไม่รู้จักกวีก็ไม่ได้ถือว่าโกหกเสียทีเดียว