GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 667

EP 667

By loop

“คุณเอาภาพสแกนของเขามาด้วยเหรอ?” จัดงยี่เองเขารู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องกรองคนไข้ให้ก่อนในนามของหลิงรัน เพื่อป้องกันไม่ให้หลิงรันโดนทางโรงพยาบาลโกง

“มีอยู่ในแล็ปท็อปของนูเยว” ในขณะที่หลี่หยวนพูดจบ จูเย่วก็หยิบแล็ปท็อปออกมาจากกระเป๋าหลุยส์วิตองของเธอทันที เธอพลิกแล็ปท็อปเบิดขึ้นและกดเข้าไปไฟล์ภาพผลแสกนเอ็มอาร์ไอของตับของเสี่ยวจินยี่ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ฉเยว่เดินไปข้างๆ หลิงรัน ละปรับหน้าจอของแล็ปท็อป จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า ” นี่คือแล็ปท็อปของ บริษัท ของฉันคุณสามารถนำติดตัวไปเพื่อดูผลการสแกนได้และค่อยเอามาคืนให้เราจนกว่าคุณจะพอใจ”

หลิงรันเองไม่ตกหลุมพรางของฉเยวแน่นอน จัดงยี่เองก็กล่าวว่า “งั้นใส่ผลการสแกนทั้งหมดลงในแฟลชไดรฟ์และติดป้ายกำกับแฟลชไดรฟ์ และตรวจสอบให้ชัดเจนว่าผลการแสกนเหล่านี้เป็นของจริง”

จู่ตงยี่ฟังดูค่อนข้างเข้มงวดและเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะวางตัวสุภาพอยู่ก่อนแล้ว

นูเยวรู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่นด้วยความกลัวขณะที่เธอตกลงอย่างรวดเร็วตามคำขอของจู่ตงยี่ ถึงกระนั้นสีหน้าของเธอก็ยังดูปกติเนื่องจากเธออยู่ในฐานะเซลล์ของบริษัทขายยา และสิ่งที่พวกเธอมักถูกกระทำกับมากที่สุดจริงๆแล้วไม่ใช่การให้ของขวัญ แต่เป็นการถูกปฏิเสธของขวัญ

เป็นเรื่องปกติที่หลิงรันจะปฏิเสธแล็ปท็อปที่มอบให้เขาในทันที

หลิงรันไม่สนใจบทสนทนาระหว่างฐิตงยีและฉุเยว่ ในขณะที่เขาอ่านผลการสแกน

“คุณคิดอย่างไร?” ผู้อำนวยการแผนกหลี่หยวนสังเกตการแสดงออกของหลิงรันในขณะที่เขาอ่านการสแกนและดูรายงานการทดสอบที่มีอยู่ เขาโผล่คำถามเมื่อเขาทำเสร็จแล้วเท่านั้น

“มันเป็นเคสปกติของมะเร็งตับระยะกลางแพทย์หลายคนน่าจะสามารถรักษาเขาได้” หลิงรันให้คำตอบที่ง่ายมาก จากสิ่งที่เขาเห็นจากการสแกนเอ็มอาร์ไอ และ ซีทีแสกนของเสี่ยวจินยี่ แม้ว่าตำแหน่งของเนื้องอกจะไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่ได้เป็นสาเหตุของการเตือนภัย มันเป็นเรื่องปกติมากเนื่องจากตำแหน่งของเนื้องอกของผู้ป่วยมะเร็งส่วนใหญ่แทบจะไม่ได้รับการพิจารณาว่าดีจนถึงจุดที่เนื้องอกที่อยู่ในตำแหน่งที่ดีนั้นผิดปกติ

“เสี่ยวจินยี่เฝ้าดูการผ่าตัดของหมอหลิงและรู้สึกว่าหมอหลิงทำงานอย่างพิถีพิถันนี่คือเหตุผลที่เขาหวังว่าหมอหลิงจะสามารถผ่าตัดให้เขาได้” หลี่หยวนเหลือบมองไปที่เฟิงซินเยียนและพูดต่อ ” หมอหลิงจินยอายุยังไม่ถึงหกสิบปีถ้าเขาทำงานต่อไปจนถึงวัยเกษียณตามปกติเขาสามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้อีกหลายร้อยคนหรือแม้แต่ผู้ปวยอีกเป็นพันคน ยิ่งกว่านั้นในฐานะแพทย์เองเขารู้ดีว่ามะเร็งตับมีอันตรายเพียงใดและมีโอกาสกลับเป็นซ้ำได้สูงเพียงใดดังนั้นเขาจะไม่ขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ”

หลิงรันเริ่มคิดทบทวน

ในตอนท้ายของวันหลิงรันไม่ต้องการให้คนไข้ที่เขาผ่าตัดต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอีกครั้งเพราะอาการปวยแบบเดียวกัน

กล่าวอีกนัยหนึ่งหลิงรันไม่ชอบบางเคสที่เป็นอาการเจ็บป่วยเรื้อนังอยู่แล้วเช่นมะเร็งซึ่งเขาไม่สามารถควบคุมได้ทั้งหมด

ในโลกนี้แพทย์บางคนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับความท้าทาย มักจะมีคนที่ชอบท้าทายตัวเองโลกและความรู้อย่างที่พวกเขารู้

ดังนั้นจึงไม่มีแพทย์ที่จะต่อสู้กับความเจ็บปวยที่ไม่สามารถรักษาได้อย่างกล้าหาญ พวกเขาจะอุทิศทั้งชีวิตเพื่อต่อสู้กับความเจ็บปวยเหล่านี้ แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาจะสูญเสียอย่างน่าสยดสยอง

หลิงหรันไม่ชอบความท้าทายแบบนี้

สถานการณ์หลายอย่างในชีวิตของเขาอยู่เหนือการควบคุมของเขาแล้ว ตัวอย่างเช่นย้อนกลับไปตอนที่เขายังเด็กเขาจะกลับบ้านไปโรงเรียนอย่างมีความสุขรอคอยที่จะได้กินอาหารดีๆและทำการบ้านเพียง แต่ตระหนักว่าแม่ของเขาไปเที่ยวกับพ่อของเขาและไม่สามารถกลับมาได้ทันเวลาเพื่อทำอาหาร

หลิงรันชอบที่จะอยู่ในการควบคุมในห้องผ่าตัดและเขาชอบรักษาอาการเจ็บป่วยที่แพทย์สามารถควบคุมได้ทั้งหมด

“ คงไม่มีอะไรแตกต่างกันมากนักถ้าหมอคนอื่นมาผ่าตัดเขาแทนผมปัญหาใหญ่ที่สุดคือความเป็นไปได้ที่จะเกิดซ้ำด้วยอายุของผู้อำนวยการแผนกเสี่ยวจินยี่การกลับมาเป็นซ้ำก็แทบจะรับประกันได้และอายุขัยของเขาด้วยเช่นกัน ในฐานะคุณภาพชีวิตจะได้รับผลกระทบอย่างมากจากสิ่งนี้มันจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของการผ่าตัดของผม…” หลิงรันยังคงพยายามหลบเลี่ยงงานแต่ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเขากินจานไปแล้ว ปลิงทะเลตัน กับต้นหอมและความจริงที่ว่ามันอร่อย

แม้ว่าหลี่หยวนผู้อำนวยการแผนกจะหัวเราะออกมาดัง ๆ และเผยให้เห็นการแสดงออกที่ไร้คำพูด ” คุณคิดว่ามันคงไม่แตกต่างกันมากเหรอในความคิดของฉันการที่คุณทำกับเขาจะทำให้โลกแตกต่างกันหมอหลิงถ้าการผ่าตัดตับของคุณไม่ได้แตกต่างจากการผ่าตัดตับมากนัก หมอคนอื่นทำไมคุณถึงคิดว่าโรงพยาบาลอื่น ๆ ยอมจ่ายเงินให้คุณผ่าตัดฟรีแลนซ์”

หลิงรันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “เอาล่ะผมเดาว่ามันสร้างความแตกต่างได้ดีทีเดียว”

“ ฉันพูดถูกไม่ใช่เหรอหมอหลิงคุณตกลงที่จะผ่าตัดจินยี่หรือไม่?” เลี่หยวนพูดได้ดีทีเดียว

หลิงรันถามว่า “ผู้อำนวยการแผนกเสี่ยวต้องการเข้ารับการผ่าตัดที่โรงพยาบาลใด”

“โรงพยาบาลในเครือแห่งที่สองของมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่งตอนนี้เขาอยู่ในแผนกของเรา” หลี่หยวนหยุดชั่วขณะและพูดว่า ”เขาเริ่มได้รับการถ่ายของเหลวป้องกันตับเมื่อสองวันก่อนและจะพร้อมสำหรับการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้”

“ เอาล่ะผมไม่มีกำหนดผ่าตัดอิสระในวันพรุ่งนี้” หลิงรันพยักหน้าเห็นด้วยเสี่ยวจินยี่เป็นคนไข้ที่ดูตั้งใจและเชื่อฟังคำแนะนำของแพทย์มาก เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ป่วยที่จะริเริ่มรับการรักษาด้วยการรักษาตับไว้ให้ได้

“เยี่ยมมาก! ฉันจะแจ้งจินยี่แล้วพรุ่งนี้คุณจะไปหาเขาใช่มั้ยเวลาที่ดีที่สุดสำหรับคุณคืออะไร” หลี่หยวนรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมาก

“ ผมต้องไปพบผู้อำนวยการแผนกเสียวก่อนหลังจากนั้นจะเป็นการดีที่สุดถ้าฉันประสานงานกับกลุ่มศัลยกรรมของโรงพยาบาลของคุณ” ก่อนหน้านี้เมื่อใดก็ตามที่หลิงรันทำการผ่าตัดแบบอิสระเขาจะนำผู้ช่วยหลายคนรวมทั้งพยาบาลขัดผิวและวิสัญญีมาด้วย

อย่างไรก็ตามเนื่องจากหลิงรันไม่ได้พาคนจำนวนมากไปปักกิ่งเขาจึงไม่พอใจกับสิ่งที่โรงพยาบาลภูมิภาคตงหวง เสนอในแง่ของเจ้าหน้าที่

หลี่หยวนดูมีความสุขมากขึ้น เป็นเรื่องดีมากที่คุณต้องการพบกลุ่มศัลยกรรมล่วงหน้ามีการผ่าตัดแบบใดที่คุณรู้สึกอยากทำฉันจะจัดให้คุณ”

“ การผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วแล้ว และการผ่าตัดที่ต้องใช้เวลานานกว่า…” หลิงรันตอบโดยไม่ได้คิดอะไร จากนั้นเขากล่าวเสริมว่า “มันจะดีที่สุดถ้านิ้วของผู้ป่วยขาดมากกว่าสองนิ้ว”

ปัจจุบันเขาใช้เวลาเพียงสั้น ๆ ในการผ่าตัดผู้ปวยที่มีนิ้วขาด เขาจะเสร็จก่อนที่จะเข้าโซนรักษาจริงๆด้วยซ้ำและนี่ก็ไม่สนุกเลย

หลี่หยวนพูดไม่ออก ตอนนี้เขาพูดอะไรได้บ้างว่าศัลยแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญในการผ่าตัดดับต้องการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้ว? เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากแผนกศัลยกรรมกระดูก

“ฉันจะโทรหา” หลี่หยวนปัดโทรศัพท์ของเขาออกและออกจากห้องรับรองส่วนตัว

ประชากรของปักกิ่งมากกว่าเมืองหยุนหัวสามหรือสี่เท่าและผู้คนจากพื้นที่อื่น ๆ เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลในปักกิ่ง ดังนั้นจำนวนผู้ป่วยที่มีอาการนิ้วขาดทุกวันในปักกิ่งจึงมากกว่าเมืองหยุนหัวมาก เนื่องจากมีมากกว่าสิบห้าล้านครอบครัวจำนวนครั้งที่ผู้คนสับผักหรือใช้มีดเพื่อวัตถุประสงค์อื่นต้องมากกว่าสามพันล้าน แม้ว่าความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะเผลอตัดนิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจจะเป็นเพียงหนึ่งในล้าน แต่ก็มีผู้ป่วยที่นิ้วขาดสามร้อยคนในปักกิ่งทุกวัน

แน่นอนว่ามีโรงพยาบาลจำนวนมากขึ้นในปักกิ่งและผู้ป่วยจะกระจายไปตามโรงพยาบาลต่างๆ อย่างไรก็ตามไม่มีใครในวงการแพทย์ที่จะแย่งชิงคนไข้เหล่านี้ไปได้ง่ายๆ นอกเหนือจากนี้ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่นิ้วขาดจะไม่ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลระดับเกรด A

แต่เมื่อมีคนอยู่ในตำแหน่งของหลี่หยวนสิ่งที่เขาต้องทำก็คือคิดแผนและมันง่ายมากที่เขาจะเชิญผู้ปวยที่มีนิ้วขาดมาโรงพยาบาล

ตามที่คาดไว้สิบนาทีต่อมาหลี่หยวนกลับมาและกล่าวว่า “ฉันได้ติดต่อกับฝ่ายที่เกี่ยวข้องแล้วพวกเขาอาจจะส่งผู้ป่วยที่เหมาะสมไปตามเวลาที่เรากลับมาที่โรงพยาบาลในภายหลัง”

“ไม่ต้องรอเราไปรอที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลได้” หลิงรันวางตะเกียบลง ตอนนี้เขาค่อนข้างอิ่มมากและรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ทำการผ่าตัด

อาหารใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หลังจากออกจากห้องรับรองส่วนตัวแล้วพวกเขาก็เดินทางกลับไปที่โรงพยาบาล หลี่หยวนรู้สึกสนุกและโกรธมากขณะที่เขาจ้องมองไปที่หลิงหนที่กำลังเดินอยู่ต่อหน้าคนอื่น ๆ เขาพูดกับชู้ตงยี่และเฟิงซินเยียน ว่า ” หลิงรันนั้นเป็นคนที่สุดยอดมากจริงๆ”

“ เขายังเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และพลังงาน” เฟิงซินเยียนยิ้ม “โลกนี้เป็นของเด็กรุ่นใหม่แล้ว”

“ อันที่จริงโลกนี้เป็นของเด็ก ๆ ในตอนนี้” หลี่หยวนกล่าวด้วยท่าที่ซาบซึ้ง

หลิงรันยืนอยู่ใต้พระอาทิตย์ตกดินมีเงาทอดยาวอยู่ข้างหลังเขา