GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 681

EP 681

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ของแผนกฉุกเฉินหยุนหัวเริ่มเข้ามาในร้านอาหารรุ่งเรืองเฟื่องฟูที่ละคนซ้ําไปยี่สิบนาทีบางคนขับรถบางคนปูพรมบางคนเรียกรถบางคนมีคนต้อนรับก่อนที่พวกเขาจะลงจากรถและบางคนก็โดยสารรถสาธารณะ

เมื่อทุกคนมาถึงร้านอาหารที่จัดเตรียมไว้อย่างดีก็เสิร์ฟอาหารทันที ตัวแทนขายยาแต่ละคนถึงกับนําเบียร์หนึ่งกล่องไปดื่มกับแพทย์ที่เต็มใจดื่ม

ผู้อํานวยการฮวงถือถ้วยแก้วใสและดื่มขนมปังปิ้งทุกครั้งที่มีคนให้ช็อตเขาและเขาก็มีความสุขมาก

ในระบบการแพทย์ของโรงพยาบาลศัลยแพทย์เป็นกลุ่มคนที่ไร้กังวลมากที่สุด มีศัลยแพทย์หลายคนที่สามารถดื่มได้โดยไม่เมาและพวกเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับวิสัญญีแพทย์ที่จะเมาออกซิเจน

นอกจากนี้ยังมีตัวแทนขายยาหลายประเภท คนที่ดื่มเก่งจะเปล่งประกายในขณะนี้ โดยปกติแล้วพวกเขาจะพบแพทย์ที่พวกเขาแทบไม่เห็นและดื่มร่วมกับพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ถูกปฏิเสธนอกประตูเมื่อมาครั้งต่อไป

“หมอหลิงขอฉันปิ้งให้คุณ” ตัวแทนขายยาที่มีสาวใหญ่ยิ้มขณะที่เธอมาที่ด้านข้างของหลิงรันและแนะนําตัว เอง “ฉันชื่อซู่ฉินมันสะกดว่า ซู -ฉิน คุณสามารถเรียกฉันว่ายองซูหรือยองฉินก็ได้ …”

“ผมไม่ดื่ม” หลิงรันกล่าวโดยไม่ต้องรอให้เธอพูดจบ

“ไม่แม้แต่จิบ? มันน่าสนใจมากเลยนะตัวนี้” ตัวแทนขายยาที่มีหน้าอกใหญ่ซูฉันรู้สึกมั่นใจและยังคงกระตุ้นให้หลิงรินดื่มศัลยแพทย์ส่วนใหญ่ที่เธอรู้จักยินดีที่จะจิบตราบเท่าที่พวกเขาไม่ได้เข้าเวรกะกลางคืน

ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องที่เครียดและหดหูมากที่ได้เป็นหมอ แม้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นผู้ช่วยศาสตาจารย์แต่พวกเขาก็ยังคงรู้สึกมืดมน แม้ว่าพวกเขาอาจจะผ่อนคลายขึ้นบ้างเมื่อรังแกคนอื่นแต่พวกเขาก็ยังไม่รู้สึกผ่อนคลาย

แน่นอนว่าผู้อํานวยการแผนกส่วนใหญ่มักจะมีความสุขมากเมื่อแพทย์ได้เป็นผู้อํานวยการแผนกนั่น หมายความว่าพวกเขาประสบความสําเร็จผู้ช่วยอาจารย์ที่มักจะขี้อายและเงียบจะแสดงความปรารถนาที่กล้าหาญและกล้าแสดงออกมากขึ้นในขณะที่พวกเขาดื่ม

กระนั้นการจ้องมองของหลิงรันยังคงสงบนิ่ง

การเป็นหมอเป็นทางเลือกของเขาและการทําศัลยกรรมก็เป็นงานอดิเรกของเขา แต่การดื่มคือ…

หลิงรันส่ายหัวเบา ๆ เขาไม่สามารถใส่ใจที่จะปฏิเสธเธอได้อีกแล้ว

ซูฉินยังคงลังเลที่จะยอมแพ้ เธอไม่สนใจสายตาของพวกเขาชูถ้วยหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า“หมอหลิงขอโอกาสให้ฉันได้รับใช้พวกคุณทุกคน”

“โอเค” หลิงรันตอบและหยุดขยับตะเกียบ เขาเงยหน้าขึ้นและถามว่า“คุณรู้วิธีปอกเปลือกกุ้งหรือป่าว?”

ซูฉินตะลึง “ฉัน…เดาว่าฉันทําได้”

หลิงรันมองไปที่กุ้ง

แม้ว่ากุ้งน่าจะอร่อย แต่มันจะทิ่มแทงและบาดเจ็บที่นิ้วได้ง่ายมากเมื่อมีคนพยายามปอกเปลือก สําหรับศัลย แพทย์จําเป็นต้องป้องกันนิ้วมือ

ซูฉินกัดฟันและหยิบกุ้ง

“กรุณาสวมถุงมือปอกเปลือกสําหรับคนที่ไม่รู้วิธีปอก” หลิงรันพูดแล้วหยิบกุ้ง จากนั้นเขาก็เริ่มปลอกเปลือกมันอย่างชํานาญ

ซูฉินถือกุ้งตั้กแตนตําข้าว เธอไม่สามารถช่วย แต่ตะลึง

โจวซินเยียนที่อยู่ข้างๆยกมือขึ้น “ฉันไม่รู้วิธีปอกกุ้ง”

หมอลุ่มองไปที่ซูฉินและยกมือขึ้นด้วย “ฉันเองก็ไม่รู้วิธีปอกเปลือกกุ้งเหมือนกัน”

ซูฉินวางแผนที่จะจัดการศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัวแม้ว่าเธอจะต้องดื่มจนท้องอืดก็ตาม เธอวางแก้วไวน์ ลงอย่างเงียบ ๆ ยิ้มและเริ่มให้บริการแพทย์ เนื่องจากทุกคนชอบกินกุ้งฉันจะปอกเปลือกให้ทุกคน”

จากนั้นซูฉินก็สวมถุงมือที่ บริษัท ของเธอแจกจ่ายเอากุ้งตกแตนตําข้าวหนึ่งตัวและเริ่มปอกเปลือกอย่างจริง

กุ้งหนึ่งตัวกุ้งสองตัวกุ้งสามตัว …

จานเดียวสองจานสามจาน …

ไม่ใช่แค่โจวซินเยียนและ หมอลู่ทุกคนรอบโต๊ะต่อสู้เพื่อแย่งชิงกุ้งตั้กแตนตําข้าวที่ปอกเปลือกแล้วบางคนก็สั่งให้เสิร์ฟบนโต๊ะโดยอัตโนมัติ

จากนั้นซูฉินก็ปอกเปลือกกุ้งทิ้งไว้ทั้งคืน ท้องของเธอไม่มีเลือดออก แต่มือของเธอเจ็บปวดมากเธอรู้สึกราว กับว่าเธอปอกเปลือกกุ้งมาทั้งคืน

ตัวแทนขายยาคนอื่น ๆ จ้องมองเธอหลังจากดื่มมากเกินไป เขากลับมาหลังจากอาเจียนสองครั้งจากนั้นเขาก็พูดด้วยความอิจฉาว่า“ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นยุคใหม่แล้ว? ตอนนี้มีตัวแทนขายยาสองประเภทหนึ่งในนั้นคือประเภทที่สามารถดื่มได้ในขณะที่อีกประเภทหนึ่งคือคนที่สามารถปอกเปลือกกุ้งได้”

ทุกคนรอบโต๊ะหัวเราะ ผู้อํานวยการฮวง ที่เมาแล้วหัวเราะดังขึ้น

ซูฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก สําหรับเธอตราบใดที่เธอบรรลุเป้าหมายไม่มีความแตกต่างระหว่างเลือดออกในกระเพาะอาหารหรือเลือดออกที่นิว

“ทุกวันคุณเดินไปตามทางที่คนอื่นจัดไว้ให้และในที่สุดก็มีเวลาที่คุณจะออกจากบ้านหลังจากที่คุณหลงทาง…”

ห้องเงียบลงทันที

ผู้อํานวยการแผนก ฮวงยิ้มเมื่อได้ยินเพลงพื้นหลังส่วนตัวของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาหยิบขึ้นมาส่งเสียงฮัมเพลงแบบไม่เป็นทางการสักสองสามครั้งและสีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นเมื่อเขาพูดว่าเราจะเตรียมพร้อมรับมันทันที”

หลังจากวางสาย ผู้อํานวยการฮวงก็ไม่ตึงเครียดเท่าไหร่ เขาจิบน้ําและพูดว่า “หลิงรันมีญาติสองคนของรองผู้อํานวยการโรงพยาบาลหลิวได้รับบาดเจ็บที่นิ้ว นายต้องการดําเนินการเคสนี้หรือเปล่า? หากนายไม่ต้องการเราจะย้ายไปที่แผนกศัลยกรรมมือ วันนี้นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว กลับไปพักผ่อนให้ดีฉันจะส่งเคสนี้ให้หมออีกคน…”

มีผู้อํานวยการโรงพยาบาลไม่กี่คนในโรงพยาบาล ในฐานะผู้อํานวยการแผนกของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินผู้อํานวยการฮวงไม่เกรงใจผู้อํานวยการโรงพยาบาลทุกคนยกเว้นรองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจว

หลิงรันมองเวลาและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ผมจะดําเนินการเอง”

ความสบายใจที่เขาจะได้รับจากการนอนหลับหลังการผ่าตัดเป็นจังหวะที่หลิงรันชอบที่สุด

“ผมจะติดตามคุณไป.” โจวซินเยียนยังคงกระตือรือร้น เนื่องจากพวกเขากลับมาที่โรงพยาบาลหยุนหัวโจวซินเยียน จําเป็นต้องเผชิญหน้ากับคู่แข่งมากมาย แต่เขาก็รู้ด้วยว่าทักษะพื้นฐานของเขาค่อนข้างอ่อนแอดังนั้นเขาจึงสามารถชดเชยได้ด้วยการทํางานหนักกว่าแพทย์รุ่นใหม่ส่วนใหญ่

อย่างไรก็ตามเมื่อหลิงรันเห็นถุงใต้ตาที่หนาของโจวซินเยียนเขาก็ส่ายหัวและพูดว่า “มาหยานลินควรอยู่ที่โรงพยาบาลคุณสามารถให้เขาเตรียมตัวที่ห้องผ่าตัดได้เลย”

ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินเป็นผู้ออกมาเพื่อการชุมนุม มาหยานลิน ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของแผนกศัลยกรรมกระดูกแม้ว่าเขาจะตัดสินใจย้ายไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ถูกย้ายออกไปและจะมีกําแพงกั้นพวกเขาอยู่เสมอหลิงรันสา มารถใช้เขาได้ในระหว่างการผ่าตัดเท่านั้น

โจวซินเยียนต้องการแสดงเจตจํานงและความสามารถที่แข็งแกร่งของเขาในการผ่าตัดดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็เริ่มไหว

แพทย์ที่อยู่ข้างๆเขาจับตัวเขาทันทีและวินิจฉัยเขาอย่างรวดเร็ว

“โรคหลอดเลือดสมอง?”

“เลือดออกในสมอง?ไม่น่ามองตาเขา

“หัวใจวาย?”

” อาจจะไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น”

โจวซินเยียนพยายามอย่างมากที่จะลืมตาและเปิดเปลือกตาขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า” ฉันยังโอเค” ” อย่าปล่อยให้ยามของคุณผิดหวังตอนนี้ ” พี่โจวซินเยียน ตอนนี้คุณอายุมากขึ้นดังนั้นคุณควรระวังให้มากขึ้นคุณควรหยุดต่อสู้เพื่อการผ่าตัดเหล่านั้น” ” ใช่แล้วคุณควรพักผ่อนให้มากขึ้นหลังจากกลับมาจากปักกิ่ง

โจวซินเยียนถึงกับปากสั่นสักพักก่อนที่เขาจะหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า” ผมเข้าใจ แต่ญาติทั้งสองของรองผู้อํานวยการโรงพยาบาล หลิวผ่าตัดนิ้วของพวกเขาออกจากกันได้อย่างไร?”

เขาถามผู้อํานวยการฮวงเกี่ยวกับเรื่องนี้

สองสามคนที่อยู่ข้างๆหยุดซุบซิบ

” เดี๋ยวก่อนเดียวฉันจะไปถามให้ ผู้อํานวยการฮวง เพิ่งตระหนักถึงสิ่งนี้ แผนกฉุกเฉินไม่ได้ให้การส่งเสริมเช่นการเสนอให้คนหนึ่งคนได้รับการรักษาโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายหากพวกเขามาเป็นสองคนเป็นเรื่องแปลกที่รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลส่งญาติสองคนที่บังเอิญนิ้วขาด

หลังจากผ่านไปครึ่งนาที่การจ้องมองของผู้อํานวยการฮวงก็ออกจากวีแชท ของเขา เขาเงยหน้าขึ้นและพูดว่า” ฉันได้ยินมาว่านิ้วของพวกเขาขาดขณะเล่นเกม”เกมอะไรจะทําให้บาดเจ็บร้ายแรงเช่นนี้ แพทย์ประจําบ้านผู้อาวุโสเจิ้งเป๊ยเริ่มเล่าเรื่องตลกสกปรกในระดับผู้ช่วยศาสตราจารย์

ผู้อํานวยการฮวงนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า” พวกเขาบอกว่าพวกเขาเป็นพี่เขยทั้งสามคนหนึ่งในนั้นแสดงเป็นไม้ที่มีหนามอีกคนคือไม้พุ่มและคนที่สามคือ คนตัดไม้.. “ ” พวกเขาเอาเลื่อยไฟฟ้าเอานิ้วขาดเห รอ“หมอที่นั่นส่วนใหญ่มีลูก เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้พวกเขารู้สึกหนาวสั่นตามสัญชาตญาณ

ผู้อํานวยการฮวงส่ายหัวทันที” มันไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น มันเป็นแค่ขวานชนิดหนึ่งสําหรับตัดไม่”