GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 781

ในวันรุ่งขึ้น หลังจากที่หลิงรันนอนหลับฝันดี เขาก็รดน้ําดอกไม้และต้นไม้ที่เขาไม่เห็นมาหลายวัน เมื่อเสร็จแล้ว เมฆขาวราวกับน้ํานมก็ลอยขึ้นสู่ขอบฟ้าแล้ว

หวงเหมาเจ๋งตัวแทนขายยาส่งชุดอาหารเช้าซึ่งประกอบด้วย guo bian hu(โจ๊ก) [1] แพนเค้กทอดและเกี่ยวเพื่อแสดงความเอาใจใส่ จากนั้นเขาก็ช่วยงานในคลินิกตระกูลหลิง โดยการกวาดสนามหญ้าและโรยน้ําบนพื้นเพื่อทําความสะอาด หลังจากที่เขาช่วยล้างข้าวและหุงข้าวต้ม เขาก็จากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

งานหลักของเขาในตอนนี้คือติดต่อกับหลิงรัน และเขาก็ค่อยๆ ทําความรู้จักกับสิ่งที่ชอบและไม่ชอบของหลิงรัน เขารู้ว่าหลิงรันไม่ชอบเวลาที่คนอื่นติดตามเขาตลอดเวลา และสิ่งนี้ทําให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสําหรับเขา ความไม่สะดวกเพียงอย่างเดียวคือเวลาทํางานของหลิงรันค่อนข้างแปลก แต่เนื่องจากโบนัสรายเดือนที่ร่ารวยของเขาหวงเหมาเจ๋งกลืนความไม่พอใจของเขาและทํางานต่อไป

เมื่อหลิงโจวได้ยินความวุ่นวาย เขาก็สวมเสื้อกล้ามแล้วลงไปข้างล่าง

เสื้อกล้ามเก่าไปหน่อย และผ้าตรงตําแหน่งไหล่ของเขากลายเป็นสีเหลืองเล็กน้อย ชายเสื้อโค้งงอเล็กน้อยหลังโจวไม่ได้สนใจเลย เขาเคาะไหล่สองสามครั้งเพื่อคลายกล้ามเนื้อและล้าง ร่างกายอย่างสบายๆ จากนั้นเขาก็หยิบเศษผ้าเช็ดราวกับโต๊ะและเก้าอี้ หลังจากที่เขาทําเสร็จแล้ว เขาก็ยึดตัวและพูดว่า “คนหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่รู้วิธีทํางานบ้านจริงๆสิ่งที่พวกเขารู้คือต้องกวาดพื้น และโปรยน้ําลงบนพื้น พวกเขาไม่รู้ว่าต้องใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดสิ่งของเลย ในความเห็นของฉัน ตัวแทนขายยาของคุณนั้นไม่พิถีพิถันเมื่อเขาทําสิ่งต่างๆ”

หลิงรันไม่เข้าใจประเด็นหลักที่พ่อของเขาพยายามจะสื่อ เขาเพียงพยักหน้ารับรู้

“ลูกคิดอย่างไร? คราวหน้าพ่อควรจะคุยกับเขาในนามของลูกดีไหม” หลิงโจวแนะนํากึ่งล้อเล่น

หลิงรันยังคงไม่รู้ว่าพ่อของเขาพยายามจะสื่อถึงอะไร “ทําไมพี่ถึงต้องการตัวแทนขายยาเพื่อทํางานทั้งหมดนี้”

“เพราะพ่อขี้เกียจ” หลิงโจวยิ้ม

หลิงรันพยักหน้าเห็นด้วย

“ฉันขี้เกียจเกินไปที่จะทําเรื่องแบบนี้ ดังนั้นฉันจะต้องใช้ความคิดริเริ่มเพื่อคุยกับเขา รับไหม” หลิงโจวถอนหายใจด้วยการลาออก ในขณะที่เขารู้สึกว่าเขาเพิ่งจะเสียลมหายใจไป อย่างไรก็ตาม เขากล่าวต่อว่า “คุณควรนําตัวแทนขายยาของคุณไปใช้ให้เกิดประโยชน์ เขาจะรู้สึกผิดถ้าคุณไม่มอบหมายงานให้เขา และเมื่อเวลาผ่านไป เขาจะชินกับการไม่ทําอะไรเลย ในท้ายที่สุด เขาจะไม่สามารถทําสิ่งต่างๆให้เสร็จได้เมื่อคุณขอให้เขาทําอะไรบางอย่าง คุณเปลี่ยนเขาให้เป็นขยะด้วยวิธีนี้ไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นมันจึงสมเหตุสมผลสําหรับคุณที่จะทํางานกับผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ”

หลิงรันมอง หลิงโจวอย่างสงสัยและพูดว่า “นี่คือสิ่งที่พ่อเคยพูดเกี่ยวกับแพทย์ที่ทํางานในคล นิกนี้ และในที่สุดหมอก็ลาออก”

“เป็นเพราะหมอคนนั้นยังไม่บรรลุนิติภาวะ ดูพี่จียงสิเขาเคยชินกับการถูกกดขี่… ไม่ พ่อหมายถึง ตอนนี้เขาทํางานได้ดีไหม ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าตัวแทนขายยาจะลาออก บริษัททางการแพทย์จะส่งคนอื่นไป ลูกไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”

หลิงรันส่งเสียงฮัมตอบรับอีกครั้งและเริ่มตักโจ๊กลงในชามของเขา

แม้ว่า หลิงโจวจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็มีส่วนในด้านการแพทย์ เขาเหมือนกับคนที่เคยเห็นหมู ทั้งๆที่เขาไม่เคยกินหมูมาก่อน ดังนั้นเขาจึงมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์ และตัวแทนขายยา ตอนนี้พวกเขากําลังพูดถึงบริษัททางการแพทย์และตัวแทนขายยา หลิงโจวได้ตั้งข้อสังเกตเพื่อให้หลิงรันเป็นเครื่องเตือนใจ “บริษัทอย่างยาฉางซีเน้นการขายยาเป็นหลักยาเหล่านี้ส่วนใหญ่สามารถจัดหาให้โดยบริษัทอื่นได้เช่นกัน และไม่มีความแตกต่างกันมากนักในด้านประสิทธิภาพของยาและด้านอื่นๆ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องต่างๆมากเกินไป ดังนั้น เพียงแค่คํานึงถึงการบริการลูกค้าหลังการขายของพวกเขาด้วย”

“บริการลูกค้าหลังการขาย?”

“หากคุณมีข้อกําหนดใดๆ เกี่ยวกับยาที่พวกเขาจัดหา คุณสามารถเพิ่มข้อกําหนดเหล่านั้นให้ กับพวกเขาได้ คุณยังสามารถขอข้อมูลและข้อมูลจากพวกเขา ด้วยวิธีนี้ คุณจะสามารถเลือกบริษัททางการแพทย์ที่เหมาะสมกับความต้องการของคุณได้มากที่สุด แน่นอน คุณสามารถดําเนินการต่อกับบริษัทเช่น บริษัทยาฉางซีที่คุณเคยทํางานด้วยมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ถ้าคุณนํายา และสิ่งของใหม่ๆเข้ามา คุณก็สามารถหาบริษัททางการแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญมากกว่าได้” หลิงโจวมองไปที่ลูกชายของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาพอใจกับตัวเองเล็กน้อย “นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณกําลังแนะนําวิธีการผ่าตัดแบบใหม่ เนื่องจากความร่วมมือจากบริษัททางการแพทย์มีบทบาทสําคัญในเรื่องนี้”

หลิงรันพยักหน้าเล็กน้อย และเขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่พ่อของเขา เขาเห็น ด้วยกับสิ่งที่พ่อของเขาพูด “มีเหตุผล.”

หลิงโจววางมือบนสะโพกและหัวเราะ “ขวา? แม้ว่าพ่อของลูกจะไม่ใช่หมอ แต่พ่อรู้ดีถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในด้านการแพทย์เหมือนหลังมือของพ่อ แน่นอน พ่อไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการทําศัลยกรรมเลย ลูกเอาชนะพ่อในเรื่องนี้ได้จริงๆ แต่เมื่อพูดถึงเรื่องโรงพยาบาลและบริษัททางการแพทย์ ลูกยังต้องเรียนรู้อีกมากจากพ่อ”

*เสียงดังเอี้ยด*

ประตูห้องนอนชั้น 1 ถูกผลักเปิดออก

เสียงของเถาปิงดังขึ้น “อย่าฟังพ่อของคุณ เขาจงใจโทรหาใครสักคนเพื่อถามเรื่องนี้เมื่อวานนี้ เขายังคุยกับคนๆนั้นอยู่ไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ํา”

หลิงโจวหัวเราะอย่างหนักจนแทบจะหายใจไม่ออก “ภรรยา ฉันคิดว่าเราตกลงกันว่าเราจะจัดการธุรกิจในแง่มุมต่างๆกัน?”

“เอ่อ ฉันลืมไป” เตาปิงดูประหลาดใจ

หลิงโจวเงยหน้าขึ้นมองภรรยาของเขา “ลองดูรอยยิ้มบนหน้าของเธอสิ”

“ฉันลืมไปจริงๆ ด้วย!” เตาปิงกล่าวอย่างอารมณ์ดี

หลิงรันกินข้าวต้มเสร็จอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับกินแพนเค้กทอดและก๊วยเป๊ยะห์ จากนั้นเขาก็กลืนชามเกี๊ยว ไข่สองฟอง และไข่แดงเค็ม เมื่อทําองุ่นและลูกแพร์เสร็จสองสามผล ลานบ้านก็เงียบลงอีกครั้ง

“ฉันไปทํางานแล้วนะ” หลิงรันเช็ดปากและตะโกน จากนั้นเขาก็ไปที่สนามหลังบ้านและสตาร์ทรถของเขา

หลังโจวนวดท้องกลมของเขาซึ่งเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นในแต่ละวันและเตือนหลิงรัน จากชั้นแรกว่า “พี่เฉินจะพาลงของเขามาปรึกษาในภายหลัง อย่าลืม”

“คนที่เป็นโรคถุงน้ําดี?”

“ใช่, พี่เฉินเคยมาขายเค้กให้เรา ลูกชอบเค้กงาของเขามากทีเดียว”
“ทําไมเขาไม่ขายพวกมันอีก”

“เขาคงเคยมีการติดต่อในสํานักงานอาหารและสามารถรับส่วนผสมที่หมดอายุได้ในราคาต่ําเพื่อทําเค้ก แต่หลังจากการมีการเปลี่ยนแปลง ส่วนผสมที่หมดอายุทั้งหมดจะถูกนํามาใช้เป็นอาหารสัตว์ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทํากําไรได้มากเท่าที่เขาเคยทํา ฉันเดาว่านั่นเป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจหยุดขายเค้ก” หลังโจวหยุดชั่วครู่และกล่าวต่อ “เขาซื้อบ้านด้วยเงินทั้งหมดที่เขาเคยหามาได้ ดังนั้นเขาจึงอาจจะมุ่งความสนใจไปที่การเป็นเจ้าของบ้านในตอนนี้”

ที่พื้นที่ให้คําปรึกษา หลิงรันฟังคําแนะนําของรั่วซิเดียนและใส่ไว้เพียงสิบช่อง จากนั้นเขาก็นั่งอยู่ในห้องตรวจอย่างสะดวกสบายและรอผู้ป่วย

ตอนนี้หลิงรันกลายเป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียงพอสมควร เขาไม่เพียงแต่ได้รับข่าวจากสื้อเท่านั้น แต่ยังมีแพทย์คนอื่นๆ ที่แนะนําผู้ป่วยให้เขาด้วย เนื่องจากเขาอยู่ห่างจากประเทศนานกว่าหนึ่งเดือน มีผู้ป่วยจํานวนมากที่กําหนดให้มาพบเขา ถ้าเขาใส่ช่องมากเกินไป เขาจะหมดเวลาก่อนที่เขาจะได้เห็นผู้ป่วยทั้งหมด

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ป่วยเข้ามาตามหมายเลขช่องของพวกเขา หลังจากนั้นมีการร้องขอให้หลังรันเพิ่มช่องเพิ่มเติม

“หมอหลิง ฉันเคยมาหาคุณเพื่อขอคําปรึกษามาก่อน”

“หมอหลิง คุณเคยผ่าตัดฉันมาก่อน”

“หมอหลิง หมอหลิวจากโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินแนะนําให้ฉันมาที่นี้ แต่ฉันไม่สามารถรับหมายเลขได้…

เนื่องจากเขาคาดหวังทั้งหมดนี้โจวซินเยียนจึงจัดผู้ป่วยเพื่อขอช่องเพิ่มเติมตามลําดับที่พวกเขามา จากนั้นเขาก็นําแบบฟอร์มที่ผู้ป่วยเหล่านั้นกรอกไปที่ละรายการ เมื่อใดก็ตามที่เขาพบผู้ป่วยหรือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลโดยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์โจวซินเยียน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแสดงรอยยิ้มที่สดใสที่สุดของเขา

หลิงรันไม่จําเป็นต้องสนใจเรื่องทั้งหมดนี้

เขาพูดคุยกับผู้ป่วยทีละคน ไม่จําเป็นที่เขาต้องเรียกคนไข้เข้ามาเอง และเขาก็ไม่จําเป็นต้องจัดล่าดับคนไข้ที่มาพบเขาด้วย สิ่งต่าง ๆ ค่อนข้างสะดวกสําหรับเขา

หลิงรันมีการตรวจร่างกายระดับปรมจารย์ และอัตราความสําเร็จของเขาในการวินิจฉัยโรคทั่วไปที่ต้องผ่าตัดนั้นสูงมาก นอกจากนี้ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่รับช่องเพิ่มเติมได้รับการวินิจฉัยแล้ว และส่วนใหญ่ป่วยด้วยโรคที่เกี่ยวข้องกับตับ ข้อเข่า เส้นเอ็นร้อยหวาย และเอ็นกล้ามเนื้องอ แม้ว่าขอบเขตที่ครอบคลุมโดยหลิงรันจะใหญ่กว่าผู้เชี่ยวชาญทั่วไปเล็กน้อย เมื่อเทียบกับศัลยแพทย์ อาวุโสและศัลยแพทย์จากยุโรปและสหรัฐอเมริกา หลิงรันไม่สามารถรักษาโรคได้หลายอย่าง

หลิงรันยอมรับผู้ป่วยที่เขาสามารถรักษาในศูนย์ฉุกเฉินได้ และแนะนําแพทย์คนอื่นๆ ให้กับผู้ ป่วยที่เหลือ สําหรับผู้ป่วยที่ต้องการการรักษาแบบอนุรักษ์นิยม หลิงรันได้สั่งยาสําหรับพวกเขา ไม่นานเช้าก็ใกล้จะหมดลง

เฉินเสียวอันนั้นได้ถูกวินินฉัยจากแพทย์มาเกือบสิบสองปีแล้ว และ ตอนที่เขามาหาหลิงรัน เขาก็อายุเกือบสามสิบปีแล้ว

“ฉันขอโทษ. ลุงของฉันทํางานในบริษัทอินเทอร์เน็ต และเขายุ่งมาก เขาไม่สามารถลาป่วยได้เต็มวันด้วยซ้ํา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกไปหนึ่งชั่วโมงก่อนพักเที่ยง เพื่อที่เขาจะได้เจอคุณในช่วงพักกลางวัน พี่เฉินซึ่งอายุเกินห้าสิบปีเล็กน้อยขอโทษอย่างล้นเหลือ จากนั้นเขาก็ลากลุงของเขาซึ่งยังเด็กและเป็นคนแข็งที่อไปหน่อย”แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่สุขภาพของเขาก็แย่มาก เขาอายุยังไม่ถึงสี่สิบปี แต่ป่วยด้วยถุงน้ําดีอักเสบมาสิบสองหรือสิบสามปีแล้ว”

“มันเป็นเวลาสิบสองปีแล้ว ฉันได้รับการวินิจฉัยในระหว่างปีที่สองที่ทํางานให้กับบริษัทนี้” เฉินเสี่ยวอันนั่งตรงข้ามหลิงรันและพูดคุยเกี่ยวกับอาการของเขา “เมื่อไม่กี่วันก่อน ความเจ็บปวดมากเกินไปที่จะทนได้ เมื่อคืนฉันแอบออกไปทํางานล่วงเวลาและได้รับการถ่ายของเหลว เป็นเหตุผลเดียวที่ฉันไม่มีไข่ในวันนี้ ฉันกําลังคิดที่จะได้รับการผ่าตัดถุงน้ําดีออก”

“ให้ผมตรวร่างกายก่อน” หลิงรันสวมถุงมือ

“ฉันสามารถลาได้สองวันเท่านั้น ฉันจะมีเวลาสองวันครึ่งถ้าคุณคิดเรื่องสุดสัปดาห์ หากสองวันไม่เพียงพอ ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับการรักษาแบบอนุรักษ์นิยมต่อไป” หนุ่มเฉินรับถ่ายทอดความต้องการของเขา

โจวซินเยียนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆหลิงรันอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ถึงแม้ว่าการตัดถุงน้ําดีออกจะเป็นการผ่าตัดที่ธรรมดามาก แต่ก็ยังเป็นการผ่าตัด คุณจะคาดหวังได้อย่างไรว่าจะได้รับการผ่าตัดและฟื้นฟูภายในระยะเวลาสองวัน? งานของคุณกําลังจะฆ่าคุณในวันหนึ่ง”

“ฉันไม่สามารถช่วยได้ เรากําลังแข่งกับเวลาเพื่อทําให้โครงการของเราเสร็จสมบูรณ์ ถ้าฉันหยุดพัก ทีมงานโครงการทั้งหมดจะต้องหยุดรอฉัน ฉันได้ค้นคว้าข้อมูลทางออนไลน์แล้ว และมีความคิดเห็นที่บอกว่าผู้ป่วยของหมอหลิงไม่เพียงแต่มีการพยากรณ์โรคที่ดีเท่านั้น แต่เวลาพักฟื้นก็สั้นเช่นกันจริงเหรอ?”

“แต่สองวันยังสั้นเกินไป” หลิงรันส่ายหัวเล็กน้อย

“สองวันครึ่งเป็นไง” หนุ่มเฉินพยายามเจรจา

หลิงรันส่ายหัวอีกครั้ง “ภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดถุงน้ําดีจากกล้องส่อง กล้องสามารถออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากสามวันเท่านั้น และสามารถกลับมาทํางานได้ตามปกติหลังจากเจ็ดวันเท่านั้น”

“ฉันรู้ แต่ฉันลาพักร้อนเกินสองวันไม่ได้จริงๆ โครงการที่ฉันเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับรถไฟหัวกระสุน และถ้าฉันต้องหยุดพัก มันจะไม่เพียงส่งผลกระทบต่อทีมของฉันเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อทีมอื่นๆด้วย รู้ไหม มีเพื่อนร่วมงานของฉันหลายคนที่ได้รับการบําบัดแบบอนุรักษ์นิยมสําหรับไส้ติ่งอักเสบมาสองหรือสามปีแล้ว

พี่เฉินที่นั่งข้างยองเฉินกล่าวว่า “ลุงของฉันคนนี้ไม่ได้หยุดพัก ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโครงการที่เขาเกี่ยวข้องเลย แต่มันสําคัญมาก หลิงรันช่วยคิดหน่อย

หลิงรันอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองการจําลองร่างกายของเขาที่เปิดขึ้นมาจากระบบ เขาสามารถใช้งานได้อีกสี่ชั่วโมง 21 นาที

พูดตามตรง ถึงแม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญการผ่าตัดถุงน้ําดีในระดับผู้เชี่ยวชาญ แต่เขาก็มีทักษะในการตัดถุงน้ําดีน้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับเหอ หยวนเจ๋ง จากแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาจะใช้การจ่าลองร่างกายเขาสามารถปรับปรุงการวินิจฉัยโรคของผู้ป่วยได้ด้วยการก้าวกระโดด

ท้ายที่สุด การผ่าตัดผู้ป่วยหลังจากฝึกในจากการใช้ระบบการจําลองร่างกายก็คล้ายกับการทดสอบหนังสือเปิดโดยใช้หนังสือที่เน้นประเด็นหลักทั้งหมด มันง่ายกว่ามากเมื่อเทียบกับการทดสอบหนังสือแบบปิดโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ขึ้นเตียงสอบ ฉันจะลองดู” หลิงรันลุกขึ้นยืน