GREAT DOCTOR LING RAN - ตอนที่ 623

EP 623

By loop

“ หมอหลิงคนไข้ทําได้ดีอยู่แล้วใช่ไหมคุณมีแผนจะปล่อยเขาออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่กัน?” เมื่อซูเหวิน เห็นว่า หลิงรันไม่เต็มใจที่จะสอนการผ่าตัดตับให้เขาก็เปลี่ยนกลยุทธ์ทันทีและ เริ่มประจบประแจงทักษะของหลิงรันในทันที

แพทย์ที่อยู่รอบ ๆซูเหวินก็ตระหนักได้ทันทีว่าเขากําลังทําอะไร พวกเขารีบเดินเข้ามาเบียดเสียดกันอย่างรวดเร็ว พวกเขาดูเหมือนสุนัขแสนเรื่องที่พยายามอ้อนเจ้านายและกระดิกหางขณะที่พวกเขารอให้หลิงรันพูด

ปัจจุบันเป็นเรื่องปกติมากสําหรับแพทย์ที่ต้องการยกระดับทักษะเพื่อประจบสอพลอขึ้นไปเรื่อยๆ

แพทย์ทุกคนที่มาที่โรงพยาบาลหยุนหัวต่างสนใจทักษะที่หลิงรันแสดง รวมถึงกัวหมิงเฉิง เขาเพียงมีความตั้งใจที่จะเชิญหลิงหรันมาที่ปักกิ่งและให้โอกาสหลิงรันในการปลูกถ่ายตับเพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสเรียนรู้จากหลิงรัน การประจบประแจงแพทย์ที่มีความสามารถเพื่อเรียนรู้จากพวกเขาเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของจริยธรรมในฐานะแพทย์ปกติอยู่แล้ว

หลิงรันไม่ได้รับผลกระทบเลยผู้คนรุมเกี่ยวกับเขาตลอดเวลา

หลิงรันสันนิษฐานง่ายๆว่าหมอทุกคนเป็นห่วงคนไข้ เขาพยักหน้าอย่างสุภาพและพูดว่า “ผมจะดูว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงถ้าเขามีอาการดีขึ้นผมจะย้ายเขาไปที่วอร์ดปกติและขอให้เขาลองเดินลงจากเตียงถ้าทุกอย่างไปได้ดี ผู้ปวยสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์”

“ยอดเยี่ยมมากไม่น่าเชื่อว่าผู้ป่วยอายุเจ็ดสิบสามปีที่มีโรคประจําตัวมากมายจะสามารถออกจากโรงพยาบาลในหนึ่งสัปดาห์หลังจากได้รับการตัดตับ” ซูเหวินชื่นชมหลิงรันโดยระบุข้อเท็จจริงและทุกคนก็แสดงความเห็นด้วย

“ คุณไม่มีเวลาคิดว่าจะทําอย่างไรกับโรคประจําตัวของผู้ปวยเพื่อที่คุณจะได้กําจัดเซลล์มะเร็งของเขาออกไปโดยเร็วที่สุดการผ่าตัดดังกล่าวเป็นเรื่องยากมากจริงๆ”

” ผมได้ยินมาว่าคนไข้ได้รับเคมีบําบัดในปริมาณต่ําเพียงรอบเดียวนี่ดีต่อระบบภูมิ คุ้มกันของผู้ป่วยจริงๆ”

แพทย์ทุกคนที่อยู่แถวนั้นก็เออออและยกย่องหลิงรันไปเช่นกัน

นี่เป็นสิ่งที่ดีเลิศของความชื่นชม

คนดังมักจะยกย่องคนดังคนอื่น ๆ เพื่อที่พวกเขาจะได้ทําลายชื่อเสียงหรือดาราของคนดังเหล่านั้น

เกือบจะเหมือนกันเมื่อพูดถึงแพทย์ที่ยกย่องแพทย์คนอื่น ๆ แพทย์ที่ร้องเพลงสรรเสริญของหลิงรันต้องการเรียนรู้วิธีการส่งตัวอย่างเพื่อการตรวจทางพยาธิวิทยาในขณะที่ดําเนินการตัดตับในผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งตับด้วย ท้ายที่สุดแล้วการผ่าตัดตับเพียงอย่างเดียวไม่ถือว่าเป็นการผ่าตัดระดับไฮเอนด์ในช่วงอายุนี้ ถือเป็นเรื่องที่ท้าทายหากทําสิ่งนี้กับผู้ป่วยมะเร็งตับ

หลิงรันเองก็ไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร เขาแค่พูดคุยเกี่ยวกับการผ่าตัดตามความ เข้าใจของเขาเท่านั้น

ซูเหวินแสร้งทําเป็นสนใจสักพัก แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ยินดังนั้นเขาจึงตัดหลิงวิ่งออกไป “หมอหลิงมีส่วนหนึ่งในวิดีโอการผ่าตัดที่ไม่มีเสียงอะไรเลยตอนนั้นพวกคุณพูดถึงอะไร”

เมื่อทุกคนสนใจเรื่องนี้พวกเขาก็หยุดพูดทันทีและมองไปที่หลิงรัน

หลิงรันนึกถึงเรื่องนี้และพูดว่า “เรากําลังพูดถึงวิธีใช้สัญชาตญาณของเราในระหว่างการผ่าตัด”

“ จะใช้สัญชาตญาณของเราได้อย่างไร? เหมือนกับศัลยแพทย์ในอดีต?” เมื่อซูเหวิ นกลายเป็นศัลยแพทย์คนแรกไม่ได้ใช้ในการตรวจทางพยาธิวิทยาและใช้เทคโนโลยีการถ่ายภาพ ทางการแพทย์ ดังนั้นพวกเขาจึงมีทักษะเฉพาะตัวสูงมาก เมื่อต้องพิจารณาว่าเซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปกว้างสักแค่ไหน ”

ในเวลานั้นอายุขัยของผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดโดยแพทย์ที่แตกต่างกันมีความแตกต่างกันอย่างมาก อย่างไรก็ตามการนั่นอวัยวะชิ้นใหญ่ไม่ได้หมายความว่าผู้ป่วยจะมีชีวิตอยู่ได้นาน ด้วยเทคโนโลยีทางการแพทย์ในเวลานั้นแพทย์ต้องทําตามสิ่งที่หัวใจของพวกเขาบอกในขณะที่พวกเขา ต้องเผชิญกับอวัยวะที่เป็นมะเร็งของผู้ปวยการที่จะตัดชิ้นส่วนที่ใหญ่กว่าออกไปและที่ที่จะหั่นชิ้นเล็ก ๆ ออกเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่

ซูเหวินจ้องมองไปที่หลิงรัน เขาเรียนรู้ผ่านอาจารย์มากกว่าหนึ่งคนและปัจจุบันเขาชอบคนที่ใช้สัญชาตญาณแทนที่จะพึ่งพาเทคโนโลยี

อย่างไรก็ตามหลิงหรันเพียงเงยหน้าขึ้นมองซูเหวินแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร”

“ เหมือนกับสิ่งที่รุ่นพี่ของพวกเราทํา…” เมื่อซูเหวินพูดไปได้ครึ่งประโยคจู่ๆเขาก็รู้ว่าหลิงรัน อายุเพียงยี่สิบกว่าปีและหลิงรันยังไม่เคยสัมผัสกับสิ่งที่เขาพูดถึง

ในขณะนี้กัวหมิงเฉิงกระแอมในลําคอและช่วยซูเหวินพูดคําถามของเขา “ หมอหลิงคุณฝึกฝนมันด้วยตัวเองหรอสําหรับการผ่าตัดนี้ คุณทําอย่างนั้นได้อย่างไรกันในระหว่างการผ่าตัด”

หลิงรันทําได้เพียงยิ้ม เขาไม่ได้อธิบายสิ่งต่างๆ

มีสิ่งที่อธิบายไม่ได้มากมายในชีวิตและไม่มีประเด็นที่จะอธิบายทุกอย่างให้ทุกคนเข้าใจ

หมอทุกคนมองหน้ากัน มีบรรยากาศที่แปลกประหลาดในอากาศและพวกเขามีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มทํางานในฐานะแพทย์ เมื่อใดก็ตามที่มีปัญหาแพทย์อาวุโสจะยิ้มให้ แม้ว่ารอยยิ้มของพวกเขาสามารถตีความได้ว่าเป็นการให้กําลังใจ แต่ก็อาจหมายความว่า “ฉันขี้เกียจมากที่จะอธิบายเรื่อง พวกนายเองจะเข้าใจมันเองในอนาคต”

หลิงรันหนีฝูงชนหมูหยวน และ โจวซินเยียนเดินตามหลังเขาอย่างใกล้ชิด

โจวซินเยียนถึงกับวิ่งไปข้างหน้าเพื่อกดปุ่มลิฟต์

หลังจากที่หลิงหรันเข้าไปในลิฟต์ โจวซินเยียนก็ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าและจ้องไปที่หมอที่อยู่ด้านนอกลิฟต์เพื่อที่พวกเขาจะไม่กล้าเข้ามา

“ หมอหลิง” ซูเหวินไม่ใช่คนที่มีแนวคิดเรื่องความอัปยศ เขาเดินผ่านโจวซินเยีย นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หมอหลิงคุณสามารถมาที่โรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งและ ผ่าตัดคนไข้สองสามคนเพื่อที่คุณจะได้ให้คําแนะนํากับเราได้ไหม”

เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงการทําศัลยกรรมฟรีแลนซ์

ริมฝีปากของ โจวซินเยียนสั่นเล็กน้อย

เมื่อใดก็ตามที่แพทย์ทําการผ่าตัดแบบอิสระในปักกิ่งโรงพยาบาลในท้องถิ่นเช่นโรงพยาบาลห ยุนหัวต้องอวดเรื่องนี้มากมาย พวกเขาจะพูดว่า “แผนก xxx ของโรงพยาบาลของเรายอดเยี่ยมมาก หมอเก่งๆมากมายในโรงพยาบาลในปักกิ่งเสียอีกและแผนก XXX ของเราเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกในจีน” นี่คือวิธีที่มักจะไป

แน่นอนว่าแพทย์จากโรงพยาบาลส่วนใหญ่จะไม่มีโอกาสได้ผ่าตัดอิสระในปักกิ่ง พวกเขาไม่มีความละอายในการโอ้อวดแม้ว่าจะเป็นเพียงการเข้าร่วมการประชุมที่ปักกิ่ง

กั่วหมิงเฉิงรู้สึกกังวลอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนั้นขณะที่เขากังวลว่าหลิงรันจะเห็นด้วยกับข้อเสนอของซูเหวิน

อย่างไรก็ตามกัวหมิงเฉิงไม่พอใจมากเกินไปที่จะเชิญหลิงรันไปโรงพยาบาลเพื่อรับการผ่าตัดอิสระ การจ้างศัลยแพทย์อิสระแสดงว่าโรงพยาบาลไม่สามารถแก้ปัญหาได้และต้องเกณฑ์ผู้เชี่ยวชาญจากภายนอก ดังนั้นการปฏิบัติตามปกติคือให้แพทย์จากโรงพยาบาลขนาดใหญ่ทําการผ่าตัดแบบอิสระในโรงพยาบาลขนาดเล็ก ตัวอย่างเช่นแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจากโรงพยาบาลในจังหวัด จะไปโรงพยาบาลในเมืองเพื่อรับการผ่าตัดฟรีแลนซ์ในขณะที่จากโรงพยาบาลในเมืองจะไปโรงพยาบาลในเขตเพื่อรับการผ่าตัดในขณะเดียวกันแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจากปักกิ่งก็เดินทางไปทั่วประเทศ เป็นภาพที่หายากสําหรับแพทย์จากโรงพยาบาลในปักกิ่งที่จะเชิญแพทย์จากโรงพยาบาล ในพื้นที่ไปยังปักกิ่ง

แน่นอนโรงพยาบาลแห่งที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งไม่ใช่โรงพยาบาลอันดับ ต้นๆของปักกิ่งและซูเหวินก็มีชื่อเสียงในด้านความไร้ยางอาย ดังนั้นกัวหมิงเฉิงจึงไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์นี้

กัวหมิงเฉิงต้องคํานึงถึงชื่อเสียงของอาจารย์ของเขาด้วย เขาไม่สามารถนําความอับอายมาสู่เฟิงซินเยียนได้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งกัวหมิงเฉิงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดคุยเกี่ยวกับข้อเสนอที่เขาวางแผนจะทําเป็นการส่วนตัว เขาก็รีบวิ่งเข้าไปในบันไดเลื่อนและพูดว่า “หมอหลิงถ้าคุณเต็มใจจะมาปักกิ่งแผนกของเรากําลังเตรียมการปลูกถ่ายตับคุณสามารถเข้าร่วมทีมและลองผ่าตัดให้เราดูได้”

เขาไม่รังเกียจที่จะให้หลิงรันเข้าร่วมทีมปลูกถ่ายตับ มันไม่ได้เป็นที่น่าอับอายเท่าการเชิญหลิงรันไปที่โรงพยาบาลเพื่อรับการผ่าตัดอิสระ

ก่อนที่หลิงรันจะตอบสนองซูเหวินก็จ้องมองกัวหมิงเฉิง

เขาจับจ้องไปที่กัวหมิงเฉิงและพูดว่า “อะไรที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับการปลูกถ่ายตับ?”

“มันเป็น” กัวหมิงเฉิงกล่าว

หลิงรันไม่สนใจทุกคนและมุ่งหน้าไปที่ห้องผ่าตัด นี่เป็นส่วนหนึ่งของตารางประจําวันของเขาอยู่ดี นอกเหนือจากการเดินตรวจรอบวอร์ดและการผ่าตัดแล้วเขายังรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ในห้องผ่าตัด

ย้อนกลับไปตอนที่เขายังเรียนอยู่หลิงรันชอบอยู่ในห้องสมุดในช่วงเวลานี้ของวัน เขาสามารถ ใช้เวลาทั้งบ่ายในการอ่านหนังสือที่น่าสนใจและจะมีเด็กผู้หญิงจํานวนน้อยที่พยายามคุยกับเขาสําหรับกองข้อความบันทึกโพสต์อิทและนกกระเรียนโอริกามิเขาต้องนําคําถามเหล่านั้นกลับไปด้วย เขาจะไม่ตอบกลับพวกเขาทีละคน

แม้ว่าบรรยากาศในห้องฉุกเฉินจะตึงเครียด แต่ก็มีความสงบอยู่บ้าง

จิตใจของหลิงรันเงียบสงบเพราะบรรยากาศในห้องผ่าตัดตึงเครียดแค่ไหน

นอกจากนี้เขาจะอยู่ในสภาพจิตใจที่สงบ สิ่งนี้ทําให้เขาสามารถตัดสินได้ดีขึ้นและคลายความตึงเครียดในห้องผ่าตัดหลิงรันชอบความรู้สึกนี้

แพทย์ในห้องฉุกเฉินยังเคยชินกับการให้หลิงรันช่วยพวกเขาเป็นระยะ ๆ

แพทย์ที่ทํางานในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวต้องผลัดกันเข้าเวร พวกเขาจะทํางานในห้องบําบัดห้องช่วยชีวิตหรือห้องให้คําปรึกษากับสมาชิกในทีมรักษาของพวกเขา

สมาชิกของทีมรักษาของหลิงหรันไม่จําเป็นต้องอยู่ในหน้าที่แบบนี้และนี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงตัวของหลิงรันเอง ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เขาอยู่ในห้องฉุกเฉินนั่นหมายความว่ามีกําลังพลเพิ่มขึ้น แน่นอนว่าหมอที่นั่นจะมีความสุขกับมัน

แพทย์จากโรงพยาบาลอื่นก็กรองเข้าห้องฉุกเฉินเช่นกัน แพทย์ที่ทํางานอยู่ในห้องฉุกเฉินต่างก็หนาวสั่นเมื่อเห็นแพทย์วัยกลางคนจํานวนมากในเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่เข้ามาในห้องผ่า

“ใช่แล้วหมอหลิงเป็นส่วนหนึ่งของแผนกฉุกเฉิน”

“ ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว”

“ หมอหลิงก็สามารถนําทักษะของเขาไปใช้ประโยชน์ในแผนกฉุกเฉินได้เช่นกัน”

ในขณะนั้นคนไข้คนหนึ่งที่จับแขนของเขาเดินเข้ามาในห้องรักษาทันที

แพทย์กว่ายี่สิบคนที่มาจากโรงพยาบาลต่าง ๆ ยืนดูขณะที่หลิงหรันกําลังเย็บแผลและเย็บแผลของผู้ป่วย

ในที่สุดพวกเขาก็เห็นความพึงพอใจปรากฏขึ้นในดวงตาของหลิงหรันและมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา

หลิงรัน เป็นคนเดียวที่สามารถเห็นการแจ้งเตือนจากระบบ

[ภารกิจเสร็จสิ้น: บรรเทาความเจ็บปวดของผู้ปวย]

[เป้าหมายของภารกิจ: บรรเทาความเจ็บปวดของผู้ป่วย 300 คน]

[รางวัลภารกิจ: หีบสมบัติระดับกลาง]