Godly Model Creator - ตอนที่ 857 มีสัตว์ร้ายสัญจรอยู่รอบ ๆ

ตอนที่ 857 มีสัตว์ร้ายสัญจรอยู่รอบ ๆ   ที่ไหนสักแห่ง   ในดินแดนที่ว่างเปล่าและลมหนาวที่จัดจนความเย็นนั้นแทรกซึมลึกเข้าไปในกระดูก   ลมหนาวที่รุนแรงทําให้ไม่สามารถลืมตาได้ เป็นดินแดนรกร้างที่กว้างใหญ่ไพศาล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมนุษย์อยู่รอดในสถานที่ดังกล่าว อย่างไรก็ตามในขณะนี้ลมที่พัดมาจากระยะไกลดูเหมือนว่าจะพัดเสียงดังมาด้วย “เฉินจี๋ ไอ้ลุงเวร!”   “ทุ้ย!”   ซูฮ่าวพ่นน้ําลายออกมาเมื่อปากของเขาเต็มไปด้วยน้ําแข็ง   ด้วยสมรรถภาพทางกายของเขา ความเยือกเย็นดังกล่าวไม่ส่งผลกระทบต่อเขา แต่แรงลมที่น่ารังเกียจนี้ก็พัดเข้าตาของเขาโดยตรง! ทุกอย่างมุ่งมาที่ร่างกายของเขาซึ่งทําให้ร่างกายของเขายุ่งเหยิง บนที่ราบนี้อย่าหวังเลยที่จะทําให้ตัวเขามีสถานการณ์ที่ดี   สถานที่เวรนี้!   ซูฮ่าวใช้เวลาหลายวันกว่าจะชินกับมัน   ลมที่รุนแรงและมีขนาดใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะสมรรถภาพทางกายของเขา ซูฮ่าวจะต้องถูกพัดปลิวไปนานแล้ว เอสเปอร์โดเมนธรรมดาใดๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะยืนอยู่ที่นี่! อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่เข้าใจ ทําไมเฉินจถึงส่งเขามาที่นี่ เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างที่เขาต้องการจากที่นี่   ภายในสายลมที่บ้าคลั่งนี้ซูฮ่าวค่อยๆ ก้าวไปทีละก้าวและไม่กล้าสิ้นเปลืองพลังงานใดๆ   ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยมีความจําเป็นต้องรักษาความแข็งแกร่งให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด หลังจากเดินไปไม่กี่นาทีมันก็ยังเป็นดินแดนที่ว่างเปล่าที่มีแต่สีขาว ซูฮ่าวเปิดใช้งานแผนที่ 2 มิติของเขาและสแกนบริเวณโดยรอบ หลังจากสแกนห่างออกไปหมื่นเมตรในที่สุดเขาก็ค้นพบจุดสีแดงกระพริบขนาดใหญ่   “ในที่สุดข้าเห็นสิ่งมีชีวิต!” ซูฮ่าวรู้สึกยินดี   ในไม่กี่วันมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่ซูฮาวห็นการตอบสนองจากการท่าแผนที่ 2 มิติของเขา “ไปกันเถอะ”   ด้วยลมแรงเช่นนี้เขาจึงไม่สามารถลืมตาได้ ซูฮ่าววิ่งตรงไปยังตําแหน่งที่จุดสีแดงตั้งอยู่ แต่เขาไม่เห็นใครเลย ภายในพื้นที่ซิงโครนัสของเขามันว่างเปล่าทั้งหมด   “เกิดอะไรขึ้น?”   เมื่อความคิดนี้ปรากฏในใจของซูฮ่าวเขาก็รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของเขามืดลงและแล้ว…   ท้องฟ้าเปลี่ยนไป   ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา   ในการซิงโครนัสย้อนกลับเขาไม่เห็นอะไรเลย สภาพแวดล้อมกลายเป็นความมืดมิดทั้งหมด ราวกับว่าท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา พลังงานต้นกำเนิดก็ถูกบล็อกด้วย   “แปลก” ซูฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังคงมีจุดสีแดงกระพริบในแผนที่ 2 มิติของเขา แต่เขาไม่เห็นใครเลย   คนๆ นั้นอาจจะล่องหน? ซูฮ่าวครุ่นคิด และส่วนที่น่าสนใจคือลมรอบๆ ดูเหมือนจะสงบนิ่งไปแล้วในขณะนี้ คืนนี้กลายเป็นสงบจนทําให้เขาหวาดกลัว   “มีบางอย่างผิดปกติ” ความตื่นตัวของซูฮ่าวเพิ่มสูงขึ้น   แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาจะไม่กลัวเอสเปอร์โดเมนทั่วไปใดๆ แต่ด้วยผู้ที่มีความสามารพิเศษที่แปลกประหลาดอย่างเช่นชายร่างผอมเขาอาจพบกับความพ่ายแพ้ที่ไม่คาดคิด ไม่มีการเคลื่อนไหว อีกต่อไปซูฮ่าวนั่งไขว่ขาและหลับตาเพื่อนั่งสมาธิ เพื่อประหยัดพลังของเขาอย่างเงียบๆ เขาสัมผัสทุกสิ่งรอบตัว   เวลาดูเหมือนจะไม่ถูกสนใจอีกต่อไป   เขาไม่รู้ว่าหลังจากนั้นผ่านไปนานเท่าไหน่ มีเสียงแผ่วเบาของหญิงสาวดังมา   “มีคนอยู่ที่นี่!” วิญญาณของซูฮ่าวสั่นด้วยความตื่นเต้น แม้ว่าพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสของเขาจะไม่สามารถขยายได้แต่เขาก็ยังสามารถจับภาพการสั่นสะเทือนของเสียงเล็กๆ ได้ อย่างไรก็ตามเสียงนั้นมาจากไหน ขณะที่เขากําลังคิดพื้นก็สั่นไหว ซูฮ่าวยืนอย่างไม่มั่นคงและเกือบจะล้มลงกับพื้นโลกดูราวกับเอียงในขณะนี้   ดวงตาของซูฮ่าวเปิดกว้าง เขามองที่ฉากนี้อย่างไม่เชื่อ   พื้นดินที่เขาเหยียบอยู่ใต้เท้าในเวลานี้   “นี่คือ…”   บูม!   แผ่นดินเอียง!   เขาสามารถเห็นลําแสงพุ่งที่มาจากท้องฟ้า ในขณะนี้โลกที่มืดสลัวก็กลายเป็นสีขาวโดยสิ้นเชิงและในที่สุดก็พลังงานต้นกําเนิดก็สามารถทํางานได้อีกครั้ง ซูฮ่าวสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาอยู่ที่ไหน   “เห้ย..ชิบหายแล้ว!” ซูฮ่าวตกตะลึง   โดยสายเกินไปที่เขาจะคิดอะไร ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากภายนอก ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวและ ทักษะต้นกําเนิดที่ทรงพลังก็ปะทุขึ้นในทันใด “ทะลวงภูเขา!”   บูม!   เสียงกรีดร้องดังลั่น   เสียงคํารามจํานวนนับไม่ถ้วนดังมาจากพื้นที่ของซูฮ่าว มันทําให้เขาหูแทบหนวก เสียงที่น่ากลัวเหล่านั้นดูเหมือนจะก้องกังวานไปทั่วสวรรค์และโลก ซูฮ่าวมองดูที่ฉากนี้อย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็เห็นช่องว่างสีขาวกว้างขึ้นและกว้างขึ้น มีภาพติดตานับไม่ถ้วนปรากฏในอากาศ “ผ่าสายน้ํา!”   วูป!   วูป!   ลำแสงพุ่งออกมา   ในที่สุดเขาก็พุ่งออกมาจากช่องว่างเล็กๆ นั่นและลมเย็นช่าที่คุ้นเคยที่กระทบผิวของเขาอีกครั้ง ปากของซูฮ่าวเปิดเผยรอยยิ้มอันขมขึ้น เขาคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ทุกประเภทที่เขาจะต้องเผชิญกับศัตรู แต่เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ เขาพบสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัว! และในครั้งแรกที่เขาพบมัน เขาก็กลืนเข้าไป!   ใช่ในขณะนี้สิ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าของซูฮ่าวนั้นเป็นสัตว์ร้าย!   ด้วยรูปร่างที่น่ากลัวและปีกน่ากลัวในเวลาเดียวกัน   มันมีขนาดใหญ่!   เมื่อซูฮ่าวมาถึงเขาก็ถูกกลืนเข้าไปได้ง่าย แม้แต่ดินแดนโดยรอบก็ถูกกลืนไปอย่างเงียบๆ เช่นกัน ด้วยเหตุนี้ ซูฮ่าวจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นอะไรเลย ทันทีที่มันมืดเขาก็อยู่ในสถานที่อื่น แม้แต่ต้นไม้โดยรอบก็ยังอยู่ที่เดิม ใครจะคิดว่าตนเองถูกกลืนกันล่ะ?   ยุคความสามารถต้นกําเนิดนั้นน่าทิ้งอย่างแท้จริง   ซูฮ่าวเช็ดเหงื่อ หากไม่มีใครมาเขาเกรงว่าเขาอาจจะถูกย่อยหลังจากผ่านไปไม่นาน… แม้ว่าเขาจะมีพละกําลังอันยิ่งใหญ่ แต่เมื่อเจอสัตว์ร้ายชนิดนี้เขาก็ไม่สามารถท่าอะไร   ภายในพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสได้เปลี่ยนไป   ซูฮ่าวดูที่คนที่ต่อสู้อยู่กับสัตว์ร้าย มันเป็นผู้หญิง อื่ม…รูปร่างของเธอดูคุ้นๆ แหะ ซูฮ่าวพยายามมองหน้าเธอ ต่อจากนั้นก็เขาก็ได้เห็นคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด เฉินอี้หราน! เธอยังเย็นชาเหมือนเดิม แต่เฉินอี้หรานดูเหมือนจะประหลาดใจมากกว่าเขาในตอนนี้   “อี้หราน?” ซูฮ่าวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้   “ซูฮ่าว” เฉินอี้หรานอ้าปากค้างเล็กน้อย เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”   “ข้า…”   “คำราม -”   เสียงคํารามดังก้อง   สัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บจากซูฮ่าวก่อนหน้านี้ก็มีปฏิกิริยาตอบโต้และคํารามอย่างโกรธเคือง ตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง เฉินอี้หรานสังเกตว่าสถานการณ์ดังกล่าวดูไม่ดี “ไปกันเถอะ ออกจากที่นี่กันก่อน”   วูป!   ซูฮ่าวถึงเฉินอี้หรานจากไป   บูม!   พื้นดินแตก   มีหลุมยักษ์เกิดขึ้นบนจุดที่พวกเขายืนอยู่ก่อนหน้านี้ ซูฮ่าวมีเหงื่อเย็น ในขณะที่เขาอยู่ข้างในเขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสัตว์ร้ายตัวนี้น่ากลัวขนาดไหน แต่ตอนนี้ การโจมตีที่น่ากลัวนั่นแฝงไปด้วยกฏแห่งพลังหากเขาโดนกรงเล็บนี้ เขาคงเดินไม่ได้อย่างแน่นอน   วูป!   น้ําแข็งโผล่ออกมา   เฉินอี้หรานโบกมือที่มีแสงเปล่งประกาย พยายามชะลอสัตว์ร้ายตัวนั้น   เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฮ่าวก็ไม่ลังเล เขาอุ้มเฉินอี้หรานขึ้นแล้วหันหลังวิ่ง ในไม่ช้าสัตว์ร้ายก็เป็นอิสระและไล่ตามพวกเขาอีกครั้ง เฉินอี้หรานใช้ความสามารถของเธออย่างต่อเนื่องในขณะที่ซูฮ่าววิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ความสุขของการได้กลับมาพบกันอีกครั้งหายไปทันทีในการถูกไล่ตามโดยสัตว์ร้ายที่น่ากลัวนี้   ท้ายที่สุดการหลบหนีก็เป็นเรื่องสําคัญที่สุดในตอนนี้!   ***   เมืองเจียงเหอ   เฉินจี๋เขย่าแก้วในมือของเขาด้วยความสนใจ ปากของเฉินจี๋เผยรอยยิ้มแปลกๆ “ในเวลานี้เด็กเหลือขอนั่นคงกําลังดิ้นรนอยู่ในทุ่งน้ําแข็งแถบขั้วโลก? ของขวัญที่ข้าให้ไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายๆ …”   “เจ้าต้องรอดกลับมา”   “หินเฮอริเคนในตํานาน เจ้าจะสามารถนํามันมาได้หรือไม่”   “ข้าจะคอยเฝ้าดู”   ในลานน้ําแข็งขั้วโลกเหนืออย่างที่เฉินจี๋คาดไว้   เมื่อซูฮ่าวเพิ่งมาถึงที่นี่เขาก็ถูกตามล่า โดยไม่คาดคิดเขากลับมาพบกับเฉินอี้หรานโดยบังเอิญและทั้งคู่หนีไปอย่างรวดเร็วในเวลานี้   ภายในบ้านคริสตัลน้ําแข็งที่สร้างโดยเฉินอี้หราน   ซูฮ่าวนอนลงบนเตียงแล้วพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น เฉินอี้หรานฟังอย่างเป็นทุกข์แต่เธอก็หัวเราะในตอนท้ายเมื่อเธอได้ยินว่าเขาถูกเตะและโยนที่นี่ ซูฮ่าวทําอะไรไม่ถูกความโกรธที่เขามีต่อเฉินจี๋หายไป ตั้งแต่เขาถูกส่งมาที่นี่แล้วพบกับเฉินอี้หราน   เมื่อเขารู้ว่ามันยากที่จะเดินทางคนเดียว เขาจึงถูกส่งมาที่นี่เพื่อติดตามภรรยาของเขา แม้ว่ามันจะค่อนข้างยากในตอนแรกแต่ผลลัพธ์ก็คือความสุข ดูเหมือนว่าเฉินจะไม่โหดเหี้ยมเกินไป   ความคิดของซูฮ่าว   แน่นอนถ้าเฉินจี๋ได้ยินสิ่งนี้เขาอาจจะอาเจียนเลือดออกมาสักสามลิตร   “แล้วเจ้าล่ะ?”   “ฉันอยู่ที่นี่มาโดยตลอด” เฉินอี้หรานชี้ไปที่บ้านคริสตัลน้ําแข็งแห่งนี้และพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ฉันมาฝึกที่นี่ อาจารย์กล่าวว่าในสถานการณ์แห่งชีวิตและความตายเท่านั้น ฉันจึงจะสามารถเติบโตอย่างแข็งแกร่งได้!”   “เจ้าไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้ “ซูฮ่าวจับมือเธอ”ไม่เห็นต้องเหนื่อยเลย”   “ฉันไม่ใช่แจกันนะ“เฉินอี้หรานหัวเราะ”ไม่ว่าจะเป็นเพื่อเจ้า อาจารย์หรือตัวเอง ฉันต้องพยายามให้หนัก เพราะฉันเองก็ถูกคาดหวังไว้สูง”   ซูฮ่าวกอดเธอด้วยความเจ็บปวด   เฉินอี้หรานวาดวงกลมบนหน้าอกของเขาอย่างอบอุ่นเหมือนเคย   “โอ้ใช่” เฉินอี้หรานยกหัวของเธอขึ้น ฉันคิดว่าฉันเข้าใจความตั้งใจของเฉินจี๋แล้วว่าทําไมเขาถึงส่งนายมาที่   “หืม?” ซูฮ่าวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย   “นายไม่ได้ต้องการพลังเฮอริเคนเหรอ? เท่าที่ฉันรู้สัตว์ร้ายที่ไล่ล่าพวกเราก่อนหน้านี้มีกฎแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์นัก แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นจะต้องมีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับพลังเฮอริเคน” เฉินอี้หรานวิเคราะห์อย่างจริงจัง   “มันกลับเป็นสิ่งนั้น” ซูฮ่าวร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ   เฉินอี้หรานขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองเขาด้วยความโกรธพร้อมทั้งประหลาดใจเล็กน้อย “หรือนายคิดว่าเฉินจี๋ใช้กฎแห่งพลังที่เขาสะสมไว้เป็นเวลาหลายเดือนเพียงเพื่อส่งนายมาที่นี่เพื่ออยู่กับฉันไม่กี่วัน”   ซูฮ่าวมองขึ้นไปบนท้องฟ้า   นี่เป็นความอัปยศ…   “นาย!” เฉินอี้หรานหยกเขาอย่างรุนแรงและไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ   “ช่วยไม่ได้ รู้ไหมขาต้องทนมานานแค่ไหน” ซูฮ่าวกล่าวพลางหัวเราะและรู้สึกอายเล็กน้อย “ข้าเป็นผู้ชายทั้งแท่ง บางครั้งสเปิร์มก็ไหลไปถึงสมองของข้า เจ้าเข้าใจใช่ไหม…”   “เอาล่ะ ฉันจะยกโทษให้นาย” ริมฝีปากของเฉินอี้หรานสัมผัสเบาๆ ลงบนใบหน้าของเขาและยิ้มเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น นายน้อยเจ้าค่ะ ท่านตื่นแล้วหรือยัง?”   หัวใจของซูฮ่าวรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันที   ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว และด้วยความคิดถึงในใจ พวกเขาจึงจํากันไม่พัก   หลังจากลุกขึ้นมาเฉินอี้หรานโบกมือของเธอและบ้านน้ําคริสตัลแข็งก็ค่อยๆ หายไป เมื่อมองไปที่สีหน้าอันสับสนของซูฮ่าวเฉินอี้หรานก็หัวเราะเบาๆ “การฝึกฝนของฉันใกล้จะจบแล้ว เป้าหมายสุดท้ายคือสัตว์ร้ายตัวนั้น อย่างไรก็ตามเจ้าก็เห็นแล้วมันมีกฏแห่งพลัง มันจึงไม่ไม่ง่ายที่จะจัดการ”   “ไม่ต้องกังวล” ซูฮ่าวนึกถึงสถานการณ์ที่พวกเขาถูกไล่ล่าก่อนหน้านี้   ก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาพึ่งพบกันหลังจากไม่เจอกันเป็นเวลานานและมีความเป็นห่วง พวกเขาจึงตัดสินใจวิ่งหนี อย่างไรก็ตามในเวลานี้พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายแล้ว ซูฮ่าวรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือกับสัตว์ร้ายตัวนี้ ก่อนอื่นดินแดนน้ําแข็งแห่งนี้เป็นพื้นที่ของสหพันธ์และการที่มีสัตว์ร้ายมาปรากฏตัวที่นี่นั้น มันก็แปลกมากแล้ว   กฏแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์…   สัตว์ร้ายที่ลึกลับและทรงพลัง..   เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของเมืองหวงเหลียงซูฮ่าวก็มีความคิดลางๆ ว่าเรื่องนี้อาจไม่ง่าย นี่อาจเป็นอีกรูปแบบสิ่งมีชีวิตที่พิเศษหรือไม่?  

ตอนที่ 857 มีสัตว์ร้ายสัญจรอยู่รอบ ๆ

 

ที่ไหนสักแห่ง

 

ในดินแดนที่ว่างเปล่าและลมหนาวที่จัดจนความเย็นนั้นแทรกซึมลึกเข้าไปในกระดูก

 

ลมหนาวที่รุนแรงทําให้ไม่สามารถลืมตาได้ เป็นดินแดนรกร้างที่กว้างใหญ่ไพศาล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมนุษย์อยู่รอดในสถานที่ดังกล่าว อย่างไรก็ตามในขณะนี้ลมที่พัดมาจากระยะไกลดูเหมือนว่าจะพัดเสียงดังมาด้วย “เฉินจี๋ ไอ้ลุงเวร!”

 

“ทุ้ย!”

 

ซูฮ่าวพ่นน้ําลายออกมาเมื่อปากของเขาเต็มไปด้วยน้ําแข็ง

 

ด้วยสมรรถภาพทางกายของเขา ความเยือกเย็นดังกล่าวไม่ส่งผลกระทบต่อเขา แต่แรงลมที่น่ารังเกียจนี้ก็พัดเข้าตาของเขาโดยตรง! ทุกอย่างมุ่งมาที่ร่างกายของเขาซึ่งทําให้ร่างกายของเขายุ่งเหยิง บนที่ราบนี้อย่าหวังเลยที่จะทําให้ตัวเขามีสถานการณ์ที่ดี

 

สถานที่เวรนี้!

 

ซูฮ่าวใช้เวลาหลายวันกว่าจะชินกับมัน

 

ลมที่รุนแรงและมีขนาดใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะสมรรถภาพทางกายของเขา ซูฮ่าวจะต้องถูกพัดปลิวไปนานแล้ว เอสเปอร์โดเมนธรรมดาใดๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะยืนอยู่ที่นี่! อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่เข้าใจ ทําไมเฉินจถึงส่งเขามาที่นี่ เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างที่เขาต้องการจากที่นี่

 

ภายในสายลมที่บ้าคลั่งนี้ซูฮ่าวค่อยๆ ก้าวไปทีละก้าวและไม่กล้าสิ้นเปลืองพลังงานใดๆ

 

ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยมีความจําเป็นต้องรักษาความแข็งแกร่งให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด หลังจากเดินไปไม่กี่นาทีมันก็ยังเป็นดินแดนที่ว่างเปล่าที่มีแต่สีขาว ซูฮ่าวเปิดใช้งานแผนที่ 2 มิติของเขาและสแกนบริเวณโดยรอบ หลังจากสแกนห่างออกไปหมื่นเมตรในที่สุดเขาก็ค้นพบจุดสีแดงกระพริบขนาดใหญ่

 

“ในที่สุดข้าเห็นสิ่งมีชีวิต!” ซูฮ่าวรู้สึกยินดี

 

ในไม่กี่วันมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่ซูฮาวห็นการตอบสนองจากการท่าแผนที่ 2 มิติของเขา “ไปกันเถอะ”

 

ด้วยลมแรงเช่นนี้เขาจึงไม่สามารถลืมตาได้ ซูฮ่าววิ่งตรงไปยังตําแหน่งที่จุดสีแดงตั้งอยู่ แต่เขาไม่เห็นใครเลย ภายในพื้นที่ซิงโครนัสของเขามันว่างเปล่าทั้งหมด

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

เมื่อความคิดนี้ปรากฏในใจของซูฮ่าวเขาก็รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของเขามืดลงและแล้ว…

 

ท้องฟ้าเปลี่ยนไป

 

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา

 

ในการซิงโครนัสย้อนกลับเขาไม่เห็นอะไรเลย สภาพแวดล้อมกลายเป็นความมืดมิดทั้งหมด ราวกับว่าท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา พลังงานต้นกำเนิดก็ถูกบล็อกด้วย

 

“แปลก” ซูฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังคงมีจุดสีแดงกระพริบในแผนที่ 2 มิติของเขา แต่เขาไม่เห็นใครเลย

 

คนๆ นั้นอาจจะล่องหน? ซูฮ่าวครุ่นคิด และส่วนที่น่าสนใจคือลมรอบๆ ดูเหมือนจะสงบนิ่งไปแล้วในขณะนี้ คืนนี้กลายเป็นสงบจนทําให้เขาหวาดกลัว

 

“มีบางอย่างผิดปกติ” ความตื่นตัวของซูฮ่าวเพิ่มสูงขึ้น

 

แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาจะไม่กลัวเอสเปอร์โดเมนทั่วไปใดๆ แต่ด้วยผู้ที่มีความสามารพิเศษที่แปลกประหลาดอย่างเช่นชายร่างผอมเขาอาจพบกับความพ่ายแพ้ที่ไม่คาดคิด ไม่มีการเคลื่อนไหว อีกต่อไปซูฮ่าวนั่งไขว่ขาและหลับตาเพื่อนั่งสมาธิ เพื่อประหยัดพลังของเขาอย่างเงียบๆ เขาสัมผัสทุกสิ่งรอบตัว

 

เวลาดูเหมือนจะไม่ถูกสนใจอีกต่อไป

 

เขาไม่รู้ว่าหลังจากนั้นผ่านไปนานเท่าไหน่ มีเสียงแผ่วเบาของหญิงสาวดังมา

 

“มีคนอยู่ที่นี่!” วิญญาณของซูฮ่าวสั่นด้วยความตื่นเต้น แม้ว่าพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสของเขาจะไม่สามารถขยายได้แต่เขาก็ยังสามารถจับภาพการสั่นสะเทือนของเสียงเล็กๆ ได้ อย่างไรก็ตามเสียงนั้นมาจากไหน ขณะที่เขากําลังคิดพื้นก็สั่นไหว ซูฮ่าวยืนอย่างไม่มั่นคงและเกือบจะล้มลงกับพื้นโลกดูราวกับเอียงในขณะนี้

 

ดวงตาของซูฮ่าวเปิดกว้าง เขามองที่ฉากนี้อย่างไม่เชื่อ

 

พื้นดินที่เขาเหยียบอยู่ใต้เท้าในเวลานี้

 

“นี่คือ…”

 

บูม!

 

แผ่นดินเอียง!

 

เขาสามารถเห็นลําแสงพุ่งที่มาจากท้องฟ้า ในขณะนี้โลกที่มืดสลัวก็กลายเป็นสีขาวโดยสิ้นเชิงและในที่สุดก็พลังงานต้นกําเนิดก็สามารถทํางานได้อีกครั้ง ซูฮ่าวสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาอยู่ที่ไหน

 

“เห้ย..ชิบหายแล้ว!” ซูฮ่าวตกตะลึง

 

โดยสายเกินไปที่เขาจะคิดอะไร ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากภายนอก ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวและ ทักษะต้นกําเนิดที่ทรงพลังก็ปะทุขึ้นในทันใด “ทะลวงภูเขา!”

 

บูม!

 

เสียงกรีดร้องดังลั่น

 

เสียงคํารามจํานวนนับไม่ถ้วนดังมาจากพื้นที่ของซูฮ่าว มันทําให้เขาหูแทบหนวก เสียงที่น่ากลัวเหล่านั้นดูเหมือนจะก้องกังวานไปทั่วสวรรค์และโลก ซูฮ่าวมองดูที่ฉากนี้อย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็เห็นช่องว่างสีขาวกว้างขึ้นและกว้างขึ้น มีภาพติดตานับไม่ถ้วนปรากฏในอากาศ “ผ่าสายน้ํา!”

 

วูป!

 

วูป!

 

ลำแสงพุ่งออกมา

 

ในที่สุดเขาก็พุ่งออกมาจากช่องว่างเล็กๆ นั่นและลมเย็นช่าที่คุ้นเคยที่กระทบผิวของเขาอีกครั้ง ปากของซูฮ่าวเปิดเผยรอยยิ้มอันขมขึ้น เขาคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ทุกประเภทที่เขาจะต้องเผชิญกับศัตรู แต่เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ เขาพบสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัว! และในครั้งแรกที่เขาพบมัน เขาก็กลืนเข้าไป!

 

ใช่ในขณะนี้สิ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าของซูฮ่าวนั้นเป็นสัตว์ร้าย!

 

ด้วยรูปร่างที่น่ากลัวและปีกน่ากลัวในเวลาเดียวกัน

 

มันมีขนาดใหญ่!

 

เมื่อซูฮ่าวมาถึงเขาก็ถูกกลืนเข้าไปได้ง่าย แม้แต่ดินแดนโดยรอบก็ถูกกลืนไปอย่างเงียบๆ เช่นกัน ด้วยเหตุนี้ ซูฮ่าวจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นอะไรเลย ทันทีที่มันมืดเขาก็อยู่ในสถานที่อื่น แม้แต่ต้นไม้โดยรอบก็ยังอยู่ที่เดิม ใครจะคิดว่าตนเองถูกกลืนกันล่ะ?

 

ยุคความสามารถต้นกําเนิดนั้นน่าทิ้งอย่างแท้จริง

 

ซูฮ่าวเช็ดเหงื่อ หากไม่มีใครมาเขาเกรงว่าเขาอาจจะถูกย่อยหลังจากผ่านไปไม่นาน… แม้ว่าเขาจะมีพละกําลังอันยิ่งใหญ่ แต่เมื่อเจอสัตว์ร้ายชนิดนี้เขาก็ไม่สามารถท่าอะไร

 

ภายในพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสได้เปลี่ยนไป

 

ซูฮ่าวดูที่คนที่ต่อสู้อยู่กับสัตว์ร้าย มันเป็นผู้หญิง อื่ม…รูปร่างของเธอดูคุ้นๆ แหะ ซูฮ่าวพยายามมองหน้าเธอ ต่อจากนั้นก็เขาก็ได้เห็นคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด เฉินอี้หราน! เธอยังเย็นชาเหมือนเดิม แต่เฉินอี้หรานดูเหมือนจะประหลาดใจมากกว่าเขาในตอนนี้

 

“อี้หราน?” ซูฮ่าวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้

 

“ซูฮ่าว” เฉินอี้หรานอ้าปากค้างเล็กน้อย เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

 

“ข้า…”

 

“คำราม -”

 

เสียงคํารามดังก้อง

 

สัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บจากซูฮ่าวก่อนหน้านี้ก็มีปฏิกิริยาตอบโต้และคํารามอย่างโกรธเคือง ตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง เฉินอี้หรานสังเกตว่าสถานการณ์ดังกล่าวดูไม่ดี “ไปกันเถอะ ออกจากที่นี่กันก่อน”

 

วูป!

 

ซูฮ่าวถึงเฉินอี้หรานจากไป

 

บูม!

 

พื้นดินแตก

 

มีหลุมยักษ์เกิดขึ้นบนจุดที่พวกเขายืนอยู่ก่อนหน้านี้ ซูฮ่าวมีเหงื่อเย็น ในขณะที่เขาอยู่ข้างในเขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสัตว์ร้ายตัวนี้น่ากลัวขนาดไหน แต่ตอนนี้ การโจมตีที่น่ากลัวนั่นแฝงไปด้วยกฏแห่งพลังหากเขาโดนกรงเล็บนี้ เขาคงเดินไม่ได้อย่างแน่นอน

 

วูป!

 

น้ําแข็งโผล่ออกมา

 

เฉินอี้หรานโบกมือที่มีแสงเปล่งประกาย พยายามชะลอสัตว์ร้ายตัวนั้น

 

เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฮ่าวก็ไม่ลังเล เขาอุ้มเฉินอี้หรานขึ้นแล้วหันหลังวิ่ง ในไม่ช้าสัตว์ร้ายก็เป็นอิสระและไล่ตามพวกเขาอีกครั้ง เฉินอี้หรานใช้ความสามารถของเธออย่างต่อเนื่องในขณะที่ซูฮ่าววิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ความสุขของการได้กลับมาพบกันอีกครั้งหายไปทันทีในการถูกไล่ตามโดยสัตว์ร้ายที่น่ากลัวนี้

 

ท้ายที่สุดการหลบหนีก็เป็นเรื่องสําคัญที่สุดในตอนนี้!

 

***

 

เมืองเจียงเหอ

 

เฉินจี๋เขย่าแก้วในมือของเขาด้วยความสนใจ ปากของเฉินจี๋เผยรอยยิ้มแปลกๆ “ในเวลานี้เด็กเหลือขอนั่นคงกําลังดิ้นรนอยู่ในทุ่งน้ําแข็งแถบขั้วโลก? ของขวัญที่ข้าให้ไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายๆ …”

 

“เจ้าต้องรอดกลับมา”

 

“หินเฮอริเคนในตํานาน เจ้าจะสามารถนํามันมาได้หรือไม่”

 

“ข้าจะคอยเฝ้าดู”

 

ในลานน้ําแข็งขั้วโลกเหนืออย่างที่เฉินจี๋คาดไว้

 

เมื่อซูฮ่าวเพิ่งมาถึงที่นี่เขาก็ถูกตามล่า โดยไม่คาดคิดเขากลับมาพบกับเฉินอี้หรานโดยบังเอิญและทั้งคู่หนีไปอย่างรวดเร็วในเวลานี้

 

ภายในบ้านคริสตัลน้ําแข็งที่สร้างโดยเฉินอี้หราน

 

ซูฮ่าวนอนลงบนเตียงแล้วพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น เฉินอี้หรานฟังอย่างเป็นทุกข์แต่เธอก็หัวเราะในตอนท้ายเมื่อเธอได้ยินว่าเขาถูกเตะและโยนที่นี่ ซูฮ่าวทําอะไรไม่ถูกความโกรธที่เขามีต่อเฉินจี๋หายไป ตั้งแต่เขาถูกส่งมาที่นี่แล้วพบกับเฉินอี้หราน

 

เมื่อเขารู้ว่ามันยากที่จะเดินทางคนเดียว เขาจึงถูกส่งมาที่นี่เพื่อติดตามภรรยาของเขา แม้ว่ามันจะค่อนข้างยากในตอนแรกแต่ผลลัพธ์ก็คือความสุข ดูเหมือนว่าเฉินจะไม่โหดเหี้ยมเกินไป

 

ความคิดของซูฮ่าว

 

แน่นอนถ้าเฉินจี๋ได้ยินสิ่งนี้เขาอาจจะอาเจียนเลือดออกมาสักสามลิตร

 

“แล้วเจ้าล่ะ?”

 

“ฉันอยู่ที่นี่มาโดยตลอด” เฉินอี้หรานชี้ไปที่บ้านคริสตัลน้ําแข็งแห่งนี้และพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ฉันมาฝึกที่นี่ อาจารย์กล่าวว่าในสถานการณ์แห่งชีวิตและความตายเท่านั้น ฉันจึงจะสามารถเติบโตอย่างแข็งแกร่งได้!”

 

“เจ้าไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้ “ซูฮ่าวจับมือเธอ”ไม่เห็นต้องเหนื่อยเลย”

 

“ฉันไม่ใช่แจกันนะ“เฉินอี้หรานหัวเราะ”ไม่ว่าจะเป็นเพื่อเจ้า อาจารย์หรือตัวเอง ฉันต้องพยายามให้หนัก เพราะฉันเองก็ถูกคาดหวังไว้สูง”

 

ซูฮ่าวกอดเธอด้วยความเจ็บปวด

 

เฉินอี้หรานวาดวงกลมบนหน้าอกของเขาอย่างอบอุ่นเหมือนเคย

 

“โอ้ใช่” เฉินอี้หรานยกหัวของเธอขึ้น ฉันคิดว่าฉันเข้าใจความตั้งใจของเฉินจี๋แล้วว่าทําไมเขาถึงส่งนายมาที่

 

“หืม?” ซูฮ่าวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

 

“นายไม่ได้ต้องการพลังเฮอริเคนเหรอ? เท่าที่ฉันรู้สัตว์ร้ายที่ไล่ล่าพวกเราก่อนหน้านี้มีกฎแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์นัก แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นจะต้องมีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับพลังเฮอริเคน” เฉินอี้หรานวิเคราะห์อย่างจริงจัง

 

“มันกลับเป็นสิ่งนั้น” ซูฮ่าวร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ

 

เฉินอี้หรานขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองเขาด้วยความโกรธพร้อมทั้งประหลาดใจเล็กน้อย “หรือนายคิดว่าเฉินจี๋ใช้กฎแห่งพลังที่เขาสะสมไว้เป็นเวลาหลายเดือนเพียงเพื่อส่งนายมาที่นี่เพื่ออยู่กับฉันไม่กี่วัน”

 

ซูฮ่าวมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

นี่เป็นความอัปยศ…

 

“นาย!” เฉินอี้หรานหยกเขาอย่างรุนแรงและไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ

 

“ช่วยไม่ได้ รู้ไหมขาต้องทนมานานแค่ไหน” ซูฮ่าวกล่าวพลางหัวเราะและรู้สึกอายเล็กน้อย “ข้าเป็นผู้ชายทั้งแท่ง บางครั้งสเปิร์มก็ไหลไปถึงสมองของข้า เจ้าเข้าใจใช่ไหม…”

 

“เอาล่ะ ฉันจะยกโทษให้นาย” ริมฝีปากของเฉินอี้หรานสัมผัสเบาๆ ลงบนใบหน้าของเขาและยิ้มเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น นายน้อยเจ้าค่ะ ท่านตื่นแล้วหรือยัง?”

 

หัวใจของซูฮ่าวรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันที

 

ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว และด้วยความคิดถึงในใจ พวกเขาจึงจํากันไม่พัก

 

หลังจากลุกขึ้นมาเฉินอี้หรานโบกมือของเธอและบ้านน้ําคริสตัลแข็งก็ค่อยๆ หายไป เมื่อมองไปที่สีหน้าอันสับสนของซูฮ่าวเฉินอี้หรานก็หัวเราะเบาๆ “การฝึกฝนของฉันใกล้จะจบแล้ว เป้าหมายสุดท้ายคือสัตว์ร้ายตัวนั้น อย่างไรก็ตามเจ้าก็เห็นแล้วมันมีกฏแห่งพลัง มันจึงไม่ไม่ง่ายที่จะจัดการ”

 

“ไม่ต้องกังวล” ซูฮ่าวนึกถึงสถานการณ์ที่พวกเขาถูกไล่ล่าก่อนหน้านี้

 

ก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาพึ่งพบกันหลังจากไม่เจอกันเป็นเวลานานและมีความเป็นห่วง พวกเขาจึงตัดสินใจวิ่งหนี อย่างไรก็ตามในเวลานี้พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายแล้ว ซูฮ่าวรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือกับสัตว์ร้ายตัวนี้ ก่อนอื่นดินแดนน้ําแข็งแห่งนี้เป็นพื้นที่ของสหพันธ์และการที่มีสัตว์ร้ายมาปรากฏตัวที่นี่นั้น มันก็แปลกมากแล้ว

 

กฏแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์…

 

สัตว์ร้ายที่ลึกลับและทรงพลัง..

 

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของเมืองหวงเหลียงซูฮ่าวก็มีความคิดลางๆ ว่าเรื่องนี้อาจไม่ง่าย นี่อาจเป็นอีกรูปแบบสิ่งมีชีวิตที่พิเศษหรือไม่?