GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 723

“แล้วคุณรักษาโรคของผมด้วยได้ไหม” ผู้ป่วยที่มีซีสต์ในตับสังเกตเห็นหลิงรันด้วยวิจารณญาณ

หลิงรันไม่ตอบในทันที แต่เขาถามว่า “คุณเคยไปสแกน เอ็มอาร์ไอที่โรงพยาบาลนี้มาก่อนไหม”

“ฉันมี.” ผู้ป่วยพยักหน้าและพูดว่า “ฉันนําผลการสแกนเอ็มอาร์ไอมาให้คุณ”

จากนั้นเขาก็นําการสแกนเอ็มอาร์ไอขนาดใหญ่ออกจากถุงเย็บที่เขาถืออยู่ทันที แม้ว่าเขาจะมีข้อสงสัย แต่ผู้ป่วยก็ยังค่อนข้างให้ความร่วมมือในห้องปรึกษาของโรงพยาบาลหยุนฮัว

หลิงรันสแกนและพูดกับหมอล์ที่อยู่ข้างๆเขา “โอนการสแกนเอ็มอาร์ไอ เดิมของเขาไป”

“ตกลง” หมอลู่ตอบและเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ทันที

หากผู้ป่วยทําการสแกนเอ็มอาร์ไอ ของเขาหรือเธอที่โรงพยาบาลหยุนหัว การสแกนดั้งเดิม มักจะถูกบันทึกไว้ภายใต้ชื่อของผู้ป่วย เมื่อเทียบกับการสแกนเอ็มอาร์ไอ เพียงครั้งเดียวของผู้ป่วย การสแกนเอ็มอาร์ไอ ที่บันทึกไว้ในเซิร์ฟเวอร์ของโรงพยาบาลนั้นสมบูรณ์กว่า
หลิงรันดูการสแกนเอ็มอาร์ไอ ที่ผู้ป่วยนํามาก่อน เมื่อเขาหันหลังกลับหมอณู ได้ย้ายการสแกนเอ็มอาร์ไอเดิมไป เขาคุ้นเคยกับขั้นตอนนี้มาก เนื่องจากเป็นขั้นตอนบังคับเมื่อหลิงรันทําการผ่าตัด

จากจอมอนิเตอร์ หลิงรันสามารถมองเห็นตําแหน่งและสถานการณ์ของซีสต์ในผู้ป่วยได้อย่างง่ายดาย

“มีซีโร่ในช่องท้องอยู่แล้ว ดังนั้นคุณต้องไปผ่าตัดโดยเร็วที่สุด แพทย์คนก่อนของคุณแนะนําให้คุณรับการผ่าตัดใช่ไหม” หลิงรันมองไปที่ผู้ป่วยและพูดว่า “ฉันแนะนําให้คุณเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลตอนนี้และรับการสแกนเอ็มอาร์ไออีกครั้ง”

อย่างไรก็ตาม คนไข้มองมาที่หลิงรัน ส่ายหัว และพูดว่า “ฉันยังไม่อยากรับการผ่าตัด ฉันยังคงเลือกการรักษาแบบเดิมได้ไหม?”

“คุณยังจําเป็นต้องเข้ารับการรักษา” หลิงรันกล่าว

“ถ้าฉันต้องเข้ารับการรักษา…ฉันจะพิจารณาอีกครั้ง” ผู้ป่วยมองไปที่อายุและใบหน้าของหลิงรัน และเขาไม่ค่อยเชื่อหลิงรันสักเท่าไร

เมื่อเทียบกับผู้ป่วยในแผนกฉุกเฉิน ผู้ป่วยในแผนกผู้ป่วยนอกมีแนวโน้มที่จะไม่ปฏิบัติตามคําแนะนําทางการแพทย์มากกว่า หลิงรันลังเลอยู่สองวินาทีก่อนจะพลิกมือไปรอบๆ และเรียกมนุษย์เสมือนออกมา

ไม่กี่วินาทีต่อมาร่างจําลองมนุษย์ที่ถูกตัดออกก็เปิดออกและมีเลือดออกทั่วพื้นในทันใดก็หายไป หลิงรันถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากผลดังกล่าว สภาพตับของผู้ป่วยใกล้เคียงกับที่เขาตัดสิน และโดยพื้นฐานแล้วเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องผ่าตัด อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่สําคัญเกินไป

“ผมแนะนําให้คุณเข้ารับการผ่าตัดภายในหนึ่งถึงสองเดือน” หลิงรันหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สภาพร่างกายของคุณจะแย่ลง และคุณจะต้องใส่ใจกับสุขภาพของคุณตลอดเวลาดีกว่าที่จะเข้า รับการรักษาในโรงพยาบาลหลังจากนี้”

“โอเค เข้าใจแล้ว คุณหมอไปทํางานต่อได้แล้ว” ผู้ป่วยแสดงท่าที่สุภาพและออกจากห้องให้คําปรึกษาอย่างรวดเร็ว

หมอลู่เม้มปากราวกับว่าลูกค้าหลุดจากเงื้อมมือของเขา “บ้าจริง คนไข้คนนั้นคงไม่กลับมาหรอก ตัดสินจากพฤติกรรมของเขา หมอหลิงเสียเปรียบจริง ๆ สําหรับเราที่จะให้คําปรึกษา”

ตามกฎของโรงพยาบาลหยุนฮัว ทีมรักษาที่รับผู้ป่วยจะมีหน้าที่ดูแลผู้ป่วย นั่นคือความหมายของระบบการยอมรับและปฏิบัติ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผลประโยชน์ของผู้ป่วยและแพทย์มักจะเชื่อมโยงกัน ระบบการรับและการรักษาผู้ป่วยจึงไม่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นหน้าที่ แต่เป็นอานาจอย่างหนึ่ง

หากกลุ่มที่รักษาต้องการผ่าตัดมากขึ้น ก็ต้องรับผู้ป่วยเพิ่ม สําหรับกลุ่มการรักษาปกติ การให้คําปรึกษาเป็นวิธีที่ดีที่สุดสําหรับพวกเขาในการหารายได้เพิ่ม มิฉะนั้น พวกเขาจําเป็นต้องพึ่งพาแผนกฉุกเฉินเพื่อส่งต่อผู้ป่วยไปหาพวกเขา

นั่นคือเหตุผลที่แพทย์ระดับสูงในประเทศยังคงต้องไปขอคําปรึกษาจากระบบดังกล่าว แพทย์ระดับสูงไม่เพียงแต่ต้องรับผู้ป่วยเองเท่านั้น แต่ยังต้องรับผู้ป่วยในกลุ่มที่รับการรักษาด้วย

แพทย์รุ่นเยาว์จะไม่สามารถรับผู้ป่วยได้หากพวกเขาทําการปรึกษาหารือด้วยตนเอง หรืออย่างน้อยที่สุด พวกเขาก็จะไม่สามารถรับผู้ป่วยจํานวนมากที่ปฏิบัติตามข้อกําหนดของพวกเขาได้

เพราะมีการแข่งขันกันในหมู่แพทย์ ยกตัวอย่างเช่น ผู้ป่วยที่เหมาะสมที่จะได้รับการผ่าตัดตับ ในแต่ละปีจะมีผู้ป่วยจํานวนมากเท่านั้น และทุกคนก็เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและผู้เชี่ยวชาญที่ดี ในขณะที่ที่เหลือไปหาผู้อํานวยการแผนกหรือแพทย์ที่ไม่มีชื่อเสียง สิ่งที่แพทย์ต้องการคือแหล่งโรคที่มั่นคงและถาวร พวกเขาไม่สามารถหวังผู้ป่วยที่มาโดยบังเอิญได้

ตัวอย่างเช่น หากแพทย์อย่างศาสตราจารย์ เฟิงซินเยียนถูกส่งไปต่างประเทศ เขาอาจจะรับได้เฉพาะผู้ป่วยบางประเภทที่เป็นเพื่อนของเขาขอให้เขามาเป็นผู้รักษาได้เท่านั้น แต่ในประเทศจีน เขายังคงต้องให้คําปรึกษา

นั่นเป็นเพราะไม่มีระบบปฏิบัติทั่วไปในประเทศ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจะไม่ปล่อยผู้ป่วยออกไป ดังนั้น การออกไปขอค่าปรึกษาจึงกลายเป็นงานพื้นฐาน

จากจุดนี้เพียงลําพัง แม้ว่าแพทย์จํานวนมากจะเรียกร้องให้มีระบบเวชปฏิบัติทั่วไปบนอินเทอร์เน็ต อันที่จริง แพทย์ระดับสูงที่ได้รับประโยชน์สูงสุดไม่สนใจเลย และเป็นไปได้ว่าพวกเขาถึงกับจะคัดค้านเลยก็ว่าได้ .

เพราะภายใต้ระบบปัจจุบัน แหล่งที่มาของผู้ป่วยทั้งหมดถูกรวบรวมโดยแพทย์ระดับสูง แพทย์ระดับสูงจะเลือกผู้ป่วยที่พวกเขาชอบ และแจกผู้ป่วยที่พวกเขาไม่ต้องการรับมือโดยทางอ้อม พวกเขาควบคุมการกระจายตัวของผู้ป่วย และระบบการแพทย์ นั่นหมายความว่าพวกเขาได้ควบคุมระบบการกระจายผลประโยชน์

ตามลําดับ ระบบการปฏิบัติทั่วไปจะแยกแพทย์ระดับสูงออกจากกลุ่มผู้ป่วยจํานวนมาก ไม่ว่าผู้ป่วยจะเป็นแบบใดที่แพทย์ระดับสูงต้องการ พวกเขาก็จําเป็นต้องมีการส่งต่อจากผู้ปฏิบัติงานทั่วไป แม้ว่าแพทย์ระดับสูงสามารถใช้ทักษะของพวกเขาในการควบคุมการกระจายตัวของผู้ป่วยได้ แต่ก็ยังหมายความว่าพวกเขาต้องละทิ้งอ่านาจในการเลือกผู้ป่วยของตนเอง

และมันไม่ง่ายเลยที่จะละทิ้งอํานาจ

จางอันหมินมองไปที่ใบหน้าของหลิงรันและกระซิบว่า “หมอทุกคนมีชื่อเสียงมากขึ้นเมื่อพวกเขาโตขึ้น หมอหลิง ยังเด็กเกินไป”
“แล้วถ้าพี่โจวซินเยียนได้ดูแลแผนกผู้ป่วยนอก คนจะแน่นที่นี้หรือไม่?” เมื่อหมอล์คิดถึงรอยย่นบนใบหน้าของโจวซินเยียน เขาเสริมว่า “อย่างน้อย เขาควรจะเป็นแพทย์ที่น่าเชื่อถือที่สุดในแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน”

แพทย์ที่เก่าแก่ที่สุดในแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนควรเป็นเหอหยวนเจิ้ง แม้ว่าเฮ่อหยวน เพิ่งจะทํางานมาเป็นเวลานาน เขาก็ดูแลตัวเองดีๆ และเขาก็ยังดูเด็กอยู่แม่ในวัยสี่สิบ เขาไม่สามารถเทียบได้กับ โจวซินเยียนที่ดูแก่เพราะความยากลําบากทั้งหมดที่เขาเผชิญมาตลอดชีวิต

เมื่อจางอันหมินคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขาก็หัวเราะ รอยยิ้มของเขาจางหายไป และเขาเม้มปาก และโบกมือไปข้างหน้า โดยที่เฮ่อหยวนเจิ้ง อยู่ก่อนจะกล่าวว่า “การปรึกษาหารือของเราเป็นเพียงการปรึกษาพื้นฐาน คราวหน้าเมื่อเราได้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญแล้ว อาการจะดีขึ้นมาก ผู้ป่วยจ่านวนมากไม่รู้จักแพทย์ที่จะให้คําปรึกษาเฉพาะทาง แต่ยังต้องการปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเพื่อทําการรักษาต่อไป”

“นั่นคือปัญหา”หมออู่พยักหน้าช้าๆ

เขาคิดที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่มีใครบางคนมาเคาะประตูอีกครั้ง

“สวัสดีค่ะ คุณคือหมอหลิงใช่ไหม” คราวนี้เป็นคู่สามีภรรยาวัยกลางคน

“ผมเองหลิงรัน” หลังรันผลักแผ่นป้ายที่มีชื่อของเขาอยู่ข้างหน้า

“หมอหลิวจากแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรก เมืองอู๋ซินแนะนําให้ฉันมาที่นี่ พวกเขาบอกว่าฉันเป็นโรคตับแข็ง…” ชายวัยกลางคนนั่งตรงข้ามหลิงรันและหยิบหมายเลขการจองที่ทําให้เขาเสียเงิน 5 หยวน

หมอลู่เก็บเลขการจองและเปิดเวชระเบียนทันที

“ขอผมดูหน่อย.” หลิงรันค่อย ๆ สแกนประวัติทางการแพทย์ของเขาและพูดว่า “ให้ฉันทําการตรวจร่างกายให้คุณ”

ในขณะเดียวกันหลิงรันสวมถุงมือและกดไปที่ช่องท้องด้านขวาของผู้ป่วย…

ผู้ป่วยถอดแจ็กเก็ตออกอย่างเชื่อฟังและรายงานอาการของเขา

หลังรันรู้สึกได้ทันทีว่าเขาได้รับความรู้สึกว่าเขาควรปรึกษาหารืออย่างไร แม้ว่าจะไม่ตรงไปตรงมาเท่าการผ่าตัด แต่ก็มีโรคหลายชนิดขึ้น โดยเฉพาะโรคที่ถือว่าไม่ร้ายแรง เขาไม่เคยสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีอาการเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“ขอโทษนะ… ฉันหมายเลขสี่” ผู้ป่วยรายอื่นเข้ามาและไม่สนใจผู้ป่วยรายอื่นที่อยู่ข้างหน้าเธอ เธอแนะนําตัวเองกับผู้ป่วยต่อหน้าเธอที่ยืนอยู่ระหว่างเธอกับหลิงรัน “ฉันได้รับคําแนะนําจากหมอหวังจากโรงพยาบาลประชาชนซูเฉิน”

หมอณูขอให้เธอรออยู่ข้างนอก
เมื่อเธอไปถึงประตู ก็มีคนอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น “ขอโทษนะ ฉันถูกแนะนําโดยโรงพยาบาลประชาชนหยุนหัวแห่งที่สาม พวกเขาขอให้ฉันมาหาหมอหลิง…”

“ฉันมาจากโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน” อีกคนเดินไปข้างหน้า

ดังนั้น หมอลู่จึงจัดให้พวกเขารออยู่ข้างนอก เมื่อเขาเห็นคนที่นั่งเรียงแถวกันและรายงานว่าพวกเขามาจากไหน จู่ๆ หมอลู่ก็รู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนพนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับซึ่งอยู่ที่นั่น เพื่อรับกระเช้าดอกไม้เท่านั้น

เมื่อเหอหยวนเพิ่งได้ยินเสียงจากฝั่งตรงข้าม เขาก็เดินออกจากห้องของเขาและเอียงคอซึ่งหน้าของเขาไม่มีรอยย่นปรากฏขึ้นมามากนัก