God of Fishing - ตอนที่ 117

Chapter 117: ทั้งเก้าหาง

พวกเขาหยุดชั่วคราวและมองย้อนกลับไปด้วยความโกรธและเห็นว่าหานเฟยเกาท้องของเขาอย่างสบายๆซึ่งดูไม่เหมือนช้างตกมันในการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้เลย

เมื่อเรือประมงกําลังแล่นออกไปเด็กชายคนหนึ่งพูดอย่างอุ่นเคืองว่า “หานเฟย! อย่าให้ฉันเจอคุณอีก! ฉันสาบานว่าวันหนึ่งฉันจะฆ่าคุณ!”

เด็กชายถือดาบหยุดชั่วขณะ “อาจารย์ชายคนนั้นเป็นปรมาจารย์ตกปลาระดับกลางจริงๆหรอทําไมเขาถึงมีพลังมากขนาดนี้? และเขายังเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณด้วย”

เมื่อได้ยินคําพูดของเขาทุกคนก็เงียบ ใช่เด็กคนนั้นแข็งแรงเกินไป พวกเขาใช้ทักษะการต่อสู้ทั้งหมดของพวกเขา แต่ไม่สามารถเจาะผิวหนังของเขาได้เลย ความรู้สึกขุ่นมัวครั้งใหญ่นี้ครอ

พวกเขา ถ้าหานเฟยเป็นอัจฉริยะจากในเมืองพวกเขาอาจยอมรับได้ แต่เขาเป็นเพียงเด็กหมู่บ้านชาวประมงธรรมดา

ชายวัยกลางคนกล่าวว่า “เขาดูแล้วก็เหมือนคนทั่วๆไป! พลังวิญญาณของเขามากเป็นพิเศษแม้ว่าเขาจะเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณ แต่เขาก็ไม่ได้ดูดซับพลังวิญญาณสําหรับตัวเองในระหว่างการต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้นพลังป้องกันของเขายังแข็งแกร่งกว่าของฉันดังนั้นฉันคิดว่าเขาต้องได้โอกาสอะไรพิเศษมาแน่ ๆ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่พวกเจ้าล้มเหลวในครั้งนี้ ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ยังมีใครบางคนที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ”

ชายวัยกลางคนหยุดชะงัก “และชายคนนี้จะไม่อยู่ในหมู่บ้านชาวประมงของเขา ตลอดไปหรอกวันหนึ่งเมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามาในเมือง…”

เขาไม่ได้พูดต่อ แต่ทุกคนตัวสั่น ถ้าคนอ้วนเข้ามาในเมืองจะเกิดอะไรขึ้น?

“เขาจะก้าวไปสู่ 100 อันดับแรกได้หรือเปล่า” เด็กชายถือดาบถามอย่างไม่แน่ใจ

ชายวัยกลางคนพยักหน้า “มันก็เป็นไปได้”

ทุกคนอ้าปากค้าง ให้ตายสิ! 100 อันดับแรกของวิทยาลัยทั้งสามแห่งเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับแรกเป็นอย่างน้อย

เด็กชายที่ถือธนูแอบกําหมัดแน่น เขารู้สึกเสมอว่าการระเบิดพลังวิญญาณของเขาไม่มีใครเทียบได้แม้จะอยู่ในเมืองเขาอาจติดอันดับหนึ่งในร้อย แต่เขาก็ไม่สามารถทําลายการป้องกันของคนอ้วนได้เขาพึมพํา “ฉันเลือกเส้นทางการฝึกผิดหรือเปล่านะ”

เมื่อพวกเขาจากไป

หานเฟยทรุดตัวลงกับพื้นแล้วฮัมเพลง “พี่สาวเจียเอ่อร์กลับกันเถอะ! ฉันหมดแรงขยับไม่ได้แล้วเนี่ย…”

เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงตกตะลึง คุณไม่ได้โวยวายว่าคุณจะจัดการคนเหล่านั้นถึงตายถ้าพวกเขาไม่ให้ปลาหายากแก่คุณเมื่อกี้หรอ คุณแค่เสแสร้งงั้นหรอ?

เฉินเจียเอ๋อร์ถามว่า “คุณสบายดีไหม”

“ไม่ ฉันรู้สึกว่ามือและเท้าไม่ใช่ของตัวเอง ปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ทรงพลังจริงๆ ฉันทําร้ายเขาด้วยกําลังทั้งหมดของฉัน แต่เขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ถ้าฉันสู้กับเขาจริงๆฉันกลัวว่าจะต้องหนีแทน”

เชินหลิงพูดช้าๆ “หานเฟยคุณยอดเยี่ยมมาก! เราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจู่ๆคุณก็แข็งแกร่งขนาดนี้!”

เฉินเจียเอ๋อร์พยักหน้าและคิดกับตัวเองนั่นคือปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่! หานเฟยกล้าดียังไงไปทะเลาะกับเขา! และยังทําให้เขาบาดเจ็บด้วยซ้ํา! แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยแต่หานเฟยก็ควรจะภูมิใจในตัวเอง! ในการประมงระดับหนึ่งพวกเขาไม่เคยเห็นใครกล้าที่จะต่อสู้กับนักตกปลาจากเมือง!

“คุณอาจไม่เชื่อ แต่ประสบการณ์ของฉันบอกว่าคุณต้องพยายามอย่างเต็มที่ในการต่อสู้แต่ละครั้งเช่นเดียวกับกรณีนี้ในคืนนี้ไม่ว่าคุณจะชนะหรือไม่คุณก็ต้องสู้”

หานเฟยเกาท้องอีกครั้ง เมื่อชายวัยกลางคนมอบปลาหายากให้เขาสามตัวในตอนนี้เขาต้องการที่จะเอาตราน้ําวนออกและบดขยี้พวกเขาให้จบๆ แต่แล้วเขาก็คิดว่าเขาอาจไม่สามารถจัดการกับปัญหาที่ตามมาได้เขาจึงยกเลิกความคิดนั้นไป

หลังจากหยุดพักไปนานหานเฟยก็ค่อยๆลุกขึ้นและมองไปที่ปลาหายากทั้งสามตัว

ชื่อ- ปูสายฟ้า

(ระดับ> 17

<คุณภาพ> หายาก

<พลังวิญญาณ> 210 จุด

<เอฟเฟกต์ที่กินได้, ไข่ปลาสายฟ้าสามารถเพิ่มพลังระเบิดของคุณได้

<สะสมได้ ก้ามปู

<สามารถดูดซับได้

หานเฟยจําได้ว่าสัตว์วิญญาณของจางเผิงคือปูสายฟ้าและวันนี้เขาได้มาแล้ว

หานเฟยหันไปมองปลาหมึกทั้งสอง

ชื่อ> หมีกว่องไว

<ระดับ> 16

<คุณภาพ> หายาก

<พลังวิญญาณ> 140 คะแนน

(ผลที่กินได้ การบริโภคในระยะยาวสามารถเพิ่มความทนทานของเส้นเมอริเดียนของร่างกายมนุษย์

<ที่สะสมได้ ถุงปลาหมึกใช้เมื่อหนี

สามารถดูดซับได้)

หานเฟยแอบสูดหายใจ นอกจากราชาทั้งกลายพันธุ์ที่เขามีอยู่แล้วตอนนี้เขายังมีสิ่งมีชีวิตที่หายากอีกสี่ชนิด เขาต้องการปรับแต่งพวกมันที่นี่เพื่อดูว่ามันจะทําอะไรได้บ้าง แต่แน่นอนว่าความลับประเภทนี้เปิดเผยต่อบุคคลภายนอกไม่ได้ หานเฟยระงับความตื่นเต้นไว้ภายในและตัดสินใจกลับไปที่หมู่บ้านก่อน

หานเฟยแจ้งให้พวกเขาทราบถึงแผนปัจจุบันของเขา “พี่เจียเอ่อร์และพี่หลิง คุณสามารถไปหาหัวหน้าหมู่บ้านและนําสัตว์หายากทั้งสองตัวไปได้ ฉันจะกลับไปฝึกฝนต่อ”

เฉินเจียเอ๋อร์ส่ายหัว “ไม่ มันควรเป็นของคุณ

เชินหลิงกล่าวเสริมว่า “ใช่คุณควรเก็บมันไว้”

“อย่าสุภาพกับฉันเลย! ท้ายที่สุดเราอยู่บนเรือลําเดียวกัน! นอกจากนี้เราเป็นเพื่อนกัน! เพียงแค่เก็บไว้ฉันไม่ต้องการปลาหายากมากมายขนาดนี้!”

เฉินเจียเอ๋อร์ ” จะดีหรอ…”

“ฉันไม่ต้องการพวกมันมากขนาดนั้น คุณรู้ว่าสมาชิกของปลามัง กรส่วนใหญ่เป็นนักตกปลาทั่วไปพวกเขายังไม่ต้องการปลาหายาก”

เฉินเจียเอ๋อร์ยิ้ม “ตกลง ขอบคุณน้องชายหานเฟย!”

เชินหลิงเอียงศีรษะ “ว้าว เราออกไปข้างนอกเพียงวันเดียวและได้ปลาหายากมา 6 ตัว! เจียเอ๋อร์ดูเหมือนจะเป็นวันที่ประสบความสําเร็จมากที่สุดเท่าที่เราเคยมีมาเลยใช่ไหมเนี่ย”

“ยิ่งไปกว่านั้น เราไม่ได้อะไรมากมายเช่นนี้เลยในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา”

หมู่บ้านน้ําสวรรค์

หัวหน้าหมู่บ้านตกตะลึงและมองไปที่หานเฟยราวกับมองสัตว์ประหลาด

เขาถามว่า “คุณสู้กับปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่มางั้นหรือ?”

หานเฟยเกาท้อง “ใช่เราต่อสู้กันนิดหน่อย แต่มันไม่ใช่การต่อสู้ที่จริงจังอะไร”

สองสาวกลอกตา มันไม่ใช่การต่อสู้ที่จริงจังหรอ? คุณรู้ไหมว่าคุณฟาดเขาอย่างดุเดือดแค่ไหน?

“อืม…ฉันเข้าใจแล้ว หานเฟยคุณไม่อยากไปที่เมืองจริงๆเหรอ?”

หานเฟยสามารถจินตนาการได้ว่าเหอเสี่ยวยูจะหัวเราะอย่างไรเมื่อเธอเห็นเขาและส่ายหัวทันที่ “ ไม่ฉันยังมีอีกหลายอย่างที่จะต้องทํา คุณผู้นําฉันจะฝึกฝนก่อน…”

หัวหน้าหมู่บ้าน: …”

หานเฟยจับส้นเท้าของเขา เขาทนไม่ได้กับการซักถามของหัวหน้าหมู่บ้านคนเก่าเพราะไม่สะดวกที่จะตอบคําถามของเขา

หัวหน้าหมู่บ้านมองไปที่เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิง “อย่าบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้รวมถึงนายประมงในหมู่บ้านของเราเข้าใจไหม”

“ครับท่านผู้นํา”

ในห้องฝึกของแก๊งปลามังกร

หานเฟยยัดสิ่งมีชีวิตที่หายากทั้งสี่ลงในหม้อชําระล้างของปีศาจเขาไม่สนใจสิ่งที่อยู่ในหัวของปลาขุสมบัติของมันเทียบได้กับของปลาดาวหกแฉกหรือเปล่านะ ปลาดาวที่ถูกสาปใช้เวลาหลายร้อยปีในการสะสมกองขยะ ปลาขุดสมบัตินี้จะหาอะไรได้ในการประมงระดับหนึ่ง?

จากนั้นข้อมูลก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

<ปีศาจที่จะได้รับหลอมใหม่> ราชากิ้งกลายพันธุ์, ปลาขุดสมบัติ, ปูสายฟ้า, ปลาหมึกว่องไวปลาหมึกว่องไว

<พลังวิญญาณ> 10,000 จุด

<ผลลัพธ์การหลอมรวม> ไม่ทราบ

หลอมเลยดีมั้ยนะ?

หานเฟยมองไปที่จุดพลังวิญญาณกว่า 680,000 จุดของเขา 10,000 จุดของพลังวิญญาณไม่ได้เป็นอะไรสําคัญกับเขาเลย

สิ่งมีชีวิตที่หายากทั้งห้าแตกสลายในพริบตาและถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ําวนมืดและสิ่งที่ค่อยๆปรากฏออกมาคือทั้งสีทองซีดที่มีหางยาว

สัตว์เลี้ยงวิญญาณแห่งสัญญาะ

<ชื่อ ทั้งเก้าหาง (ตอนนี้สามหาง)

<บทนํา กั้งกลายพันธุ์ที่มีความเร็วและพลังโจมตีที่รุนแรงสามารถซ่อนตัวและโจมตีเหยื่อได้ดี เมื่อมันเติบโตจนมีรูปร่างสมบูรณ์หางทั้งเก้าหางของมันจะกลายเป็นโซ่ศักดิ์สิทธิ์เก้าสายซึ่งมีพลังมหาศาล

<ระดับ> 14

(คุณภาพ> ตํานาน

<พลังวิญญาณ> 690 คะแนน

(อาหาร> กินไม่เลือก แนะนํากุ้ง

<หมายเหตุ> สถานะปัจจุบัน: สามหาง มันสามารถพัฒนาต่อไปได้

“ว้าว…น่าจะเจ๋งเลยแหะ! นี่มันเจ๋งมาก!”

ก่อนที่หานเฟยจะพูดจบราชาทั้งกลายพันธุ์ยาวสามเมตรก็ปรากฏตัวต่อหน้าต่อตาและหางยาวสามหางที่บั้นท้ายก็แกว่งไปมา

ทันทีที่ทั้งเก้าหางเห็นหานเฟยมันก็รีบวิ่งขึ้นไปกอดหานเฟยด้วยกรงเล็บทั้งหกของมัน

“ไปให้พ้น คุณคิดว่าคุณเป็นหมาหรอ?! คุณไม่มีลิ้นและคุณถูกปกคลุมไปด้วยเปลือก…”

หานเฟยมองลงไปข้างล่างพบว่าทั้งเก้าหางกําลังกอดเขาอยู่ เขาสบัดมันออกทันทีและมันก็ขดตัวด้วยความกลัว

หานเฟยด “นี่เจ้ามันทั้ง! ทําไมทําตัวเหมือนหมาตัวผู้ติดสัดเลย!

ด้วยการหวดกั้งเก้าหางมันจึงกลายเป็นแสงสีทองที่เข้าไปในแขนของหานเฟยและหายไป

หานเฟยรีบมองไปรอบ ๆ โชคดีที่เป็นห้องฝึกของแก๊งปลามังกร ถ้าอยู่ข้างนอกคนคงจะหัวเราะกันหมด