GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 706

EP 706

By loop

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลิงรันกดดันโจวซินเยียนให้เข้ารับการผ่าตัดกระดูกหักที่ข้อ

หลิงรันไม่ใช่คนที่ชอบพูด ดังนั้นวิธีการสอนของเขาคือการสาธิตให้ดูและลองให้แก้ไข

หากสามารถทําได้ด้วยวิธีการจัดการด้วยตัวเองโดยไม่พึงปราศจากระบบออโตเมติก ดังนั้นการรักษาสําหรับการผ่าตัดจะใช้ระบบปรับมือ หากไม่สามารถทําได้ ผู้ป่วยจะถูกส่งไปยังห้องผ่าตัดเพื่อใส่แผ่นเหล็กหรือไว้ในแขน หากการแตกหักแย่กว่านั้นจะใช้วิธีการตรึงภายนอก

หลิงรันจะมอบผู้ป่วยที่ต้องการการลดขนาดด้วยตนเอง รวมถึงวิธีการแก้ไขการแตกหักสามวิธี ให้กับโจวซินเยียนถ้าเขาสามารถจัดการได้ หลิงรันจะเข้ามาแทนที่ส่วนที่โจวซินเยียนไม่สามารถจัดการหรือทําได้ดี

รูปแบบการรักษาทั้งสี่ถูกทําซ้ําครั้งแล้วครั้งเล่า และในสายตาของคนภายนอก ดูเหมือนว่าหลิงรันกําลัง ทําให้โจวซินเยียนผ่านการฝึกฝนเพื่อสอบเข้าวิทยาลัย…

ครั้งแล้วครั้งเล่า…

ครั้งแล้วครั้งเล่า… ในครั้งแรก โจวซินเยียนนั้นมีความสุขและเต็มไปด้วยความคิดริเริ่มในการเรียนรู้ หลังจากรักษากระดูกหักหลายครั้งและการแตกหักของข้อต่อซ้ําแล้วซ้ําเล่า โจวซินเยียนจะมีความรู้สึกผสมปนเปกัน

ในที่สุด เขาไม่สามารถปฏิเสธที่จะรักษาผู้ป่วยเหล่านั้นได้ แต่ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นในตอนเช้า เขาก็ยังรู้สึกหดหูอย่างไม่น่าเชื่อ

แม้ว่าเขาจะเข้านอนตอนกลางคืน เขาก็จะไม่รู้สึกโล่งใจเพราะเมื่อเขายังคงฝันว่ากําลังกระดูกหักของข้อต่อขณะหลับ

จางอันหมินตะโกนว่า “พี่โจวซินเยียน ทําไมคุณถึงอ้อยอิ่งอยู่ที่ประตู? รีบเข้าไปข้างใน ฉันเห็นสองกรณีของกระดูกข้อหักจากรถพยาบาล”

โจวซินเยียนหันไปมอง จางอันหมินคนเดียวและเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างโง่เขลา “คุณคิดผิดเหรอ? บางทีมันอาจจะเป็นรอยร้าวของกระดูกจริงๆก็ได้?”

เมื่อมีคนล้มและทับมือเพราะพวกเขาพยายามจะพยุงตัวเอง ถ้าแขนหัก มันจะเป็นรอยร้าวของข้อต่อ และเมื่อหลังมือแตะพื้น มันจะเป็นรอยร้าวของกระดูก

แม้ว่าความแตกต่างระหว่างกระดูกหักทั้งสองประเภทจะไม่ดีนักสําหรับนักศัลยกรรมกระดูก แต่โจวซินเยียนมีความแตกต่างกันมากกว่า เมื่อวานซืน มีคนไข้รายหนึ่งซึ่งคิดว่าเป็นอาการกระดูกหักของข้อต่อก่อนจะไปถึงโรงพยาบาล แต่เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหยุนหัวพบว่าเขาได้รับบาดเจ็บส่วนที่กระดูกหักจากนั้นผู้ป่วยก็ถูกส่งมายังแผนกออร์โธปิดิกส์และโจวซินเยียนเองก็กลัวว่าจะวินิจฉัยพลาดจึงใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงในการวินิจฉัยครั้ง

เขาเองแทบไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นๆ เพราะเขายุ่งมาก

จางอันหมินไม่รู้เกี่ยวกับสภาวะที่ผันผวนในใจของโจวซินเยียนเขาเม้มปากแล้วพูดว่า “พี่ไม่ภูมิใจในตัวเองเหรอ? คุณคิดว่าผู้อํานวยการแผนกฮวงได้พูดคุยกับโรงพยาบาลกแห่ง? ตอนนี้ เป็นเรื่องน่าละอายอย่างยิ่งที่แพทย์จะเข้าใจผิดว่าการแตกหักของข้อต่อและการแตกหักของข้อต่อคุณรู้ไหม”

“ถ้ามีใครตายที่โต๊ะผ่าตัด มันก็น่าละอายเหมือนกัน แต่คนที่ถูกลิขิตให้ตายในที่สุดก็ต้องตายอยู่ดี” โจวซินเยียนไม่ยอมรับคําพูดของจางอันหมิน และยังคงเดินไปมาที่ประตู

“ไม่เข้าไปเหรอ?” จางอันหมินถาม

“ฉันจะไปทํางานในอีกสองนาที” โจวซินเยียนมองดูนาฬิกาของเขาและถอนหายใจอีกครั้ง “ลืมมันไปเถอะไปกันเถอะ”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น โจวซินเยียนก็ก้าวเข้าไปในโรงพยาบาลราวกับว่าเขาเสียสละทุกอย่าง

โต๊ะประชาสัมพันธ์ก็แน่น…

มีคนอยู่รอบห้องรัก…

มีคนมากขึ้นในห้องโถงรอ …

“หมอหลิงไม่อยู่ที่นี่” โจวซินเยียนถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ

“หมอหลิงอยู่ในห้องผ่าตัดใช่ไหม? เขาขอให้คุณไปหาเขาเมื่อคุณมาถึง” จางอันหมินยืนอยู่ข้างหลัง โจวซินเยียนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

ด้วย EQ ของ โจวซินเยียนเป็นเรื่องปกติที่เขาจะเห็นความอิจฉาของจางอันหมินในความเป็นจริง โจวซินเยียนเดาว่าถ้าเขารู้ว่าคนอื่นสามารถได้รับการสอนที่เอาใจใส่จากหมอหลิงเขาก็อาจจะอิจฉาและอิจฉาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงตาของเขา มันยากกว่าที่เขาคิดในตอนแรกเล็กน้อย

มันเป็นความยากลําบากที่คนอื่นไม่สามารถสัมผัสได้” โจวซินเยียนคิดกับตัวเองและรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

อันที่จริงก็แค่เขาแก่มากแล้ว หากเป็นสิบปีก่อน โจวซินเยียนจะไม่ปวดหัว ปวดหลังและขาอย่างแน่นอน และความรู้สึกอ่อนแอไปทั่วร่างกายของเขา…

“เยาวชนเป็นสมบัติ” โจวซินเยียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาจางอันหมิน

จางอันหมินแค่ยักไหล่และพูดว่า “ผมมีผู้ป่วยสูงอายุอยู่ที่นี้ด้วย เขาอายุห้าสิบแปดปี และเขามีไขมันพอกตับและตับแข็ง ที่พิเศษกว่าเล็กน้อยเกี่ยวกับตัวเขาเล็กน้อยก็คือ ผู้ป่วยมีโรคประจําตัวด้วย พี่สามารถถามหมอหลิงและดูว่าพี่ช่วยบอกหมอหลิงด้วยว่าเขาสนใจที่จะรักษาเขาหรือป่าว”

“ทําไมคุณไม่ไปหาหมอหลิงโดยตรงล่ะ” ทันทีที่คําพูดของโจวซินเยียนออกมา เขารู้ว่าเขาได้ถามคําถามโง่ๆ

จางอันหมิน ฮัมเพลง “หมอหลิงมักจะชอบทําการผ่าตัดด้วยตัวเอง และไม่เลือกผมเป็นแพทย์ผู้ช่วย เขาบอกว่าเขาต้องการแสดงให้ทุกคนในกลุ่มเห็น ในท้ายที่สุด ผู้ช่วยคือ หมอลู่ หรือไม่ก่อมาหยานหลิน จากนั้นพี่จะต้องดูเขาทําการผ่าตัดด้วยเคสข้อต่อหัก เอาจริงๆ นะ มันเป็นแค่รอยร้าวของข้อต่อ อีกทั้งมันก็ทําออกมาได้ละเอียดมาก”

“ความคาดหวังของหมอหลิงค่อนข้างสูง” เมื่อโจวซินเยียนพูดเช่นนี้ มุมปากของเขาก็ยกขึ้นในขณะที่เขายิ้ม “มันอาจจะเป็นเพียงการผ่าตัดเพื่อรักษากระดูกหัก มีรายละเอียดค่อนข้างมากที่ต้องใส่ใจ ฉันเดาว่าเมื่อฝึกอีกหน่อย ฉันอาจจะทําการผ่าตัดนักกีฬาสมัครเล่นได้ด้วยซ้ํา”

เขาไม่กล้าพูดว่าเขาจะสามารถแสดงกับนักกีฬามืออาชีพได้เพราะกลัวว่าจะเย่อหยิ่งและก้าวร้าวเกินไป

นอกจากนี้ แพทย์ที่ผ่าตัดนักกีฬาอาชีพได้มีรายได้ค่อนข้างสูง โจวซินเยียนรู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะค่อยๆดีขึ้น

จางอันหมินยังคงได้ยินเสียงอันแผ่วเบาของโจวซินเยียนที่แสดงออก

“ไม่ว่าการผ่าตัดกระดูกหักจะยากแค่ไหน ก็ยังเป็นแค่การผ่าตัดกระดูก จางอันหมิ่นปลอบตัวเองในใจ แต่เขาอายเกินกว่าจะพูดออกมา

ไม่จําเป็นต้องมีคําพูดใด ๆ ที่จําเป็นสําหรับแผนกต่าง ๆ ในการดูถูกเหยียดหยามกัน นอกจากนี้ จางอันหมินยังคงอ่อนไหวเล็กน้อยเกี่ยวกับตําแหน่งของเขาในทีมเล็กๆ ดังนั้นจึงไม่ดีที่จะเยาะเย้ยสมาชิกหลักคนปัจจุบันโจวซินเยียน

โจวซินเยียนพักอีกสองนาทีก่อนที่เขาจะไปที่พื้นที่ปฏิบัติการเปลี่ยนเสื้อผ้า และเข้าไปข้างในเพื่อไปตามหาหลิงรัน

หลังจากเปิดประตู เห็นหลิงรันยืนอยู่ข้างประตู เสื้อคลุมสีเขียวของเขากระพือปีก มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาถือมีดผ่าตัดในมือข้างหนึ่งและถือตับอีกมือหนึ่ง เขาเปิดมันอย่างอ่อนโยน

รอบโต๊ะผ่าตัดและมุมห้องผ่าตัดมีคนประมาณสิบคน พวกเขาเงยศีรษะและดูหลิงรันทํางาน

การเปิดตับด้วยมือเปล่าถือเป็นหนึ่งในทักษะที่โดดเด่นของหลิงรังในตอนนี้

แตกต่างจากความรอบคอบของแพทย์คนอื่นๆ ที่เปิดตับด้วยมือเปล่า ซึ่งจะจํากัดเทคนิคเฉพาะของการผ่าตัดดับบางประเภทเท่านั้น เทคนิคของหลิงรันในการเปิดตับด้วยมือเปล่าสามารถนําไปใช้ในขอบเขตที่กว้างขึ้นได้ สามารถใช้ในการผ่าตัดตับชนิดอื่นๆได้จริง ยกเว้นมะเร็งตับ

จากมุมมองของวิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์ เมื่อหลิงรันยังคงทําการผ่าตัดที่ยากลําบากด้วยวิธีนั้น วิธีการผ่า ตัดของเขาจะได้รับความสนใจจากทุกฝ่ายโดยธรรมชาติ ดังนั้นพวกเขาจะมาสังเกตเพื่อเรียนรู้

คนที่ยืนอยู่ในห้องผ่าตัดตอนนี้เป็นหมอจากทั่วทุกมุมของจังหวัดฉางซี พวกเขาไม่จําเป็นต้องมาที่นี่เพื่อเรียนรู้เทคนิคของหลิงรันในการเปิดตับ แต่ก็ยังจําเป็นมากสําหรับศัลยแพทย์ตับและตับอ่อนของจังหวัดฉางซีที่จะเข้าใจเทคนิคของศัลยแพทย์ตับที่ดีที่สุดในเมือง

โจวซินเยียนพัฒนาความรู้สึกภาคภูมิใจโดยไม่รู้ตัว เขารู้ว่ามีคนจํานวนมากมาที่โรงพยาบาลหยุนฮัวเพื่อดูการผ่าตัดของหลิงรัน เพราะพวกเขาต้องการเชิญหลิงรันให้ทําศัลยกรรมอิสระ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถทําได้เนื่องจากมีผู้คนอยู่ข้างหน้ามากเกินไป

ในฐานะแพทย์ประจําบ้านที่ดูแลงานในพื้นที่นั้น โจวซินเยียนได้เฝ้าดูอิทธิพลของหลิงรันที่เพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรง ตั้งแต่แรกเริ่มมีโรงพยาบาลเพียงแห่งเดียวหรือสองแห่งที่เชิญเขา และหลิงรันสามารถทําการผ่าตัดอิสระทุกสัปดาห์ ขณะนี้ มีโรงพยาบาลและบุคคลมากกว่าร้อยแห่งที่เชิญหลิงรันมาเป็นศัลยแพทย์อิสระ ไม่ว่าหลิงรันจะมีประสิทธิภาพเพียงใด เขาก็ไม่สามารถตอบสนองต่อยูนิตจํานวนมากได้ เพื่อไม่ให้ขุ่นเคืองใคร โจวซินเยียน ได้ประกาศข้อกําหนดมากมายสําหรับการผ่าตัดอิสระขอหลิงรัน…

ขอบเขตของโรงพยาบาล จํานวนผู้ป่วย ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับโรงพยาบาลหยุนฮัว สภาพของผู้ ป่วย ราคาของการผ่าตัดอิสระ และปัจจัยอื่นๆ ล้วนถูกใช้โดยโจวซินเยียนเป็นเกณฑ์ในการลดจํานวนการผ่าตัดอิสระ

ถึงอย่างนั้น หลิงรันก็ยังสามารถทําการผ่าตัดอิสระได้บ่อยๆ และเขาก็พิสูจน์ตัวเองว่ามีความสามารถพอสมควร

“หมอหลิง” โจวซินเยียนทักทายหลิงรัน

หลิงรันพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าคุณล้างมือแล้ว คุณสามารถมาช่วยหมอลู่ได้”

หมอลู่พยักหน้าอย่างรวดเร็วแต่ก็มีใบหน้าที่ปวดร้าวเช่นกัน

“ฉันล้างมือแล้ว” โจวซินเยียนก้าวไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็วและเตรียมการอย่างเชื่อฟังเพื่อใช้งานเครื่องพับ

“รอสักครู่ ” หลิงรันหยุดกะทันหันและมองไปที่โจวซินเยียน

เสียงและภาพต่างๆ เข้ามาในจิตใจของหลิงรัน

[ภารกิจเสร็จสิ้น: ฝึกมือใหม่]

[ภารกิจเป้าหมาย: เพิ่มระดับทักษะของแพทย์]

[รางวัล: หีบสมบัติระดับกลาง]

จากนั้นกล่องสมบัติระดับกลางก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลิงรัน

หลิงรันมองไปที่ โจวซินเยียนตั้งแต่หัวจรดเท้าและตัดสินเขา เป็นไปไม่ได้ที่ทักษะของเขาจะเลเวลอัพ เพียงแค่มาที่เตียงโดยไม่แตะต้องเครื่องมือด้วยซ้ํา

ในเวลานี้ หมอลําพูดข้างๆ เขาว่า “หมอหลิง ฉันมีคําถามบางอย่างเกี่ยวกับการตัดตับ..”

ขณะที่หลิงรันฟังหมอลู่สรุปและถามเขาด้วยถ้อยคํา เขาก็ตระหนักในจิตใต้สํานึก ปรากฎว่าทักษะการตัดตับ ของหมอลได้รับการอัพเกรดจากศูนย์เป็นระดับฝึกหัด ซึ่งเป็นวิธีที่หลิงรันทําภารกิจให้สําเร็จ

หลิงรันอดไม่ได้ที่จะมองไปที่โจวซินเยียน

โจวซินเยียนไม่รู้อะไรเลย เขาเลยได้แต่ยิ้ม: :3