GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 735

“ฉันตั้งหน้าตั้งตารอ” ลอยด์พูดด้วยความสุภาพของชาวตะวันตกและยิ้มออกมาในฐานะศัลยแพทย์ชั้นนําของศูนย์มะเร็งแอนเดอร์สันเพื่อตอบสนองต่อรอยยิ้มของหลิงรัน

เมื่อชายหนุ่มรูปงามยิ้มให้เขา เขาจะทําอะไรได้นอกจากรอยยิ้มกลับคืนมา? คุกเข่าลง?

บอยล์อารมณ์เสียเล็กน้อย ด้านหนึ่ง เพื่อนร่วมงานของเขาหายจากโรคแล้ว และเขาได้เห็นการผ่าตัดที่ไกลกว่าเขามาก ดังนั้นเขาควรจะมีความสุข แต่ในทางกลับกัน เขารู้สึกว่าหลิงรันเป็นหมอที่หล่อเหลาและยอดเยี่ยมมาก ซึ่งเขาไม่เข้ากับหลักการของบอยล์ ซึ่งไม่น่าพอใจจริงๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มที่ติดเชื้อของหลิงรันบอยล์ก็ยิ้มกลับอย่างเชื่อฟัง

มันเป็นนิสัยที่ฝังลึกในชีวิตของเขา ในโรงเรียน เมื่อเด็กตัวสูง หล่อ และดังยิ้มให้เขา เขาจะยิ้มตอบเพื่อเป็นการตอบรับเขา

หลิงรันพยักหน้าอีกครั้งในทิศทางทั่วไป จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องผ่าตัดเพื่อล้างมือ

สําหรับเขา การผ่าตัดส่องกล้องตรวจข้อเข่าเทียมนั้นซับซ้อนน้อยกว่าการทําศัลยกรรมตกแต่ง แม้แต่การผ่าตัดที่เน้นนักกีฬา หลิงรันก็ไม่มีภาระเพิ่มเติมมากนัก การทําศัลยกรรมหมายถึงการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องสําหรับเขา การผ่าตัดกับคนธรรมดาและนักกีฬาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า ความชอบและความสนุกระหว่างการผ่าตัด แต่ในการผ่าตัดปกติ การเซตความเสี่ยงไม่ได้เกิดขึ้นกับทางเลือกใดทางหนึ่งเสมอไป หากจําเป็นต้องเลือก คนส่วนใหญ่จะเลือกก่อนการผ่าตัด เช่นเดียวกับที่นักกีฬามักเลือกเทคนิคการรักษาเอ็นร้อยหวายของการผ่าตัดแบบจู่ใน

ลอยด์จ้องไปที่หลงรัน และเขาก็อดไม่ได้ที่จะสรรเสริญเขา จากนั้นเขาก็ทักทายผู้อํานวยการฮวงอีกครั้งก่อนจะตามพยาบาลเพื่อพาโบว์แมนไปที่ห้องพักฟื้นและกลับไปที่พื้นที่วอร์ด

ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัวมีหอผู้ป่วยพิเศษระหว่างประเทศ เนื่องจากนั้นเป็นหนึ่งในสิ่งอํานวยความสะดวกหลักในการยกระดับแผนกฉุกเฉินให้เป็นศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนฮัวจึงได้รับเพื่อนต่างชาติจํานวนมาก รวมแล้วพวกเขาได้รับแล้วหนึ่งร้อยห้าสิบคน แม้ว่าจะไม่สามารถเอ่ยถึงพวกเขาในลมหายใจเดียวกับผู้ป่วยในหอผู้ป่วยปกติได้ แต่ผู้ป่วยจากต่างประเทศก็พิสูจน์ได้ว่าบริการของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนฮัวได้ไปถึงระดับสากลแล้ว การเกิดขึ้นของผู้ป่วยต่างชาติจํานวนหนึ่งร้อยห้าสิบคนได้ทําให้ชื่อเสียงของโรงพยาบาลหยุนฮัวดีขึ้นอย่างมาก มีงบประมาณเพิ่มขึ้นและเงินอุดหนุนเพิ่มขึ้นสําหรับโรงพยาบาลหยุนฮัวด้วยเหตุนี้

นอกจากนี้ หอผู้ป่วยนานาชาติยังสร้างผลประโยชน์เพิ่มเติมให้กับโรงพยาบาลหยุนฮัวอีกด้วย มันเป็นเขตระหว่างประเทศและนั่นหมายความว่าจะไม่เพียงรองรับชาวต่างชาติเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชาวจีนด้วย มีคนในท้องถิ่นจํานวนมากที่มักจะขอให้คนรู้จักเพื่อช่วยให้พวกเขาได้อยู่ในวอร์ดระหว่างประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ป่วยที่อยู่ในวอร์ดระหว่างประเทศบ่อยที่สุดคือผู้ที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของตนเอง

สําหรับโรงพยาบาล พวกเขาต้องการผู้ป่วยที่คุ้มครองค่าใช้จ่ายของตนเองมากกว่าผู้ที่อยู่ในประกัน เพราะมันช่วยประหยัดเวลาในการตรวจสอบกับบริษัทประกันสุขภาพ นอกจากนี้ ค่าธรรมเนียมของพวกเขาจะไม่ถูกจํากัดด้วยค่าธรรมเนียมการควบคุมการประกันสุขภาพ สําหรับโรงพยาบาลระดับอุดมศึกษาเกรด A แผนกส่วนใหญ่ที่ใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์อาจเกินวงเงินประกันสุขภาพได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นหากพวกเขาต้องการอยู่ดึกและทํางานอย่างเต็มประสิทธิภาพ พวกเขาต้องการผู้ป่วยจํานวนหนึ่งเพื่อครอบคลุมค่าใช้จ่ายของตนเอง

ลอยด์ไม่รู้จักภาษาจีน เขาแค่คิดว่าห้องและอุปกรณ์ในหอผู้ป่วยนานาชาตินั้นยอมรับได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ให้ความเห็นมากนัก เขาจะไม่ยกย่องเรื่องนี้เช่นกันเพราะมีหอผู้ป่วยในสหรัฐฯ ที่มีค่าธรรมเนียมการรักษาในโรงพยาบาลมากกว่า 10,000 ดอลลาร์ต่อวัน และยังมีคลินิกที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายบางแห่งที่มีผู้คนพลุกพล่านอยู่ตลอดเวลา หอผู้ป่วยและอุปกรณ์ของโรงพยาบาลหยุนฮัวค่อนข้างปกติและไม่ทัดเทียมกับศูนย์มะเร็งแอนเดอร์สัน

มีพยาบาลไม่มากนักมาที่วอร์ด และพวกเขายุ่งอยู่เสมอ ข้อดีคือบางคนสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ และทัศนคติของพวกเขาก็เป็นมิตร ซึ่งทําให้ลอยด์และคนอื่นๆรู้สึกสบายใจ
ในขณะที่พยาบาลให้การดูแลเป็นพิเศษ

ลอยด์ มองดูนาฬิกาของเขา หาว และพูดว่า “โบว์แมนควรจะขอบคุณเราในภายหลังด้วยการพาเราไปลาสเวกัส ฉันกําลังจะตายเพราะความเหนื่อยล้า”

“ใช่ เราควรจะกลับไปนอนเหมือนกัน” ลอยด์อายุมาก และด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ได้นอนนานมาก เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างสงบและสังเกตหลิงรัน จากนั้นเขาก็เลียนแบบหลิงรันและเดินออกจากประตูในลักษณะที่เขาคิดว่าหล่อ

“มิสเตอร์ลอยด์” หมอลู่ผู้ซึ่งกําลังถือภาชนะสุญญากาศกึ่งโปร่งใสทักทายลอยด์อีกครั้ง เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “คุณไม่ต้องการที่จะเห็นการผ่าตัดตับหรือไม่? จะไปที่นั่นตอนนี้หรือไม่”

“ตอนนี้?” ลอยด์มองดูท้องฟ้าด้านนอก รุ่งอรุณกําลังจะแตก

หมอล์บ่นเป็นภาษาจีนว่า “เวลาที่ดีที่สุดในการผ่าตัดตับคือตอนกลางคืน ผู้ป่วยวิกฤตและครอบครัวจะไม่รู้จจุกจิกกับเวลาผ่าตัด พวกเขาจะต้องอดทน และตราบใดที่การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี พวกเขายินดีที่จะตื่นตอนหนึ่งหรือสามโมงเช้า ต่างจากสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดส่องกล้อง พวกมันมักจะเรื่องจีจี้จุกจิก…”

“ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด” ลอยด์มองไปทางซ้ายและขวา ไม่มีล่ามอยู่รอบๆ ล่ามง่วงมากแล้ว และอยากนอนมากๆ ลอยด์เองก็ไม่ใช่คนใจร้าย เขาปล่อยให้คนอื่นตามเขาไปตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ได้

“ใช่” หมอล์ตอบเป็นภาษาอังกฤษ

ลอยด์มองไปที่หมอลู่อย่างไม่เชื่อและพูดว่า “คุณพูดมามากมาย แม้ว่าจะเป็นภาษาจีน แต่ฉันคิดว่าไม่ใช่แค่ ใช่…”

“สรุปคือ ใช่” หมอลู่ตอบอย่างร่าเริงและพูดภาษาจีนต่อไปว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้ภาษาจีนจริงๆ อ้า ชาวต่างชาติ ใจเย็นๆ นะ พวกคุณเพียงแค่ต้องเรียนรู้ภาษาแม่ของคุณ และคุณจะเจ๋งได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ เมื่อเราจัดการประชุมระดับนานาชาติ เราทุกคนต้องพูดภาษาอังกฤษ ในท้ายที่สุด คนอื่นจะตื่นตอนตีสี่เพื่อเรียนภาษาอังกฤษ แต่พวกคุณก็ถูกวิจารณ์ว่าพูดไม่ตรง เอาจริงๆ นะ แค่เข้าใจก็พอ…”

“คุณพูดอะไร?” ลอยด์เกาหูและไม่เข้าใจสิ่งที่หมอลู่พูด มันเป็นห่วงเขาจริงๆ

หมอลู่ยิ้ม “คุณหิวไหม? คุณอยากกินตีนเป็ดหมไหม”

ลอยด์สูดหายใจเข้าลึกๆ “ดูเหมือนคุณจะพูดอะไรสักอย่าง…”

“ใช่ คุณกินตีนเป็ดหมูไหม” หมอลู่ถามอีกครั้ง

ลอยด์และบอยล์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งคู่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับตีนเป็ดของหมู

“ตีนเป็ดหมูไม่มีกระดูก มันเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่” ลู่เหวินปินอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ แล้วพูดเป็นภาษาจีนว่า “พวกคุณเรียกร้องมากแม้ว่าจะเป็นแค่การกิน ฉันคิดว่าพวกคุณมีดีไปหน่อย ผู้คนในประเทศโลกที่สามยังคงหิวโหยในขณะที่พวกคุณเสียอาหารไปตลอดทั้งวัน เสร็จแล้วก็แสร้งทําเป็นทําบุญและบริจาคอาหาร…”

ลอยด์ตกใจกับจํานวนคําภาษาจีนที่พูดออกไปเหมือนปืนกล ในที่สุด เขาโบกมือแล้วพูดว่า “หมอลู่ กลับไปทําศัลยกรรมกันเถอะ การทําการผ่าตัดตับ ระหว่างการผ่าตัดตามกําหนดหรือไม่? เหตุใดจึงควรกําหนดการผ่าตัดในเวลานี้”

“หมอหลิงชอบมันมากเลย” หมอลู่พูดตรงไปตรงมาและตอบเป็นภาษาอังกฤษในครั้งนี้

“โอ” ลอยด์พูด แสดงว่าเขาเข้าใจ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม “นิสัยใจคอของศัลยแพทย์สินะ”

“ใช่. มาเหรอ?” ดวงตาของหมอลู่เป็นประกาย ราวกับว่าเขาต้องการหาขีดจํากัดของความแข็งแกร่งทางจิตใจของแพทย์ต่างชาติ

สายตาของเขาทําให้ลอยด์ตระหนักถึงบางสิ่ง

ลอยด์ยิ้มทันที “ฉันสบายดีที่จะไป ในศูนย์มะเร็งแอนเดอร์ซัน ฉันมักจะทําการผ่าตัดสามสิบชั่วโมง อีกอย่าง ฉันสังเกตว่าคุณไม่ได้พักผ่อนทั้งวัน คุณจะโอเคไหม อย่าปล่อยให้สิ่งนั้นส่งผลต่อผลลัพธ์ของการผ่าตัด

“ไม่ มันจะไม่ ผู้ช่วยเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา”

“แล้วหมอหลิง หัวหน้าศัลยแพทย์ล่ะ?”

หมอลู่ยิ้ม “สําหรับหมอหลิง คุณจะเข้าใจเองเมื่อเจอเขา”