God of Fishing - ตอนที่ 113

Chapter 113: หานเฟย อ้วน อันตราย

หานเฟยรู้สึกได้ถึงลมทะเลที่พัดผ่านมา

หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ “พี่เจียเอ๋อร์กระแทกเรือของเราไปที่พวกเขาเลย”

“หานเฟยพวกเขามีหลายคนนะ แต่เราเร็วกว่าพวกเขา เราสามารถหนีไปได้”

“ไม่! เขาดูถูกฉันและทําอันตรายอย่างมากต่อหัวใจของฉัน ต้องซัดพวกเขาซักหน่อย”

เฉินเจียเอ๋อร์กลอกตา ตั้งแต่เจ้าน้องชายอ้วนขึ้นเขาก็ไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน ใครเอ่ยคําว่า “อ้วน” จะทําให้เขาโมโหมาก

อย่างไรก็ตามเฉินเจียเอ๋อร์ไม่ได้กลัว แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีคนจํานวนมาก แต่พวกเขาก็ยังสามารถหนีได้หากมีอันตรายใดๆ ท้ายที่สุดเรือของพวกเขาก็ดีกว่า

เมื่อเห็นเรือประมงสีขาวพุ่งเข้ามาหาพวกเขาชายตรงข้ามก็ตะโกนว่า “เจ้าอ้วน เจ้าบ้า แกบ้าไปแล้วเหรอ? เราแค่ต้องการปลาของคุณ คุณต้องสู้กับพวกเราด้วยหรอ?”

“แกเรียกใครว่าอ้วนกัน”

เสียงโครมดังสนั่น ก่อนที่อีกฝ่ายจะมีเวลาหลบหนีเรือก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างจัง

และร่างอ้วนของหานเฟยก็กระโดดขึ้นและตกลงไปที่เรือของอีกฝ่ายพร้อมกับกระแทก

“เข้ามา!”

ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ไม่คาดคิดว่าเจ้าอ้วนคนนี้จะดุร้ายขนาดนี้

ตับ….

หานเฟยขึ้นไปบนเรือประมงลําหนึ่งของพวกเขาที่จมลงเล็กน้อยเพราะน้ําหนักของเขาทําให้คนเหล่านั้นตื่นตระหนก

ชายหนุ่มคนหนึ่งฟาดท้องของหานเฟยด้วยเบ็ดที่หุ้มด้วยพลังวิญญาณและทําให้ท้องของเขายุบและกระเพื่อมเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหานเฟยยื่นท้องออกมาและกระเด้งชายคนนั้นออกไป ชายคนดังกล่าวกระเด็นถอยหลังและชนราวบันไดอย่างแรง

“ว้าว…”

นายประมงสามคนบนเรือลํานี้ตะลึง โห! ผู้ชายคนนี้ไม่จําเป็นต้องใช้พลังวิญญาณเลยหรอ? เขากันการระเบิดด้วยร่างกายของเขาเองเลยหรอเนี่ย? แม้ว่ามันจะไม่ใช่การระเบิดของพลังวิญญาณ แต่ร่างกายมนุษย์ก็ไม่น่าจะทนได้

หานเฟยเกาที่ท้องและชี้ไปที่ชายที่ถูกกระแทกและพูดว่า “ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้งในการจัดระเบียบภาษาของคุณและเรียนรู้ที่จะพูดกับคนอื่นอย่างสุภาพนะ”

“เจ้าอ้วน เจ้ากําลังรนหาที่ตาย! เรามีเรือประมงสามลํา เจ้า…”

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะพูดจบเขาเห็นเจ้าอ้วนวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วที่สวนทางกับรูปร่างของเขา จากนั้นเท้าของเขาก็ถูกจับและร่างกายของเขาก็ถูกจับคว่ําลง

ตึง! อึ้ง!

หานเฟยยังคงตีศีรษะของชายคนนั้นกับดาดฟ้าจนศีรษะของเขาแตกและมีเลือดออก ชายคนนั้นก็คร่ําครวญและอาเจียนเป็นเลือด

ตึง!ติ้ง!

ทันใดนั้นหานเฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างกระทบร่างกายของเขาและเขาก็หยุด เมื่อเขามองย้อนกลับไปเขาก็เห็นคนอีกสองคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์จ้องมองมาที่เขาด้วยความตกตะลึง

“ระร่างกายของคุณสามารถป้องกันการโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณได้ด้วยหรอ”

โครม!

หานเฟยกระแทกพวกเขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับอ้าแขนและเคาะทั้งสองคนลงกับพื้น จากนั้น แทนที่จะใช้อาวุธ เขานั่งลงบนพวกเขา

“แอ๊ก…”

หนึ่งในนั้นรับน้ําหนักไม่ไหวและเลือดพุ่งออกจากปาก

คนที่เหลือกระโดดลงทะเลอย่างรวดเร็วและโยนเบ็ดตกปลาไปที่เรือประมงอีกลํา

หานเฟยจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ “คิดว่าฉันจะปล่อยคุณไปง่ายๆเหรอ? กลับมานี่”

หานเฟยโบกมือถือท่อนเหล็กสีดําและชายคนนั้นที่บินอยู่ในอากาศก็ถูกมัดเข้ากับสายเบ็ดและถูกดึงกลับมาทันที

ฉัวะ!

ในขณะที่เขาชกชายคนนั้นก็กระเด็นขึ้นไปในอากาศและตกลงไปในทะเล

เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงตะลึง นี่คือพรสวรรค์ของหานเฟยหรอ เขาไปทําอะไรมา? ผ่านมาได้แค่ครึ่งเดือน เขาเอาชนะปรมาจารย์การตกปลาทั้งสามโดยไม่ต้องใช้พลังวิญญาณเลยแม้แต่น้อย

เรือประมงอีกสองลําจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์เตรียมพร้อมที่จะเข้ามาช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม เมื่อห่างออกไปกว่า 30 เมตรพวกเขาพบว่าผู้คนบนเรือประมงลํานี้พ่ายแพ้ต่อคนอ้วนคนนั้น พวกเขากลืนน้ําลายและลังเล มันคนอ้วนจากหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์ใช่หรือไม่? ความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวกินไป! หมู่บ้านน้ําสวรรค์มีบุคคลเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?

“เฮ้เจ้าอ้วนเราไม่มีเจตนาที่จะเป็นศัตรูกับคุณ ถ้าคุณปล่อยเราไปเราจะออกไปทันที”

“เห้ย! ฉันบอกว่าอย่าเรียกฉันว่าอ้วน !!”

หานเฟยจับชายทั้งสองไว้ใต้เท้าของเขาและโยนพวกเขาไปที่เรือประมง แรงมหาศาลเกือบจะทําลายความกล้าของชายทั้งสองลง

แต่หานเฟยก็ยังไม่หยุด

เขาทิ้งตัวลงไปในทะเลจนทําให้เกิดคลื่นยักษ์

คนอื่น ๆ จากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์รีบช่วยทั้งสองคนขึ้นมาและวางพวกเขาไว้บนดาดฟ้าและ มีคนถามว่า “หือ เจ้าไขมันไปอยู่ที่ไหนแล้ว?”

“ดูเหมือนว่าเขาจะกระโดดลงทะเลนะ?”

“อ่า? เขาฆ่าตัวตายหรือเปล่า”

โครม!

ทันใดนั้นพื้นผิวน้ําก็ระเบิดขึ้นและหานเฟยก็ร่อนลงบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับเสียงดังสนั่น

ใบหน้าของหานเฟยเป็นสีดําทั้งหมด “ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้งในการจัดระเบียบภาษาของคุณใหม่ มีใครพูดว่า”อ้วน”อีกมั้ย?”

อีก…

“พี่ มันเป็นความผิดของเรา พี่ชาย…”

โครม…

สิ้นเสียงดังสนั่นพวกเขาเห็นหานเฟยทุบดาดฟ้าเรือเป็นรู

หานเฟยถามว่า “พี่ชายของคุณคือใครกัน? ฉันอายุแค่ 12 และฉันก็ไม่มีน้องชายอย่างคุณ”

ทุกคนตกตะลึง อายุ 12 ปีหรอ? เรื่องจริงใช่มั้ย? แล้วคุณจะอ้วนแค่ไหนเมื่ออายุ 22 กันเนี่ย?

พวกเขาคิดในใจแต่พวกเขาไม่กล้าพูดออกไปอย่างแน่นอน

ในที่สุดใครบางคนก็ลุกขึ้นยืน “มันเป็นเพียงความเข้าใจผิด น้องชาย เป็นความเข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง

“ตกลงแล้วบอกมีคนบอกฉันว่าฉันอ้วนหรือเปล่า”

“ไม่แน่นอน คุณไม่อ้วนเลย ถ้าใครกล้าพูดว่าคุณอ้วนฉันจะตัดลิ้นของเขาทิ้ง! คุณดูดีเลยเมื่อเทียบกับคนในหมู่บ้านของเรา ฉันต้องบอกว่าคุณผอมด้วย!”

ทุกคน: “???”

ทุกคนต่างคิดว่าเขาไม่อายหรอที่พูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกมา? ผู้ชายคนนั้นคือลูกชิ้นเลยด้วยซ้ํา!

หานเฟยมองไปที่ผู้พูดซึ่งเป็นเด็กผู้ชายอายุประมาณเขา

หานเฟยพอใจ “คุณเป็นคนฉลาดมาก โอเค ให้ปลากลืนวิญญาณของคุณกับเราแล้วคุณก็ไปได้”

เรืออีกลําต้องการจะหนี แต่ปรมจารย์ตกปลาห้าคนของหมู่บ้านของพวกเขาอยู่ ในเงื้อมมือของหานเฟย ถ้าพวกเขาหนีไปพวกเขาจะอธิบายกับชาวบ้านคนอื่นอย่างไรเมื่อพวกเขากลับไป?

เด็กชายจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์หายใจโล่งอกยาว ”แน่นอน ให้ฉันย้ายมันไปที่เรือของคุณนะ ”

เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงตะลึง นี่เป็นเพียงการมาการประมงระดับหนึ่งครั้งที่สองของคุณ! ครั้งแรกคุณจัดการทุกอย่างเพียงหนึ่งชั่วโมงและครั้งที่สองคุณทุบเรือประมงสองลําและ ได้ปลากลืนวิญญาณจํานวนมากเลยหรอ

ทุกคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์บิดปากและไม่มีใครกล้าพูดถึงคําว่า “อ้วน” อีกเลย

ทันใดนั้นมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหานเฟยและเขาก็ถามเด็กคนนั้นว่า “คุณชื่ออะไร”

เด็กชายตัวแข็งไปครู่หนึ่งและตอบว่า “ถิงยู่”

“ตกลง! ตอนนี้ฉันตัดสินใจที่จะให้โอกาสคุณ คุณต้องการเป็นพันธมิตรกับหมู่บ้านน้ําสวรรค์ของเราหรือเปล่า”

ทุกคน: “???”

ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์คิดว่าพวกเขาได้ยินเขาผิด! ตอนนี้เขาได้ฆ่าปรมาจารย์ตกปลาคนหนึ่งของเราและทําให้บาดเจ็บสาหัสสามคน ตอนนี้คุณบอกว่าคุณต้องการเป็นพันธมิตรกับเราหรอ?

หานเฟยพูดด้วยเหตุผล เป็นเรื่องปกติที่จะเป็นพันธมิตรกับผู้อื่นในการประมงระดับหนึ่ง หากเขาบีบบังคับผู้คนในหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ให้ทุบเรือของหมู่บ้านดวงอาทิตย์สวรรค์หรือหมู่บ้านพระจันทร์สวรรค์พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าข้างหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์!

เฉินเจียเอ๋อร์พูดขึ้น “หานเฟยเราได้ปลามากเกินไปแล้ว เรากลับไปก่อนดีไหม”

เชินหลิงเห็นด้วย “เย้เย้! เรามีปลากลืนวิญญาณ 3,000 ปอนด์ในเรือของเราและฉันกลัวว่า เรือของเราจะไม่สามารถบรรจุได้มากกว่านี้แล้ว”

“เราอยู่ที่นี่แค่วันเดียว ทําไมเรากลับเร็วจัง? ขอเรือประมงของมู่บ้านเพลิงสวรรค์ดีกว่า”

ผู้คนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ต้องการที่จะอาเจียนเป็นเลือด พวกเขาไม่เคยพบสถานการณ์เช่นนี้ในการประมงระดับแรกมาหลายปีแล้ว ชายคนหนึ่งที่ทําทุกอย่างให้อยู่ภายใต้การควบคุมเช่นนี้

การดํารงอยู่ของหานเฟยดูเหมือนจะเป็นข้อบกพร่องในการประมงระดับหนึ่ง พวกเขาไม่สามารถเอาชนะเขาได้ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียงยอมจํานนต่อเขา

บนเรือประมง

เฉินเจียเอ๋อร์มองไปที่หานเฟย “น้องชายหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ไม่น่าเชื่อถือ เรามีคนและเรือประมงน้อยเกินไป เราควรกลับไปก่อนดีกว่าและจะมาพร้อมกับการเสริมกําลังอีกครั้ง”

เชินหลิงเห็นด้วย “ใช่! แม้ว่าตอนนี้คุณจะแข็งแกร่งมาก แต่หากคุณถูกล้อมด้วยปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดหลายคนก็เป็นเรื่องอันตรายอยู่ดี

หานเฟยคิดชั่วขณะ “งั้นพวกคุณกลับไปก่อนดีไหม? ฉันต้องการมองหาปลาหายากต่อ”

หญิงทั้งสองพูดไม่ออก เชินหลิงกล่าวในที่สุดว่า “การหาปลาหายากไม่ใช่เรื่องง่าย แม้ว่าจะมีจริง แต่มันก็ไม่ออกมาหาคุณง่ายๆ”

หานเฟยบ่นในใจถ้าฉันรู้ว่าพวกเขาสองคนอ่อนแอขนาดนี้ฉันคงต้องมาคนเดียวแล้ว ด้วยพวกเขาสองคนที่นี่ฉันไม่สามารถลงทะเลเพื่อหาปลาได้เลย

“เดี๋ยวก่อน”

จู่ๆเชินหลิงก็ชี้ไปที่ทะเลอันไกลโพ้น “ดูนั่น มันคืออะไรน่ะ”

พวกเขามองไปยังทิศทางที่เธอชี้ มันมีปลาสีทองตัวใหญ่ตัวใหญ่ที่พุ่งขึ้นมาจากน้ําและมุดหัวกระแทกลงทะเล

ก่อนที่เฉินเจียเอ๋อร์จะพูดอะไร คนบางคนจากหมู่บ้านเพลิงสวรรค์ก็ตะโกนว่า “ พระเจ้าช่วย มันคือปลาขุดสมบัตินี่”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย