GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 756

พลเมืองในคิวบาทาวน์เริ่มอพยพแล้ว นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของผู้ที่อยู่ในอุตสาหกรรมบริการ หลังจากที่พวกเขาเห็นพยากรณ์อากาศและได้รับแจ้งการอพยพจากรัฐบาล พวกเขาก็หนีออกจากเมืองพร้อมกับลูกๆ ของพวกเขาทันที

ข้าราชการครูและบุคลากรทางการแพทย์ทั้งหมดก็หายไปเช่นกัน

นายกเทศมนตรีและนายอ่าเภออยู่ต่อ และเหลือผู้ใต้บังคับบัญชาเพียงสองคนเท่านั้น ทั้งสี่คนถือธงและควบคุมการจราจร

เทียนเกาเจ๋งมาถึงเมืองคิวบาด้วยรถลีมูซีนของเขา เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้โดยไม่ลังเล เขาสั่งให้ลูกน้องครึ่งหนึ่งช่วย เขายังสั่งลูกน้องให้ใช้ทรัพยากรครึ่งหนึ่งใน ยูนิต๊อก ในกองเรือของเขา ท้ายที่สุด เสบียงส่วนใหญ่ในกองยาน ยูนิม็อก ของเขาสามารถเก็บไว้ในโรงพยาบาลการกุศลเกาเพิ่งได้ โรงพยาบาลตั้งอยู่บนที่สูง และมีอาคารที่ไม่ได้ใช้มากมาย ดังนั้นจึงมีพื้นที่เพียงพอสําหรับเก็บเสบียงทั้งหมด

แม้แต่ซีบหมายเลข 2 และ ซับหมายเลข 4 ก็ถูกย้ายไปที่สวนของคฤหาสน์ เทียนเกาเจิ้งยังสั่งคนให้สร้างหลังคาสําหรับพวกเขา เขายังส่งผู้ชายสองสามคนไปที่นั่นเพื่อดูแลม้าลายทั้งสอง

เมื่อนายกเทศมนตรีเห็นผู้คนและฝูงบินของยุนม็อกจากฟาร์มของเจิ้งเขาก็เดินไปบอกความกตัญญของเขาทันที จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถลีมูซีนของ เทียนเกาเจ๋งขณะที่เขาอยู่ที่นั่น เขาพักผ่อนในขณะที่ดื่มชาคุณภาพสูง

“มิสเตอร์เกาเจ๋ง คุณรวบรวมฝูงสัตว์ทั้งหมดแล้วหรือยัง ความเสียหายไม่มากนักใช่ไหม” นายกเทศมนตรีจิบชาแดงหนึ่งถ้วย เขาเหล่มองในขณะที่เขาเพิ่มขนาด หลิงรันและเทียนฉีซึ่งนั่งตรงข้ามเขาอย่างสงสัย

หลิงรันและเทียนฉียิ้มให้เขา พวกเขาไม่สนใจเขาอีกต่อไปและดื่มชาต่อไป

เทียนเกาเพิ่งแต่งตัวดีมาก และไม่ได้ทําตัวดูเหมือนว่าเขาเพิ่งได้รับการผ่าตัดหัวเข่า เขาไม่ต้องการให้ใครมามองเขาว่าอ่อนแอในช่วงเวลาเช่นนี้

ใบหน้าของ เทียนเกาเพิ่งเปล่งประกายด้วยความภาคภูมิใจเมื่อกล่าวถึงฟาร์มของเขา เขากล่าวว่า “พวกคาวบอยได้อพยพฝูงฝูงใหญ่ทั้งหมดไปยังที่สูง พวกเขาจะใช้เวลาครึ่งวันในการค้นหาวัวที่เหลือ และไม่มีอะไรอื่นที่เราสามารถทําได้เกี่ยวกับวัวที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง”

“มันค่อนข้างยากจริงๆ ที่จะรวบรวมวัว(ซีบ)ที่กระจัดกระจายไปทั่วฟาร์ม” นายกเทศมนตรีหยุด ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม ฟาร์มของเพิ่งจะเสียหายน้อยที่สุดในบรรดาฟาร์มทั้งหมด เว้น แต่ว่าฝนตกหนักจะหยุดก่อนเช้าวันพรุ่งนี้…”

ไม่น่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่ฝนจะหยุดในเช้าวันพรุ่งนี้ ชาวบราซิลคุ้นเคยกับฝนแบบนี้มาก ทุก ๆ สองสามปี พื้นที่หนึ่งจะเกิดภัยพิบัติ โดยมีผู้บาดเจ็บหลายร้อยคนน้ําท่วมและดินถล่มที่ส่งผลกระทบต่อผู้คนมากกว่าหมื่นคนเกิดขึ้นตลอดเวลา และหลายคนพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อลดความเสียหายที่เกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อนายกเทศมนตรีบอกว่าฟาร์มของเจ๋งจะเกิดความเสียหายน้อยที่สุด เทียนเกาเจ๋งไม่เห็นความจําเป็นในการยอมรับคําแถลงดังกล่าว เขาไม่ได้ปฏิเสธหรือเห็นด้วย และกล่าวว่า “ฟาร์มส่วนใหญ่มีแผนบรรเทาสาธารณภัย ยิ่งฟาร์มเล็กเท่าไหร่ ก็ยิ่งง่ายขึ้นเท่านั้น”

“นี่อาจเป็นเรื่องจริงในอดีต แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปแล้ว” นายกเทศมนตรีถอนหายใจและถือโอกาสกล่าวว่า “ฝูงวัวในปัจจุบันมีขนาดใหญ่กว่าที่เคยเป็นมาก และมีคาวบอยน้อยลงเรื่อยๆในอดีต แม้แต่ฟาร์มเล็กๆ ก็มีพนักงานสองหรือสามคน อย่างไรก็ตาม ฟาร์มส่วนใหญ่มี ฟาร์มของครอบครัวทุกวันนี้ ดังนั้น เมื่อเกิดภัยพิบัติเช่นนี้ เจ้าของฟาร์มจะรวบรวมวัวทั้งหมดได้ยาก”

“ฟาร์มขนาดใหญ่ก็ประสบปัญหาเดียวกัน เราไม่มีกาลังคนเพียงพอที่จะรวบรวมวัวทั้งหมดในฟาร์ม” เทียนเกาเจ๋งกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ผู้ชายทุกคนที่เขาส่งไปช่วยในคิวบาทาวน์เป็นพนักงานบริการจากคฤหาสน์ แม้ว่าบางคนถูกเลี้ยงดูมาเพื่อเป็นคาวบอย แต่พวกเขาก็ไม่ใช่มืออาชีพ สําหรับคาวบอยมืออาชีพ พวกเขาทั้งหมดถูกส่งไปรวบรวมวัวในฟาร์มของเจิ้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคาวบอยไม่เพียงพอสําหรับจุดประสงค์นี้

“สิ่งต่างๆ อาจเลวร้ายกว่าสําหรับฟาร์มขนาดใหญ่อื่นๆ” นายกเทศมนตรีถอนหายใจและพูดเป็นภาษาโปรตุเกสว่า “ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ต่างจากเมื่อก่อน คนงานในฟาร์มทุกวันนี้ไม่ยึดติดกับฟาร์มที่พวกเขาทํางานอยู่อีกต่อไป ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก เมื่อใดก็ตามที่เกิดภัยพิบัติ คนงานในฟาร์มทุกคนจะเต็มใจที่จะเสี่ยงและช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ทั้งนี้เพราะว่าความสัมพันธ์ ระหว่างคนงานในฟาร์มกับเจ้าของฟาร์มเป็นมากกว่าความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้าง-ลูกจ้าง พวกเขาอาจจะเป็นเพื่อนบ้านกันก็ได้ ชาวเมืองเดียวกัน แต่ทุกวันนี้ ฟาร์มมักจ้างผู้ชายจากเมืองอื่น ดังนั้น ในเวลาเช่นนี้ เจ้าของฟาร์มคงไม่สามารถหาใครมาช่วยได้”

เทียนเกาเพิ่งเงยหน้าขึ้นและมองไปที่นายกเทศมนตรี

นายกเทศมนตรีวางถ้วยน้ําชาลงและพูดอย่างจริงจังว่า “มิสเตอร์เกาเจ๋ง คุณคงเป็นเจ้าของฟาร์มที่มีนายจ้างมากที่สุดในคิวบาทาวน์ในตอนนี้ ลูกน้องของคุณทุกคนภักดีต่อคุณ และความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณก็เหมือนกัน ระหว่างเจ้าของฟาร์มกับคนงานในฟาร์มเมื่อหลายสิบปีก่อน ยิ่งกว่านั้น คุณมีรถบรรทุกจํานวนมากและนี้จะเป็นประโยชน์กับเจ้าของฟาร์มคนอื่นๆ จริงๆ… มิสเตอร์เกาเจ๋ง ทุกคนหวังว่าคุณจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้…”

“ฉันเข้าใจแล้ว” เทียนเกาเจิ้งหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเหลือบมองที่นายกเทศมนตรี “ถ้าฉันไม่ช่วย ทุกคนในเมืองจะชี้มาที่จมูกฉันและฉันใช่ไหม”

“ทําไมพวกเขาถึงทํา ทุกคนรู้ดีว่านายกั่วเจิ้งเป็นคนใจบุญสุนทาน การสร้างโรงพยาบาลเพื่อการกุศล เกาเจ๋ง คุณได้ทําให้ทุกคนในคิวบาทาวน์ได้รับความโปรดปรานอย่างมาก” นายกเทศมนตรีกล่าวด้วยถ้อยคําอันหลักแหลม

“มันคงช่วยได้มากในการรักษาตําแหน่งของคุณในฐานะนายกเทศมนตรีด้วยใช่ไหม”

“แน่นอน ผมรู้สึกขอบคุณคุณมากเสมอ มิสเตอร์เกาเจ๋ง”

“แต่ถึงแม้ฟาร์มของฉันจะมีกําลังคนไม่เพียงพอในตอนนี้ คุณกําลังขู่กรรโชกให้ฉันส่งคนไปช่วยฟาร์มอื่น คุณยังต้องการให้ฉันส่งรถบรรทุกไป คุณต้องการให้ฉันช่วยฟาร์มของใคร??

นายกเทศมนตรีพูดอย่างไร้ยางอายด้วยรอยยิ้มว่า “นี่ถือเป็นการขู่กรรโชกได้อย่างไร แต่แน่นอนว่า เป็นการดีที่สุดถ้าคุณสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้”

เทียนเกาเจิ้งฮัมเพลงเพื่อรับทราบ จากนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อ “ฉันจะส่งคนไปช่วยถ้าคุณขายที่ดินทางเหนือให้ฉัน”

“มิสเตอร์เกาเจิ้ง นี่ไม่ใช่การตัดสินใจที่ฉันสามารถทําได้โดยล่าพัง”

“ฉันรู้ แต่พวกคุณสามารถพูดเรื่องนี้ได้” เทียนเกาเจ๋งกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ถ้าพวกคุณต้องการแสดงความขอบคุณกับฉัน โปรดขายที่ดินให้ฉัน อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกคุณปฏิเสธที่จะทําเช่นนั้น ฉันจะรู้ว่าคุณยืนอยู่ตรงไหน”

การแสดงออกของนายกเทศมนตรีเปลี่ยนไปเล็กน้อย “มิสเตอร์เกาเจ๋ง เราเคยคุยกันเรื่องนี้มาก่อน..

“นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เรากําลังพูดถึงเรื่องนี้” เทียนเกาเพิ่งโบกมือให้เลิกจ้างและพูดต่อ “ไปทําในสิ่งที่คุณต้องทํา ฉันจะคุยกับคาอัสเอง”

นายกเทศมนตรีที่ได้รับมอบหมายให้ทําภารกิจที่ยากล่าบากนี้ หน้าซีดเล็กน้อย เขาวางถ้วยชาร้อน ลูกขึ้น และเปิดประตูรถลีมูซีน ข้างนอกฝนตกแมวและสุนัข และเขาก็เตรียมจิตใจให้พร้อมขณะก้าวออกจากรถ

*ปัง*

เขาปิดประตูรถลีมูซีน

เทียนเกาเจิ้งบ่น จากนั้นเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างและพูดว่า “ฉันจะรวบรวมคนของฉัน เพื่อเราจะได้ออกไปจากที่นี้ ฝนตกหนักเกินไป และเมืองคิวบาดูเหมือนจะยุ่งเหยิง”

“ทุกคนจะทําได้ทันเวลาไหม” เทียนนี้ไม่ได้กังวล ที่จริงก็แค่ฝนตกและน้ําท่วมยังไม่เริ่ม

“ครอบครัวส่วนใหญ่ที่นี่มีรถยนต์ ฉันจะทิ้งยูนิต๊อก สองสามคันไว้ที่นี่ และพวกมันน่าจะเพียงพอสําหรับเรือข้ามฟากคนโชคร้ายที่ไม่มีรถออกไป” เทียนเกาเจ๋งกล่าว “ไปพักผ่อนที่โรงพยาบาลกันเถอะ ก่อนฉันจะขอให้ผู้ชายบางคนลงจากรถเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

เทียนฉีริเริ่มพูดว่า “หนูจะช่วยในเมืองด้วย”

จากนั้น เทียนฉีมองไปที่หลิงรันและกล่าวว่า “หมอหลิง คุณควรอยู่ในโรงพยาบาล”

เมื่อเทียบกับเมืองคิวบา โรงพยาบาลการกุศลเกาเจิ้งเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยกว่า

เทียนเกาเจิ้งขมวดคิ้วและพูดว่า “พวกคุณทั้งคู่ควรอยู่ที่โรงพยาบาล เทียนฉีถ้าหลานต้องการช่วยก็แค่ประจําอยู่โรงพยาบาลก็เพียงพอแล้ว”

“โรงพยาบาลน่าจะมีกาลังคนเพียงพอ หนูอยากจะไปดูที่คิวบาทาวน์” เทียนฉียืนกราน

เมื่อเทียนเกาเพิ่งเห็นการแสดงออกของ เทียนฉีเขาก็ไม่สนใจที่จะพูดกับเธอ

ในไม่ช้า ยูนิมอกก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

หลิงรันลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล

ท้ายที่สุด โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่เขาสามารถอยู่ในส่วนของเขาได้

สามสิบนาทีต่อมา หลิงรันมั่นใจว่าเขาตัดสินใจถูกแล้ว

ห้องโถงรอของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยผู้ป่วย อย่างไรก็ตามไม่มีแพทย์เลย ยายังไม่เพียงพอ

นี่คือเมื่อมีการแจ้งเตือนจากระบบปรากฏขึ้น

[ภารกิจ: รักษาผู้บาดเจ็บและเจ็บป่วย]

[รายละเอียดภารกิจ: รักษาผู้บาดเจ็บ 30 คน]

[รางวัลภารกิจ: หีบสมบัติระดับกลาง)