GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 722

ห้องให้คําปรึกษาในแผนกผู้ป่วยนอกครอบคลุมพื้นที่กว้างประมาณสองสามสิบตารางฟุต และ มีโต๊ะตัวหนึ่งหันหน้าไปทางประตู หมอสองคนนั่งลงและเก็บพื้นที่ด้านหน้าไว้บ้างหลังของพวก เขาเกือบจะถึงหน้าต่าง

ด้านหนึ่งของเตียงมีต้นไม้ประดับประดาไว้ และอีกมุมหนึ่งก็ต้นไม้ประดับประดาไว้เช่นกัน ต้นไม้ทั้งสองนี้อยู่ห่างจากกันประมาณ 9.84 ฟุต และพวกเขาไม่สามารถติดต่อกันได้แม้ว่าจะต้องการ ซึ่งทําให้บรรยากาศในห้องดูเหงามากขึ้น

โชคดีที่ถ้าใครมองออกไปนอกหน้าต่าง พวกเขาจะสามารถมองเห็นลานน้ําหอมห่านขาวขนาดใหญ่เป็นครั้งคราวผ่านบริเวณน้ําพุผ่านช่องว่างแคบๆ ระหว่างน้ําพุกับพื้นที่ข้างๆ น้ําพุ และ ทําให้ผู้คนสนุกสนานในทันที

ทว่าห้องให้คําปรึกษาทั้งห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เก่า ดูเหงา และหดหู

ราวกับว่าคนๆ หนึ่งจะมีอุณหภูมิลดลง 35 องศาฟาเรนไฮต์เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป

“มันอาจจะดูสะอาดแต่มันไม่สะดวกสบายเท่าห้องครัวของฉัน” ลู่เหวินปินก็เข้ามาดูด้วย และ เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัย

จางอันหมินเม้มริมฝีปากของเขา “ห้องนี้ถือว่าค่อนข้างดี ห้องตรงหัวมุมเป็นห้องที่สยอง มืดมนมากเมื่อเห็นอาคารจากหน้าต่างเท่านั้นฉันเคยปรึกษาที่นั่นและไม่รู้สึกอยากกินอาหารกลางวันเลย ผมอยู่ที่นั่น ผู้ป่วยก็รู้สึกอึดอัดจนไม่อยากกิน”

“ผู้ป่วยเป็นที่ถูกวินิจฉัยแล้วไม่ต้องการกินอย่างงั้น? พวกเขาคิดเหมือนกันหมดหรือยังไงกัน?”

“ผู้ป่วยที่ปรึกษาผมส่วนใหญ่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคถุงน้ําดีอักเสบ เมื่อพวกเขาล้มป่วยไม่มีใครมีความอยากอาหารที่จะกินอาหารของพวกเขา” จางอันหมินถอนหายใจและพูดว่า “ห้องน้ำนี้มันผีสิ่งจริงๆ ให้ฉันบอกคุณเถอะ มันอึดอัดมากที่จะอยู่ห้องทางเหนือ คุณต้องซื้อบ้านที่หันหน้าไปทางทิศใต้อาศัยอยู่ในบ้านที่หันหน้าไปทางทิศใต้

หมอล์รู้สึกขบขันและโกรธหลังจากพูดคุยกับ จางอันหมินแล้วเขาพูดอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันวางแผนที่จะหาบ้านเพิ่มสองสามหลังให้คนไข้อยู่ ฉันไม่สนหรอกว่าบ้านจะหันไปทางใต้หรือไม่ แต่บ้านสองหลังที่ฉันซื้อหันหน้าไปทางทิศใต้และทิศเหนือ”

จางอันหมินตกตะลึง เขาอดไม่ได้ที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง “อัตราถ่ายเทอากาศสูงเกินไปในบ้านที่หันไปทางทิศใต้และทิศเหนืออาจไม่สะดวกสบาย

ลู่เหวินปินกล่าวว่า “ไม่เป็นไรตราบใดที่พื้นที่มีขนาดใหญ่”

จางอันหมินคิดอย่างจริงจัง “อ๊ะ หมอในแผนกผู้ป่วยนอกต้องทนทุกข์ทรมานมากจริงๆ…”

“ใช่ ยังดีกว่าอยู่ในแผนกฉุกเฉิน” หมอลู่พยายามเน้นความภาคภูมิใจของเขาในการอยู่ในแผนกฉุกเฉิน

เจ้าหน้าที่ของแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนจางอันหมินจ้องที่ หมอลู่และคิดเป็นเวลาสามวินาทีก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณสามารถรู้ได้ว่าคุณมีชีวิตที่ดีหรือไม่ดีในแผนกเมื่อคุณเป็นแพทย์ที่เข้ารับการรักษา”

จู่ๆ…

“ใครมีเจลล้างมือแอลกอฮอล์บ้าง” เสียงของหลิงรันเป็นเสียงเดียวที่ได้ยินในห้อง

จางอันหมินและ หมอลู่ถึงกับตัวสั่น และพวกเขาหันกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อหยิบเจลล้างมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ออกมาอย่างละ 2 ขวด
จางอันหมินกล่าวว่า “รสส้มและรสมะนาว”

ลู่เหวินปินกล่าวว่า “รสขิงและรสอบเชย”

“ใช้อันหนึ่งเช็ดขอบหน้าต่าง และอีกอันเช็ดเก้าอี้” หลิงรันสั่งอย่างรวดเร็ว

หลิงรันรู้สึกว่าห้องให้คําปรึกษาในแผนกผู้ป่วยนอกไม่สะดวก นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดไว้

ห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลปัจจุบันมีความสะดวกสบายมาก พวกเขามีความสดใส มีอุณหภูมิที่เหมาะสม สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย และแม้ว่าผู้ป่วยจะเดินเข้ามาก่อนจะเข้าห้องผ่าตัด พวกเขาก็ยังสามารถเห็นแพทย์หลายคนต่อสู้เพื่อช่วยชีวิตและพวกเขาจะได้สัมผัสแต่บรรยากาศที่สบายๆ พวกเขาจะไม่รู้สึกหวาดกลัวหรือวิตกกังวล

อย่างไรก็ตาม สําหรับหลิงรันบรรยากาศในห้องปรึกษาของแผนกผู้ป่วยนอกนั้นน่าเบื่อและมีดมน

ดังนั้นเขาจะต้องเช็ดมันให้สะอาดก่อนที่เขาจะทําอย่างอื่น

“ผมจะขอให้เอามาเพิ่มอีกสักสองสามขวด” จางอันหมินทําสิ่งต่างๆ อย่างจริงจัง

หลิงรันไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดเพียงว่า “โฟกัสที่เวลา เวลาให้คําปรึกษากําลังจะเริ่มแล้ว”

จางอันหมินและหมอล์ตอบรับคําสั่งของเขา แต่พวกเขายังคงทําความเร็วปานกลาง

พวกเขาอยู่ในโรงพยาบาลนานกว่าหลิงรันมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะรู้ว่าแผนกผู้ป่วยนอกมีหน้าตาเป็นอย่างไร

คนไข้ที่รับเลขมักจะไปหาผู้เชี่ยวชาญก่อนเสมอ บางคนก็เต็มใจที่จะต่อคิวจนถึงเที่ยงและไม่รวบรวมหมายเลขสาหรับการปรึกษาเบื้องต้น

นี่เป็นทางเลือกที่ถูกต้อง แม้ว่าจะมีแพทย์ที่คัดค้านเรื่องนี้และแนะนําว่าผู้ป่วยที่มีอาการเล็กน้อยควรไปรับค่าปรึกษาขั้นพื้นฐาน แพทย์คนเดียวกันที่เสนอแนะผู้ป่วยที่มีอาการเล็กน้อยควรไปรับคําปรึกษาขั้นพื้นฐานอาจกล่าวในสถานการณ์ที่แตกต่างกันว่าผู้ป่วยไม่ควรประมาทเพียงเพราะ มีอาการป่วยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และไม่ได้พิจารณาถึงข้อเท็จจริงว่าผู้ป่วยมีความสามารถในการตัดสินว่าตนเองมีอาการป่วยเล็กน้อยหรือไม่

ตามความคิดของหมอลู่และ จางอันหมินหากเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้หลิงรันสามารถนั่งเฉยๆไม่ทําอะไรเลยตลอดทั้งเช้า

ดังนั้น วันนี้ทั้งสองจึงถือว่าเป็นวันพักผ่อน พวกเขาค่อยๆ ทําความสะอาดร่างกายราวกับว่ากำลังออกกําลังกาย

*ก๊อกก๊อก*

ผู้ป่วยมาเคาะประตู และทั้งสามก็เงยศีรษะขึ้นพร้อมกัน

ลู่เหวินปินถึงกับร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ “เจ้านายเส?”

“ฮี ฉันเอง ฉันได้ยินมาว่าหมอหลังเริ่มปรึกษาหารือ ฉันเลยมาสนับสนุนเขา…” เฮียเฉายิ้มร่างกายของเขาดูผอมและอ่อนแอ เขานั่งที่โต๊ะสํานักงานอีกฟากหนึ่งด้วยท่าทางที่คุ้นเคย วางกระเป๋าเอกสารลงบนโต๊ะสํานักงานแล้วเปิดออก เขาหยิบบัตรเวชระเบียนเคสทางการแพทย์ รายงานในอดีต และการสแกนทางการแพทย์ออกมาก่อนจะวางลงบนโต๊ะในหมวดหมู่ต่างๆ

หลิงรันฟังเฮียเฉาพูดว่าเกี่ยวกับการขอให้หลิงรันช่วยเขา หลิงรันรู้สึกว่าคําพูดของเขาถูกต้องแต่หลังรันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเช่นกัน

เฮียเฉามองไปที่การแสดงออกของ หลิงรันยิ้มและพูดว่า “ฉันลืมไปแล้ว หมอหลิง นี้เป็นค่าปรึกษาครั้งแรกของคุณใช่ไหมคุณสามารถลองรูดบัตรเวชระเบียนของฉันก่อน อีกอย่างระบบการแพทย์อิเล็กทรอนิกส์เปิดอยู่ ใช่ไหม พวกคุณทุกคนควรใช้ระบบเจียงเหม่ยไครเป็นคนออกแบบระบบและมันได้รับการออกแบบมาค่อนข้างดีและเวชระเบียนมีโครงสร้างที่ดีจึงง่ายต่อการเรียนรู้…”

เฮียเฉายืนขึ้น ก็มตัวและมองไปรอบๆ เมื่อเขาเห็นเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฏขึ้น เขารูดบัตรของเขาบนอุปกรณ์บนโต๊ะและยิ้มอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้น คุณแค่ต้องปรึกษาตามปกติและเขียนแบบฟอร์มให้ฉันตรวจการปรึกษาหารือเป็นเรื่องเดียวกับการเก็บประวัติการรักษาของแผนกผู้ป่วยในอื่ม… แผนกฉุกเฉินอาจจะทําไม่ได้ในบางครั้งอย่างไรก็ตาม แนวคิดก็เหมือนกัน ส่วนใหญ่ก็แค่รวบรวมประวัติการรักษาของผู้ป่วย ประวัติชีวิต และประวัติครอบครัว หมอลู่ คุณน่าจะรู้จักฉันดีใช่ไหม”

หมอล์รู้สึกมืดมนขณะที่เขาพูด “ใช่…”

เฮียเฉาพยักหน้า “งั้นก็ให้อนุญาตแบบฟอร์ม วันนี้ฉันมาตอนท้องว่าง ดังนั้นการตรวจระดับไขมันในเลือดระดับน้ําตาลในเลือดการทํางานของตับ และ อีเอ็สอาร์ของฉันน่าจะค่อนข้างง่าย ฉันวัดความดันโลหิตที่บ้านแล้ว ค่าซิสโตลิกความดัน 127 และ ดิสโตลิก 93 สูงขึ้นเล็กน้อย แต่ อาจเป็นเพราะฉันนอนดึกมากเมื่อคืนนี้ แต่ตื่นเช้ามากวันนี้ เมื่อวานฉันได้พบกับกลุ่มคนที่ดื่มสุรานิสัยการดื่มของพวกเขาน่ารังเกียจมาก และพวกเขาก็ยังอ้วก และดูน่ากลัวมากจนฉันนอนไม่หลับเมื่อฉันกลับไป”

หลิงรันฟังเขาอย่างนอบน้อม ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เฮียเฉา มีประสบการณ์ยี่สิบถึงสามสิบปีในการเข้ารับการปรึกษากับแพทย์อาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครมีประสบการณ์มากไปกว่าเขาในการปรึกษาหารือ

เฮียเฉายังได้รับข้อมูลล่าสุดด้วยการพัฒนาล่าสุดของระบบ ซึ่งเป็นสิ่งที่หายากสําหรับผู้ป่วยที่ จะทําเขาไม่เพียงแต่ปรึกษากับแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนเท่านั้น แต่ยังมีประสบการณ์จากแผนกและโรงพยาบาลอื่นๆ

หลิงรันได้รับคําสั่งจากเฮียเฉาอย่างเชื่อฟัง และภายใต้ความช่วยเหลือของ จางอันหมินเขาได้ทําความคุ้นเคยกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการให้คําปรึกษาผู้ป่วยนอกอย่างรวดเร็วไม่ใช่แค่ระบบผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล…

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลิงรันอนุญาตแบบฟอร์มการตรวจสอบของ เฮียเฉาและส่งเขาออกไป แล้วคนไข้รายที่สองก็เข้ามา

“คุณคือหมอหลิง?” ผู้ป่วยอยู่ในวัยห้าสิบหรือหกสิบเศษของเขา เขาดูสงสัยขณะจ้องมองที่หลังรัน

“ฉันหลงรัน” หลิงรันชี้ไปที่ป้ายชื่อของเขา

“ดเด็กจังเลย” คนไข้รายนี้ถูกพยาบาลหนุ่มชักชวนให้เข้ามารักษาที่นี้ จริงๆ แล้วเขาเป็นคนไข้ประจําที่นี่ และเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นซีสต์ในตับมาหลายปีแล้ว ในขั้นต้นซีสต์ขนาด เล็กในตับไม่จําเป็นต้องทําการรักษา อย่างไรก็ตามเนื่องจากซีสต์โตขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทําให้เขามีอาการต่างๆ เช่น ท้องบวมตับบวม และอักเสบ เขายังได้รับการรักษาแบบดั้งเดิมสำหรับเงื่อนไขเหล่านี้มาสองสามปี

เนื่องจากเขาจะต้องไปโรงพยาบาลทุกๆ สามหรือสี่เดือนในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาพยาบาลไม่ใช่คนเดียวที่คุ้นเคยกับเขา ผู้ป่วยเองก็มีความมั่นใจในระดับหนึ่งเกี่ยวกับพยาบาลด้วยเช่นกัน

ในเวลานี้ ผู้ป่วยขมวดคิ้วและนั่งลงก่อนจะพูดว่า “พวกเขาบอกว่าหมอหลิงเป็นหนึ่งในแพทย์ไม่กี่คนในมณฑลฉางซีเมื่อพูดถึงการตัดตับพวกเขาไม่ได้พูดถึงคุณใช่ไหม”

หลิงรันยังขมวดคิ้วและถามระบบในใจว่า ระบบ ระบบ ทักษะการผ่าตัดตับของฉันในมณฑลฉางซีเป็นอย่างไร

ระบบกล่าวว่า “ทักษะการตัดตับที่คุณเชี่ยวชาญคืออันดับหนึ่งในมณฑลฉางซี”

จู่ๆ หลิงรันก็แสดงสีหน้าราวกับว่าเขาได้รับคําตอบจากคําถามของเขา แล้วเขาก็พูดกับคนไข้ว่า “ผมน่าจะติดอันดับท็อปสําหรับการผ่าตัดตับในมณฑลฉางซีเพียงอย่างเดียว ถ้าคุณบอกว่าฉันติดอันดับท็อป นั่นไม่ใช่ แม่นมาก”

ผู้ป่วยในห้องปรึกษาถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขามองไปรอบๆ และถามด้วยความสงสัย “ห้องปรึกษาที่นี่ผูกมัดคุณด้วยสัญญาส่วนตัวหรือเปล่า”

จางอันหมินก็ตกใจเช่นกันและคิดว่า ถ้าสิ่งที่หมอหลิงพูดโดยเจตนาโดยใครบางคนที่มีความทะเยอทะยานผู้เชี่ยวชาญที่ทําการผ่าตัดตับในจังหวัดคงจะ…ทําให้คนที่มีความทะเยอทะยานคนนี้เงียบไปตลอดกาล…

จางอันหมินสแกนรายชื่อแพทย์ในช่องตับและตับอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็รู้สึกผ่อนคลาย