God of Fishing - ตอนที่ 126

Chapter 126: ถ้ำแมงปอง

ค่ำคืนผ่านไปอย่างเงียบ ๆ หานเฟยไม่ได้ใช้ความสามารถลับของเขาเพื่อช่วยเหลือทีม ในความเป็นจริงแม้ว่าเขาจะทําเช่นนั้นพวกมันก็ไม่สามารถจับสิ่งมีชีวิตที่หายากได้มากมายขนาดนี้

แต่หานเฟยกลับสงสัยว่าจะเก็บสิ่งมีชีวิตที่หายากเหล่านี้ได้อย่างไร ทั้งเก้าหางของเขายังไม่โต เขาเลี้ยงสิ่งมีชีวิตหายากหลายร้อยตัว แต่หางของมันโตเพียงหกหาง เขาคาดว่าจะต้องเลี้ยงสัตว์หายากอย่างน้อยหนึ่งร้อยตัวก่อนที่เขาจะมีหางทั้งเก้าหาง

ในตอนเช้าทุกคนมารวมตัวกันที่ศูนย์กลางของการประมงระดับหนึ่งกูหลงยู่ดูโกรธทันทีที่เห็นหานเฟยเขาชี้ไปที่หานเฟยและเรียกว่า “ไอ้อ้วนอย่าให้ฉันเจอแกที่รอบสามนะ ฉันจะทุบแกให้ตาย”

หานเฟยเกาหน้าท้องของเขาและดูตกใจ “โอ้ฉันกลัวแล้ว! ฉันไม่ได้ทําให้คุณอุ่นเคืองอะไรใช่ไหม ทําไมหรอ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ปลาของคุณหนีไปหมดหรอ”

กูหลงยู่แทบจะหลั่งน้ำตา เมื่อคืนพวกเขารีบร้อนออกไปจากพวกหานเฟยและไม่ได้ตรวจสอบที่เก็บปลาเลย เมื่อตรวจสอบในตอนเช้ามีเพียงกระดูกของปลาและกระดองปูเหลืออยู่เล็กน้อย

หัวหน้าหมู่บ้านลงมาต่อหน้าทีมของเขา

หานเฟยมองไปที่ซินไห่และคนอื่น ๆ ที่อยู่ไม่ไกล ดูเหมือนว่าพวกเขาหลายคนได้รับบาดเจ็บ เขาจึงถามว่า “ท่านผู้นําพวกเขาเป็นอะไรเหรอ?”

หัวหน้าหมู่บ้านชําเลืองมองหานเฟย “พวกเขาได้พบกับผู้คนในหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ละมีความขัดแย้งกับพวกเขาในการตกปลา”

ใบหน้าของหวังไปยูเปลี่ยนไปเล็กน้อย “มีผู้สูญหายสิบเจ็ดคน ผู้นําพวกเขา…”

หัวหน้าหมู่บ้านสายหัว “บางคนสูญเสียกําลังต่อสู้และถอนตัว”

หานเฟยและคนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้าง 17 คนเลิกในวันเดียวหรอ และทีมที่นําโดยปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดน่ะนะ?

จากนั้นนายกเทศมนตรีก็ประกาศบนท้องฟ้าว่า “ที่หนึ่งของรอบแรกคือหมู่บ้านดวงใจสวรรค์สิ่งมีชีวิตหายาก 37 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 21 ชนิดที่ทีมเด็กจับได้”

หานเฟยและคนอื่น ๆ ตกใจ เหอเสี่ยวหยู่อุทานว่า “ทําไมมากมายขนาดนั้น? พวกเขาทําได้อย่างไร”

หวังไปยูกล่าวเสริมว่า “ฉันเคยบอกคุณแล้วว่าหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ไปใช่ง่ายเลย โดยเฉพาะฟางซิง”

“ลําดับที่สองคือหมู่บ้านน้ำสวรรค์สิ่งมีชีวิตที่หายาก 32 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 20 ชนิดที่ถูกจับโดยทีมเด็ก”

ซินไห่มองไปที่หานเฟยและคนอื่นๆ “ไม่เลว! ไม่ได้มีแค่ฝีปากนี่นา”

“ลําดับที่สามคือหมู่บ้านพระจันทร์สวรรค์สิ่งมีชีวิตหายาก 30 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 10 ชนิดที่ถูกจับโดยทีมเด็ก”

“อันดับที่สี่คือหมู่บ้านเพลิงสวรรค์สิ่งมีชีวิตหายาก 28 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 9 ชนิดที่ถูกจับโดยทีมเด็ก”

“อันดับที่ห้าคือหมู่บ้านตะวันสวรรค์สิ่งมีชีวิตหายาก 24 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 4 ชนิดที่ทีมเด็กจับได้”

“อันดับที่แปดคือหมู่บ้านสายฝนสวรรค์สิ่งมีชีวิตหายาก 17 ชนิดรวมถึงสิ่งมีชีวิตหายาก 4 ตัวที่ทีมเด็กชนจับได้”

ไม่น่าแปลกใจที่หมู่บ้านฝนสวรรค์เกิดขึ้นเป็นที่สุดท้ายอีกครั้งและสายลมสวรรค์และไม้สวรรค์ก็อยู่ที่ลําดับล่าง แต่หมู่บ้านน้ำสวรรค์ทําให้ผู้คนจํานวนมากประหลาดใจในครั้งนี้

ทีมเยาวชนของหมู่บ้านหัวใจสวรรค์

ฟางซิงพูดก่อน “ฉันได้ยินมาว่าหมู่บ้านตะวันสวรรค์และหมู่บ้านน้ำสวรรค์มีการเผชิญหน้ากัน กูหลงยนําผู้คนมากกว่าอีกฝ่ายถึงสองเท่า แต่มีปลาวิญญาณหายากเพียง 4 ตัวดังนั้นเจ้าไข มันจึงเป็นอะไรที่ควรจับตาไว้ดีๆ”

ด้านหลังฟางซิง เด็กผู้หญิงหัวเราะเบา ๆ “แล้วไง? รอบสองเป็นเหมือนกล้วยชิ้นหนึ่งสําหรับเรา ทีมของเรามีกุ้งล่าวิญญาณสองตัวและปลาขุดสมบัติหนึ่งตัว ใครจะเทียบกับเราได้อย่างไร”

“เรายังคงต้องระวังก็จริง แต่อย่างน้อยในรอบที่สองเราไม่จําเป็นต้องต่อสู้กับพวกเขาแบบตัวต่อตัว ฉันเชื่อว่าหมู่บ้านตะวันสวรรค์ที่ทีมเยาวชนของหมู่บ้านอื่น ๆ ไม่กล้าเผชิญหน้ากับพวกเขาเช่นกัน”

แทบจะไม่มีเวลาพักระหว่างรอบแรกและรอบสอง

นายกเทศมนตรีประกาศว่า “รอบที่สองเป็นรอบที่อันตรายอย่างยิ่ง ผู้นําทั้งแปดหมู่บ้านและฉันจะไม่ไปรบกวนคุณใต้น้ำและเราจะไม่ดําเนินการใด ๆ เพื่อช่วยเหลือคุณ ฉันบอกได้แค่ว่าให้ระวังตัวให้ดี”

หลังจากนั้นฝูงชนก็แยกย้ายกันไปอีกครั้ง

หวังไปยุครุ่นคิดสักครู่ “ฉันรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง อาจจะมีโอกาสบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น”

“มันอยู่ที่ไหนหรอ?”

“น้ำพุแห่งไฟ”

ดวงตาของหูคุณเบิกกว้าง “ฉันได้ยินมาว่าสถานที่นั้นอันตราย!”

“ที่ใดมีอันตรายย่อมมีโอกาส”

หานเฟยส่ายหัวและไขมันบนใบหน้าก็สั่นคลอน “ไม่เราไม่ได้เหนือกว่าในด้านจํานวน ฉันคิดว่าต้องมีหลายคนที่รู้จักสถานที่นั้นเหมือนกัน”

เมื่อหานเฟยได้รับการฝึกฝนโดยเจียงซินพวกเขาอยู่ในเขตผสมในสัปดาห์แรกเท่านั้นจากนั้นพวกเขาก็อยู่ในการประมงระดับหนึ่ง เขาเคยไปเกือบทุกที่ในการประมงระดับหนึ่งและแม้แต่สามารถวาดแผนที่ได้ น้ำพุแห่งไฟเป็นเพียงหลุมอุกกาบาตก้นทะเลซึ่งอยู่ในอันดับที่หกในแผนที่ของเขา

หานเฟยสั่งอย่างใจเย็น “ตามฉันมา”

พวกเขาบินได้ไกลถึงเจ็ดหรือแปดร้อยไมล์ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงตําแหน่งที่หานเฟยต้องการ

“หานเฟยให้พลังวิญญาณแก่พวกเราด้วย! มิฉะนั้นเราจะกลายเป็นอาหารปลาหลังจากลงทะเล”

ทุกคนหัวเราะ แต่แล้วพวกเขาก็เริ่มประหม่า พวกเขากําลังลงไปในทะเลซึ่งอันตรายมาก!

เหอเสี่ยวยูกังวลมาก เธอติดตามหานเฟยอย่างใกล้ชิดและพูดว่า “คุณมีไขมันในร่างกายมาก ฉันกลัวว่าคุณจะกลายเป็นเหยื่อของปลานะ”

ใบหน้าของหานเฟยเป็นสีดํา “คุณกําลังพูดถึงเรื่องอะไร? ฉันดูเหมือนอาหารหรอไง”

ทุกคนเงียบ คุณดูเหมือนอาหารจริงๆ เรารู้สึกปลอดภัยกับคุณที่นี่มากเพราะเราผอมกว่าคุณมาก!

หานเฟยหยิบแผนที่ออกมาและพูดว่า “จากการวิจัยของฉันด้านล่างเราน่าจะเป็นถ้ำแมงปอง”

เมื่อคนอื่นๆกําลังจินตนาการถึงชื่อ เซี่ยวุ่ฉางก็อุทานขึ้นมาว่า “หานเฟยคุณจริงจังหรอ? คุณพาเรามาที่ถ้ำแมงปองในตํานานของการประมงระดับหนึ่ง?!”

หูคุณเบิกตากว้าง “ทะที่ไหนนะ? ถ้ำแมงปอง…คุณหมายถึงถ้ำแมงปองนั่นน่ะหรอ?”

เหอเสี่ยวยูตื่นตระหนก “ไม่นะ! แมงปองทะเล! ฉันเคยเห็นมันในเมือง มันน่ากลัวและมีพิษ พวกมันมีหางที่ต่อยได้”

หานเฟยมองพวกเขาด้วยสายตาประหลาดใจ “พวกเรากําลังตามล่าหาสมบัติ! การล่าขุมทรัพย์จะไม่อันตรายได้อย่างไร? ใครบอกคุณว่าสถานที่นี้อันตรายนั้น? นั่นเป็นเรื่องไร้สาระ”

หวังไปยูพูดอย่างจริงจัง “ใครๆก็รู้ว่าถ้ำแมงปองนั้นอันตราย มีผู้คนมากมายได้สํารวจมันรวมถึงปรมาจารย์ตกปลาตัวใหญ่หลายคน แต่พวกเขาไม่ได้อะไรเลย….หานเฟยคุณแน่ใจหรือว่ามีสมบัติอยู่ที่นี่”

หานเฟยยิ้ม “พวกเขาใช้ผิดวิธี สิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้มักจะอยู่ในสถานที่ที่อันตรายที่สุด คุณสามารถเลือกที่จะเชื่อฉันหรือจะไปที่อื่นด้วยตัวคุณเองก็ได้ แน่นอนว่าถ้าคุณไม่สนใจฉันก็ลงไปคนเดียวได้”

ทุกคนเงียบ มาเถอะถ้าเราปล่อยให้คุณเข้าไปในถ้ำแมงปองคนเดียวหัวหน้าหมู่บ้านจะฆ่าพวกเรา!

เหอเสี่ยวหยู่ถามว่า “มีสมบัติอยู่ที่นั่นจริงหรอ?”

เซียงหนานไม่เชื่อ “หานเฟยแม้ว่าจะมีพวกเรามากกว่าสิบคน แต่เราก็ไม่สามารถสํารวจถ้ำแมงปองทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”

เซียวู่ฉางพร้อมที่จะไปแล้ว “ฉันคิดว่าสิ่งที่หานเฟยพูดนั้นสมเหตุสมผล ถ้ำแมงปองมีชื่อเสียงในระดับความอันตราย ฉันไม่คิดว่าจะมีทีมอื่นมาที่นี่เพื่อค้นหาโอกาส อาจจะมีโอกาสจริงๆที่นี่ ท้ายที่สุดไม่มีใครอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว”

หวังไปยมองหานเฟยอย่างลึกซึ้ง “ฉันไม่มีความเห็นฉันลองดูก็ได้”

หานเฟยมองไปรอบๆคนอื่นๆ “ มีใครไม่อยากไปบ้างไหม? ผู้ที่ไม่ไปสามารถอยู่บนเรือประมงได้ แต่ไม่สามารถเอาสมบัติใด ๆ ที่เราพบได้”

เซียงน่านเป็นคนแรกที่ตีระฆัง “นับข้าด้วยถ้าพวกเจ้าไม่กลัวความตายข้าก็เป็นเช่นกัน”

“เดี๋ยวก่อน”

ทุกคน: “???”

หานเฟยพูดต่อ “รอฉันสักพัก ฉันจะไม่อยู่เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ฉันต้องเตรียมการบางอย่างก่อนที่จะลงไป”

“คุณกําลังจะทําอะไร?”

“ด้วยความแข็งแกร่งของเราเราไม่สามารถเจาะถ้ำแมงปองได้ให้ฉันหาตัวช่วย”

หลังจากหานเฟยจากไปเซียวู่ฉางก็พูดว่า “ตอนนี้คุณว่าหานเฟยแปลกไปหน่อยหรือเปล่า?”

หูคุนตะคอก “เขาแปลกมาตลอดนั่นแหละ”

เซียวู่ฉางขมวดคิ้ว “ ไม่ฉันไม่รู้ว่าทําไม แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเขาลึกลับกว่าเดิม”

“ใช่! เขาไม่โง่เหมือนเมื่อก่อน”

หวังไปยส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “เมื่อก่อนเขาโง่เหรอ? ฉันกลัวว่าคุณต่างหากที่โง่!”

หานเฟยต้องการสํารวจถ้ำแมงปองมานานแล้ว แมงปองมีศัตรูตามธรรมชาติแน่นอนรังของมดน้ำที่อยู่ห่างออกไปสามร้อยไมล์คือเป้าหมายของหานเฟย

มดน้ำคล้ายกับฝูงปลิงทะเลมันเป็นสัตว์ทะเลระดับต่ำ แต่เมื่อถูกโจมตีหรือล่อลวงด้วยอาหารพวกมันอาจก้าวร้าวมาก

เจ้าดําจัดการปลาที่ต้องการโจมตีหานเฟยได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยก็ร่อนลงบนก้นทะเลที่เต็มไปด้วยถ้ำ

ด้วยพลังวิญญาณในมือของเขาหานเฟยพ่นพลังวิญญาณออกมาทีละก้อน หลังจากนั้นไม่นานก้นทะเลก็ปกคลุมไปด้วยมดน้ำขนาดเท่าฝ่ามือ เมื่อเห็นฉากนี้หานเฟยก็พ่นพลังงานทางจิตวิญญาณออกมามากขึ้น

เมื่อหานเฟยไถพรวนดินเขามักจะโยนพลังวิญญาณจํานวนมากลงไปที่พื้นเพื่อให้ปุ๋ย ในขณะนี้ด้วยการระเบิดของพลังงวิญญาณอย่างกะทันหันที่ก้นทะเลมดน้ำจํานวนมากได้คลานออกมาจากถ้ำและดูเหมือนว่าจะมองหาสิ่งมีชีวิตที่โจมตีพวกมัน

หานเฟยรีบว่ายน้ำออกไปเล็กน้อยและโยนพลังวิญญาณไปที่รังของมดน้ำจนกระทั่งมีมดน้ำหนาแน่นปรากฏขึ้นที่ก้นทะเลและกัดเขา