God of Fishing - ตอนที่ 131

131: ท่าทางยั่วยุ

เว่ยหูจากหมู่บ้านไฟสวรรค์ตะโกนว่า “กูหลงยู่อย่าพูดแบบนั้น ฉันเห็นพวกเขานั่งล้อมวงและกําลังกินอาหารกัน!”

เฉินตงจากหมู่บ้านจันทร์กล่าวเสริมว่า “ฮึ่ม! หมู่บ้านน้ําสวรรค์ไม่จําเป็นต้องมีอยู่ก็ได้”

ในตอนนี้ทุกคนกําลังมองไปที่หานเฟย

หานเฟยเกาท้องและพึมพําสองสามคํา จากนั้นเขาก็หยิบต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่งออกมา ซึ่งมีผลไม้ขนาดเท่าหัวแม่มือขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น

ทันใดนั้นทุกคนตกอยู่ในความเงียบและได้ยินเพียงเสียงลมทะเล

หัวหน้าหมู่บ้านที่หมดหวังไปแล้วกลับยิ้มด้วยรอยยิ้ม ผลไม้แห่งจิตวิญญาณหรอ

หานเฟยนับอย่างจริงจัง “1, 2, 3 … 100

หานเฟยโบกมือ “ฉันไม่ได้ไปขุดเหมือง แต่ไปขุดดิน ฉันขุดผลไม้พิษแปลกใหม่ได้ 108 ผลเท่านั้น หือ? ทําไมทุกคนมองมาที่ฉันเฉยๆล่ะ ทําไมคุณไม่พูดอะไรกันเลย? ทําไมคุณไม่หัวเราะเหมือนเมื่อกี้ล่ะ”

ทุกคนนิ่งเงียบราวกับว่าพวกเขาสําลักกุ้งขาวตัวเล็ก

ทันใดนั้นเว่ยหูจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์กล่าวว่า “ผลไม้พิษแปลกใหม่หรอ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน ผลไม้ชนิดนี้ไม่มีกลิ่นหอมเลย มันไม่ใช่แค่ผลไม้ธรรมดาๆหรอ? พวกมันจะถือว่าเป็นผลไม้ทางวิญญาณได้อย่างไร?”

เหอเสี่ยวหยู่กระโดดออกไปทันที “เจ้าโง่ นี่คือผลไม้พิษแปลกใหม่ หลังจากรับประทานไปแล้ว เราสามารถได้รับภูมิคุ้มกันจากพิษระดับร้ายแรงได้เกือบทั้งหมด”

“ว้าว”

ซินไห่และสมาชิกในทีมของเขาตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาพบผลไม้มากกว่าหนึ่งร้อยชิ้นจากที่ไหน? ถ้าสิ่งที่เหอเสี่ยวหยู่พูดเป็นความจริงผลไม้นี้มีค่ามากกว่าผลไม้จิตวิญญาณธรรมดาไม่ใช่หรอ?

“นั่นเป็นไปไม่ได้ใครจะได้รับผลไม้จิตวิญญาณมากมายพร้อมกันได้อย่างไร? ผลไม้ทั้งหมดมีสัตว์คุ้มครอง เพื่อให้ได้ผลทางวิญญาณมากมายขนาดนี้คุณต้องเอาชนะสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งขนาดไหน? คุณต้องโกงแน่ๆ”

ภูหลงยู่ยืนอยู่ในทีมตะวันสวรรค์กล่าวด้วยใบหน้าที่มีดมน เขาไม่เคยเชื่อเลยว่าหานเฟยและทีมของเขาจะได้รับผลไม้แห่งจิตวิญญาณมากมายขนาดนี้ จะต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง

ก่อนที่หานเฟยจะพูดอะไรเหอเสี่ยวหยู่ชี้ไปที่อู่หลงหยู่และตะโกนว่า “คุณแค่อิจฉาพวกเราล่ะสิ! เราไม่เพียงได้รับผลไม้ทางวิญญาณเหล่านี้ แต่ยังจับแมงปองหางม่วงกลายพันธุ์ได้ด้วย”

“อะไรนะ”

“เธอว่ายังไงนะ?!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หัวหน้าหมู่บ้านก็รีบลงไป “มันอยู่ที่ไหน? ให้ฉันดูซิ!”

ด้วยแสงแฟลชในมือของเจียงน่านแมงปองสีม่วงขนาดเท่าฝ่ามือก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

ใบหน้าของหัวหน้าหมู่บ้านเปลี่ยนไปอย่างมาก สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์! มันแข็งแกร่งกว่าสิ่งมีชีวิตที่หายากมากเลยทีเดียว!

หัวหน้าหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ตะลึง “คุณไปถ้ําแมงปองมาหรือเปล่า”

นั่นทําให้หลายคนตกใจ ถ้ําแมงปองหรอ? มีเพียงหนึ่งโหลนี้เท่านั้นที่ไปที่ถ้ําแมงปองน่ะนะ?!

หานเฟยยังคงสงบ “ทําไมล่ะ เราไปที่นั่นไม่ได้เหรอ? ทําไมเราต้องกลัว”

ทุกคนพูดไม่ออก แมงปองหางม่วงในถ้ําแมงปองเป็นอย่างไรแล้วล่ะ?

หานเฟยหันกลับมาและตําหนิเหอเสี่ยวยู “ อย่าเปิดเผยสิ่งดีๆที่คุณมีให้คนอื่นรู้สิ! คุณไม่รู้เหรอ”

เหอเสี่ยวหยูพูดขึ้น “เจียงน่านไม่กลัวหรอก ใช่มั้ย?”

เจียงน่านพูดไม่ออก คิดว่าฉันเป็นปลาหัวเหล็กเหรอ! แน่นอนฉันกลัวสิ! ฉันไม่กล้ามาที่การประมงระดับหนึ่งอีกแล้ว!

เนื่องจากหานเฟยแสดงผลไม้พิษที่แปลกใหม่ผลลัพธ์ก็ออกมา ผลไม้แห่งจิตวิญญาณมากกว่าร้อยชิ้น! อีกเจ็ดหมู่บ้านที่รวมกันก็จะยังไม่สามารถเทียบได้กับหมู่บ้านน้ําสวรรค์!

หานเฟยมองไปที่อู่หลงยู่ด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะคราวหน้าเราน่าจะลองขุดเหมืองดูนะ”

กูหลงยู่ส่งเสียงอย่างเย็นชา “ดูลูกเรือของคุณสิ พวกเขาบาดเจ็บพิการกันหมดแล้ว แม้ว่าคุณจะชนะรอบสองแล้วยังไง”

หานเฟยยังคงเกาท้องและตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยของเขา “แต่ฉันสามารถเอาชนะพวกคุณทุกคนได้คนเดียวนี่นะ!”

“ไอ้…”

ใบหน้าของกูหลงยู่กลายเป็นสีม่วงด้วยความโกรธและทุกคนก็ตกตะลึง เจ้าอ้วนนี่หยิ่งจริงๆ!

โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงฟางซิงจากดวงใจสวรรค์หรี่ตาของเธอ เหมียวมูมูจากหมู่บ้านไม้สวรรค์ และหยุนเฉียนจากหมู่บ้านฝนสวรรค์ต่างมองไปที่หานเฟยอย่างแปลกประหลาดโดยคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าผู้ชายตัวอ้วนคนนี้ต้องเป็นคนที่หยิ่งผยองที่สุดที่พวกเขาเคยเห็นในหมู่บ้าน!

หลังจากการตกปลาและการล่าสมบัติ รอบที่สามจะเป็นการต่อสู้ที่แท้จริง ท้ายที่สุดถ้าคุณต้องการที่จะอยู่รอดในมหาสมุทรนี้คุณต้องแข็งแกร่งพอ!

หมู่บ้านดวงใจสวรรค์อยู่ใกล้กับแหล่งประมงระดับหนึ่งมากที่สุดมากกว่าหมู่บ้านอื่นๆ ดังนั้น รอบที่สามจึงจัดขึ้นที่หมู่บ้านดวงใจสวรรค์เมื่อเรือประมงหลายร้อยลําเข้าเทียบท่าที่หมู่บ้าน ดวงใจสวรรค์ในเวลาเดียวกันพวกเขาพบว่าเรือนั้นเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

หานเฟยหายใจเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจที่หมู่บ้านดวงใจสวรรค์จะติดอันดับหนึ่งในบรรดาหมู่บ้านต่างๆ เกาะลอยน้ําของหมู่บ้าน ดวงใจสวรรค์ได้รับการจัดวางอย่างดีด้วยภูเขาและน้ําตกและพื้นที่มีขนาดใหญ่กว่าหมู่บ้านน้ําสวรรค์

เมื่อมองไปที่ใบหน้าประหลาดใจของหานเฟยเหอเสี่ยวหยูก็สะกิดเขา “มันก็แค่ดีกว่าหมู่บ้านของเราเท่านั้น คุณจะพบว่าที่เมืองใหญ่กว่าที่นี่หลายสิบเท่าเลย”

“งั้นหรอ”

หานเฟยพูดไม่ออก นี่คือเกาะที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาคิดว่าหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์นั้นใหญ่มาก เมื่อเขาเห็นหมู่บ้านดวงใจสวรรค์เขาคิดว่าหมู่บ้านดวงใจสวรรค์สวยงามและใหญ่มากแล้ว แต่เหอเสี่ยวยูบอกว่าที่เมืองใหญ่กว่าที่นี่หลายสิบเท่านั้นหรอ?

เซียว่ฉางยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรต้องแปลกใจ แต่คุณเห็นน้ําตกนั้นมั้ย กล่าวกันว่าคนนอกทุกคนที่มาที่หมู่บ้านหัวใจสวรรค์เป็นครั้งแรกจะท้าทายน้ําตกนั้นฉันเดาว่าเราต้องทําเช่นกัน”

หานเฟยสับสน “ท้าทายน้ําตก ยังไงหรอ”

หวังไปยูอธิบายว่า “กระโดดไง”

“อะไรนะ?”

“หมู่บ้านดวงใจสวรรค์สนับสนุนความกล้าหาญ พวกเขาใช้การกระโดดน้ําตกเป็นความท้าทาย ตอนนี้เราทุกคนได้รับบาดเจ็บและพวกเขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสนี้ผ่านไป”

หานเฟยมองไปที่พวกเขา “คุณสามารถพูดได้ว่าคุณยังบาดเจ็บและปฏิเสธที่จะไป”

“แน่นอนว่าเราทําได้ แต่เมื่อนั้นเราจะถูกหัวเราะเยาะคุณคิดว่ายังไง?”

แน่นอนว่าทันทีที่เรือประมงขึ้นฝั่งฟางซิงก็ไปหาทีมของหมู่บ้านอื่นๆ

เมื่อเธอมาถึงทีมของพวกเขาฟางซิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สวัสดี ยินดีต้อนรับ เราอยากเชิญคุณเข้าร่วมในเกมผจญภัย คุณต้องการมีส่วนร่วมกับเรามั้ย”

หานเฟยสายหัว “ไม่”

ฟางซิงตะลึง เขาปฏิเสธฉันแบบห้วนๆได้ยังไง? เขาไม่สนใจหน้าตาของหมู่บ้านเลยเหรอ

ของหานเฟย “ไปกันเถอะ! ที่จริงมันก็น่าจะดีนะ”

หานเฟยพูดอีกครั้ง “ไม่!”

“หานเฟยไม่มีใครที่มาที่หมู่บ้านดวงใจสวรรค์ของเราจะปฏิเสธเกมผจญภัยซึ่งสามารถพิสูจน์ ความกล้าหาญของคุณได้”

หานเฟยมองเธอที่ตา “นี่สาวน้อย คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ”

ฟางชิงดูเขินอายเล็กน้อย ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทําไมกูหลงยู่ถึงไม่ชอบหานเฟย ผู้ชายคนนี้หยิ่ง และหยาบคายมาก!

อย่างไรก็ตามฟางซิงไม่อยู่ในฐานะที่จะตําหนิหานเฟยได้ ท้ายที่สุดพวกเขามีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

“ขี้ขลาด” เว่ยหูทําเป็นพึมพําเมื่อเขาเดินผ่านหานเฟย

“ไม่คิดเลยว่าคุณจะขี้ขลาดแบบนี้” เว่ยหูพูดพร้อมหัวเราะเยาะเมื่อเขาพาทีมเดินผ่านไป

เมื่อคนทั้งหมดเดินจากไป

เชียบู่ฉางดึงแขนของหานเฟย “มันเป็นเพียงการกระโดดน้ําตกเอง หานเฟยไปกันเถอะ!”

ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนเป็นสีดํา “คุณอยากเห็นคนอ้วนตกลงไปในน้ําแล้วทําน้ํา กระเด็นหรอ สิ่งที่สําคัญที่สุดที่เราควรทําคือเอาชนะพวกมันให้ได้ในรอบที่สาม”

ทุกคน: “???”

เมื่อหานเฟยกําลังจะเดินไปประชาชนต่างก็โห่ร้อง

จู่ๆหานเฟยก็เดินออกจากทีมและแสดงท่าทางยั่วยุต่อหน้าสาธารณชนโดยการเอานิ้วโป้งทําท่าปาดคอตัวเองแล้วชี้นิ้วโป้งลง

“บัดซบ ใครก็ได้ฆ่าไอ้คนนี้ที!”

“ไอ้อ้วนเอ้ย รอดูเถอะ”

“ให้ตายเถอะฉันจะซัดคุณให้ผอมในระหว่างการต่อสู้เลย”

“อะไรกันเนี่ย ทีมจากหมู่บ้านน้ําสวรรค์หยิ่งขนาดนี้เพราะมีถังเกอหรอ”

เหอเสียวยเตือน “หานเฟยคุณจะถูกทําร้ายจนตายได้นะ”

เจียงน่านกล่าวเสริมว่า “ฉันล่ะนึกไม่ออกจริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณไปที่เมือง”

หวังไปยุครุ่นคิดสักครู่ “ฉันกลัวว่าคุณจะถูกขึ้นบัญชีดําที่สถาบันทั้งสามน่ะสิ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็กลัวว่าเราจะช่วยคุณไม่ได้แล้ว”

หานเฟยยิ้มเยาะ “คุณจะรู้อะไร! นี่นะคือออร่าของตัวเอกยังไงล่ะ”

หานเฟยฮัมเพลงและเดินไปที่สนามแข่งขัน ท้ายที่สุดแล้วการฆ่าได้รับอนุญาตในรอบนี้เว้นแต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะยอมรับความพ่ายแพ้ก่อนล่วงหน้า

ด้านหลังรูปปั้นเทพแห่งท้องทะเล

นายประมงทั้งหมดของแปดหมู่บ้านนั่งอยู่บนที่นั่งของผู้ชมยกเว้นทีมเด็ก ตอนนี้ชินไห่กําลังพูดคุยกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านการประมง

หานเฟยถามว่า ” พวกเขากําลังทําอะไรหรอ”

“พวกเขาคัดเลือกผู้เล่นน่ะ แต่ละหมู่บ้านจะส่งผู้เล่นห้าคนและแต่ละทีมจะจับสลากเพื่อต่อสู้กัน หมู่บ้านไหนแพ้ก่อนจะได้ที่สุดท้าย หากพวกเขาแพ้ในเวลาเดียวกันอันดับของพวกเขาก็จะเหมือนกัน” หวังไปยูอธิบาย

หานเฟยเหลือบมองไปที่หวังไปยและคิดว่าเด็กคนนี้รู้อะไรมากจริงๆ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มองโลกในแง่ดีมากนักเกี่ยวกับรอบนี้ ดูเหมือนว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญการตกปลาระดับสูงสุดในหมู่บ้านอื่นๆอีกมากมาย!