GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 658

EP 658

By loop

“ ดงเฉิน ดงเฉิน!” โจวซินเยียนเดินผ่านฝูงชนขณะที่เขาตะโกนเรียกชื่อของดงเฉิน

เขาได้พบกับดงเฉิน สมัยที่เขาได้เดินทางไปที่คลินิคตระกูลหลิง อีกทั้งเขามีความประทับใจในตัวเณรน้อยคนนี้เอามากๆ

เมื่อดงเฉินเห็นโจวซินเยียนเขาก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่คุ้นเคย เขารีบลุกขึ้นและพูดกับคนหลายสิบคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาว่า “นั่นจะเป็นทั้งหมดสําหรับวันนี้ถ้าคุณมีคําถามอะไรในภายหลังคุณสามารถมาที่วัด

”ดงเฉินกําลังทําอะไร” โจวซินเยียนมองไปที่หินที่เต็มไปด้วยเงิน เปลือกตาของเขากระตุก “ช่างเป็นหินที่สวยงามหวังว่าคริสตัลของมันจะไม่แตกออกมา”

ดงเฉินยิ้มให้โจวซินเยียน และพูดว่า “ทุกคนมีข้อสงสัยมากมาย อัตมาต้องการช่วยและพยายามตอบคําถามของพวกเขาสําหรับคําถามที่อัตมาไม่สามารถตอบได้ฉันจะบันทึกไว้และนําไปที่นายและถามเขา”

“เจ้าอาวาสของเณรอยู่ไกลมาก และแน่นอนคนเหล่านี้จะไม่สนใจเณรเลย” โจวซินเยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ดงเฉินส่ายหัว ”ไม่อัตมาสัญญากับเจ้าอาวาสไว้แล้วทุกคืนเราติดต่อกันผ่านวิดีโอคอลและตรวจการบ้านทุกวัน”

โจวซินเยียนถึงกับอึเง “แชทกันผ่านแฮงเอาท์วิดีโอสิ่งสุดท้ายที่เจ้าอาวาสของเณรต้องมีคือ เรื่องเวลาสินะ”

“ เจ้าอาวาสยุ่งมากตอนเช้าจะปลูกผักและออกกําลังกายตรวจดูเสื้อผ้าตอนเช้าทําอาหารเช้า ทําความสะอาดวัดและทําอาหารกลางวันหลังทานอาหารเช้าหลังอาหารเย็นเจ้าอาวาสจะดูข่าว อาบน้ําและเปลี่ยนเสื้อผ้าทาครีมครีมริดสีดวงทวาร จากนั้นให้เวลากับวิดีโอคอล” ดงเฉินนับนิ้วอย่างจริงจัง

โจวซินเยียนเองก็ตั้งใจฟังในช่วงครึ่งแรก แต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินท่อนสุดท้าย มันดูแปลก

เมื่อเขานึกถึงครีมโรคริดสีดวงทวาร ครีมหม่ายินลอง(Mayinglong Musk) จํานวนมากมายที่พระราชาใช้ทุกวัน จู่ๆโจวซินเยียนก็มีความคิดว่าถ้าครอบครัวครีมหม่ายินลองจัดหาสมาชิกให้พระชราจะเป็นสมาชิกระดับแปดดาว

“เอาล่ะมากับฉัน” โจวซินเยียนคว้าดงเฉิน และเริ่มเดินราวกับว่าเขากําลังเดินไปกับลูกชายของเขาเอง

ดงเฉินเชื่อฟัง เขาเติบโตมาด้วยการแสวงหาบิณฑบาตจากหลายร้อยครอบครัว การเชื่อฟังเป็นเรื่องธรรมดาสําหรับเขา

อย่างไรก็ตามบางคนรอบตัวเขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้และถามว่า ”เณรดงเฉิน เณรจะออกไปแล้ว หรือพรุ่งนี้หรอ”

“อัตมาจะไปพรุ่งนี้” ดงเฉิน โค้งคํานับ

ช่างน่าเสียดาย” หญิงวัยกลางคนส่ายหัวและพูดว่า “เณรพูดเก่งมากและฉันชอบฟังสิ่งที่เณรพูด”

ชายชราที่อยู่ใกล้เคียงเห็นสิ่งนี้ไอและถามว่า “เณรดงเฉิน เณรจะอยู่ในเมืองหลวงด้วยตัวเอง หรือเณรจะอยู่ที่วัด?”

ดงเฉินลังเลครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะกระซิบ อัตมาเรียนที่สถาบันพุทธศาสตร์และพักอยู่ในวิทยาลัย”

” ง่ายมากพรุ่งนี้เจอกันโอเคไหม” ชายชรายิ้มและยื่นนามบัตรให้เขาโดยกล่าวว่า “เราทุกคนชอบที่จะได้ยินสิ่งที่เณรพูดมันเข้าใจง่ายและเรารู้สึกรู้แจ้งมากขึ้น”

“ อัตมาดีใจที่สามารถช่วยเหลือพวกโยมทุกคนได้โยมสามารถมาหาอัตมาได้ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์” ดงเฉินกล่าวขณะที่เขาโค้งคํานับ ”วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่ควรจะอยู่ที่ห้องเฉย”

“ไม่เป็นไรเณรไปเถอะ และทําในสิ่งที่เณรต้องการทํา ถ้าเราไม่พบเณรเราจะจัดการเรื่องนั้นด้วยตัวเอง”

คนเหล่านั้นปล่อยให้ดงเฉินและโจวซินเยียน ไปหลังจากที่พวกเขาแสดงเจตจํานงอย่างเต็มที่

โจวซินเยียนคลิกลิ้นของเขาสองสามครั้งมองไปที่ดงเฉิน และพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนมาพันนิ้วของเณรตั้งแต่อายุเพียงเท่านี้”

“ อาจารย์บอกว่าอัตมามีความผูกพันทางชะตากรรมกับพระพุทธเจ้ามาก”

“ สายสัมพันธ์แห่งโชคชะตากับพระพุทธเจ้า?” โจวซินเยี่ยนส่ายหัว ” พูดอะไรที่สามารถวัดปริมาณได้ไหมนอกจากความผูกพันของโชคชะตากับพระพุทธเจ้า แล้วเจ้านายของเณรเห็นอะไรเกี่ยวกับตัวเณรอีกบ้าง?”

ดงเฉินไม่สงสัยในขณะที่เขาไตร่ตรองและกล่าวว่า “ อาจารย์บอกว่าอัตมาไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าในอนาคตจะมีใครมาสร้างวิหารใหญ่ให้ข้าอาจารย์ยังบอกด้วยตอนนั้นเขาต้องการอาศัยอยู่ที่ห้องทางทิศใต้…”

โจวซินเยียนหัวเราะเบาๆ “คําจํากัดความของการไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้านั้นค่อนข้างคลุมเครือ ฉันได้ยินมาว่าผ้ากาศยาที่คุณพระใส่นั้นไม่ถูกเลยการสร้างวัดเป็นเรื่องที่เกินจริง ไม่ดีในปัจจุบันการสร้างวัดเป็นเรื่องยากมาก วัดใหม่… ”

ตงเซิงไม่ได้โต้เถียงกับเขา แต่เขาเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าเมื่อเจ้าอาวาสของเขาไม่ได้รับความเจ็บปวดจากโรคริดสีดวงทวารสิ่งที่เขาพูดจะเป็นจริง

โจวซินเยียนนําดงเฉินผ่านห้องโถงและทางเดินก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่พื้นที่ปฏิบัติการโดยตรง

ที่ประตู โจวซินเยียนขอขัดผิวสําหรับดงเฉินพอเปลี่ยนแล้วก็พูดว่า “หมอหลิงกินข้าวอยู่ร้านอาหารข้างในวันนี้เขาอาจจะไม่ออกไปข้างนอกก็ได้เมื่ออยู่ข้างในอย่าเดินไปมาอย่างไม่ใส่ใจมีหมอและพยาบาลทุกที่อย่าเดินรอบๆห้องผ่าตัดด้วย”

“โอเค” ดงเฉินกล่าวและถาม” หมอหลิงต้องทําการผ่าตัดทุกวันที่ปักกิ่งด้วยหรือไม่”

“ไม่มีทางเลือกอื่นมีหมออยู่แถวนี้ที่มาเฝ้าเขา” โจวซินเยียนพูดและเขาก็หยุดยิ้มไม่ได้

รุ่นน้องจะอยู่รอดได้ก็ต่อเมื่อมีคนให้ความสนใจรุ่นพี่

นับตั้งแต่ที่รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลวังแห่งโรงพยาบาลแห่งที่ 6 ของมหาวิทยาลัยปักกิ่งเสนอหลักการว่าควรจัดตั้งแผนกพยาธิวิทยาใกล้กับห้องปฏิบัติการศาสตราจารย์เฟิง ได้หยิบยกทฤษฎีที่จะรวมแผนกพยาธิวิทยาเข้ากับโรงพยาบาล ในระยะสั้นมันเป็นไฟเขียวที่จะทําการตรวจทางพยาธิวิทยาตับ และพวกเขาก็ต้องทําการตรวจเหล่านั้นโดยเร็วที่สุด

นอกจากนี้ในทางทฤษฎีมาตรการต่างๆเช่นการลดระยะเวลาระหว่างสัญญาการผ่าตัด อาจทําให้แพทย์ชั้นยอดที่ดีสามารถดําเนินการเกี่ยวกับตับได้สองรอบ แม้ว่าพวกเขาไม่กล้าเลือกประเภทของผู้ป่วยที่หลิงรันรับ แต่พวกเขาก็ยังสามารถขยายขอบเขตการบ่งชี้ผู้ป่วยได้

สําหรับโรงพยาบาลนวัตกรรมดังกล่าวมีความหมายมาก

เพื่อให้บรรลุนวัตกรรมประเภทนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะขอให้หลิงรันดําเนินการบางเคสในฐานะศัลยแพทย์อิสระ เพื่อตรวจสอบความจริงของทฤษฎีเหล่านั้น

ผู้ที่อยู่รอบๆหลิงหรันต่างแข่งขันกันเพื่อนําหน้าคนอื่นๆในเทคนิคใหม่นี้

โรงพยาบาลแห่งแรกและแห่งที่สองที่ทําการผ่าตัดลักษณะนี้อาจได้รับความสนใจในระดับหนึ่ง โรงพยาบาลหลังๆจะไม่ได้รับความสนใจเท่าสองแห่งแรก ซึ่งหมายความว่ามันจะไม่มีความหมายสําหรับพวกเขาที่จะพยายามนําหน้าคนอื่นในเวลานั้น

ในขณะที่เขาพูดโจวซินเยียน นําดงเฉินเข้าไปในร้านอาหารในพื้นที่ปฏิบัติการ ด้านล่างของกระถางต้นไม้คือหลิงรันและเขาถูกล้อมรอบไปด้วยหมอห้าคน

” หมอหลิงดงเฉินมาแล้ว!” โจวซินเยียน ตะโกน

หลิงรันหันหน้าไปรอบ ๆ และเรียกเขาด้วยรอยยิ้ม “ดงเฉินไปนั่งก่อนฉันกําลังจะเข้าห้องผ่าตัด”

แพทย์หลายคนที่นําเสนออย่างสมเหตุสมผลและเร่งรีบอย่างรวดเร็วเพื่อให้จบสิ่งที่พวกเขาต้องการจะพูด เพียงไม่กี่นาทีพวกเขาก็จากไป

เมื่อหลิงรันเข้ามาหาพวกเขาและนั่งลงโจวซินเยียนก็หรี่ตาและถามว่า “คุณตัดสินใจแล้วหรือยัง?

“โรงพยาบาลตงฮวง” หลิงรันกล่าว

โจวซินเยียนพยักหน้าและลูบมือของเขาก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “โรงพยาบาลประจําภูมิภาคตงฮวง ก็ดีสภาพของพวกเขาก็ดีด้วยและพวกเขาก็มีพื้นฐานในการจัดการกับกรณีดับ และถุงน้ําดีเฮ้อโรงพยาบาลในปักกิ่งดีมากแม้จะเป็นระดับภูมิภาค รพ. จัดการกับกรณีตับและถุงน้ําดีได้ด้วยไม่ใช่แค่อาการกําเริบเหรอ?”

หลิงรันรอให้เขาพูดจบก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “โรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงมีคนไข้พร้อมอยู่แล้ว หญิงอายุเจ็ดสิบเอ็ดปีคุณต้องจําประวัติทางการแพทย์ของเธอใหม่”

” คือคุณทํามันอีกครั้งหรือไม่?” โจวซินเยียนตกใจ

ศาสตราจารย์เฟิงแนะนํา” จางอันหมินมาด้วยในเวลานั้นและกระซิบว่า ”ศาสตราจารย์เฟิงพยายามบอกเป็นนัยว่าปักกิ่งไม่ดีไปกว่ามณฑลฉางซีเมื่อเราทําหน้าที่เป็นศัลยแพทย์อิสระที่จังหวัดฉางซีไม่มีโรงพยาบาลใดกล้ายุ่งกับเราเมื่อเราไปถึงปักกิ่ง ไม่มีใครจะปรับแต่งทุกอย่างให้เข้ากับรสนิยมของเรา ”

โจวซินเยียนพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด “ศาสตราจารย์เฟิงมีประสบการณ์

“ปักกิ่งซับซ้อนมากมีแพทย์ระบบโรงพยาบาลและแหล่งกําเนิดมากมายราคากล่องอาหารกลางวันก็แพงกว่าของเราด้วย” จางอันหมินถอนหายใจ “ แม้แต่ศาสตราจารย์เฟิงก็ไม่สามารถมั่นใจได้ว่าเขาจะได้รับการต้อนรับในโรงพยาบาลทุกแห่ง ดังนั้นตอนนี้เขาจะทําหน้าที่ เป็นเพียงศัลยแพทย์อิสระสํารองในโรงพยาบาลที่เขาคุ้นเคยเท่านั้น”

“ ถ้าอย่างนั้นเราจะต้องเอาใจใส่มากกว่านี้เมื่อเลือกโรงพยาบาลเราต้องมีมาตรฐานหรือไม่?” โจวซินเยียนเริ่มระมัดระวังตัวทันที

โรงพยาบาลตงฮวงอยู่ภายใต้การดูแลของศาสตราจารย์เฟิง ผู้อํานวยการแผนกปัจจุบันของแผนกศัลยกรรมทั่วไปของพวกเขาเป็นนักเรียนของศาสตราจารย์เฟิง” จางอันหมินให้คําแนะนํา จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “โรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงค่อนข้างเหมาะสมเดิมที่ผู้ป่วยต้องการผ่าตัด แต่ไม่สามารถผ่าตัดให้เธอได้ไม่มีโรงพยาบาลอื่นใดที่จะรับเธอเช่นกันเมื่อครอบครัวหารือกันแล้วพวกเขาก็ไปที่เขตตงหวง โรงพยาบาลซึ่งอยู่ใกล้บ้านเพื่อรับการรักษาแบบดั้งเดิม ด้วยเหตุนี้ประวัติการรักษาของพวกเขาจึงทําได้ไม่ดีนัก ”

” ตกลง” ในความคิดของ โจวซินเยียนเขาไม่สามารถช่วยจินตนาการถึงฉากที่หลิงรันถือมีดผ่าตัดและสร้างฉากที่น่าตกใจได้ทุกที่

เขาโยกตัวไปมาขณะที่คุยกับจางอันหมินด้วยน้ําเสียงแผ่วเบาเกี่ยวกับรายละเอียดบางอย่าง เมื่อเขาหันกลับไปเขาก็เห็นว่าหลิงรันกําลังอ่านหนังสือและดงเฉินหยิบหนังสือออกมาถือปากกา และเขียนด้วยความกระปรี้กระเปร่า …

“ ต้องทําการบ้านด้วยเหรอ?” โจวซินเยียน รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

ดงเฉินตะลึงกับคําถามของเขา แต่เขาตอบว่า “ใช่”

“ การมาปักกิ่งไม่ใช่เรื่องง่ายทําไมคุณไม่อยากออกไปเดินเล่น”

ดงเฉินส่ายหัว

“ถ้าอย่างนั้นบอกฉันทีว่ามีที่ไหนที่เณรอยากไปฉันจะพาไปที่นั่นบ้าง”โจวซินเยียนมองไปที่รูปลักษณ์ที่เชื่อฟังของดงเฉิน และเงียบไป แต่ลูบหัวของเขา เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ลูกชายของเขาและดงเฉินก็มีอายุเท่ากันไม่มากก็น้อยและยิ่งเขามองไปที่ดงเฉิน มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งพบว่าเขาอายุใกล้เคียงกับลูกชายของเขามากขึ้นเท่านั้น

” อัตมาต้องการทําการบ้านของอัตมา” ดงเฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย “ หมอโจวซินเยียนเล่นเองได้มั้ย?”

“ ฉัน…”โจวซินเยียนคิดอย่างโกรธๆ ลูกชายของฉันไม่เป็นแบบนี้แน่ๆ ”

โจวซินเยียนถอนหายใจก่อนที่จะหันศีรษะไปรอบ ๆ และพูดว่า “หมอหลิง, ดูดงเฉินสิ …”

ที่ปลายอีกด้านหนึ่งของโต๊ะหลิงรันก็เข้าไปในหนังสือ อวัยวะของร่างกายเขากําลังอ่านโดย ที่เขาไม่รู้ว่าโจวซินเยียนพูดถึงอะไร